ความคิดเห็นที่ 1 “นั่นไงจ๊ะพ่อ เขายืนอยู่ตรงนั้นตรงต้นไม้ต้นใหญ่”   หนูจี๊ดชี้ไปที่ต้นยางที่หน้าบ้านแล้วทำท่าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและเธอก็นึกออก แต่คำตอบของหนูจี๊ดก็ทำเอาทั้งพ่อและแม่อึ้งไปเลยทีเดียว    “จี๊ดนึกออกแล้วจ้ะ ลุงพลไงที่มาเก็บของเก่าบ้านเราบ่อยๆ มืดแล้วทำไมลุงพลเขาถึงไม่เข้าบ้านล่ะจ๊ะเดี๋ยวยุงก็กัดเอาหรอก”   ธวัช ชะงักหันไปมองหน้า จันทรา ที่หยุดทำกับข้าวไปชั่วขณะเหมือนกัน ลุงพลที่หนูจี๊ดพูดถึงมีอาชีพเก็บของเก่าขายและมักจะมาเก็บที่บ้านเธอประจำทุกสิ้นเดือนเพราะธวัชสั่งเอาไว้ แต่ไม่ว่าสิ้นเดือนนี้และเดือนไหน ลุงพลคงจะมาเก็บของเก่าไม่ได้แล้วเพราะลุงพลแกป่วยเสียชีวิตไปแล้วนั่นเอง เมื่อ 2วันก่อน และตั้งแต่นั้นมาหนูจี๊ดก็เห็นอะไรแปลกๆมาตลอด และก็เริ่มเห็นมากขึ้นจนเมื่อเธอเรียนหนังสือเพื่อนๆก็มองว่าเธอเป็นตัวประหลาด ชอบมองเห็นโน่นเห็นนี่ที่คนอื่นไม่เห็น แม้แต่คุณครูก็ยังหวั่นๆอยู่เหมือนกัน เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งว่าเธอพูดจริงหรือไม่ ด้วยเหตุนี้เองหนูจี๊ดจึงต้องเล่นคนเดียวเป็นประจำจนหนูน้อยคิดว่าตนเองคงจะไม่มีเพื่อนอีกแล้วแน่นอน... แต่แล้วก็มีเด็กชายน่าตาน่ารักคนหนึ่ง เดินเขามานั่งที่ชิงช้าข้างๆถามเธอว่า…  “ทำไมเธอไม่ไปเล่นกับเพื่อนๆล่ะ?”   เด็กชายถามอย่างแปลกใจ หนูจี๊ดหันไปยิ้มแล้วตอบ  “ไม่ล่ะเพื่อนๆไม่อยากเล่นกับเราหาว่าเราพูดมั่ว  หาว่าเราโกหก คุณครูก็เหมือนกันชอบหาว่าเราเพ้อเจ้อ ไม่มีใครเชื่อที่เราพูดเลยสักคนเราคงจะไม่มีเพื่อนแล้วล่ะ”   เด็กน้อยตัดพ้ออย่างน้อยใจ ก้มหน้างุ้มต่ำลงเหมือนจะร้องไห้  เธอไม่ได้พูดมั่วสักหน่อย ก็เธอเห็นจริงๆนี่นา         เด็กชายตัวน้อยยิ้มแป้นเอามือไปแตะไหล่เธอ  “อืม...ไม่หรอกเธอก็มีเราเป็นเพื่อนไง”   เด็กชายหันไปยิ้มอย่างเป็นมิตร   “เรามาเป็นเพื่อนกันนะ”          “จริงๆนะ นายจะเป็นเพื่อนกับฉันจริงๆนะ”   หนูจี๊ดไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองว่าจะมีคนมาขอเป็นเพื่อนกับเธอ เด็กชายพยักหน้าพร้อมแนะนำตัวเอง  “เราชื่อธนา อยู่ป.1/6 แล้วเธอล่ะ”         “เราชื่อจิดา เรียกว่าจี๊ดก็ได้ อยู่ป.1/4 ตกลงเราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ”    เธอหันไปถามเพื่อนใหม่อย่างดีใจ         “เราเป็นลูกผู้ชาย พูดคำไหนคำนั้นอยู่แล้ว ต่อไปนี้เราจะเป็นเพื่อนกัน