|
ตอนที่ ๑๘
สิมิลันเพิ่งรู้ว่ายามต้องการสิ่งใดแล้ว ปัณณ์มีวิธีสารพัดในการจัดการให้ได้ในสิ่งที่เขาปรารถนาง่ายดายอย่างเหลือเชื่อ เขาใช้ทั้งเสน่ห์ รอยยิ้ม เงิน และอำนาจ จัดการให้ตัวเองและเธอออกจากโรงพยาบาลได้โดยไม่มีนักข่าวรู้ตัวสักคน
รถยุโรปที่มาจอดคอยตรงทางออกพิเศษพาเธอไปส่งถึงบ้านทำให้สิมิลันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นนักแสดงระดับฮอลลีวูดที่ต้องหลบสายตาปาปารัซซี่อย่างไรอย่างนั้น
นี่บ้านเธอเหรอ นี่ล่ะ เหตุผลที่เธอไม่อยากให้เขามาส่ง สิมิลันไม่อยากได้ยินคำถามหรือถ้อยคำประชดประชันใดก็ตามจากคนปากเสียข้างตัว
ใช่ จะแขวะอะไรฉันอีกล่ะ
ทำไมมันถึงเก่าโทรมซอมซ่ออย่างนี้ล่ะ เธอทำงานตั้งเยอะแยะ เอาเงินไปไหนหมด แล้วยังจะ...เงินก้อนนั้นอีก
ส่งเสร็จแล้วก็กลับไปได้แล้ว สิมิลัน:-)ไสเขาแทนคำตอบ
ฉันจะเข้าไปพบแม่ของเธอ
ฉันไม่ได้เชิญ
ไม่เป็นไร ฉันเชิญตัวเองได้ ปัณณ์ยิ้มหน้าตาย เปิดประตูรถตู้ลงมา แล้วยื่นแขนอุทิศให้หญิงสาวเกาะเป็นหลัก เธอปิดแผลที่ตาอยู่ข้างนึง เดินยาก เกาะแขนฉันไว้สิ
ฉันเดินเองได้ สิมิลันรู้ดีว่ายามต้องเล่นบทผู้หญิงงี่เง่าน่ารำคาญ เธอก็ทำได้ดีทีเดียว
แปลกก็ตรงที่เมื่อไรคนความอดทนต่ำ จะรำคาญแล้วยอมกลับไปเสียที
เกาะไว้เถอะน่า เกิดเธอหกล้มหกลุกไป แม่เธอจะตกใจเสียเปล่าๆ
คำขู่ตอนท้ายนั่นแหละ ทำให้สิมิลันจำใจยึดท่อนแขนเขาไว้แต่โดยดี สิมิลันเอื้อมมือลอดรั้วเข้าไปปลดกลอนสายยูโดยไม่ต้องใช้กุญแจแล้วผลักประตูรั้วออกกว้าง เดินนำเข้ามาในเขตบ้าน
ปัณณ์หน้าบึ้งอีกแล้ว ประตูบ้านเธอทำไมมันเปิดง่ายอย่างนี้ล่ะ ไม่กลัวขโมยขโจรเลยหรือไง
สิมิลันปิดรั้วแล้วมุ่งหน้าสู่ตัวบ้าน ชี้กำแพงข้างบ้าน บ้านพี่งามอยู่ข้างๆ กัน ทุกเช้าเขาจะข้ามมาหาแม่กับยายเตยก่อน ยายเตยเลยไขประตูรั้วเปิดทิ้งไว้
อ้อ...แล้วไป
หญิงสาวค้อนคนข้างๆ อย่างหมั่นไส้ ยุ่ง
ขอบใจที่ชม เขาเปรยลอยๆ แต่แล้วรอยยิ้มกวนๆ เหล่านั้นก็เปลี่ยนไป เมื่อก้าวเข้ามาในบ้าน
