ความคิดเห็นที่ 1 ด้วยเหตุผล ล้นล้ำ จะนำกล่าว ในเรื่องราว คราวที่ ฤดีหมอง สองเราจำ พรากไป มิได้ครอง น้ำตานอง พร่างพราย“ตายทั้งเป็น” ......................................พี่สุฯ อีกหนึ่งบท จรดจาร ผ่านอักษร ดั่งละคร กร่อนทรวง มิห่วงเห็น สัมผัสซึ้ง ซึ่งให้ กลับกลายเป็น ประหนึ่งเช่น เร้นหาย สายใยมี คงเสื่อมสูญ บุญกรรม ที่ทำหนอ? ได้แค่พ้อ ต่อชะตา ณ.บัดนี้ สายฝนแผ่ว แว่วผ่าน ลานกวี ฝากบอกถึง ซึ่งคนดี ที่ใจดำ ................................................หนุ่ยเอง มาร่วมแจมกับพี่สุฯ ตามสไตล์พี่สุฯคร่าาาา.. เอ .. กลอนแว่ววอนครวญคร่ำ   ก็มีเสน่ห์เหมือนกันนะคะ แก้ไขเมื่อ 14 ก.ย. 55 19:35:39 จากคุณ : เกสรผกา เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 19:34:14

ความคิดเห็นที่ 2 ถูกใจทั้งสองคนเลยค่ะ จากคุณ : PANRADA เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 20:58:36

ความคิดเห็นที่ 3 . ความผิดหวังทำให้รู้ว่าอยู่ยง ชีพยังคงมีอยู่ให้สู้ไหว อาจเหนื่อยล้าทุกข์ท้อแท้หนอใจ เมื่อไม่ไร้ชีวินอย่าสิ้นทาง โลกใช่ไร้ไปหมดดอกนะเจ้า สุขในเหงาโดดเดี่ยวเปลี่ยวโลกกว้าง ยังมีสุขในทุกข์หนักแม้รักร้าง มีน้ำค้างในค่ำคืนอันฝืนตรม เคยได้ลิ้มรสหวานอันแสนหวาน ย่อมต้องทานทนกฎแห่งรสขม เพียงไม่สมปรารถนาในอารมณ์ อย่าจ่อมจมเปลืองใจอาลัยเลย ................................................................ จากคุณ : ตระกองขวัญ เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 22:23:29

ความคิดเห็นที่ 4 23.35 น.   ๏ เพียงจากเหย้า เจ้ายากแค้นแสนเข็ญ เพียงต้องเล่น เต้นร้องตามกรรมเก่า เพียงคิดพลั้ง ครั้งพิษรักรุมเร้า  เพียงเจ้าฝัน จันท์เฝ้าเป็นเงาใจ  ๏ ใช่วันตาย วายตันทางดั้นด้น ใช่หวาดผล วนพลาดทั้งชาติไหม ใช่เศร้าอยู่ สู่เหย้าเราทนได้ ใช่ไร้ห้อง ร้องไห้ "ตายทั้งเป็น"   ๚ะ๛   00.04 น. จากคุณ : นกโก๊ก เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 00:11:44

ความคิดเห็นที่ 5 พี่สุตาย ทั้งเป็น แล้วหรือคร้าบ?? ผมเพิ่งทราบ นะเนี่ย เสียใจหลาย คิดว่าพี่ เพียงแค่ ไม่สบาย แต่พี่ตาย ทั้งเป็น โอ้เวรกำ!! เมื่อวันก่อน ยังเห็นพี่ สั่งก๋วยเตี๋ยว เอามาซด รวดเดียว ดับเบิ้ลสาม ผมก็นั่ง ข้างๆพี่ แล้วซดตาม หมดสี่ชาม มากกว่าพี่ แค่ชามเดียว มานึกย้อน ทบทวนดู เพิ่งรู่ว่า พี่ตายไป แล้วนี่หว่า พาให้เสียว ตายทั้งเป็น ทำให้ผม นั้นซีดเซียว กินก๋วยเตี๋ยว กับคนตาย มึนเลยตรู มาอ่านดู อีกที แล้วร้องอ๋อ!! แค่เพียงคำ พร่ำพนอ พอรื่นหู เพียงเปรยเปรียบ เทียบเคียง เรียงคำครู ให้ฟังดู พธูเหงา สาวนักกลอน .............................................................................................. สวัสดีครับพี่สุฯ ไม่ได้ร่วมแจมกลอนพี่นานพอสมควร กลอนคุณภาพแห่งความหวาน เหงา เศร้าโศก  ยังคงเอกลักษณ์ที่โดดเด่น เป็นตัวของตัวพี่อยู่เสมอๆ ขอให้พี่สุขภาพกายใจแข็งแรง  มีพลังสร้างสรรค์งานร้อยกรอง เพื่อทุกท่านที่รักงานกวี ได้ติดตามอ่านไปนานๆนะครับ จากคุณ : เสกคาถา เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 09:53:28

