ความคิดเห็นที่ 1 แก้ไขเมื่อ 01 ต.ค. 55 19:25:09 จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 19:24:44

ความคิดเห็นที่ 2 การเริ่มต้นท้าทายความสามารถ ท้าทายความทะเยอทะยานมากสักเพียงใด แต่การนำความฝันไปสู่จุดหมายสูงสุดในความปรารถนาเป็นเรื่องยากไม่น้อยไปกว่ากัน บริษัทตัวแทนสั่งซื้อสินค้าส่งขายในต่างประเทศแห่งนี้ ไม่เกิดขึ้นเพราะความบังเอิญ ไม่ใช่แค่โชคช่วย แต่คือความภาคภูมิใจจากการต่อสู้ดิ้นรนของฉัน ประตูแห่งความสำเร็จ ได้ถูกเปิดออกแล้ว เสียงจากโทรศัพท์พกพา ดังเบาๆ พร้อมแสดงชื่อคนโทร.เข้ามา “เย็นนี้ทานข้าวด้วยกันมั้ย” เสียงต้นสายกึ่งถามกึ่งร้องขอ “แค่คิดถึง  หรือมีอะไรมากกว่านั้นเหรือเปล่าคะ” ฉันยั่วเย้าตอบกลับคุ้นเคย “ไม่มีอะไร แค่คิดถึงไม่เจอกันนานแล้ว” เขาตอบอ่อนโยน “ที่ไหนคะ” ฉันถาม ยังไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ “ร้าน...” เขาบอกชื่อร้านที่ต้องใช้เวลาเดินทางยาวนานในชั่วโมงที่การจราจรคับคั่งเช่นนี้ “ไกลจัง ขี้เกียจขับรถ ที่ร้านเดิมดีกว่ามั้ยคะ สักทุ่มครึ่งไหวหรือเปล่า” ฉันไม่ชอบเสียเวลากับอะไรนานๆ โดยเฉพาะกับเรื่องที่ไม่ให้ประโยชน์อะไร จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 19:25:35

ความคิดเห็นที่ 3 ตามมาให้กำลังใจคุณมิ้วจากเฟซบุค :D  ไม่ได้แสดงตัวมานานนน  คุณมิ้วลืมเราไปหรือยัง >< แก้ไขเมื่อ 01 ต.ค. 55 20:51:51 จากคุณ : อยากคิ้วหนาเหมือนชินจัง เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 19:47:35

ความคิดเห็นที่ 4 คุณ อยากคิ้วหนาเหมือนชินจัง ... ไม่ลืมค่ะ ถ้าจำไม่ผิดเราเจอกันในทู้ห้องศาลาเมื่อกลางเดือนสิงหาฯที่ผ่านมาหรือเปล่าเอ่ย... จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 19:49:47