ยายตอง
พี่ตอง
เสียงนั้นดังขึ้นพร้อมกับเด็กสาววัยรุ่นคนหนึ่งประคองหญิงกลางคนที่ต้องใช้ไม้เท้าพยุงตัวเองยักแย่ยักยันมาหาสิมิลันด้วยสีหน้ายินดี
เป็นยังไงบ้างลูก แม่กำลังคุยกับเตยอยู่เลยว่าจะไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล
ตองไม่เป็นอะไรแล้วค่ะแม่ขา ขอโทษนะคะที่ทำให้เป็นห่วง
มือเหี่ยวย่นยกขึ้นยากเย็นลูบไปตามตัวคนที่อยู่ในชุดคนไข้โรงพยาบาลแผ่วเบา เจ็บไหมตอง
ปัณณ์อึ้ง สังเกตเห็นจากการขยับมือเท้าที่เงอะงะไม่เป็นธรรมชาติและไม้ค้ำยันที่มารดาสิมิลันใช้อยู่ก็เดาได้ทันทีว่าฝ่ายนั้นร่างกายไม่ปกติ
แม่กับพี่ตองไปนั่งก่อนดีกว่า เด็กสาวโผเข้ามากอดสิมิลันไว้อีกด้าน แล้วทั้งสามก็ประคองกันไปที่โซฟา พูดคุยกันจุ๊กจิ๊กกระหนุงกระหนิง
สิมิลันรีบอธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ตรงกับที่ผู้กำกับแถลงข่าวไว้แก่มารดาและน้องอีกครั้ง
ปัณณ์มองภาพความรักความห่วงใยของคนในครอบครัวเดียวกันตรงหน้าด้วยความรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกินในที่นั้น เท่าๆ กับเจ็บแปลบในใจจี๊ดขึ้นมาทันควัน
เพราะเขาเอง...ไม่เคยได้รับความห่วงใยแบบนี้จากมารดาของตนเลยสักครั้ง!
ชายหนุ่มลืมความตั้งใจทุกสิ่งอัน หมุนกายจะดุ่มเดินออกจากบ้านทันควัน แต่ก็ช้ากว่า...
คุณคะ เดี๋ยวสิคะ เสียงนุ่มบอกความใจดีรั้งเขาไว้ ปัณณ์ค่อยๆ เบือนหน้ามาช้าๆ ก็พบมารดาของสิมิลันกำลังส่งยิ้มให้เขา
ปัณณ์ทำความเคารพอย่างสุภาพ
สวัสดีครับ
จ้ะ สวัสดี ขอบใจมากนะคะ ที่มาส่งยายตอง เขายิ้มออกเมื่อได้ยินน้ำเสียงเป็นกันเองของท่าน
ผมเป็นต้นเหตุที่ทำให้สิมิลันเจ็บตัว ผมต่างหากครับที่ต้องกราบขอโทษคุณน้า
ไม่เป็นอะไรมากทั้งคู่ก็ดีแล้ว นั่งก่อนสิคะคุณ ยายเตยไปเอาน้ำมารับแขกหน่อยลูก ตอนท้ายประโยคหันไปสั่งบุตรีคนเล็ก
ปัณณ์ทำตามอย่างว่าง่าย ทั้งยังเริ่มต้น...บทที่เขาเตรียมมาแล้วอย่างดิบดีตลอดทางที่มาบ้านของหญิงสาวด้วยการ...