ความคิดเห็นที่ 6 เก็บรักซ้อน ซ่อนกล ใต้ต้นรัก เจ็บสลัก ประจักษ์ค่า เป็นบ้าหลัง เก็บภาระ ฝั่งฟาก ไม่อยากฟัง เจ็บทุกครั้ง พลั้งรำบาย เขาไกลตัว ขวัญสลาย ใครหนอ ตัดพ้อผลัก อุ่นเรือนรัก กักติดด่าน ม่านสลัว ขวัญวิตก อกหม่น ระคนกลัว อุ่นเรือนรั่ว ระคายเคือง เปลืองน้ำตา เวทนา สาวเจ้า พร่ำเศร้าโศก ถูกโฉลก โชครักเล่ห์ เสน่หา ด้วยบังอร หลอนจำ คำสัญญา ฝนสั่งฟ้า ในคืนนั้น กอดสั่นกาย ............. คริคริ เศร้า !!!! จากคุณ : ลุงชิกง เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 10:40:57

ความคิดเห็นที่ 7 อีกหนึ่งบท จรดจาร ผ่านอักษร ดั่งละคร กร่อนทรวง มิห่วงเห็น สัมผัสซึ้ง ซึ่งให้ กลับกลายเป็น ประหนึ่งเช่น เร้นหาย สายใยมี คงเสื่อมสูญ บุญกรรม ที่ทำหนอ? ได้แค่พ้อ ต่อชะตา ณ.บัดนี้ สายฝนแผ่ว แว่วผ่าน ลานกวี ฝากบอกถึง ซึ่งคนดี ที่ใจดำ ................................................หนุ่ยเอง เงาสะท้อน ย้อนย้ำ ให้จำเจ็บ รอยฝังเก็บ ลึกร้าว คราวถลำ อยู่แบบซังกะตายคล้ายเวรกรรม แกล้งกระทำ ช้ำชิด สนิทใน พบแล้วพราก จากกัน สวรรค์ปิด จึงหมดสิทธิ์คิดครอง ต้องร้าวไหว สิ้นสัญญาพาชื่นขมขื่นใจ ทิ้งเยื่อใย เคยมั่น...ทิ้งฝันเรา... สวัสดีค่ะคุณหนุ่ย ขอบคุณมากค่ะ ที่ร่วมด้วยช่วยแจม... แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 55 11:10:04 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 10:58:43

ความคิดเห็นที่ 8 สวัสดีค่ะคุณปานฯ ขอบคุณมากค่ะ ไม่ร่วมเขียนด้วยเหรอคะ.. .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 11:01:01

