ความคิดเห็นที่ 1 นักองค์มี ราชินีนครวัด ตอนที่ 5 ณ ห้องส่วนพระองค์ของพระองค์หญิงแบน องค์แบนกำลังยืนมองไปยังด้านข้างของพระราชวัง ไม่นานนักนางกำนัลส่วนพระองค์เดินนำพา ตามมาด้วยนักองค์มี “วันนี้พี่ช่างโชคดีเสียจริงที่พระเจ้ากรุงกัมพูชาเสด็จมาถึงห้อง” องค์แบนทรงทักก่อน “หม่อมฉันยังเหมือนเดิมเพคะ จริงๆแล้วหม่อมฉันไม่อาจเอื้อมหรอก เพียงแต่ขัดขุนนางผู้ใหญ่ไม่ได้” องค์มีตอบไปด้วยความจริงใจ องค์แบนเดินมาจับไหล่น้องสาว “พี่เข้าใจเจ้า ฟังคำจากปากเจ้ามันก็เป็นการพิสูจน์แล้วว่าการเกิดเป็นหน่อเนื้อกษัตริย์ ใช่ว่าจะโชคดีไปกว่าชาวบ้านทั่วไป ไม่แน่อาจจะโชคร้ายกว่าด้วยซ้ำ” องค์มีมองหน้าพี่สาวอย่างเข้าอกเข้าใจ ก่อนที่จะพูดตอบไปว่า “แต่พอเรื่องเป็นแบบนี้แล้ว น้องก็พอเข้าใจสถานการณ์ น้องสัญญาว่าจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุด ถึงแม้มันจะสุ่มเสี่ยงก็ตาม” องค์แบนเดินผละออกไปก่อนจะหันกลับมามององค์มีด้วยความเป็นห่วง “ตอนนี้จริงๆแล้วเรายังไม่รู้ว่าทั้งเสียมทั้งญวณคิดอย่างไร ใครปรารถนาดีกับเรา หรือไม่มีใครปรารถนาดีกับเราเลย น้องต้องระวังตัวให้ดี อย่าตกเป็นเบี้ยล่างของใครง่ายๆ” “เรื่องนี้เสด็จพี่ไม่ต้องห่วง น้องเห็นตามนี้เหมือนกัน” องค์แบนยังมีเรื่องห่วงองค์มีอยู่อีกเรื่อง “แล้วการติดต่อกับพรานไพร น้องต้องระวังตัวดีๆนะ” องค์มีตกใจมากกับสิ่งที่องค์แบนพูดออกมา “เด็จพี่ทราบเรื่องนี้ด้วย” “ใช่ พรานไพรใช่ว่าจะดีอย่างบุเรทุกคน แล้วยังพวกพรานไพรมีฤทธิ์ที่น้องติดต่อกับมัน เกี่ยวกับเรื่องปราสาทบรมพิษณุโลกหรือปราสาทองครวัตรอีกล่ะ น้องต้องระวังตัวให้มาก ยิ่งมีข่าวลือว่าพวกนี้เหาะเหินเดินอากาศได้ ดำดินได้ ยิ่งต้องระวังใหญ่ เพราะเราไม่รู้ว่าอะไรมันเป็นอะไรกันแน่” “น้องจะระวังค่ะ แต่พี่ก็ต้องระวังด้วยนะเพคะ เพราะขุนนางฝ่ายที่ชนะคือฝ่ายที่เข้ากับญวณ พี่หญิงไม่ควรที่จะผลีผลามติดต่อเสียมในตอนนี้” นักองค์มีเตือนองค์แบนด้วยความหวังดี “จ๊ะ พี่จะระวัง” องค์แบนรับคำ องค์มีขอตัวก่อน แล้วค่อยเดินออกไป องค์แบนพอจะรู้ว่าเธอควรทำอะไรและไม่ควรทำอะไร จากคุณ : ภควัต เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 55 02:29:48 A:202.28.62.245 X: TicketID:351433