น้องตองเห็นข่าวแล้วไม่สบายใจมากๆ เกรงว่าคุณน้าจะเข้าใจผิด ผมเลยอยากจะถือโอกาสนี้อธิบายเรื่องราวให้คุณน้าทราบด้วยตัวเอง ไม่อยากให้ไปอ่านจากข่าวที่ไม่ตรงกับความจริงในหนังสือพิมพ์น่ะครับ
ปัณณ์ฉายซ้ำเหตุผลแบบเดียวกับที่เล่าให้พยาบาลที่ดูแลเขากับสิมิลันฟังอีกครั้ง สีหน้าของมารดาสิมิลันบอกให้รู้ว่าท่านโล่งใจไม่น้อย ที่ลูกสาวมิได้ลอบหนีงานออกไปจู๋จี๋กับเขาสองต่อสองดังที่ข่าวกล่าวอ้าง
นี่ไงครับแผลที่ผมต้องออกไปซื้อยาข้างนอกจนเกิดเรื่อง แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ต้องกราบขอโทษอีกครั้งเรื่องที่คบหากับน้องตองแต่ไม่กล้าเปิดเผยให้ใครทราบ ผมเห็นว่าน้องยังอยู่ในวัยเรียน ก็เลยเกรงว่าจะเสียภาพลักษณ์น่ะครับ ปัณณ์ทิ้งทวนด้วยมาดผู้ชายแสนดี ก่อนหันไปยักคิ้วให้ น้องตอง อย่างยั่วเย้า โดยเฉพาะเมื่อสิชลพยักหน้า ดูจะไว้วางใจคนพูดไม่น้อย
สิตางศุ์นำแก้วน้ำมาวางไว้ให้ แล้วนั่งลงข้างๆ พี่สาว
ขอบคุณครับ ปัณณ์ยิ้มหว่านเสน่ห์อย่างที่มั่นใจว่าจะช่วยให้สาวน้อยรู้สึกเป็นมิตรกับเขาได้ง่ายขึ้น ตอนนี้เขากำลังต้องการกองหนุนให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้
น้องเตยใช่ไหมครับ ตองพูดถึงให้พี่ฟังบ่อยๆ ว่าเขาทั้งรักแล้วก็หวงน้องสาว พี่เพิ่งรู้ตอนนี้เองว่าเหตุผลเป็นเพราะน้องเตยน่ารักมากๆ อย่างนี้นี่เอง
จริงเหรอคะ พี่ตองเคยพูดถึงเตยให้พี่ปัณณ์ฟังด้วยเหรอคะ เธอเรียกเขาอย่างสนิทสนมบอกให้รู้ว่าคงเป็นหนึ่งในกลุ่มแฟนคลับที่ติดตามผลงานของเขาเช่นกัน
แม่ขา ยายเตย คุณปัณณ์เขาแค่ล้อเล่น ตองไม่ได้เป็นแฟนเขานะคะ
อ้าว แต่คุณเขาบอก... สิชลงุนงง
ปัณณ์นั่งอมยิ้มกอดอกมองคนเกเรแผลงฤทธิ์โดยไม่ว่าอะไร เขาปล่อยให้สิมิลันแก้ความเข้าใจผิดกับมารดาและน้องสาวจนพอใจแล้ว จึงดึงโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดเรียกรูปที่ถ่ายเก็บไว้ออกมาส่งให้สิชลพิจารณา
นี่ครับภาพที่ถ่ายไว้ตอนที่เราไปเที่ยวด้วยกัน คนไม่ใช่แฟนกันคงไม่ไปเที่ยวด้วยกันแบบนี้หรอก ปัณณ์ซ้อมค้างใช้สถานการณ์ที่เคยเกิดขึ้นให้เกิดประโยชน์กับตัวเองสูงสุด
สิชลรับโทรศัพท์ไปเลื่อนดูภาพไปเรื่อย รูปสิมิลันนั่งเล่นชิงช้าสีขาวในหลายๆ อิริยาบถยิ้มแย้มให้กับกล้องยืนยันคำพูดของชายหนุ่มให้ฟังน่าเชื่อถือยิ่งขึ้น
สิตางศุ์ขอโทรศัพท์จากมารดาไปดูบ้าง โอ้โห...พี่ปัณณ์กับพี่ตองเป็นแฟนกันจริงๆ ด้วย ถ่ายรูปสวีตหวานเชียว เสียดายไม่มีรูปคู่เลยนะคะ