ความคิดเห็นที่ 9 ความผิดหวังทำให้รู้ว่าอยู่ยง ชีพยังคงมีอยู่ให้สู้ไหว อาจเหนื่อยล้าทุกข์ท้อแท้หนอใจ เมื่อไม่ไร้ชีวินอย่าสิ้นทาง โลกใช่ไร้ไปหมดดอกนะเจ้า สุขในเหงาโดดเดี่ยวเปลี่ยวโลกกว้าง ยังมีสุขในทุกข์หนักแม้รักร้าง มีน้ำค้างในค่ำคืนอันฝืนตรม เคยได้ลิ้มรสหวานอันแสนหวาน ย่อมต้องทานทนกฎแห่งรสขม เพียงไม่สมปรารถนาในอารมณ์ อย่าจ่อมจมเปลืองใจอาลัยเลย...............คุณ ตระกองขัวญ คำว่ารัก ฝากแผ่ว ยังแว่วผ่าน สำเนียงหวาน หว่านปราย มิหน่ายเผย ภาพโอบน้อง ประครองกายหมายชิดเชย ทุกภาพเคย ฝังใจ มิได้เลือน ดั่งตอกย้ำ ทำหมอง ต้องหวนไห้ สุดอาลัย อ่อนล้า หาใดเหมือน ในทรงจำ ช้ำหนัก สลักเตือน รักบิดเบือน เคลื่นคล้อย ลอยลับลา เป็นกรรมเก่าเราสร้างแต่ปางไหน ตามถามไถ่ ทวงคืน สะอื้นหา ให้อยู่รับ ระทม ขมอุรา วาสนา ขาดรัก ภักดีครอง.... ขอบคุณมากค่ะ..... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 11:08:29

ความคิดเห็นที่ 10 23.35 น. ๏ เพียงจากเหย้า เจ้ายากแค้นแสนเข็ญ เพียงต้องเล่น เต้นร้องตามกรรมเก่า เพียงคิดพลั้ง ครั้งพิษรักรุมเร้า เพียงเจ้าฝัน จันท์เฝ้าเป็นเงาใจ ๏ ใช่วันตาย วายตันทางดั้นด้น ใช่หวาดผล วนพลาดทั้งชาติไหม ใช่เศร้าอยู่ สู่เหย้าเราทนได้ ใช่ไร้ห้อง ร้องไห้ "ตายทั้งเป็น" ๚ะ๛ 00.04 น....................พี่นกฯ **** หลายเรื่องเศร้า เข้าสุม รุมห้ำหั่น ให้จาบัลย์ หม่นหมอง ดั่งมองเห็น จึงต้องร่ำ ระบาย ในประเด็น สุดลำเค็ญ เกินกว่า จะทานทน ไร้คนใกล้ ไหนปลอบ มอบความคิด จึงลิขิต คิดคำ นำเป็นผล ความท้อแท้ ช่อนใส่ ในกมล เพราะอับจน ดั่งคล้าย "ตายทั้งเป็น" พี่นก ขอบคุณมากค่ะ.. ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 21:53:13

ความคิดเห็นที่ 11 อยากลืมสิ้นลบซากจากใจร้าว คืนเจ็บหนาวสั่นระรัวกลัวแทบบ้า ฝนซัดสาดซ้ำเติมเพิ่มไอมา ลมพัดพาละอองฝนมาพ่นคลุม คำสุดท้ายร้ายแรงเสียดแทงนัก สิ้นสูญรักไม่เหลือแม้เชื้อสุม ฉีกสะบัดสลัดขว้างแรมร้างรุม ที่นวลนุ่มสุดท้ายได้แค่จำ ปานรดาเขียนสู้คุณสุนันยาไม่ได้หรอกค่ะ ชอบแอบอ่านกลอนคุณสุนันยานะ มีเสน่ห์ มีสไตล์ของตัวเองอย่างที่คุณหนุ่ยบอกนั่นล่ะค่ะ เขาเรียกอะไรนะ   มีความสวยงามอยู่ในความเศร้าหน่ะค่ะ จากคุณ : PANRADA เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 23:44:50