ความคิดเห็นที่ 2 ในเวลาที่ไล่เลี่ยกัน องค์เพาเสด็จมาห้องขององค์สงวน “น้องหงวนรู้แล้วใช่ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น” “ทราบแล้วเพคะ แบบนี้คงจะเป็นผลดีต่อเราใช่ไหมเพคะที่พี่มีได้รับการแต่งตั้ง” องค์เพาทำหน้าเย้ยหยันน้อง “เรายังไม่ควรสรุปอย่างนั้น องค์มียังไม่ได้รับการอภิเษกเลย หรือถ้าได้รับแล้ว ก็ไม่แน่ว่า เหตุการณ์จะสงบ ตอนนี้ประชาชนก็รอฟังข่าวกันอื้ออึง สิ่งที่เราสองคนควรยึดไว้คือ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเราต้องเอาตัวให้รอดไว้ก่อน” องค์สงวนทำหน้าขลาดกลัว “พี่เพาพูดน่ากลัวจัง มันต้องคิดขนาดนั้นกันเลยเหรอเพคะ” “ใช่ อย่างลืมว่าองค์มีเป็นหญิง จะมีใครสักกี่คนที่จะศรัทธาพระเจ้ากรุงกัมพูชาที่เป็นผู้หญิง ตอนนี้องค์มีคงได้รับความกดดันพอสมควร แต่ก็คงไม่บอกใคร เพราะพี่มีก็เป็นคนที่ เก็บความรู้สึกได้เก่ง ตั้งแต่บัดนี้เราสองคนก็ต้องระวังตัวกันให้มาก ไม่งั้นอาจตายได้” องค์สงวนตกใจมาก หน้าขาวซีด “ถึงขั้นนั้นเลยเหรอเพคะ” องค์เพากำชับ “อย่าซื่อเกินไปก็แล้วกัน เพราะมันเป็นวิธีนำไปสู่ความตายของน้องสาว กษัตริย์หญิงคนแรกของกัมพูชา จากคุณ : ภควัต เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 55 02:30:59 A:202.28.62.245 X: TicketID:351433

ความคิดเห็นที่ 3 และในเวลาไล่เลี่ยกัน ตัวแทนขุนนางผู้ใหญ่ฝ่ายขวาขอเข้าพบองคำมาง ณ ที่พักชั่วคราวข้างพระราชวัง องคำมางเห็นขุนนางผู้ใหญ่มาหาถึงที่พักจึงกล่าวทักก่อน “เชิญท่านตามสบาย” ขุนนางยิ้มให้เขา องคำมางเลยชิงพูดก่อน “เหมือนอย่างที่ข้าแนะไว้ไหม” “เหมือนเลยท่าน การยกย่องนักองค์มีขึ้นเป็นกษัตริย์ช่างสมเหตุสมผลที่สุด และดูจะเป็นกลาง มากที่สุดในสายตาของคนส่วนใหญ่” องคำมางยิ้มอย่างมีเลศนัย “แต่จะเป็นสิ่งที่พระเจ้ามินมางทรงพอพระทัยมากที่สุดด้วย” ขุนนางท่านนั้นยิ้มอย่างมีความสุข องคำมางจึงถามบางอย่างด้วยความสงสัย “ดูว่าเสียมกับเขมรทำสงครามกันออกจะบ่อยไป แต่ทำไมเขมรกับเสียมก็ยังรู้สึกดีต่อกัน” “รู้สึกดีหรือท่าน” ขุนนางถามย้ำ ทำให้องคำมางพยายามขยายความให้เข้าใจ “อย่างน้อยก็ในความรู้สึกของคนส่วนใหญ่” ขุนนางนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะตอบว่า “เรากับเสียมผูกพันกันหลายแง่หลายมุม ถ้าเป็นสมัยก่อนหน้านี้ไม่นาน นักองค์เองก็ทรงเป็นราชบุตรบุญธรรมของพระเจ้าแผ่นดินสยามนามแผ่นดินต้น ที่ทรงครองราชย์เริ่มราชวงศ์ใหม่ต่อจากเจ้าตาก พระอุทัยเองก็เคยเสด็จกรุงเทพฯ” องคำมางนิ่งไปชั่วครู่ “การอภิเษกองค์มีครั้งนี้คงทำให้เขมรกับเราแนบแน่นกันมากยิ่งขึ้น” ขนาดเป็นขุนนางฝ่ายขวาก็ยังไม่แน่ใจในคำพูดขององคำมาง องคำมางสังเกตจากสีหน้า ของขุนนางจึงพูดด้วยเสียงอันดังว่า “เชิญท่านไปได้แล้ว ข้าต้องการจะพักผ่อน” จากคุณ : ภควัต เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 55 02:40:12 A:202.28.62.245 X: TicketID:351433

