|
ขอบคุณทุกท่านที่สละเวลาแวะมาอ่านเรื่องสั้นขนาดยาวเรื่องนี้นะคะ ต้องอภัยถ้าจะลงช้าไปเยอะเลย เนื่องจากช่วงนี้งานค่อนข้างยุ่ง โดยเฉพาะช่วงเดือนสิงหาต่อกับกันยาจะจัดอยู่ในช่วงโกลาหลเอามาก ๆ ตอนนี้พอจะมีเวลาหายใจบ้าง ก่อนจะมีมวลงานก้อนใหญ่ (คล้าย ๆ มวลน้ำก้อนใหญ่) มาอีกรอบ ฮา เลยรีบเอามาลงก่อนที่จะกลับไปวัดใจกันต่อว่า งานสารพัดนี่จะเอาอยู่หรือเอาไม่อยู่ มีคำแนะนำ ความเห็น หรืออยากมาคุยกันเล่น ก็ยินดีอย่างยิ่งเช่นเคยค่ะ ^^
ตอนนี้ค่อนข้างสั้น เลยขออนุญาตเล่าเรื่องที่เป็นที่มาของเรื่องนี้เลยละกันนะคะ เรื่องนี้มีที่มาจากเพื่อนคนเดียวกับคนที่คุยกับตัวเองเรื่องสอบตำรวจไปเมื่อคราวก่อนนั่นละ
วันหนึ่ง ระหว่างที่คุยเรื่องอะไรกันสักอย่างกับเพื่อน ก็มีเสียงร้อง ‘เหมียว’ แว่ว ๆ แทรกเข้ามาในโทรศัพท์ด้วย มองไปมา ไม่ใช่แมวเราที่นอนตีแปลงอยู่บนเก้าอี้อีกตัวในห้องนี่นา เลยถามไปว่า เลี้ยงแมวกับเขาด้วยเหรอ ก็ได้คำตอบมาว่า เป็นแมวของคนข้างบ้านที่มันชอบลอดหน้าต่างเข้ามาเดินเล่นอยู่ในบ้าน เดินเล่นอย่างเดียวไม่พอ... ยัง คือ ก่อคดีฆาตกรรมทิ้งไว้ในบ้านตำรวจด้วย...
ตอนแรก เพื่อนก็ไม่รู้ว่ามีแมวแอบเข้ามาในบ้าน แต่วันดี คืนดี เปิดประตูเข้ามาในบ้านก็เจอ ซากหนูที่นอนตายอยู่ในบ้านโดยไม่ทราบสาเหตุ และพบซากหนูอยู่ตามมุมนั้นมุมนี้เป็นครั้งคราว ที่แน่ ๆ คือ ไม่ได้วางยาเบื่อไว้ จะว่าหนูถูกงูกัดตายก็ไม่น่าใช่อีก ตายเองก็ไม่น่าจะมาตายกลางบ้าน ไม่มีหนูอยู่ในบ้านก็ดีอยู่หรอก แต่ต้องมาคอยคีบซากหนูตายไปทิ้งนี่ไม่สนุกเอาซะเลย สงสัยก็สงสัยแต่ไม่มีเวลาเฝ้าสังเกตการณ์ดูว่า อะไรเป็นเหตุให้หนูตาย
จนกระทั่งคืนหนึ่ง...
ระหว่างที่นั่งเล่นอินเทอร์เน็ต ก็ได้ยินเสียงกุกกักอยู่แถว ๆ ครัว เพื่อนก็เลยเดินไปดู นาทีนั้นเอง ก็เจออาชญากรที่มีหลักฐานอยู่คาปาก... นั่นก็คือ น้องแมวที่กำลังคาบหนูกันอยู่เห็น ๆ และแล้วตำรวจกับฆาตกร (ฆ่าหนู) ก็ได้มายืนประจันหน้ากัน ซึ่งงานนี้ ตำรวจยอมจำนนให้แมวอย่างราบคาบ เพราะแพ้สายตาและท่าทางของน้องแมวที่คาบหนูมาอวดด้วยความภาคภูมิใจในฝีมือของตัวเองสุด ๆ เลยจำใจต้องละเว้นการปฏิบัติหน้าที่ ปล่อยให้ผู้ต้องหาลอยนวล โดยทิ้งศพหนูไว้ให้ดูต่างหน้าอีกตามเคย
สรุปแล้ว ก็คือ ปล่อยให้แมวเข้ามาล่าหนูในบ้านจนพอใจ พอหนูหมดไปแล้ว บ้านก็กลายเป็นที่เดินเล่นของแมว สุดแท้แต่ว่ามันจะเข้ามาได้หรือเข้ามาไม่ได้ หรืออยากเข้ามาหรือไม่อยากเข้ามา... ทุกอย่างขึ้นอยู่กับแมวล้วน ๆ
แล้วเราก็มาคุยกันต่อค่ะ
คุณ scottie : นาน ๆ หวานทีค่ะ (ยังไม่เบื่อสโคนอีกเหรอคะ ^^)