ความคิดเห็นที่ 5 อากาศยามเย็นปลายเดือนมีนาคมร้อนระอุ ตึกสูงหลายสิบชั้นตั้งตระหง่านรับลำแสงแผดเผาร้อนแรง แม้จะใกล้สิ้นแสงแห่งวัน ความร้อนก็ดูเหมือนไม่บรรเทาลงเลย บนถนนคลาคล่ำด้วยยวดยานพาหนะหลากชนิด ควันพิษที่ลอยอบอวลอยู่ทั่วทุกอณูของอากาศ ทำให้รู้สึกอึดอัด อ่อนล้า ความเหน็ดเหนื่อย ทำให้หลายคนเร่งรีบ ดุจนกน้อยที่ต้องการโผผินกลับรวงรัง ปรารถนาเพียงที่พักกายอ่อนระโหย แต่จะรีบอย่างไรก็ไม่ช่วยให้เร็วขึ้นได้ในชั่วโมงเร่งด่วนอย่างนี้ ฉันถอนสายตาออกจากท้องถนน คงติดอยู่ตรงนี้อย่างน้อยไม่ต่ำกว่า 20 นาที เปล่าประโยชน์ที่จะรีบเร่งทุรนทุราย วิถีชีวิตที่อยู่นอกตัวรถ น่าสนใจมากกว่าการไม่เคลื่อนไหวใดๆบนถนน ความร้อนของเปลวแดดที่สะสมมาทั้งวันบวกกับจากท่อไอเสียคงทำให้หลายชีวิตบนทางเท้ารู้สึกร้อนเหนอะหนะรำคาญ ใบหน้าของชายหญิงหลากวัยเคร่งเครียด ความร้อนอบอ้าวเหงื่อไคลยิ่งทำให้ดูหมองคล้ำ หลายคนชะเง้อมองสัญญาณไฟแดงสลับกับการมองหารถประจำทาง ความกังวลฉายชัดอยู่ในดวงตา ภาพอากัปกิริยาเคลื่อนไหวของชีวิตหลายวัยหลากความคิดบนทางเท้าทำให้ฉันย้อนคิดถึงตัวเองในหลายปีที่ผ่านมา วันที่ฉันต่อสู้ดิ้นรนด้วยความทะยานอยาก ก่อนจะมาเป็นวันนี้... ฉันเคยยืนกระสับกระส่ายบนทางเท้ามาก่อน สูดดมฝุ่นละอองและควันพิษจากท่อไอเสียวันแล้ววันเล่า อึดอัดกับผู้คนเบียดเสียดรอบกาย หวาดหวั่นกับสายตาคนแปลกหน้าจากหลายที่มา หลายครั้งฉันเหม่อมองรถราคาแพงติดแดร์เย็นฉ่ำ ใบหน้าคนที่นั่งอยู่ในรถสะอาดสดใส ไม่มีคราบไคลแปดเปื้อน พวกเขาคงไม่รู้สึกอ่อนเพลียเท่ากันกับเรา ความขาดแคลนเกาะกร่อนชีวิตจิตใจทุกวันเวลา ความสะดวกสบายของคนที่มองเห็นตรงหน้าแทบทุกวัน กระตุ้นผลักดันให้ฉันอยากเอานะวันเหนื่อยยากของตัวเอง จุดมุ่งหมายของอนาคตทั้งกดดันทั้งท้าทาย... วันข้างหน้าต้องดีกว่า ด้วยสองมือสองขา หนึ่งสติปัญญาที่มีนี่แหละ ความทะเยอทะยานพวยพุ่งเหมือนไอร้อนของกาน้ำเดือดจัด แค่อดทนและมุ่งมั้น ช้าเกินไปสำหรับความฝัน ฉันไม่ต้องการรอโอกาส ฉันจะแสวงหา และพร้อมจะกระโจนเข้าใส่เมื่อโอกาสมาถึง ฉันพร่ำบอกตัวเอง ถ้าอยากยืนอยู่แถวหน้า ต้องมองไกลกว่าแผ่นหลังของผู้อื่น... เมื่อต้องต่อสู้แข่งขันไม่มีอะไรได้มาโดยง่าย ยิ่งต่อสู้ดิ้นรนมากเท่าใด ยิ่งห่างไกลจากคนรอบข้างมากขึ้นเท่านั้น ฉันยินดีรับมันด้วยความเต็มใจ ความรอบข้างก็เป็นเพียงคนรอบข้าง ความขัดสนไม่ทำให้ใครช่วยใครได้ ห้วงความคิดสะดุดลง ฉันเบนสายตากลับสู่ท้องถนนอีกครั้ง รถเริ่มเคลื่อนตัวช้าๆ เลื่อนไหลไปตามกระแสจราจรแออัดในวันสุดสัปดาห์ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 19:54:17

ความคิดเห็นที่ 6 เปิดเรื่องได้ทรมานใจมากเลยค่ะพี่มิ้ว รอรถเมล์ตอนหน้าร้อน จากคุณ : princess charity เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 20:22:42

ความคิดเห็นที่ 7 ตามมาจากในเฟสเหมือนกันค่ะ คุณพี่น้องมิ้ว ^ ^ จากคุณ : curlyning เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 20:27:49

ความคิดเห็นที่ 8 ในที่สุดฉันก็ถึงลานจอดรถกว้างขวางของร้านอาหารกึ่งผับชื่อดังย่านใจกลางเมือง หัวค่ำยังมีรถจอดไม่มากนัก แต่นับจากนี้อีกไม่กี่ชั่วโมง ลานจอดจะแออัดไปด้วยรถมากมายหลายยี่ห้อไม่แพ้บนถนน ร้านอาหารหรูหรากลางกรุงแห่งนี้ ฉันคุ้นเคยเป็นอย่างดี เพราะต้องพาลูกค้าและเพื่อนๆในแวดวงธุรกิจมาสังสรรค์เป็นประจำ เขาอยู่ตรงนั้น มุมที่ค่อนข้างเงียบ ห่างจากสายตาสอดรู้ของบุคคลอื่น มุ่นที่ฉันเคยบอกว่าโปรดปราน... แสงนุ่มนวลจากโคมไฟส่องลงตรงกลางโต๊ะให้ความรู้สึกสบายตา ผ้าปูโต๊ะสีขาวสะอาดตัดกับกุหลาบแดงเข้มดอกเดียวในแจกันใสใบน้อยทำให้บรรยากาศสดชื่นขึ้นมาบ้าง เก้าอี้ตัวตัวใหญ่นั่งสบาย การตบแต่งเรียง่ายมีสไตล์ทำให้ฉันรู้สึกผ่อนคลายจากการเดินทางได้ไม่น้อย อาหารและเครื่องดื่มที่ฉันชื่นชอบถูกนำมาเสิร์ฟแทบทันทีเมื่อฉันนั่งลงเรียบร้อย เขาเอาใจใส่ดีเสมอ “งานเป็นอย่างไรบ้าง เรียบร้อยดีมั้ย” “ก็ดีค่ะ ต้องขอบคุณ คุณบวรที่ทำให้ฉันมีวันนี้” ตอบอ่อนหวานเอาใจ “คุณฝนเก่ง ผมไม่ได้ทำอะไรมากเลย เป็นแค่ผู้ช่วยสนับสนุนเท่านั้นเอง” เอ่ยถ่อมตัว “คุณรู้นี่คะ คุณเป็นยิ่งกว่านั้น คุณคือกำลังสำคัญของฉัน” ยิ้มยกย่องอย่างจริงใจ ลำพังการอดออม เก็บเล็กผสมน้อยจากการเป็นพนักงานฝ่ายจัดซื้อ แม้จะตำแหน่งระดับบริหารไม่สามารถพาฉันได้ทุกอย่างมารวดเร็วเช่นทุกวันนี้ คุณบวรเป็นผู้ช่วยเหลือ หยิบยื่น เติมเต็มสิ่งที่ขาดให้กับฉัน ช่วยทักทอร้อยเรียงฝันของฉันให้มีตัวตน ความฝันของผู้หญิงที่ยังสาว สวยสะพรั่งเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง ทะเยอทะยานและพล่านด้วยแรงปรารถนา เปิดเผยเบ่งบานด้วยเลือดเนื้อวัยสาว ซุกซ่อนลมหายใจกรุ่นไอความเร่าร้อน