พี่สาวน้องเตยเขากลัวรูปหลุดไปแล้วจะเป็นข่าวน่ะครับ เขาก็เลยไม่ยอมให้พี่ถ่ายรูปคู่ด้วย ปัณณ์แต้มยิ้มให้เครดิตหญิงสาว ทั้งยังเอาใจคนเป็นแม่ให้ได้ปลื้มด้วยการหันไปบอก
น้องตองเขาห่วงว่าเป็นตัวเองเป็นพี่ ทำอะไรเดี๋ยวน้องจะดูอยู่ ก็เลยระวังตัวมากเวลาไปไหนมาไหนกับผม จะได้เป็นตัวอย่างดีๆ ให้น้องเตย คุณน้าเลี้ยงลูกสาวได้น่าชื่นชมมากเลยนะครับ
สิมิลันมองเขาตาค้าง นึกรู้ว่าขืนยังปล่อยให้เขาปั้นเรื่องต่อไปเรื่อยๆ คงยิ่งไปกันใหญ่แน่นอน จึงตัดบทด้วยการเอ่ย ส่งเสร็จแล้วก็น่าจะกลับได้แล้วนะคะ
น้องตองอยากพักแล้วล่ะสิ ได้จ้ะ งั้นพี่กลับก่อนนะ ปัณณ์ทำความเคารพมารดาของหญิงสาว ผมลาล่ะครับคุณน้า ถ้าพรุ่งนี้ผมจะขอแวะมารับน้องตองไปโรงพยาบาลตรวจแผล คุณน้าจะขัดข้องไหมครับ
อย่าเลยค่ะ รบกวนคุณเปล่าๆ เดี๋ยวน้ากับยายเตยแล้วก็ยังมี:-)ามที่อยู่ข้างๆ บ้าน จัดการกันเองได้
ไม่รบกวนครับ ส่วนหนึ่งผมเองก็เป็นต้นเหตุที่ทำให้น้องเจ็บตัว ดูแลแค่นี้ถือว่าน้อยมากเลยนะครับ
สิชลหันไปมองบุตรีคนโตก็เห็นสิมิลันส่ายหน้า ทำท่าทางอ้อนวอน คนอาบน้ำร้อนมาก่อนยิ้มเอ็นดู
เอาเป็นว่าน้าตามใจลูกละกันค่ะ คุณตกลงกับยายตองเองก็แล้วกัน ถ้าเขาโอเค น้าก็ไม่มีปัญหา ไว้ใจค่ะว่าคุณก็อายุไม่น้อย คงไม่ทำอะไรซี้ซั้วหรอก
ขอบคุณครับ ไม่บ่อยที่ปัณณ์ รัชนาถ นับถือใครด้วยความรู้สึกแท้จริงเช่นนี้ น้องเตยพี่กลับก่อนนะครับ ตองจ๋าไว้พรุ่งนี้เจอกันนะ เขามัดมือชกดื้อๆ
ทั้งที่เหลือดวงตามองเห็นเพียงข้างเดียวชั่วคราว แต่สิมิลันก็ทำตาเขียวได้ไม่ผิดคิว
ปัณณ์ยิ้มอย่างเอ็นดู เขาเอื้อมหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองที่ยังวางอยู่บนโต๊ะ แล้วลุกขึ้นง่ายๆ โดยไม่อิดเอื้อน เลือกหว่านเสน่ห์กับคนที่น่าจะง่ายที่สุด น้องเตยครับ รบกวนไปส่งพี่ที่หน้าบ้านหน่อยได้ไหม
สิตางศุ์มองแม่และพี่อย่างขอความเห็น และเมื่อสิชลให้หน้าจึงลุกขึ้นด้วยท่าทีกระตือรือร้น
ได้ค่ะ ด้วยความยินดี
ปัณณ์ตั้งแขนขึ้นให้น้องสาวของสิมิลันเกาะด้วยมาดเจ้าชาย เชิญครับ
เพียงพ้นจากตัวบ้าน แน่ใจว่าคนข้างในจะไม่ได้ยินบทสนทนานี้แล้ว ปัณณ์จึงบอก
พี่สาวน้องเตยร่างกายค่อนข้างอ่อนแอ แต่พี่ก็ห่วงไม่อยากให้อยู่โรงพยาบาล ไม่อยากให้เขาโดนนักข่าวรุม รวมกับที่ตองกลัวแม่กับน้องเป็นห่วง เลยดันทุรังอยากกลับบ้านให้ได้ พี่ถึงได้ยอมตามใจ ถ้ายังไง...พี่ฝากเตยดูแลเขาใกล้ชิดหน่อยนะครับ ถ้าเป็นไปได้อย่าให้เขานอนคนเดียว เผื่อตัวร้อนกลางดึก จะได้มีคนรู้เรื่อง ส่วนอาหาร...