แล้วเราก็จะมาเล่นกับเธอทุกวันเลยสัญญา”  เด็กน้อยทั้งสองทั้งสองตีมือทำสัญญากันเพื่อยืนยันความเป็นเพื่อน   หนูจี๊ดดีใจเหลือเกินในที่สุดเธอก็มีเพื่อนกับเขาสักที และนับแต่วันนั้นมาเธอกับเพื่อนใหม่คนนี้ก็สนิทกันมากขึ้นจนเข้าเรียนมหาวิทยาลัยที่กรุงเทพ ฯทั้งสองก็เรียนที่เดียวกันแต่คนละคณะ หนูจี๊ดซึ่งบัดนี้โตเป็นสาวสวยแล้วเธอเลือกเรียน อักษรศาสตร์ เธอฝันอยากเป็นนักเขียน เธอเป็นคนที่ช่างคิดชอบจินตนาการจนบางครั้ง ‘ธนา’ เพื่อนสนิทคนเดียวของเธอ ยังบอกว่าเธอชอบเพ้อฝันคิดอะไรก็ไม่รู้ซับซ้อนเสียจริง แต่ยาย จี๊ดน่ะหรือจะแคร์สื่อ เธอสนใจซะที่ไหนล่ะใครว่าเธอก็ยิ่งทำ เธอมีคติประจำตัวที่ว่า         “ไม่มีคนเดือดร้อนเพราะฉันนี่นา”         เป็นคำพูดที่ใช้พูดประจำ ถึงจะเป็นคนขวางโลกไปนิดแต่ ‘จิดา’ หรือ‘จี๊ด’ คนนี้ก็เป็นที่รักของอาจารย์ทุกคน เพราะเธอมักใช้จินตนาการของเธอช่วยเพื่อนๆและอาจารย์ได้ทุกทีไป บทละครเวทีกี่เรื่องต่อกี่เรื่อง ก็ฝีมือ ยายจี๊ดคนนี้ทั้งนั้นแหล่ะ ไหนใครว่าการเพ้อฝันของเธอซับซ้อนคิดเยอะ ธนาจะโดนเหน็บด้วยคำนี้เป็นประจำ   ส่วน ‘ธนา’ ก็โตขึ้นมาเป็นหนุ่มหล่อมากทีเดียว เขาเลือกเรียน นิเทศศาสตร์(สื่อสารมวลชน)เขาอยากเป็นนักข่าวและเขารักการถ่ายภาพเป็นชีวิตจิตใจมาตั้งแต่เด็ก ทั้งสองคนเป็นนักกิจกรรมตัวยงของมหาวิทยาลัยงานไหนงานนั้นไม่เคยพลาดจะได้เห็นสองคู่หูนี้ทุกงาน ทั้งเก่ง สวยและหล่อกันทั้งคู่ มีหรือจะไม่เป็นที่สนใจของ หนุ่มๆสาวๆ ตอนแรกเพื่อนๆคิดว่าสองคนนี้เป็นแฟนกัน         “เฮ้ย!...ไม่ใช่เป็นเพื่อนกันตั้งแต่ ป.1 แล้ว” นี่คือคำตอบของทั้งสองคนสอง ตอบเหมือนกันจนสำเนาถูกต้องทุกที ตอนแรกไม่มีใครเชื่อ แต่อยู่ไปนานๆจึงเข้าใจว่าสองคนนี้สนิทกันในแบบที่ไม่มีทางเป็นแฟนกันได้เลย          ‘จิดา’  นั้นเธอมีหน้าตา คม สวยไปทางสาวใต้ ไม่ต้องถามว่าเหมือนใครก็พ่อธวัชของเธอน่ะสิ ถอดกันมาเต็มๆรูปร่างสูงบางเป็นนางแบบได้สบายเลย ถึงแม้จะเป็นสาวสวยแต่บุคลิกห้าวๆและการแต่งกายของเธอค่อนข้างเซอร์เป็นสาวติสท์ไปนิดนึง...แต่เอ๊ะ! ไม่นิดแล้วล่ะเพราะมี สาวๆทั้งหลายเข้าใจว่าเธอเป็นสาวหล่อเข้ามาจีบเธอหลายราย  จิดาขนลุกไปพักใหญ่เลยทีเดียว ต้องคอยหลบเป็นพัลวันเพราะสาวสวยพวกนี้ตามตื้อเธอทุกวัน มีทั้งขนม ดอกไม้ การ์ดอะไรก็ไม่รู้เธอไม่อยากจะเปิดอ่านเลยสักนิด เพราะเธอเคยอ่านแล้วครั้งหนึ่ง ขนลุกเกรียวยิ่งกว่าตอนเห็นผีซะอีก มันจักจี้ยังไงก็ไม่รู้  ธนา ก็คอยช่วยเธออยู่หลายครั้งและก็อดขำกับท่าทีของเพื่อนไม่ได้สักที ...