เป็นความฝันของหญิงสาวที่ชายหนุ่มยิ่งกว่าเต็มใจช่วยเหลือ “ทานข้าวเสร็จแล้วจะไปต่อกันไหม” “ไม่ดีกว่าค่ะ ช่วงนี้งานยุ่งอยากกลับบ้านมากกว่า” ฉันบ่ายเบี่ยง “วันนี้เจอกันแป๊บเดียวเองเหรอ” น้ำเสียงแววตาของเขาออดอ้อน “ยุ่งจริงๆค่ะ พรุ่งนี้ต้องพบลูกค้าเช้าด้วยไม่อยากพลาด ถ้าได้ออร์เดอร์นี้คงหายใจคล่องขึ้นเยอะ” ฉันอธิบายเหตุผล “มีอะไรให้ผมช่วยมั้ย” เขาถามด้วยความเอาใจใส่ “อยากให้ช่วยอยู่เหมือนกันค่ะ แต่ไว้เป็นคราวหน้าดีกว่า เพราะยังไม่รู้ท่าทีลูกค้า” ตอบเรื่อยๆ “ไม่ต้องกังวลนะครับ ผมพร้อมเสมอเพื่อฝน” ดวงตาเขากระตือรือร้น “คุณบวรว่างเมื่อไหร่ล่ะคะ เพราะพรุ่งนี้ฉันไปคุยกับลูกค้าก็คงรู้เรื่องแล้ว เผื่อมีอะไรจะได้ขอคำปรึกษา” ไม่อยากปฏิเสธเขาสิ้นเชิงให้เสียน้ำใจ ยังไม่ควรตัดเยื่อใย อย่างน้อยก็ในเวลานี้ “จริงๆ วันนี้ว่าง แต่ผมถูกฝนปฏิเสธแล้วนี่” น้ำเสียงดูจะมีหวังแฝงเร้น “งั้น...ฉันโทร.หาคุณวันมะรืนดีกว่านะคะ”   การต่อรองโดยรู้จักจังหวะเวลาที่เหมาะสม กระตุ้นความปรารถนาความอยากเอาชนะได้มากมายนัก “ผมคิดถึงฝนเหลือเกิน คุณจะให้ผมรอคุณอีกนานแค่ไหน ยังมีอะไรที่ผมยังไม่ได้ทำให้คุณอีกอย่างนั้นหรือ” เขาไม่อาจซ่อนความต้องการได้มากกว่านี้อีกแล้ว “โถ อย่าพูดอย่างนั้นสิคะ ฉันเป็นผู้หญิงที่โชคดีมากที่ได้เจอคนดีๆอย่างคุณ" "ไม่มีใครให้ฉันได้มากเท่าคุณมาก่อนเลย” ออดอ้อนอ่อนหวานยื่นไมตรี “ให้ฉันโทร.หานะคะวันมะรืนคงไม่นานเกินรอสำหรับคุณใช่ไหม” ส่งความหวังให้ทั้งเสียงและแววตา ชายหนุ่มยิ้มตอบรับด้วยความพึงใจ เขาคงคิดอาจถึงเวลาของเขาบ้างแล้ว... สำหรับฉัน มากที่สุดที่เขาให้ได้ เขาได้ให้มาหมดแล้ว บวรคงต้องการเรียกร้องการตอบแทน... แต่...มากที่สุดของเขา มันเพียงพอสำหรับฉันหรือไม่ ฉันไม่แน่ใจในคำตอบ... จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 20:29:34