ความคิดเห็นที่ 12 @ เปาะแปะเปาะ เลาะราน บานหน้าต่าง ประหนึ่งช่าง พลั้งซ้ำ ย้ำเจ็บหนอ หวิวหวาดใจ ใต้ม่าน ฝนหว่านคลอ ด้วยเคยพ้อ ต่อสาย พรายฝนพรำ @ น้ำคำเจ๊บ เหน็บลึก ผนึกแน่น กี่หมื่นแสน แว่นฟ้า พาใจหนำ ครอบคว่ำกลบ ขบขึง พึงกระทำ อีกตอกย้ำ หนำใจ ให้เพียงพอ @ แค่วอนเว้า เฝ้าฝาก ฟากฟ้าหม่น ฝากสายฝน ปนละออง ฟองพลิ้วหนอ ให้เค้าได้ เข้าใจ ใครเฝ้ารอ เจ็บเจียนท้อ พอคิดถึง.........กลับพึงใจ....................................หนุ่ยค่ะ เอ ....... หนุ่ยชักจะหลงไหลกลอนคร่ำครวญแล้วมั้งนี่ ต่อไปคงเขียนแนวแฮ็ปปี้เอนดิ้งไม่ได้แน่ๆ ใช่มั๊ยคะพี่สุฯ?.. จากคุณ : เกสรผกา เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 14:36:37

ความคิดเห็นที่ 13 แวะมาบอกว่า อาจจะตอบช้าไปบ้าง อย่าถือสา คน ไม่ค่อยสบายนะคะ... ขอบคุณ ทุกท่านที่แวะเยือนค่ะ.. .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 15:15:29

ความคิดเห็นที่ 14 ๐ ดวงใจท้อ ขอเพียง ฟังเสียงหนึ่ง ปองตราตรึง พึงภักดิ์ สมัครหมาย แว่วสัมผัส ทุกข์ทดท้อ พอคลี่คลาย เปี่ยมความหมาย โฉมเปรย .. งดเฉยเมย ๐ ถ้อยสวาท หวานเกริ่น ไยเมินเล่า ? ชายอ้อนเช้า เย้าเย็น เพ็ญเขนย กระซิบหวาม ตามคลอเคลียรำเพย วจีเอ่ย ... เปรียบหญิง งามยิ่งจันทร์  .......  555 นี่ผมเข้าผิดข้างไหมว๊ะเนี่ย จากคุณ : ลุงชิกง เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 16:04:34

ความคิดเห็นที่ 15 มาอ่านดู อีกที แล้วร้องอ๋อ!! แค่เพียงคำ พร่ำพนอ พอรื่นหู เพียงเปรยเปรียบ เทียบเคียง เรียงคำครู ให้ฟังดู พธูเหงา สาวนักกลอน......................เสกคาถา เห็นกันอยู่ ไม่นานผ่านเพียงช่วง อยู่ในบ่วง อารมณ์ ตรมทอดถอน เจ็บตรงนั้น เจ็บตรงนี้ มีบางตอน ขาดคนคอย ให้อ้อน นอนระทม เหมือนดั่งตายทั้งเป็น เค้นคำค่อน คราหนาวร้อน ป่วยไข้ ให้ขื่นขม มิตายจริง ยิ่งกว่าตาย ในอารมณ์ สิ่งถาถม เกินรับ จนยับเยิน มิได้ครวญ ป่วนคำ นำมากล่าว ยามเมื่อร้าว วิญญาณ์ พาขัดเขิน ระบายพร่ำ ลำนำฝาก หากยังเมิน ใช่บังเอิญ หรอกน้อง ...ล้วนของจริง.. น้าเสกฯ ก็อย่างเห็นๆแหละน่า ขอบคุณมาก สำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง.. .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 17:29:34