อย่างเวลาที่ จิดา เห็นสาวๆเดินเข้ามาหาเธอ จากกำลังซ้อมที่กำลังบทละครให้น้องๆ อยู่ ก็ต้องวิ่งหนีหลบคนสวยพวกนั้นไปอย่างกับหายตัวได้อย่างนั้นแหล่ะ         ‘ธนา’  ก็ไม่เบาเหมือนกัน เป็นหนุ่มหล่อมากเลยทีเดียว เขามีรูปร่างสูงใหญ่ ตัวโต ด้วยเป็นคนชอบออกกำลังกายจึงไม่แปลกถ้าตอนแข่งกีฬาว่ายน้ำให้คณะเวลาถอดเสื้อลงแข่ง จะมีสาวๆกรี๊ดกราดเขาจนสระว่ายน้ำสะเทือน เพราะซิกแพ็ค กล้ามเนื้อของเขาช่างถูกใจทั้งสาวแท้และเทียมทั้งหลายเป็นอย่างยิ่ง  ธนานั้นเป็นคนนิ่งๆ ไม่ค่อยพูดแต่กับคนที่เป็นเพื่อนสนิทจะรู้ว่าเขาเป็นคนพูดเก่งมากถึงขั้นพูดไม่หยุดเลยทีเดียว แม้สาวๆจะมารุมล้อมเขามากมาย แต่ธนาก็ไม่เคยสนใจเท่าไร จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 15:08:31

ความคิดเห็นที่ 2 ออกจะรำคาญด้วยซ้ำ จนหนักเข้าพวกเธอๆทั้งหลายก็ตั้งตัวเป็นแฟนคลับตามกรี๊ดเขาไปทุกที่    ‘พี่ธนา สู้ๆนะคะ กรี๊ด! หล่อมากมาย น่าร๊าก...กกก อ้ะ’   จนจิดายังแซวไม่หยุดปากมาจนถึงทุกวันนี้ แม้จะเรียนจบมา 2 ปีแล้วด้วยซ้ำ ณ.ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง…         จิดารีบจอดรถแล้ววิ่งหน้าตั้งเข้าไปด้านในอย่างรวดเร็ว พอเข้าไปถึงก็เห็นธนานั่งรออยู่แล้วจริงๆ เธอยิ้มเจื่อนๆให้เพื่อนแล้วเดินเข้าไปหา         “เฮ้ยไอ้จี๊ดทำไมแกมาช้าจัง ฉันมานั่งรอแกต้องนาน เนี่ยฉันเช็ดกล้องจนเลขจะขึ้นอยู่แล้ว”   เขายกกล้องที่เช็ดจนเงาวับให้เธอดู         “เออน่า มาช้ายังดีกว่าไม่มา เคยได้ยินไหม”   คนมาช้าเลื่อนเก้าอี้แล้วนั่งลง         “เคย แต่วันนี้แกมาช้ามาก...กกก”   เขาลากเสียงยาว         “ฉันขอโทษๆ ก็พี่นินาสิโทร.มาตอนฉันขับรถ บอกว่าจะเลื่อนส่งต้นฉบับเร็วขึ้น และก็มีพล็อตเรื่องใหม่จะให้ฉัน...แต่ก็ช่างมันเถอะมีงานก็ดีกว่าไม่มีเดี๋ยวคืนนี้กลับไปปั่นกิ๊กเดียวก็เสร็จและ”         “เออ คิดได้แบบนี้ก็ดีแล้ว”          “แหมๆๆๆ คุณธนา แกเนี่ยชักจะเป็น ณเดช 2 ขึ้นไปทุกวันแล้วนะ เรียนจบมา2ปีและก็ยัง ฮ็อตเหมือนเดิม”            “อะไรของแกวะ?”  เธอไม่ตอบแต่บุ้ยหน้าให้เพื่อนมองไปยังกลุ่มสาวๆโต๊ะข้างๆ ที่มองมาที่ธนาแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กันไม่หยุด ธนาจึงหันไปส่งยิ้มหวานให้ คราวนี้เลยยิ่งเขินหนักกันเข้าไปอีก  “มันก็ต้องมีบ้างอะไรบ้าง”  ธนาวางกล้องแล้วหันมามองเธอ   “แกไม่ต้องมาหัวเราะฉันเลยไอ้จี๊ดว่าแต่ฉัน แกก็เหมือนกันนั่นแหล่ะสาวๆเยอะพอกับฉันเลยเผลอๆมากกว่าฉันซะอีก” ธนานึกถึงเรื่องของเขาและเธอตอนที่เรียนอยู่  และมีบรรดาสาวแท้สาวเทียมมาขายขนมจีบกันมากมายก็อดหัวเราะตามไปด้วยไม่ได้เช่นกัน         “เออ...จริงของแกว่ะ คิดแล้วก็ขนลุกอึ๊ย...ยยย ! นี่แล้วงานแกเป็นไงตอนนี้ลงตัวแล้วใช่ไหม  ‘คุณธนา พัฒนะ’ บิ๊กบอสใหญ่ของสำนักพิมพ์นิวส์เลมอน ”    จิดาแซวเพื่อน ธนานั้นตอนนี้เขาได้รวมหุ้นกับเพื่อน เปิดสำนักข่าวหนังสือพิมพ์เล็กๆขึ้นมา และตอนนี้ดูเหมือนว่างานกำลังจะไปได้สวย “ก็โอเค ไม่มีอะไรไม่ได้ใหญ่โตอะไรมาก แค่สำนักข่าวหนังสือพิมพ์ ก็ทำข่าวทั่วไปนั่นแหล่ะ แล้วแกล่ะจี๊ด แม่นักเขียนสาว...ดังใหญ่แล้วนะ”    ธนาพูดมือก็เช็ดกล้องตัวโปรดไปเรื่อยๆ         “ดังอะไรล่ะ ฉันเพิ่งเริ่มเขียนได้ไม่กี่ปีเอง”    ถึงแม้เธอจะเริ่มเขียนหนังสือได้ไม่นานนัก แต่ก็มีคนติดตามผลงานอยู่มากเลยทีเดียวโดยเฉพาะที่เธอกำลังเขียนออนไลน์ลงในอินเทอร์เน็ตแฟนคลับก็ยังมาตามอ่านกันมากมาย          “นี่จี๊ด...ตอนนี้แกยังเห็นอะไรแปลกอยู่หรือเปล่า?”    ธนาถามเพื่อน เพราะสนิทกันมากเขาจึงรู้ว่าจิดานั้นสามารถมองเห็นสิ่งลี้ลับที่คนอื่นไม่สามารถมองเห็นได้จริงๆ เซ้นส์ที่จิดามีนั้น มันทำให้จิดาเห็นผีหรือวิญญาณได้ก้จริงแต่ก็ไม่ได้เห็นทุกที่ทุกวัน เซ้นส์ของเธอจะแรงในช่วงวันที่ใกล้จะถึงวันพระเท่านั้น         “ไม่...พักนี้ไม่ค่อยเห็นหรอก ดีแล้วแหล่ะ ฉันเจอแต่ละครั้งนะแทบช๊อก แกดูสินี่แค่แกถามนิดเดียวนะขนลุกซู่เลย”   จิดายกแขนที่น้องขนพากันยืนขึ้นโดยไม่ได้นัดหมายให้ธนาดู ธนาก็อดหัวเราะออกมากับท่าทีของเพื่อนไม่ได้จริง ๆเจอมาเห็นมาก็หลายครั้ง แต่ก็ยังไม่อยากจะชินสักที   ทั้งสองคุยกันอยู่นาน จนกระทั่งท้องฟ้ามืดลง ธนาเห็นว่าทางที่จะเข้าไปบ้านจิดาทั้งมืดทั้งเปลี่ยวเลยตัดสินใจจอดรถตัวเองไว้ที่ร้านกาแฟแล้วขับรถจิดาไปส่งเธอที่บ้าน         “ถามจริง นี่แกยังไม่ชินอีกเหรอคุณจิดา เห็นผีมาตั้งแต่ไหนแต่ไรยังทำใจให้ชินไม่ได้อีกเหรอ?”    ธนาถามแบบขำๆ คุณจิดา ของธนาส่ายหน้าจนลูกตาแทบหลุด   “ไม่...