ความคิดเห็นที่ 9 ตามมาๆ จากคุณ : trash_lhoy เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 20:33:54

ความคิดเห็นที่ 10 คุณ น้อง  princess charity   พี่เขียนเรื่องนี้ไว้สิบปีอ่ะ กลับมาอ่านใหม่ แบบว่า...555 อะไรเนี่ย คุณ น้องหนิงเจ้าขา ไปไหนไปกันนะตะเอง คุณ  trash_lhoy... แฮ่ แฮ่ ห้องศาลาฯ พรุ่งนี้โผล่ชัวร์ ไม่หลอกไม่รั่ว จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 20:39:14

ความคิดเห็นที่ 11 ไว้เจอกันตอนว่างๆ ช่วงนี้งานยุ่งเหลือหลาย ลูกหายป่วยไวๆนะครับ จากคุณ : MrThomas เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 20:49:02

ความคิดเห็นที่ 12 ไปไหนไปด้วย ช่วย 2 บาท ค่ะ 5555 จากคุณ : curlyning เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 20:50:35

ความคิดเห็นที่ 13 อาคารสำนักงานหรูหราทันสมัยแห่งนี้ ประกาศความเป็นยักษ์ใหญ่ในวงการค้าปลีกโลกชัดเจนยิ่งนัก ที่นี่สามารถสร้างรายได้มหาศาลให้ผู้ประกอบการที่ชาญฉลาดมาแล้วมากมาย ห้องประชุมโอ่โถงหรูหราตกแต่งด้วยรสนิยมดีเยี่ยมนี้ ไม่สามารถบดบังรัศมีสง่างาม ภูมิฐานของชายหนุ่มร่างสูงที่อยู่เบื้องหน้าได้เลย ฉันนึกประหลาดใจเล็กน้อย ผู้บริหารระดับรองประธานกรรมการเป็นผู้รับฟังการนำเสนอดีไซน์สินค้าด้วยตนเอง... “ผมได้เห็นสินค้าของคุณมาบ้างแล้ว วันนี้เลยตั้งใจมาฟังคุณพรีเซ้นต์ด้วยตัวเอง” เขาเอ่ยเหมือนทำลายความสงสัย “ตั้งใจว่าถ้าได้คุยกับคุณ คงเป็นโอกาสดีในการทำธุรกิจร่วมกันในอนาคต” “ผมชอบดีไซน์คุณ อาจราคาแพงกว่าเจ้าอื่น แต่ไม่ใช่ปัญหา เรายินดีซื้อสินค้าที่ดีที่สุดเสมอ” เขาอธิบายเพิ่ม “ผมให้เลขาฯจัดการนัดคุณเซ็นสัญญาได้เลยใช่มั้ยครับ” สุภาพและเฉียบคมอยู่ในที “ขอบคุณค่ะ ที่ให้โอกาสบริษัทเล็กๆอย่างเรา ดิฉันเพียงต้องการทำให้ดีที่สุด" "แต่อาจมีข้อบกพร่องเกิดขึ้นได้ ไม่ทราบว่าคุณสืบเกียรติมีอะไรจะแนะนำเพิ่มมั้ยคะ” “เรื่องดีไซน์คงไม่มีแล้วครับ ได้ยินมาว่าคุณเก่งเรื่องการตลาด ที่ผมเห็นวันนี้เสียงเล่าอ้างไม่เกินจริง” “นานๆจะเห็นผู้หญิงสวยๆ ทำได้ดีขนาดนี้ ผมทึ่งมากนะครับ” แววตาของเขาไม่ปิดบังความพึงพอใจลึกซึ้ง “ผมคิดว่าถ้าคุณแข็งเรื่องดีไซน์และเก่งเรื่องการตลาดแบบนี้ น่าจะขยายไปผลิตเอง ซึ่งมันจะทำกำไรได้มากกว่านี้” คล้ายจะเปิดโอกาส “ผลิตเองลงทุนค่อนข้างสูง ดิฉันยังอ่อนประสบการณ์" "หากตัดสินใจทำอะไรเกินตัว พลาดพลั้งไปจะไม่มีใครช่วยได้” ดุจกำลังทดสอบท่าทีและจุดประสงค์ของชายหนุ่ม “ไม่น่าจะมีปัญหานะครับเรื่องเงินลงทุน ผมชอบผู้หญิงเก่งและกล้าตัดสินใจ เก่งด้วยสวยด้วยยิ่งหายาก หากคุณตัดสินใจจะผลิตเองเมื่อไหร่” “ผมคงพอช่วยได้และถ้าคุณไม่รังเกียจผมยินดีช่วยคุณเต็มที่” จบประโยคเขายื่นนามบัตรที่เบอร์โทรส่วนตัวเหมือนจะยืนยันเจตนารมย์จริงจัง ฉันเคาะนามบัตรในมือลงบนโต๊ะทำงานส่วนตัวครุ่นคิดไตร่ตรอง โอกาสที่ผู้บริหารหนุ่มมอบให้ ไม่ยากและไม่ง่ายในการรับมือ นี่อาจเป็นการก้าวย่างสู่อีกขั้นหนึ่ง แค่ต้องรู้จักใช้จังหวะช่วงชิงผ่อนปรนให้เป็น... บันไดแห่งความสำเร็จทอดตัวลงมาหาฉันแล้ว เงาจากกระจกหน้าต่างห้องทำงานสะท้อนใบหน้าหญิงสาวงดงามคนหนึ่ง... ดวงตาเธอคนนั้นเปล่งประกายระยับด้วยความมุ่งมั่นทะเยอทะยานไร้ขีดจำกัด ฉันต้องเอาให้ได้ ไปให้ถึง ไปให้สุด... เสียงโทรศัพท์มือถือดังขัดจังหวะความคิด หน้าจอกระพริบชื่อผู้โทรเข้า “บวร”  ฉันยื่นโทรศัพท์ให้เลขาฯ “ช่วยรับโทรศัพท์ให้ที บอกเขาด้วยฉันไม่ง่างและไม่รู้จะว่างเมื่อไหร่” สั่งกำชับเลขาฯหนักแน่น ถึงเวลาที่ใครบางคนต้องผิดหวัง บวรคือคนนั้น คนที่ควรถูกทิ้งเสียที....... จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 21:13:26