ความคิดเห็นที่ 16 เก็บรักซ้อน ซ่อนกล ใต้ต้นรัก เจ็บสลัก ประจักษ์ค่า เป็นบ้าหลัง เก็บภาระ ฝั่งฟาก ไม่อยากฟัง เจ็บทุกครั้ง พลั้งรำบาย เขาไกลตัว ขวัญสลาย ใครหนอ ตัดพ้อผลัก อุ่นเรือนรัก กักติดด่าน ม่านสลัว ขวัญวิตก อกหม่น ระคนกลัว อุ่นเรือนรั่ว ระคายเคือง เปลืองน้ำตา เวทนา สาวเจ้า พร่ำเศร้าโศก ถูกโฉลก โชครักเล่ห์ เสน่หา ด้วยบังอร หลอนจำ คำสัญญา ฝนสั่งฟ้า ในคืนนั้น กอดสั่นกาย..................ลุงชิกง ก็มันฝัง หยั่งลึก ให้นึกอยู่ ทั้งอดสู เก็บงำ ช้ำไม่หาย ไม่เจอบ้าง อย่างเจ็บ เหน็บให้อาย เปรียนเหมือนตาย ทั้งเป็น ดั่งเช่นกรรม สุดบรรยายให้ใจ เห็นกระจ่าง บนเส้นทาง เหว่ว้า ใช่น่าขำ อยากจะลืม แต่ไฉน ถึงได้จำ รอยระกำ ย้ำชิด ติดตราตรึง หรือว่าเป็น ตราบาป ถูกสาปไว้ ต้องหวั่นไหว ในบ่วง ห้วงคิดถึง มีแต่เจ็บ เก็บอำ ในคำนึง ต้องรำพึงไม่หาย ตายทั้งเป็น.. ขอบคุณค่ะลุงชิ... .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 17:44:55

ความคิดเห็นที่ 17 อยากลืมสิ้นลบซากจากใจร้าว คืนเจ็บหนาวสั่นระรัวกลัวแทบบ้า ฝนซัดสาดซ้ำเติมเพิ่มไอมา ลมพัดพาละอองฝนมาพ่นคลุม คำสุดท้ายร้ายแรงเสียดแทงนัก สิ้นสูญรักไม่เหลือแม้เชื้อสุม ฉีกสะบัดสลัดขว้างแรมร้างรุม ที่นวลนุ่มสุดท้ายได้แค่จำ................................คุณปานรดา หรือฟ้าคั่น กันขวาง ทางบรรจบ ดึงรักหลบ ลบเลือน เบือนให้หนำ โอ้..ดวงใจ ปวดปร่า ล้าครอบงำ ต้องเจ็บช้ำ ซับหมอน นอนเดียวดาย แม้มีใจ หมายมอบ ตอบสนอง แต่ต้องหมอง ครองหม่น พ้นความหมาย ไม่สมปรารถนา ปานว่าตาย มีเพียงกาย ไร้จิต ลิขิตทาง.... ขอบคุณมากค่ะคุณปาน บทกวี ของคุณปาน ก็ไพเราะ งดงาม กินใจเช่นกันค่ะ .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 17:52:27

ความคิดเห็นที่ 18 @ เปาะแปะเปาะ เลาะราน บานหน้าต่าง ประหนึ่งช่าง พลั้งซ้ำ ย้ำเจ็บหนอ หวิวหวาดใจ ใต้ม่าน ฝนหว่านคลอ ด้วยเคยพ้อ ต่อสาย พรายฝนพรำ @ น้ำคำเจ๊บ เหน็บลึก ผนึกแน่น กี่หมื่นแสน แว่นฟ้า พาใจหนำ ครอบคว่ำกลบ ขบขึง พึงกระทำ อีกตอกย้ำ หนำใจ ให้เพียงพอ @ แค่วอนเว้า เฝ้าฝาก ฟากฟ้าหม่น ฝากสายฝน ปนละออง ฟองพลิ้วหนอ ให้เค้าได้ เข้าใจ ใครเฝ้ารอ เจ็บเจียนท้อ พอคิดถึง.........กลับพึงใจ....................................หนุ่ยค่ะ ฝนร่วงสาย ปลายฟ้า ยิ่งพาเหงา ยินเสียงลม หยอกเย้า เคล้าไม้ไหว กิ่งเอนโอน โคนอ่อน ว่อนแกว่งไกว เปรีบยเหมือนใจ รวนเร ถ่ายเทรัก ไม่แน่นหนัก ปักตรึง เพียงหนึ่งมอบ สิ่งเคยชอบ ครอบครอง ปองประจักษ์ กลับสลาย หน่ายลง มิคงภักดิ์ รอยสลัก หักลา พาหม่นจินต์ เมื่อฝนพรำ ย้ำผ่าน มานสดับ โอบกระชับ อกตน ทนถวิล ฝนหล่นมา น้ำตา พาหลั่งริน ยังแว่วยิน คำรัก ฝากฝนโปรย...... สวัสดีอีกครั้งค่ะคุณหนุ่ย กลอนเศร้าๆ เหมือนมีมนตร์ค่ะ พาให้เรารู้สึก ไปด้วยกับอารมณ์ เหงาๆ ยิ่งฝนตกแบบนี้ เขียนได้ลื่น เหมือนสายฝน ที่หล่นลงมาเลยค่ะ... .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 18:23:37