สิตางศุ์ยกมือห้าม พี่ปัณณ์คะ ไม่ต้องสั่งละเอียดขนาดนั้นก็ได้ค่ะ พี่ตองเขาเป็นพี่สาวเตยนะ ยังไงเตยก็ต้องดูแลเขาดีอยู่แล้วล่ะค่ะ
นั่นสิเนอะ ปัณณ์เขิน แล้วรีบแก้ตัว พี่...เอ้อ...เป็นห่วงน่ะ
พี่ก็หายไวๆ นะคะ เด็กสาวชี้ที่หางคิ้วข้างซ้ายซึ่งมีพลาสเตอร์ติดไว้
ปัณณ์แตะแผลเบาๆ นึกถึงสาเหตุที่ได้แผลนี้มาแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ ใครต่อใครเข้าใจว่าเขาหกล้มในกองถ่ายจนคิ้วแตกต้องออกไปซื้อยาทำแผลตามที่หนุ่มให้ข่าว สิตางศุ์จะว่ายังไงนะ ถ้ารู้ว่าความจริงแล้วคนที่ทำให้เขาหัวแตกก็คือพี่สาวของเจ้าหล่อนนั่นแหละ
ขอบใจน้องเตยมาก เอ้อ...พี่สงสัยนิดนึง คุณแม่ป่วยมานานแล้วหรือ ตองไม่ยอมเล่าเรื่องแม่ให้ฟังเท่าไหร่ พี่เห็นแล้วไม่สบายใจเลย เขาหลอกถามข้อมูลเนียนๆ
แม่ล้มตั้งแต่เกือบห้าปีก่อน แล้วก็เป็นอัมพฤกษ์จนถึงตอนนี้ นี่ดีขึ้นเยอะแล้วล่ะค่ะ ใหม่ๆ นอนอย่างเดียว ขยับตัวซีกซ้ายไม่ได้เลย แล้วก็เพราะแม่เป็นอย่างนี้แหละ พี่ตองถึงไปร่วมรณรงค์โครงการคนไทยรักษ์สุขภาพทั่วประเทศกับกระทรวงสาธารณสุข แต่อันนี้พี่ปัณณ์คงรู้อยู่แล้วเนอะว่าพี่สาวของเตยทำงานนี้ฟรีไม่คิดค่าตัวเลยสักบาท
ปัณณ์อึ้ง เพราะความจริงแล้วเขาเพิ่งรู้ตอนนี้เองว่าเหตุผลที่สิมิลันสนิทสนมกับพี่ชายเป็นเพราะเรื่องงานจริงๆ มิใช่แค่ข้ออ้างอย่างที่เขากล่าวหา
แต่เพราะเกรงจะเป็นพิรุธจึงรีบพยักหน้า ใช่ๆ พี่ก็ต้องรู้อยู่แล้วสิ เตยไม่เห็นต้องสงสัยเลย
ซูเปอร์สตาร์ชื่อดังบอกลาสิตางศุ์แล้วขึ้นรถให้คนขับพากลับไปที่บ้าน ร่างสูงใหญ่เอนพิงเก้าอี้อย่างหมดเรี่ยวแรง บ้านเก่าโทรมของสิมิลัน และสภาพมารดาของหญิงสาวติดตาเขาอย่างเหลือเชื่อ
ปัณณ์เพิ่งรู้...นี่เองเหตุผลทั้งหมดที่สิมิลันวิ่งโร่เข้าไปเรียกร้องค่าเสียหายจากเขา ใช่ว่าเธอฉลาดจนไม่ยอมให้การสูญเสียนั้นไร้ค่าหรอก ที่จริงแล้วคงเป็นเพราะหญิงสาวต้องการเงินทุกบาททุกสตางค์ไปใช้รักษาแม่และเลี้ยงดูน้องสาวต่างหาก
นี่สินะ...เหตุผลที่เด็กสาวซึ่งยังไม่พ้นรั้วมหาวิทยาลัยต้องรับงานบันเทิงทุกชนิด ทั้งถ่ายแบบ โชว์ตัว เล่นหนัง แสดงละคร ขอแค่ค่าแรงงาม เธอพร้อมจะรับหมด
เพื่อเงิน เงิน แล้วก็เงิน!