ความคิดเห็นที่ 14 ตอนที่ตีพิมพ์เป็นเรื่องสั้น จบลงตรงนี้จ้ะ บ๊าย บาย จุ๊บ จุ๊บ พรุ่งนี้พบกันที่ห้องศาลาฯจ้า ปล. ลอกมาจากหนังสือแทบเป๊ะ ที่ไม่เป๊ะคือขยายความเพิ่มนิดหน่อยจ้า เออ...อันนี้มันไม่อีโรติคนี่นา ขออภัยค่ะจำผิด แฮ่ แฮ่ จริงๆ มันมีภาคต่อของเรื่องนี้ ที่ฉีกไปเป็นเรื่องสั้นอีกเรื่อง แต่หาต้นฉบับไม่เจอ ไม่แน่อาจจะร่ายขึ้นมาใหม่อีกตอน ให้สมกับชื่อกระทู้ที่ขึ้นไว้ก็ได้นะจ้ะ เอางานเก่ามาทำต่อ แล้วกลายเป็นงานใหม่ อืม...น่าสนใจเหมือนกันเนอะ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 21:18:02

ความคิดเห็นที่ 15 ตามมาเชียร์ค่ะ   สะบัดพู่ เต้นๆๆๆ  จากคุณ : แม่เฒ่าสาวสิบแปด เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 23:29:46

ความคิดเห็นที่ 16 ตามมาอ่าน จากคุณ : โสดเสมอเมื่อเจอผู้ชาย เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 00:00:30

ความคิดเห็นที่ 17 ถึงโปรเจคจะหนักนาดไหน แต่หนูก็ยังตามมาอ่านกระทู้คุณ มิ้ว ฮิๆๆๆๆๆ จากคุณ : Cinderella_Me เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 00:01:58

ความคิดเห็นที่ 18 อ่านทีแรกใจหายแว้บ นึกว่าเรื่องของคุณมิ้วเองซะอีก อ่านต่อๆ มา เออ ค่อยยังชั่ว เรื่องแต่ง ว่าแต่ นางเอกเรื่องนี้คือ หญิงร้ายน่ารักน่าใคร่ ที่คุณมิ้วเคยเล่าหรือเปล่าคะ จากคุณ : aunty36 เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 07:50:58

ความคิดเห็นที่ 19 ตามมาเหมือนกันครับ จากคุณ : Dust in the wind (สายน้ำผ่านภูผา) เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 08:36:40