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณค่ะคุณสุนันยา เขียนสู้คุณสุนันยาไม่ได้หรอก ปานรดาชอบทุกคอมเม้นท์ที่ตอบเพื่อนๆเลยค่ะ เห็นว่าไม่สบายหรือคะ?   ขอให้หายในเร็ววันนะคะ จากคุณ : PANRADA เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 22:13:36

ความคิดเห็นที่ 20 อ่านกลอนเศร้า...พลอยเศร้า...เหงาไปด้วย อยากจะช่วย...มิรู้ช่วย...ด้วยไฉน ด้วยต่างคน...ต่างแดน....อันแสนไกล ขอเพียงจึง...ส่งใจ...มาประโลม ร้องเพลงกล่อม...คลอฝน...ที่หล่นฉ่ำ เป็นลำนำ..กำนัล...อันสุขสม หวังวันหนึ่ง...โฉมตรู...มีคู่ชม ความระทม...ย่อมสลาย..มลายพลัน รสรักเริง..ระรื่น...แสนชื่นจิต จากจูมพิต...ชิดแนบ..แอบอิงขวัญ แล้วจะรู้...คุณค่า...ชีวาวัน นับอนันต์...มั่นมาก....ไม่อยากตาย ! จากคุณ : สาละวิน เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 23:05:28

ความคิดเห็นที่ 21 ๐ เศร้าอีกแล้ว อ่อนล้า ราโรยหรือ? เสียงอออือ ออดอ่อย พลอยเป็นห่วง ไยค่อนขอด เครียดขม ระทมทรวง มองโลกแล้ว ลุล่วง หรือหน่วงใจ ๐ ฟ้าแสนสวย สดใส เห็นไหมน้อง? เสียงนกร้อง นำรัก ฝากมาให้ ฟ้าหลังฝน หล่นฝาก ล้างซากใจ เปิดฟ้าใหม่ ไฟหม่น ดับต้นฟืน ๐ ลมรำเพย รุมพัด สลัดร้อน ไอฝนผ่อน เฝื่อนผิว เหน็บนิ่วฝืน คลายร้อนรุ่ม รอนร้าว หนาวเหน็บกลืน หลับตื่นฟื้น ตามฟ้า หารักเคียง    ๚ะ๛ มาร่วมแจมกับเจ้า..........เยาวมาลย์ " ตายทั้งเป็น " เย็นสะท้าน แต่กลอนกานท์   ชอลิ้วฯ หวิววิญญา......... เอิ๊กกกก !!! จากคุณ : เปลวอัคคี เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 00:41:05

ความคิดเห็นที่ 22 ดวงใจท้อ ขอเพียง ฟังเสียงหนึ่ง ปองตราตรึง พึงภักดิ์ สมัครหมาย แว่วสัมผัส ทุกข์ทดท้อ พอคลี่คลาย เปี่ยมความหมาย โฉมเปรย .. งดเฉยเมย ๐ ถ้อยสวาท หวานเกริ่น ไยเมินเล่า ? ชายอ้อนเช้า เย้าเย็น เพ็ญเขนย กระซิบหวาม ตามคลอเคลียรำเพย วจีเอ่ย ... เปรียบหญิง งามยิ่งจันทร์  .......  555 นี่ผมเข้าผิดข้างไหมว๊ะเนี่ย ..........ลุงชิกง อ่านทุกถ้อย พลอยงง อีกสงสัย เข้าข้างไหน ใจเอย เผยหน่อยนั่น รำพึงร้อย  คอยเคียง เสียงจำนรรจ์ หรือว่าฝัน วันเหงา เลยเฝ้าครวญ คำหวานใด ใครเกริ่น เพลินอักษร เป็นเพียงกลอน วอนไว้ ดั่งไห้หวน ลำนำรัก สลักตรึง ซึ้งรัญจวน ส่งจากนวล ชวนฝัน เท่านั้นเอง..........อิอิ ลุงขิ เข้าข้างซ้ายหรือขวาล่ะ.. .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 10:14:36