กระนั้นสิมิลันกลับไม่เคยทดท้อ เธอดูมีความสุขที่ได้ทำสิ่งเหล่านั้น หรือที่จริง...เธอแค่รู้ว่ากำลังทำเพื่อใคร แค่นั้นก็เป็นกำลังใจชั้นดีที่กระตุ้นให้สู้ต่อได้แล้ว
ช่างเป็นชีวิตแบบที่ตรงข้ามกับเขาโดยสิ้นเชิง เพราะในขณะที่เขามีเงินจนล้นเหลือ เลือกงานแล้วเลือกอีกเฉพาะแต่รายการที่ อยากทำ เท่านั้น เงินที่ได้มาก็ใช้ทิ้งขว้างได้โดยไม่เคยต้องเสียดาย
แต่น่าเศร้า...เขากลับไม่เคยหาเจอเลยว่าความสุขของตนเองอยู่ตรงไหน
ปัณณ์หลับตาลง...
ไม่หรอก...นั่นคือปัณณ์ รัชนาถ คนเก่าต่างหาก
ตอนนี้เขารู้แล้วว่าความสุขของเขาอยู่ที่ไหน
ลูก ภรรยา และครอบครัว!
ในเมื่อมีจุดหมายในชีวิตแล้ว จากนี้...สิ่งที่ต้องทำก็มีเพียงก้าวไปให้ถึงจุดนั้นให้ได้ ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีใดก็ตาม
เชื่อเถอะ ว่าด้วยเงินทอง อำนาจ ชื่อเสียง และทุกอย่างที่เขามี
เขาพร้อมแล้วจะแลก...กับสิมิลัน
ขอเพียงแค่ให้เธอยอมเปิดใจให้เขาอีกครั้งเท่านั้นเอง!
หนังสือพิมพ์ถูกขยำจนแทบแหลกคามือ ก่อนที่ภัทรีมาจะขว้างไปบนพื้นด้วยอาการหัวเสีย ลูกบอลกระดาษกลิ้งหลุนๆ มาหยุดอยู่แทบเท้าของชายชราผู้เป็นประมุขของบ้าน
อำนาจก้มลงไปหยิบกระดาษที่ม้วนเป็นก้อนขึ้นมาคลี่อ่าน แล้วก้าวมานั่งบนโซฟาเคียงกับหญิงสาว
เรื่องนายคนนี้อีกแล้วหรือ คราวก่อนแพทหลอกพ่อให้พ่อไปบังคับเขาแต่งงานกับหนูมาทีนึงแล้วนะ พ่อยังอายไม่หายที่เขามาพูดใส่หน้าว่าลูกสาวพ่อรักสนุกไปกับเขาเองทั้งนั้น
ภัทรีมาหน้าบึ้ง
คนของพ่อบอกว่าลูกส่งคนไปขู่ยายเด็กผู้หญิงนี่ แล้วยังไปตามเฝ้าเขาที่คอนโด และบุกไปที่บ้านรัชนาถอยู่บ่อยๆ ทำไมทำตัวอย่างนี้ ไม่รักศักดิ์ศรีของตัวเองเลยสักนิด ที่พ่อส่งลูกไปเรียนจนจบจากเมืองนอกเมืองนามานี่ ไม่มีประโยชน์เลยหรือลูกแพท เรื่องแค่นี้ดูไม่ออกหรือว่าผู้ชายเขาไม่ได้แยแสเราสักนิด ทำไมไม่ตัดอกตัดใจสักที
แต่แพทรักเขานี่คะพ่อ
แล้วเขารักลูกหรือ
คำถามนั้นเป็นผลให้ภัทรีมาสะอื้นไห้
อำนาจลูบศีรษะบุตรีอย่างปรานี ฟังพ่อนะลูก ความรักและการแต่งงานเป็นเรื่องของคนสองคน ถ้าหนูต้องการแค่ครอบครองตัวเขา แปลว่าหนูไม่ได้รักเขาเลย หนูรักตัวเอง อยากจะสนองความต้องการของตัวเองเท่านั้น ถ้าแพทยืนยันว่ารักเขา แพทต้องยินดีที่จะเห็นเขามีความสุข