ความคิดเห็นที่ 20 ตามมาสะบัดพู่ เต้นๆๆๆ เป็นเพื่อน -> แม่เฒ่าสาวสิบแปด ด้วยคนค่ะ ^3^ จากคุณ : ringkojung เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 09:17:48

ความคิดเห็นที่ 21 สั้นจริง.. จากคุณ : ภูเขาใบไม้เปลี่ยนสี เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 09:21:34

ความคิดเห็นที่ 22 ลูกหายดีหรือยังครับ แง่ม เรื่องนี้ไม่อิ่มเบยยยยยยยยย จากคุณ : ดีใจที่มีคนอ่าน เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 09:50:47

ความคิดเห็นที่ 23 ป้า...แม่เฒ่าฯ    เอิ่ม...ยังเต้นไหวใช่มั้ยคะ คุณ  โสดเสมอเมื่อเจอผู้ชาย ...  ตามมาถึงนี่เลยหรา.... คุณ  Cinderella_Me  เรื่องนี้จึ๋งเดียวเองค่ะ ไม่เสียเวลามาก แฮ่ แฮ่ คุณ  aunty36... จำไม่ได้แล้วค่ะว่าบันดาลใจมากจากไหน เมื่อก่อนเวลาเครียดๆ มีเรื่องไม่ได้ดั่งใจ ชอบเขียนเรื่องสั้นค่ะ ... เหตุผลง่ายๆ มันสั้นดี ลุง สายน้ำผ่านภูผา...ก็มากะเค้าด้วย เขิน..... (ยังเขินเป็นอีกนะรุ่นนี้) น้องแอปเปิ้ล พี่เชื่อว่าหนูเต้นไหว เต้นไปให้ยาดมป้าฯไปด้วยนะจ้ะ พี่ห่วงแกมาก 555 ลุง ภูเขาฯ สั้นเนอะ คุณ ดีใจที่มีคนอ่าน... ยังไม่หายสนิทค่ะ ดีขึ้นบ้างแล้ว ขอบคุณที่เป็นห่วงจ้า มานคือเรื่องสั้น เดี๋ยวจัดเพิ่มให้ ได้พล๊อตแล้ว รอจั๊กกะหน่อยเน้อ แฮ่ แฮ่ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 12:04:45

ความคิดเห็นที่ 24 สวัสดีรอบกระทู้ค่ะ แฟนคลับพี่มิ้วมีใครตามอ่านกระทู้พี่เตลล่าบ้างคะ (ลุงภูเขาน่าจะเคยอ่านเพราะเป็นสาวกห้องแป้ง) มีหนังสืออกมาแล้วจ้า ใช้คะแนน 300 แลกหนังสือค้าบ หมดเขตพรุ่งนี้ค่ะ http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=webmaster&month=20-09-2012&group=6&gblog=831 จากคุณ : sandsandza เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 12:38:16

ความคิดเห็นที่ 25 มิสอุรังอุตังหายดีแล้วหรือยังคะพี่มิ้ว อ่านสองกระทู้เลย อิอิ จากคุณ : มุตตา เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 13:08:47

ความคิดเห็นที่ 26 แง้ๆๆ .. เมล์งานก้อเยอะ แต่ก้ออีก อีกหน้าต่าง เพื่อรอ...พี่มิ้วๆๆ  ของฉานน.. จากคุณ : น้องแป้งเคยร้าย.. (ธีอาร์เอ็น) เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 14:18:49

ความคิดเห็นที่ 27 ง่า....สมกับเป็นเรื่องสั่นจริงๆ และที่สำคัญเค้าชอบเสียด้วยสิ เรื่องสั้นที่จบแบบนี้ ^^ จากคุณ : jazzzero (jazzzero) เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 14:52:21