ความคิดเห็นที่ 4 พอขุนนางออกจากที่พักขององคำมาง เขาสะดุ้งเมื่อพบบุเรยืนอยู่ตรงนั้น “เจ้า” ขุนนางถอนหายใจเฮือกใหญ่ “เจ้าอยู่แถวนี้นานแค่ไหนแล้ว” บุเรยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “นานพอที่ได้เห็นท่านเข้านอกออกในห้องขององคำมาง” ขุนนางยิ้ม “มันกลายเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้วล่ะไอ้ลูกชาย” บุเรยังยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เช่นเคย “นักองค์มีจะต้องรอดพ้นจากภยันตรายทั้งหลาย ไม่มีใครจะแตะต้องเธอได้” ขุนนางผู้ใหญ่ฝ่ายขวามองบุเรอย่างสมเพช “เจ้าอย่าใฝ่สูงให้พ้นศักดิ์ อย่าลืมสิว่า เจ้าเองก็มาจากพวกพรานไพร ได้มาเดินไปเดินมาในพระราชวังหลวงก็นับว่าบุญมากแล้ว พยายามอย่าคิดอะไรจนเลยเถิด ไม่งั้นภัยจะมาถึงตัว” “ข้าน้อยขอบคุณท่านแก้วที่สอนสั่ง” เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์อีกครั้งก่อนเดินจากไป ณ ห้องส่วนพระองค์ พระราชวังเกาะโพธิพระบาท องคำมางขอเฝ้านักองค์มีเพื่อปรึกษาเรื่องอภิเษกเป็น พระเจ้ากรุงกัมพูชา แต่การมาครั้งนี้องคำมางไม่ได้มาคนเดียว แต่พาผู้ติดตามมาด้วย นักองค์มีตาแทบถลนออกนอกเบ้าเมื่อองคำมางแนะนำผู้ที่ติดตามเขามาด้วย “ท่านผู้นี้คือองเลิ้งกุ๋น บุคคลที่พระเจ้ามินมางส่งมาให้เป็นผู้ว่าราชการกรุงพนมเปญ” “หมายถึงอะไรข้าไม่เข้าใจ” นักองค์มีถามด้วยความหงุดหงิด องคำมางยิ้มก่อนที่จะตอบว่า “การว่าราชการเป็นงานสำคัญยิ่งของบ้านเมือง แต่จะมีคนยอมรับให้กษัตริย์หญิงว่าราชการด้วยเหรอกระหม่อม ด้วยเหตุนี้พระเจ้ามินมางจึงส่งองเลิ้งกุ๋นมาเพื่อช่วยท่านว่าราชการในงานบ้านงานเมือง และท่านควรแต่งตั้งองเลิ้งกุ๋นเป็นผู้ว่าราชการกรุงพนมเปญในวันอภิเษกท่านเป็นพระเจ้ากรุงกัมพูชาด้วย” “จะมากเกินไปแล้ว” นักองค์มีพูดด้วยเสียงดุดัน “ทำอย่างนี้ก็ไม่ต่างจากองเลิ้งกุ๋นเป็นกษัตริย์ ส่วนข้าเป็นเพียงหุ่นเชิด” องคำมางควบคุมน้ำเสียงได้อย่างดี และยังไม่เปิดโอกาสให้องเลิ้งกุ๋นได้พูด “พระองค์อย่าคิดมากถึงขนาดนั้น พวกเราสุจริตใจในการช่วยพระองค์อย่างแท้จริง ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามพระองค์ยังทรงเป็นพระเจ้ากรุงกัมพูชา และจะทรงเป็นประวัติศาสตร์ ของชนชาติเนื่องจากทรงเป็นสตรีคนแรกของกัมพูชาที่ได้เป็นกษัตริย์และมีอาญาสิทธิ์ ถูกต้องโดยสมบูรณ์” นักองค์มีเหมือนคนลิ้นจุกปาก ตอนนี้นางพูดไม่ออกไม่ว่าจะเป็นประโยคใดก็ตาม “งานราชการเป็นงานหนักนะพระองค์ ได้โปรดให้เราช่วยพระองค์ด้วยเถิด” องคำมางยังเป็นคนกล่าวอยู่ฝ่ายเดียว