ไม่มีทางต่อให้ฉันเจออีกกี่ครั้งฉันก็ไม่ชิน ผีนะแก ไม่ใช่พนักงานต้อนรับตามห้างสรรพสินค้า ที่เจอบ่อยๆแล้วฉันต้องชิน”    ธนาละสายตาจากการขับรถ หันมามองเธอนิดนึงแล้วส่ายหน้าให้กับแม่เพื่อนสาวขี้กลัว แล้วก็ไม่เคยจะชินกับสิ่งที่เห็น ทั้งที่เห็นมาไม่รู้กี่ครั้ง   “ไม่เอาแล้ว พอๆ เลิกพูดเรื่องเซนส์ของฉันสักทีเหอะ ยิ่งนี่ก็ใกล้จะถึงวันพระแล้วด้วย ฉันยิ่งภาวนาไม่ให้เจออยู่”  จิดายกมือสาธุกับคุณพระคุณเจ้า  “อย่าให้ลูกช้างเจอผีเลยนะเจ้าคะ เพี้ยง!…มาพูดเรื่องแกดีกว่า ตอนนี้มีข่าวอะไรน่าสนใจบ้างหรือเปล่า?”    จิดา เปลี่ยนเรื่อง เพราะไม่อยากขนลุก         “เออ...มีๆแกอยู่ในแวดวงนักเขียนเคยได้ยินข่าว อุบัติเหตุของทายาทจ้าของสำนักพิมพ์ยักษ์ใหญ่บ้างหรือเปล่า”   ธนานึกถึงข่าวนี้ขึ้นมา         “ทำไมเขาเป็นอะไร หรือว่า...เขาแอ๊บแมนไม่ไหวแล้วนะตัวเอง”   เธอทำเสียงแบบ   ‘นินา’   หรือ   ‘นนท์ชา’   บอกอ.สาวใหญ่บอสของเธอ         “เฮ้ย! ไม่ใช่”         “อ้าว...แล้วตกลงเขาเป็นอะไรล่ะ”   เธอหยุดขำแล้วหันไปถาม จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 15:09:43

ความคิดเห็นที่ 3         “เขารถคว่ำ ตอนแข่งรถอยู่ในสนามแข่งตอนนี้ยังไม่ฟื้น นอนเป็นเจ้าชายนิทราอยู่ที่โรงพยาบาล”         “หนักขนาดนั้นเลยเหรอ?”     เธอถามอย่างใคร่รู้          “ใช่...หนักมากเป็นข่าวใหญ่ นี่แกไม่รู้เรื่องเลยหรอ ? เขาออกจะดังเป็นเจ้าของสำนักพิมพ์ใหญ่หล่อ รวย เพอเฟ็คทุกอย่างเลยนะและที่สำคัญ สาวๆเพียบ”     ธนาเล่าตามที่ได้ไปทำข่าวมา         “ก็คงจะซิ่งมากไปล่ะมั้ง เลยไม่ทันระวังตัวจนเกิดอุบัติเหตุ”    เธอประเมินสถานการณ์         “ตำรวจสรุปแบบนั้นนะ แต่น้องสาวเขาไม่เชื่อว่าพี่ชายเขาจะประมาทจนเกิดเรื่องแบบนี้ น่าจะมีคนจงใจทำร้ายพี่ชายเธอ”    ธนาเล่าหลังจากหยุดรถเพราะติดไฟแดง         “โอ้โห!...นี่มันจะลึกลับซับซ้อนไปไหม แต่ก็น่าเอาไปเขียนนิยายเหมือนกันนะ”    เธอพูดอย่างนึกสนุก เสียงโทรศัพท์ของธนาดังขึ้น “ฮัลโหล...ครับแม่ได้ครับ ครับผมเดี๋ยวจัดการให้ครับ สวัสดีครับ”   วางสายแล้วก็หันไปบอกเพื่อน   “จี๊ด...แม่ฉันให้แวะไปรับยาที่โรงพยาบาล ฉันขอแวะโรงพยาบาลก่อนไม่นานหรอก”         “ฮะ!...โรงพยาบาลเหรอ?”   คิ้วสวยขมวดมุ่น    “ เอ่อ...เอาสิแต่...ไม่นานแน่นะ”         “เออ ไม่นานหรอกน่า”   ธนาหันมาบอกเพื่อน ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าไปในโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 15:10:45

ความคิดเห็นที่ 4 ติดตามครับ จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 23:14:47