ความคิดเห็นที่ 28 พึ่งเคยอ่านงานของคุณ มิ้ว สนุกมากเลยค่ะ แอบตามไปกดไลท์ในเฟสบุคแล้ว ชอบมากๆค่ะ เคยอ่านเรื่องของพิม อิง แล้วก้เจน อ่านแล้วก้อดกลับมาคิดถึงตัวเองไม่ได้ ขอสมัครเปน FC อีกคน ชอบแนวสะท้อนสังคมน่ะค่ะ หญ้าเองอาจจะเหมือนกบในกะลา ไม่ค่อยได้มีประสบการณ์โดยตรงมากเท่าไร .. ขอบคุนมากน่ะค่ะ :D จากคุณ : หญ้า (ต้นหญ้าสีขาว) เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 16:33:41

ความคิดเห็นที่ 29 สั้นจัง ยังไม่อิ่มอ่ะเค้ากินจุ จากคุณ : ben (bennypooh) เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 19:27:25

ความคิดเห็นที่ 30 ตามมาเช็คชื่ออ่านค่ะ จากคุณ : จิน ณ จันทร์ เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 00:54:42

ความคิดเห็นที่ 31 ลงชื่ออ่านครับ จากคุณ : zoi เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 08:41:53

ความคิดเห็นที่ 32 ยั่วให้อยากแล้วจากไปเป็นเช่นนี้นี่เอง จากคุณ : paengnou เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 11:44:10

ความคิดเห็นที่ 33 ตามอ่านแบบเงียบๆมาเป็นเดือน ขอมาลงชื่อรออ่านด้วยนะคะ จากคุณ : Realgirl (realgirl) เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 12:05:05

ความคิดเห็นที่ 34 มาลงชื่อไว้ก่อน เพราะช่วงนี้งานยุ่งมากยังอ่านไม่ได้ T_T จากคุณ : เด็กใต้..ตัวดำ เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 12:53:46

ความคิดเห็นที่ 35 ตามมาจ้าจากเฟส มาลงชื่อด้วยคน จากคุณ : กระต่ายน้อยใต้ต้นเฟื่องฟ้า เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 20:30:27

ความคิดเห็นที่ 36 อ่า...เค้าเล่าเรื่องในห้องศาลาฯจบเมื่อไหร่ เค้าจะมาต่อให้นะจ้ะ ไม่สามารถแยกประสาทได้จริงๆ แฮ่ แฮ่ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 55 21:21:21

ความคิดเห็นที่ 37 มาค่ะ ตอนดึกๆ ยังดีกว่าไม่มาน๊า คิดถึงเสมอค่ะ คุณมิ้ว ที่น่ารัก น่าชัง น่าถนุถนอมของน้อง จากคุณ : enduresexy เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 55 03:42:59

ความคิดเห็นที่ 38 สั้นได้ใจจริงๆ ค้างมากค่า... อยากตามเป็นแฟนคลับบ้างจัง... จากคุณ : N_Foxtrot เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 55 08:27:54

ความคิดเห็นที่ 39 น้าก็เริ่มอยากจะงอน คุณแม่มิ้ว เหมือนโก้โก้กับลำดวน แล้วล่ะคะ ตอนนี้ก็ทำหน้าบูดเป็นตรูดหมา รอคุณแม่มิ้วต่อปายยยยยย T^T จากคุณ : ปูตะนอยมาต่อยต้นพริก เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 55 11:28:02

ความคิดเห็นที่ 40 แก้ไขเมื่อ 07 ต.ค. 55 18:11:23 จากคุณ : เก้าอี้ที่ซ่อนเร้น เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 55 18:11:14

ความคิดเห็นที่ 41 ชวนไปอ่านเรื่องนี้ด้วยกันค่ะ ติดเรทจริงๆ แฮ่ แฮ่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12759475/W12759475.html จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 13:44:46

ความคิดเห็นที่ 42 แอบมานั่งรอในนี้มั่ง อิอิ จากคุณ : ฝันที่สวยงาม เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 08:59:58