ตอนนี้ทุกอย่างรอบข้างดูเงียบงันตามไปด้วย องค์มียืนนิ่ง ไม่ได้มองหน้าของชายทั้งสอง องคำมางกับองเลิ้งกุ๋นก็ยืนนิ่ง ไม่ไหวติง เหมือนในห้องนั้นร้างไร้ผู้คนและสรรพชีวิต ทุกอย่างดูเหมือนหยุดนิ่ง แต่เป็นการนิ่งเพื่อรอเวลาแห่งความเคลื่อนไหว “ข้าพระองค์จะเปิดโอกาสให้องเลิ้งกุ๋นได้อยู่กับพระนางเพียงลำพัง เผื่อมีงานราชการที่ต้องปรึกษาหารือก่อนจะถึงวันอภิเษก” จากคุณ : ภควัต เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 55 02:41:43 A:202.28.62.245 X: TicketID:351433

ความคิดเห็นที่ 5 นักองค์มี ราชินีนครวัด ตอนที่ 6 “ข้าพระองค์จะเปิดโอกาสให้องเลิ้งกุ๋นได้อยู่กับพระนางเพียงลำพัง เผื่อมีงานราชการที่ต้องปรึกษาหารือก่อนจะถึงวันอภิเษก” คำพูดนั้นเหมือนกับเป็นมีดปักอกของนักองค์มีโดยแท้ พระองค์รู้สึกกดดัน ยิ่งตอนองคำมางเดินจากไปแล้ว ปล่อยให้ทั้งคู่อยู่เพียงลำพัง นักองค์มีไม่กล้ามองหน้าองเลิ้งกุ๋น ไม่กล้าแม้กระทั่งจะพูดประโยคใดออกมา องเลิ้งกุ๋นทำลายความเงียบขึ้นก่อน “พระเจ้ามินมางหวังดีกับพระองค์อย่างแท้จริงจึงได้ส่งกระหม่อมมาช่วย” องค์มีเริ่มพูดขึ้นบ้าง “ท่านแน่ใจนะว่าจะไม่ฆ่าเรา” แทนที่องเลิ้งกุ๋นจะพูดว่า แน่ใจ แต่เขากลับพูดว่า “ยังไม่มีเหตุผลที่ข้าพระองค์จะต้องทำอย่างนั้น” องค์มีหันไปมองนัยน์ตาเหยี่ยวของเขา “แล้วถ้ามีเหตุผลล่ะ ท่านจะไม่เสียเวลาคิดเลยใช่ไหม” องเลิ้งกุ๋นจ้องมองไปในดวงตาของนักองค์มี “เรื่องนี้ไม่ถือว่าเป็นเรื่องราชการ” “แต่มันต้องชัดเจนก่อน ระหว่างเรา” “สิ่งที่ชัดเจนระหว่างเราคือวันที่พระองค์อภิเษก พระองค์ต้องตั้งข้าพระองค์เป็นผู้ว่าราชการกรุงพนมเปญ” นักองค์มีมองเขาตาไม่กระพริบ องเลิ้งกุ๋นพูดต่อไปว่า “เดี๋ยวนี้เห็นใครๆก็เรียกที่นี่ว่าพนมเปญ ยังมีเจ้าหัวเก่าอยู่ที่เรียกว่าบันทายแก้ว” จากคุณ : ภควัต เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 55 02:42:50 A:202.28.62.245 X: TicketID:351433

ความคิดเห็นที่ 6 “เจ้า” องค์มีเสียงสั่นเครือ “แต่ข้าพระองค์จะเรียกที่นี่ว่านามยาง” องค์มีไม่ได้ตอบอะไร “ข้าแต่พระองค์ทรงมีสิ่งใดสงสัยอีกไหม” องค์มีได้แต่นิ่งเงียบ “ถ้าไม่มีอะไรสงสัย ข้าพระองค์ต้องขอตัวก่อน” พอองเลิ้งกุ๋นเดินจากไป นักองค์มีก็ทรุดตัวลงกับพื้น ตอนนี้องค์มีรู้สึกว่าพระองค์เป็นราชินีหุ่นเชิดของญวณอย่างสมบูรณ์ แค่รอวันอภิเษกอย่างเป็นทางการเท่านั้น นับแต่นี้ใครจะมาสนใจใยดีในตัวพระองค์อีก ถึงจะเป็นกษัตริย์สตรีคนแรกในประวัติศาสตร์ แต่ใครๆก็รู้ว่าพระองค์เป็นหุ่นเชิดของญวณ ราชพงศาวดารของกัมพูชาคงมีเนื้อที่ให้พระองค์ไม่มากนัก อาจจะสักหนึ่งหรือสองบรรทัด ใครจะมารู้จริงๆว่าพระองค์ทรงรู้สึกอย่างไร จะสั่งทหารให้ฆ่าองเลิ้งกุ๋นแล้วยกทัพไปตีญวณ ก็เหมือนกับการฆ่าตัวตาย เพราะทัพพระเจ้ามินมางกำลังกล้าแข็งและสามารถต่อกรกับเสียมได้ จากคุณ : ภควัต เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 55 02:46:50 A:202.28.62.245 X: TicketID:351433

ความคิดเห็นที่ 7 คืนนี้ถ้าพระองค์จะปลิดชีวิตตัวเองก็เร็วไป สิ่งเดียวที่ผู้หญิงอย่างพระองค์จะทำได้คือมีชีวิตอยู่เพื่อคานอำนาจกับองเลิ้งกุ๋น ถ้าพระองค์ตาย องเลิ้งกุ๋นคงมีวิธีรวบหัวรวบหางกัมพูชาเร็วขึ้น และนั่นจะไม่เป็นประโยชน์กับใครเลย วันนี้พระองค์จึงต้องเข้มแข็ง ทำตัวให้สมกับราชศักดิ์ สมกับที่สภาขุนนางไว้วางใจ พระองค์ต้องทำทุกอย่างไม่ให้กัมพูชาสิ้นแผ่นดิน เหตุผลอีกอย่างคือพระองค์ยังไม่ได้ไปปราสาทใหญ่หลังนั้น เมืองของสุริยวรมันที่ 2 เมืองที่แท้จริงแล้วหันหน้าไปทางทิศตะวันออก เมืองที่อาจจะไม่ใหญ่เท่านครธมของชัยวรมันที่ 7 แต่ก็เป็นสิ่งที่สำคัญมากสำหรับกัมพูชา จารึกหลายที่ก็บอกไว้เช่นนั้น พวกพรานไพรมีฤทธิ์ได้ทำหน้าที่รวบรวมจารึก จนนักองค์มีได้เห็นภาพมากกว่าใครทั้งหมดในสมัยของตัวเอง พอคิดไปคิดมาไม่นาน เหตุผลแห่งการดำรงอยู่ของพระนางก็โผล่ขึ้นมาเหนือแม่น้ำ แห่งความคิดคำนึง ใจนึงพระองค์ก็นึกถึงบุเร ญาติผู้ชายของพระองค์ก็ไปอยู่ที่กรุงเทพฯกันหมด ที่นี่พระองค์ไม่มีญาติฝ่ายชาติเลยนอกจากบุเร ส่วนองเลิ้งกุ๋นนั้น เขาถือได้ว่าเป็นขุนนางชั้นยอดของญวณ เขาเป็นคนหนุ่มที่บุคลิกดี นัยน์ตาคมเหมือนเหยี่ยว จิตใจเด็ดเดี่ยวกล้าหาญ แต่ก็แฝงไปด้วยความเหี้ยมโหด สิ่งเดียวที่นักองค์มีแน่ใจคือเขาต้องเป็นที่ไว้เนื้อเชื่อพระทัยของพระเจ้ามินมางผู้ยิ่งใหญ่เป็นแน่แท้ พระองค์จึงทรงส่งเขามาที่นี่ จากคุณ : ภควัต เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 55 02:47:50 A:202.28.62.245 X: TicketID:351433

ความคิดเห็นที่ 8 อีกไม่นานก็ใกล้ถึงวันอภิเษกของพระองค์แล้ว จะมีกษัตริย์องค์ไหนในโลกนี้ไหม ที่วันได้รับการสถาปนาเป็นกษัตริย์โดยสมบูรณ์ เหมือนกับวันที่ชีวิตถูกจองจำไปตลอดกาล องคำมางจัดพิธีอภิเษกนักองค์มีเป็นพระเจ้ากรุงกัมพูชาอย่างยิ่งใหญ่ เพียงแต่ใช้พิธี เหมือนกับในพระราชวังกรุงเว้เป็นหลัก โดยอ้างว่าเป็นการอภิเษกกษัตริย์ผู้หญิง ซึ่งทางกัมพูชาเอง ไม่มีธรรมเนียมแบบนี้มาก่อน เลยต้องใช้ธรรมเนียมแบบเว้ แต่สิ่งที่เป็นที่กล่าวขวัญกันมากที่สุดคือการแต่งตั้งองเลิ้งกุ๋นให้เป็นผู้ว่าราชการกรุงพนมเปญ โดยสมบูรณ์ โดยอ้างว่าเป็นการช่วยราชการของกษัตริย์ผู้หญิง เหตุผลอาจจะฟังขึ้นทุกอย่าง แต่ทุกคนที่ล่วงรู้พิธีนี้ก็จะเข้าใจตรงกันว่า นักองค์มีเป็นเพียงราชินีหุ่นเชิด แต่จริงๆแล้วคนที่มีอำนาจเต็มในทางราชการคือองเลิ้งกุ๋น ไม่นานนักองเลิ้งกุ๋นก็เริ่มแผลงฤทธิ์อย่างชาญฉลาด เขาเริ่มจากการบังคับให้ขุนนางเขมรแต่งตัวแบบญวณโดยอ้างว่ามีความเหมาะสมกว่าและดูดีกว่า ต่อมาจึงเปลี่ยนชื่อขุนนางเขมรจากภาษาเขมรเป็นภาษาญวณโดยอ้างว่าชื่อเขมรเรียกยาก ถ้าตั้งชื่อเป็นญวณจะเรียกง่ายกว่าและดูดีกว่า ต่อจากนั้นก็เริ่มให้ทหารสร้างพระตำหนักให้เขาอยู่ แล้วก็เกณฑ์ราษฎรมาทำไร่ทำนาให้เขาเป็นกรณีพิเศษ พร้อมกับแต่งตั้งให้องอานภูกับองเวียน เป็นทหารผู้มีอำนาจบังคับบัญชาหัวเมืองต่างๆตลอดพระราชอาณาจักร เหตุการณ์ต่างๆเหล่านี้สร้างความเจ็บช้ำน้ำใจให้ชาวเขมรมาก แต่คนที่ออกโรงอย่างชัดเจนที่สุด ก็คือองค์แบน “พี่ทนไม่ไหวแล้วนะน้องพี่ ทำไมถึงปล่อยให้เลิ้งกุ๋นทำถึงขนาดนี้” องค์มีได้แต่ตอบว่า “มันเป็นสิทธิ์ของตำแหน่งผู้ว่าราชการเพคะ น้องพยายามจะยับยั้งหลายครั้ง แต่ไม่เป็นผล” “แสดงว่าพระเจ้าแผ่นดินอย่างน้องไม่มีอำนาจที่จะทำอะไรได้เลยงั้นเหรอ” องค์มีได้แต่นิ่งเงียบ ก่อนจะตอบว่า “น้องกำลังดูลู่ทางอยู่ แต่จะทำการใดก็มีแต่ความเสี่ยง เพราะตอนนี้กองทัพพระเจ้ามินมาง มีแสนยานุภาพมาก ถ้าเราไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจขึ้นมาทางญวณก็อาจยกทัพมาปราบเราได้ ประชาชนก็จะเดือดร้อนมากกว่านี้” องค์แบนเริ่มไม่พอใจ “การอ้างเหตุผลแบบนี้พี่ไม่ชอบเลย มันเหมือนกับว่าเราเป็นไก่รองบ่อน ทำอะไรมันไม่ได้เลย” แต่คนที่ไม่เห็นด้วยกับองค์แบนคือองค์เพา โปรดติดตามตอนต่อไป จากคุณ : ภควัต เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 55 02:48:58 A:202.28.62.245 X: TicketID:351433

ความคิดเห็นที่ 9 หายไปนานเลยนะคะ  รออ่านอยู่ค่ะ จากคุณ : รักลูกมากมาย เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 55 08:30:13

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณมากเลยครับที่ยังติดตามอยู่เสมอ จากคุณ : ภควัต เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 01:31:20 A:183.89.61.158 X: TicketID:351433

ความคิดเห็นที่ 11 ตอนที่ 7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12758259/W12758259.html#6 จากคุณ : ภควัต เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 02:43:41 A:202.28.62.245 X: TicketID:351433