My Sassy Girls ให้รู้ไว้ ฉัน...รัก...เธอ (Yuri)
|
|
เสียงดังออกมาจากรั้วโรงเรียนมัธยมขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง เวลาเช้าก่อนเข้าแถวแบบนี้ จะมีทั้งนักเรียน ม.ต้น และ ม.ปลาย เดินกันให้พลุกพล่านไปทั่วทั้งโรงเรียน อาทิตย์นี้เป็นอาทิตย์สุดท้ายของการเรียน ก่อนที่จะมีการสอบกลางภาคเรียนที่สอง หลายกลุ่มนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อน หลายกลุ่มยังคงเล่นกีฬาอยู่ในสนามของโรงเรียน หลายกลุ่มนั่งทานข้าวอยู่ในโรงอาหาร และอีกหลาย ๆ กลุ่ม ซึ่งเป็นส่วนมาก กำลังนั่งเล่น นั่งคุยกัน และนั่งเมาท์กันอย่างเมามันส์ รวมถึง กลุ่มของ แอปเปิ้ล จูเนียร์ และซิลวี่ ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะใต้ร่มไม้ใหญ่ กลุ่มนี้ด้วย
ซิล แกอ่านหนังสือบ้างหรือยัง สาวร่างสูงที่สุดในกลุ่มอย่างแอปเปิ้ล เอ่ยถามเพื่อน
ก็บ้างแล้วแหละ แกอ่ะแอป ซิลวี่ สาวร่างอวบ ตอบ และถามกลับ
อื้มเหมือนกัน เหลือเป็นบางวิชา อ้าว! เฮ้ย!! ไอ้เนียร์ทำไมไม่ลืมตายังไม่ตื่นหรือไง แอปเปิ้ล หยอก จูเนียร์เพื่อนผู้ชายตัวเล็กตาตี่ คนเดียวในกลุ่ม อย่างที่เคยทำทุกวัน ทำเอาเพื่อนตัวเล็กหน้ามู่ทู่ไปทันที
ตาฉันมันตี่โว้ยย!! ไอ้แอปแกล้อฉันแบบนี้ทุกวันไม่เบื่อบ้างหรือไง จูเนียร์ตอบกลับแบบใส่อารมณ์
ฮ่าๆๆๆ แอปมันก็แค่ล้อเล่น แกยังไม่ชินอีกเหรอ ซิลวี่ช่วยแก้ต่างให้เพื่อนสาวร่างสูง
ใครมันจะไปชิน เอ้อ!!! วันนี้เรามีสอบรำไทยใช่ป่ะ
ห๊ะ จริงเหรอ ฉันยังรำไม่เป็นเลย ท่าอะไรก็ไม่รู้ สายสร้อยมาลัย
สอดสร้อยมาลา!!! ทั้งซิลวี่และจูเนียร์ แก้ให้พร้อม ๆ กัน
เออ นั่นแหละ เหมือน ๆ กัน ฉันต้องไม่ผ่านแน่เลยอ่ะ แอปเปิ้ลครวญครางออกมา
สมน้ำหน้า แกล้งฉันไว้เยอะ จูเนียร์ตอกย้ำและแลบลิ้นใส่คนที่นั่งตรงข้าม
ไอ้ตี๋เตี้ย วันนี้แกตายยยยยย!!!
ก่อนที่จะได้วิ่งไล่จับกัน เสียงเพลงประจำโรงเรียนก็ดังขึ้น เป็นสัญญาณเตือนว่าใกล้จะได้เวลาเคารพธงชาติแล้ว ซิลวี่จึงลุกขึ้น และลากเพื่อนสองคนให้ลุกตามไปเดินมาถึงแถวที่เต็มไปด้วยนักเรียนที่เตรียมตัวเคารพธงชาติ เสียงเพลงชาติดังขึ้นมาหยุดทุกเสียงสนทนาไว้ พอเข้าแถวสวดมนต์เสร็จ ทั้งสามคนก็เดินกลับมาเอากระเป๋าที่โต๊ะและเข้าเรียนเหมือนนักเรียนคนอื่น ๆ
ณ ชั่วโมงนาฏศิลป์
อิษฏ์อาณิก นั่นเธอกำลังทำอะไร ฉันให้เธอรำนะ ไม่ใช่ให้มาโบกมือไล่กันอย่างนี้ มือไม้น่ะ อ่อน ๆ หน่อยได้ไหม เสียงดุดังลั่นไปทั่วห้องนาฏศิลป์ เอาอีกแล้ว อาจารย์สุดโหดเอาอีกแล้ว ดุเธอได้ทุกคาบ จนเพื่อน ๆ เธอชินกันไปหมดแล้ว ก็มีแต่เธอนี่แหละที่ยังไม่ชิน ก็แค่มือมันไม่ยอมอ่อน เธอก็แค่เด็ก ม.4 จะเอาอะไรหนักหนา เธอไม่ได้จะไปเป็นครูสอนรำไทยซะหน่อย แล้วอีกอย่าง...