ภัทรีมาส่ายหน้า ถึงแม้ว่าหนูจะไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในความสุขของเขาน่ะเหรอคะ พ่อขา หนูยังทำใจเป็นนางเอกนิยายน้ำเน่าแบบนั้นไม่ได้
เป็นนางเอกไม่ได้ แต่ก็อย่าทำตัวเองให้ต่ำลงไปถึงขนาดเรียกตัวอิจฉาเลยลูก ที่แพทตีโพยตีพายจะเอาผู้ชายคนนั้นให้ได้ มันไม่ได้ดูดีเลยนะลูก ผู้หญิงดีๆ เขาไม่ทำกันหรอก
ภัทรีมาตะลึง คุณพ่อด่าแพท
พ่อเตือนสติต่างหาก อย่าปล่อยอารมณ์มีอิทธิพลเหนือเหตุผลสิลูก ไม่เคยมีใครขัดใจแพท หรือทำท่าไม่เหลียวแลหนูอย่างนี้ สิ่งที่แพทกำลังทำก็คือการพยายามจะเอาชนะเขาเท่านั้นเอง บอกพ่อได้ไหมว่าทำไมหนูถึงเลือกเขา อยากได้เขามาเป็นสามีนักล่ะ
ก็เราเหมาะสมกัน ไม่ว่ารูปร่าง หน้าตา การศึกษา ชาติตระกูล อายุ หรือแม้แต่ฐานะ เราเหมาะสมกันที่สุด แพทไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงไม่เลือกแพท ทั้งๆ ที่แพทดีกว่านังเด็กนั่นทุกอย่าง
อำนาจส่ายหน้า ไม่มีคำว่าเหมาะสมในเรื่องของความรักหรอกลูก ถ้าคนสองคนรักกันจริงๆ ความเหมาะสมจะอยู่ในลำดับสุดท้าย ตามหลังความรัก ความผูกพัน ความเชื่อใจ ความเอื้ออาทร และการยอมรับซึ่งกันและกัน และบางครั้งมันก็ไร้ความหมายโดยสิ้นเชิงเลยด้วยซ้ำ
ภัทรีมายกมือปิดหูคล้ายไม่อยากรับฟังอะไรอีก
อำนาจเอื้อมไปจูบศีรษะลูกสาวอย่างปลอบโยน ถ้าสมมติว่าลูกได้แต่งงานกับผู้ชายคนนี้ แต่เขาไม่เคยอยู่บ้าน ไม่เคยทำหน้าที่สามีที่ดี ไม่ใส่ใจ ไม่สนใจแพทเลยสักนิด แต่ออกไปเร่ร่อนเปลี่ยนผู้หญิงค้างคืนด้วยเป็นว่าเล่น มันจะมีประโยชน์อะไรล่ะลูก ที่หนูจะกอดทะเบียนไว้ ประกาศให้โลกรู้ว่าเป็นภรรยาเขา แต่ทุกคนเห็นเหมือนกันหมดว่าเขาไม่แยแสลูกเลย คิดดีๆ นะแพท อย่าทำร้ายตัวเองด้วยความรักแบบผิดๆ อย่างนั้นเลย ตอนนี้ลูกยังมีโอกาสเลือก ใช้โอกาสที่มีอยู่ให้คุ้มค่าที่สุด ก่อนจะสายเกินไปนะ
อำนาจบีบบ่าบอบบางของหญิงสาวเบาๆ แล้วลุกขึ้นแยกไปยังห้องทำงานเงียบๆ แวบหนึ่งที่เขาหันกลับมามองบุตรีแล้วส่ายหน้า บอกยากว่าระอาใจ หรือเวทนากันแน่
| จากคุณ |
:
เวฬา (แม่มณี)  
|
| เขียนเมื่อ |
:
28 ก.ย. 55 22:12:42
|
|
|
|
+ : + : + : บุหงาซ่อนกลิ่น : + : + : + : (ตอนที่ ๑๘)