ความคิดเห็นที่ 23 สวัสดีอีกครั้งค่ะ คุณปานฯ ขอบคุณมากค่ะ  ถ่อมตัวจังนะคะ...อิอิ .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 15:46:19

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านกลอนเศร้า...พลอยเศร้า...เหงาไปด้วย อยากจะช่วย...มิรู้ช่วย...ด้วยไฉน ด้วยต่างคน...ต่างแดน....อันแสนไกล ขอเพียงจึง...ส่งใจ...มาประโลม ร้องเพลงกล่อม...คลอฝน...ที่หล่นฉ่ำ เป็นลำนำ..กำนัล...อันสุขสม หวังวันหนึ่ง...โฉมตรู...มีคู่ชม ความระทม...ย่อมสลาย..มลายพลัน รสรักเริง..ระรื่น...แสนชื่นจิต จากจูมพิต...ชิดแนบ..แอบอิงขวัญ แล้วจะรู้...คุณค่า...ชีวาวัน นับอนันต์...มั่นมาก....ไม่อยากตาย ! ...................ท่านสาละวิน ถ้อยคำปลอบ มอบมา ก็พาชื่น พอคลายขื่น ความขม ตรมห่างหาย แต่ใช่ว่า เลือนลบ กลบมลาย เพราะมากมาย ความเศร้า คอยเข้าคลุม โอ้โอ๋หลัก พักพิง  จริงไหนหนอ ได้แต่รอ ท้อใจ ดั่งไฟสุม รักอะไร จะมี มาคลี่คลุม ให้ชื่นชุ่ม อุรา พาภิรมย์ เคยมีแต่ รักลวง เป็นบ่วงร้อย ทิ้งให้คอย จนล้า พาขื่นขม หากมีรัก จริงใจ มาให้ชม คงสุขสม ดังว่า นะพี่ชาย......... ขอบคุณ ท่านสาละวินมากมายค่ะ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 16:21:56

ความคิดเห็นที่ 25 ๐ เศร้าอีกแล้ว อ่อนล้า ราโรยหรือ? เสียงอออือ ออดอ่อย พลอยเป็นห่วง ไยค่อนขอด เครียดขม ระทมทรวง มองโลกแล้ว ลุล่วง หรือหน่วงใจ ๐ ฟ้าแสนสวย สดใส เห็นไหมน้อง? เสียงนกร้อง นำรัก ฝากมาให้ ฟ้าหลังฝน หล่นฝาก ล้างซากใจ เปิดฟ้าใหม่ ไฟหม่น ดับต้นฟืน ๐ ลมรำเพย รุมพัด สลัดร้อน ไอฝนผ่อน เฝื่อนผิว เหน็บนิ่วฝืน คลายร้อนรุ่ม รอนร้าว หนาวเหน็บกลืน หลับตื่นฟื้น ตามฟ้า หารักเคียง    ๚ะ๛.................(ท่านพี่ชอลิ้วเฮียง) หรือฝนเทียม เยี่ยมเย้า เหงาระบุ หรือพายุ กระหน่ำ ให้ช้ำเสียง หรือว่าใจ คนเรา เฝ้าเอนเอียง หรือว่าเพียง เลี่ยงลา คราฝนลง คิดถึงใคร ไม่รู้อยู่ในอก พอฝนตก เริ่มร้าว เฝ้าลุ่มหลง รอฝนซา พาชื่น ขื่นคลายปลง ให้รีบส่ง ข่าวบอก มาหยอกเอิน ฝนกระหน่ำ ซ้ำอีก ยากหลีกหลบ ล้างรอยกลบ ลบลาพาขัดเขิน เหมือนว่าใจ โหยหาล้าเหลือเกิน มองฝนเพลิน กระน่ำ ยิ่งช้ำทรวง... ขอบคุณค่ะ เฮ้อ...คงเมาน้ำฝนแน่ๆเลย แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 55 16:46:56 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 17:56:49