อาจารย์ GTW (Psycho man) : คุยเล่นได้ไม่ผิดกติกาค่ะ เรื่องเครียดพอละ ถ้าอะไรสบาย ๆ คุยกันก็สนุกไปอีกแบบ ^^
ส่วนตัวแล้ว ชอบและให้ความสำคัญกับการเขียนตามตัวสะกดดั้งเดิมมากกว่าตามเสียงนะคะ เพราะเวลาเห็นคำว่า ‘ชั้น’ หรือ ‘เค้า’ อยู่ในงานเขียนแล้ว ก็จะรู้สึกแปลก ๆ เลยเลือกที่จะไม่ใช้ แล้วอีกอย่าง ‘ชั้น’ กับ ‘เค้า’ ก็เป็นคำที่มีความหมายอยู่ในตัวเองอยู่แล้ว เลยไม่อยากให้สับสนกัน
ไหน ๆ ก็นอกเรื่องแล้ว นินทาเพื่อนแล้ว ก็เผาเพื่อนคนเดิมกันต่อไปละกัน เพราะเขาทำให้ตัวเองต้องมานั่งคิดเรื่อง ‘ฉัน’ กับ ‘เขา’ อย่างจริงจังเลยละค่ะ พื้นเพของเพื่อนเป็นคนอัมพวา ซึ่งถ้าเทียบกับมาตรฐานกับคนกรุงเทพฯ แล้วจัดว่า ‘เหน่อ’ แต่สำเนียงของเพื่อนก็ไม่ถือว่าเหน่อมาก แต่สิ่งที่ติดปากจริง ๆ ของเขา คือ การออกเสียงคำว่า ‘ฉัน’ ที่ตรงตามตัวสะกดเป๊ะ ไม่ได้ออกเสียงว่า ‘ชั้น’ เหมือนที่เราพูดกันทั่ว ๆ ไป และอีกคำที่ออกเสียงตามตัวสะกด คือ คำว่า ‘เขา’ จริง ๆ จัง ๆ ไม่ได้ขึ้นเสียงสูงเป็น ‘เค้า’ เหมือนคนอื่น คุยกันไปบ่อย ๆ เข้า ก็ทำให้ตัวเองต้องมานั่งนึกว่า ตกลงว่าเขาพูดเหน่อ หรือ เราพูดเพี้ยนเสียงกันแน่ ในเมื่อเขาก็ออกเสียงถูกต้องตามตัวอักษรทุกอย่าง ในขณะที่เราออกเสียงไม่ตรงตามคำที่เขียน
น่าคิดอยู่เหมือนกันนะคะ ^^
คุณระรินใจ : ถ้านวลปรางเป็นสิ่งมีชีวิตหายาก ชัชเป็นสิ่งมีชีวิตเพศชายธรรมด๊าธรรมดานี่แหละค่ะ ถ้าไม่ธรรมดาทั้งคู่ หรือธรรมดาทั้งคู่ก็จะดูธรรมดาหรือไม่ธรรมดาไปหน่อยเนอะ ^^
คุณแมวเหมียวพุงป่อง : แง้ว ><
คุณดอยสะเก็ด : ขอบคุณค่ะ ^^
คุณวังวน : เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เป็นแฟนตำรวจต้องอดทนจริง ๆ ค่ะ ไว้ว่างกว่านี้เยอะ ๆ จะแวะไปอ่านนิยายของคุณวังวนต่อนะคะ
ร้องเหมียว ๆ ทั้งวันก็ยังดีนะคะ เจ้าตัวที่บ้านน่ะ นอนทั้งวัน แหะ ๆ ^^"
คุณ nasa nasa : ตอนหน้าก็รู้แล้วค่ะ ว่าตกลงลุงแกดีหรือร้ายกันแน่
คุณทะเลเดือดพันธุ์ร็อค : ต้องมีแพ้ทางกันบ้างค่ะ ถึงจะไปกันได้ ^^
คุณหลงรักผู้ชายชุดหมี : ดูเหมือนเรื่องนี้จะมีคนรักแมวเยอะนะคะ :)
คุณ The little rabbit on the moon : ตอนใหม่มาแล้วค่ะ ขอบคุณมาก ๆ ที่มาอ่าน
ขอบคุณกิฟจาก คุณ Psycho man, คุณดอยสะเก็ด, คุณระรินใจ, คุณ Mnemosyne, คุณ myladyannbook, คุณ peiNing, คุณ npuiy, คุณ ทะเลเดือดพันธุ์ร็อค, คุณ อันติกา, และ คุณ The little rabbit on the moon ด้วยค่ะ
ขอบคุณสำหรับการติดตามอีกครั้งค่ะ :)
จากคุณ |
:
ปิยะรักษ์
|
เขียนเมื่อ |
:
28 ก.ย. 55 00:47:22
|
|
|
|
|