ทำไมต้องมาดุวันนี้ด้วย รุ่นพี่เต็มห้องเลย
ดูสิพี่ผู้หญิงคนนั้น ยิ้มแล้วหันไปหัวเราะกับเพื่อนข้าง ๆ ใหญ่เลย ไม่มีเรียนกันหรือไงคะ มานั่งดูคนอื่นเค้าอยู่ได้ หันไปมองซิลวี่ ยัยนั่นก็ทำท่าไม่สนใจเธอเลย จูเนียร์ก็อีกคน ขนาดมันเป็นผู้ชายยังรำสวยกว่าเธออีก ดูท่าว่าเทอมนี้คงจะได้เกรดศูนย์วิชานี้ซะแล้ว
อิษฏ์อาณิก เลิกเรียนมาพบฉันด้วย อาจารย์ประจำวิชาเอ่ยขึ้นหลังจากหมดคาบ ทำเอาคนฟังถึงกับตกใจ แต่ก็ฝืนยิ้มตอบไป
เวลาผ่านไปจนถึงคาบเรียนสุดท้าย ทุกคนต่างเริ่มทยอยกันกลับบ้าน จะเหลือก็แต่ สามหน่อ ที่ยังคงยืนอยู่หน้าห้องนาฏศิลป์ ไม่กล้าเข้าไป
แก อาจารย์เรียกฉันมาทำไมอ่ะ กลัวววว TT0TT แอปเปิ้ลที่ยังกังวลใจอยู่พูดกับเพื่อนทั้งสอง
ฉันก็ไม่รู้อ่ะ อาจจะแค่เรียกมาใช้งานก็ได้มั้ง ซิลวี่พยายามปลอบใจ
อือ อาจจะแค่นั้นก็ได้ อย่าคิดมากเลย จูเนียร์ช่วยเสริมอีกคน
แต่ฉันกับซิลต้องไปส่งรายงานอ่ะ ไปก่อนะเว้ย จูเนียร์พูด พลางดึงแขนซิลวี่ให้เดินตามไป ทิ้งแอปเปิ้ลที่ยังคงโบกมือหยอย ๆ ไว้ข้างหลัง ร่างสูงชั่งใจอยู่สักพักหนึ่ง แล้วก้าวเท้าเดินเข้าไปในห้อง ตรงเข้าไปหาอาจารย์ที่ตอนนี้ ยืนคุมรุ่นพี่กว่า 10 คน ซ้อมรำอยู่
อาจารย์คะ หนูมาแล้วค่ะ อาจารย์มีอะไรจะใช้หนูหรือเปล่าคะ แอปเปิ้ลถามออกไปในเชิงดีเหมือนกับคำพูดของซิลวี่ อาจารย์และรุ่นพี่ทุกคนในห้องต่างหันมามองเธอเป็นตาเดียว ร่างสูงสะดุ้งเล็กน้อย อาจารย์หันไปโบกมือให้รุ่นพี่ซ้อมกันต่อ แล้วหันกลับมาพูดกับเธอ
เปล่า ฉันไม่ได้จะใช้อะไรเธอหรอก เพียงแต่เป็นห่วงนี่ก็ใกล้จะสอบแล้ว แต่เธอยังทำได้ไม่ค่อยดีนัก ฉันก็ไม่อยากให้นักเรียนติดศูนย์วิชานี้สักเท่าไหร่ ก็เลยอยากจะบอกให้เธอตั้งใจซ้อมมากกว่านี้ อาจารย์ร่ายยาวออกมาไม่หยุด
เพราะงั้น อืมม... กรวรรณ มานี่หน่อยจ้ะ และหันไปเรียกรุ่นพี่หน้าตาสวย ๆ คนนึง เอ่อ...ไม่ใช่สวย ๆ ล่ะ
สวย สวยมากเลยต่างหาก
แต่เอ๊ะ! รุ่นพี่คนนี้นี่ที่นั่งหัวเราะเธอเมื่อตอนชั่วโมงนาฏศิลป์
----------------------------------
เป็นนิยาย แฟนฟิคนะคะ แนวยูริ
| จากคุณ |
:
ดาวเหนือสีคราม  
|
| เขียนเมื่อ |
:
29 ก.ย. 55 05:30:05
|
|
|
| 