ความคิดเห็นที่ 27 ใครหว่าชื่อแอลิ้วเฮียง..... น้องชายรองชื่อ แอ๋แล้วเอียง นี่นา อีกคน น้องคนเล็กก็ชื่อ แอ๋ลืมเตียง แล้วมันใครหว่า? ...แอลิ้วเฮียง !!! จากคุณ : เปลวอัคคี เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 55 16:22:29

ความคิดเห็นที่ 28 ทำไมไม่บอกดีๆล่ะ แก้ไขให้ก็ได้....เชอะ.. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 55 16:45:14

ความคิดเห็นที่ 29 ฤดูกาลเยือนเหย้าเข้าปลายฝน หัวใจคนแอบกระชับรอรับหนาว ฝันน้ำค้างพร่างพรมโลมไพรพราว ดุจตาดาวยิ้มปลอบตอบความนัย อาทิตย์อัสดงลงฟากโน้น บันดาลดลเงาทับกับธารใส ระเรืองเรื่อสานเศร้ากับเงาไทร ที่ยืนใหญ่เดียวดายสุดปลายทาง โคนไทรเดี่ยวเธอนั่ง ณ ตรงนั้น รำพึงพันถึงชายผู้หายห่าง ธารน้ำตากำซาบอาบสองปราง แต่กลับร้างเงาใจให้รัญจวน อาทิตย์ได้อัสดงลับลงแล้ว ราตรีแผ่วผ่านรับกับลมหวน ยังยินเพรียกโหยให้จากใจครวญ แต่ร่างนวลกลืนลับกับราตรี อยากทะลุมิติกาลผ่านไปหา ซับน้ำตาจูบจอมถนอมศรี เป็นพลังจิตปลอบเตือนเพื่อนแสนดี... ให้ชีวีสมหวังดั่งรอคอย ด้วยคารวะ.... แหะๆ ขอเอากะเขามั่งนิ   หัดเขียนกลอนหวานปนเศร้า  รู้ว่าไม่เป็นสัปรดนัก เป็นแค่กล้วยน้ำว้าละกันน่อ จากคุณ : สาละวิน เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 18:56:54

ความคิดเห็นที่ 30 คงเป็นช่วงฤดูเศร้าเข้าถาถม มีแต่ตรม ขมติด พิษเหงาหงอย จวบเลยกาลผ่านผัน ฝันเลื่อนลอย ใจก็พลอย อ่อนล้า น้ำตานอง อยากหักใจ ให้พ้น ความหม่นเศร้า แต่กลับเฝ้า คิดครวญ ชวนไหม้หมอง ดุจชะตา ฟ้าแสร้ง แกล้งไม่มอง หรือต้องครอง ความช้ำ อยู่ร่ำไป ตะวันคล้อย ลอยต่ำ จวนค่ำแล้ว ยินเสียงแว่ว ไผ่คลอ ล้อลมไหว ยิ่งเหว่ว้า อาดูร พอกพูนใจ ร้าวทรวงใน  ตรึกห้วง บ่วงตรอมตรม ตะวันดับ ลับลง ตรงขอบฟ้า มองดารา พร่างพราย ใจขื่นขม รัตติกาล เย้าเยือน เตือนระทม อยู่กับปม ความหลัง ที่ฝังจินต์ หากแม้นกลบ ลบเงา คลายเศร้าสุม สิ่งเร้ารุม คลุมใจ มลายสิ้น คงยิ้มได้ ด้วยสุข ปลุกชีวิน ไม่ถวิล รอยอดีต ที่กรีดทรวง.... เอ...ไม่เลวนะคะ ท่านสาละวิน  เป็นกลัวยน้ำหว้า ยิ่งด้วยมากคุณค่ะ...อิอิ .. แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 55 18:27:43 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 18:26:10