|
๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๑ พระบรมมหาราชวัง
รถตู้สีเทาหลายคันซึ่งภายในบรรทุกชายชุดดำเต็มคันรถกำลังแล่นผ่านบริเวณท้องสนามหลวงเพื่อมุ่งตรงไปยังพระบรมมหาราชวัง ก่อนจะเลี้ยวตรงแยกหน้าศาลหลักเมือง ในรถคันหนึ่งมีเสียงคนขับรถถามขึ้น
เข้าประตูไหนได้ครับท่าน
ชายผู้ที่นั่งเบาะหน้าข้างคนขับหันมาถามคนนั่งตอนในว่า
เรานัดกันที่ไหน
หอราชพิธีกรรม เอ่อ พิพิธภัณฑ์วัดพระศรีรัตนศาสดารามครับ เสียงที่ตอบมานั้นทำให้หลายคนในรถหันไปมอง คนมาใหม่ แต่กลับเรียกชื่อ สถานที่แห่งนั้นแบบดั้งเดิม แถมยังออกนามของวัดพระแก้วอย่างเต็มยศ ต้องเข้าตรงประตูวิมานเทเวศร์ จะเดินใกล้ที่สุด เขาคนนั้นยังคงบอกต่อไป เมื่อเห็นว่าคนขับคงไม่ทราบแน่ว่าจะขับรถไปส่งพวกเขาที่ไหน
ท้องสนามไชย
พิธีเริ่มกี่โมงน่ะ เล็ก พริกแกงถาม อานุชา หรือ นายเล็กน้องชายซึ่งนอกจากจะเป็นลูกพี่น้องลูกน้องกันแล้ว ยังเป็นลูกน้องคนสนิทที่ตอนนี้กำลังเตรียมขาตั้งกล้องให้พร้อมสำหรับพระราชพิธีครั้งสำคัญที่กำลังจะเริ่มขึ้นในอีกไม่ช้า ประชาชนทั้งหลายเริ่มทยอยกันมาจับจองทั้งที่นั่ง ที่ยืน เพื่อจะได้ชมพระราชพิธีนี้อย่างใกล้ชิดติดขอบถนน หญิงสาวและน้องชายก็เดินทางมา ณ ที่แห่งนี้เพื่อบันทึกภาพประวัติศาสตร์ในครั้งนี้ไว้เช่นกัน แต่โชคดีว่าเธอมีบัตรประจำตัวสื่อมวลชน ทำให้เธอมีสิทธิ์ขึ้นมาจับจองที่สำหรับถ่ายภาพบนอัฒจันทร์ที่ทางการเตรียมไว้ให้โดยเฉพาะ ซึ่งพริกแกงเลือกอัฒจันทร์บริเวณหน้าศาลหลักเมือง เพื่อจะได้ภาพในมุมกว้างและมีฉากหลังเป็นวัดพระศรีรัตนศาสดารามพอดี โดยทั้งสองแบ่งหน้าที่กันทำงานคือตัวเธอเองเป็นตากล้องเทเล หรือ ตากล้องซูม ส่วนนายเล็กน้องชายเป็นตากล้องไวด์ หรือมุมกว้าง นั่นเอง
คงใกล้เริ่มแล้วล่ะครับ หญิงสาวพยักหน้ารับพร้อมกับเตรียมกล้องถ่ายรูปในมือของเธอให้พร้อม ระหว่างนั้นก็มีเสียงทักทายดังขึ้นข้าง ๆ
น้องแกง มาทำข่าวนี้เองเลยหรือจ๊ะ หญิงสาวหันไปตามเสียงนั้น
สวัสดีค่ะ พี่ปุ๊ หญิงสาว พร้อมชายหนุ่มชื่อ เล็ก หันไปยกมือไหว้ผู้สื่อข่าวอาวุโสร่างใหญ่ มาสิคะพี่ งานใหญ่ขนาดนี้ แกงไม่พลาดหรอกค่ะ
ซ้อมครั้งก่อนฝนตกหนัก เสียดาย ไม่ได้ภาพเท่าไหร่เลย วันนี้แดดดี คงไม่มีฝนเทลงมาแล้วล่ะ แต่ก็ร้อนน่าดู น้องแกงจะยืนไหวหรือจ๊ะ เสียงนั้นถามอย่างเป็นห่วง
ไหวสิคะ เรายังโชคดีนะคะที่ได้ยืนบนนี้ ดูข้างล่างสิคะ คนที่เขามารอดูต้องยืนเบียดกันอีกไม่รู้เท่าไหร่ ลำบากกว่าเราอีกค่ะ
หนิงก็ไม่น่าจะส่งหลานสาวมาลำบากเลย ร้อน ๆ อย่างนี้เดี๋ยวผิวจะเสียหมด อีกเสียงของนักข่าวอาวุโสที่รู้จักกับบรรณาธิการของนิตยสารที่พริกแกงทำงานอยู่ทักขึ้น พริกแกงออกจะเขิน ๆ อยู่บ้างที่ถูกทักเช่นนี้
แกงอยากมาเองค่ะ เห็นอย่างนี้แกงสู้งานนะคะ พริกแกงตอบรับกลับไปด้วยสีหน้าร่าเริง แม้ยามนี้ใบหน้าของเธอจะเริ่มมีเม็ดเหงื่อเกาะพราว ผิวแก้มที่ตกแต่งไว้ก็เป็นสีจัดขึ้นด้วยอุณหภูมิความร้อนจากภายนอก แม้เดือนนี้อาจเรียกได้ว่าอยู่ในฤดูหนาวก็ตาม แต่ความเย็นคงเริ่มมาตอนเช้ามืดที่เธอมาประจำบนอัฒจันทร์ แต่พอถึงเวลานี้ ความร้อนกลับเข้ามาแทนที่
วันนี้ซ้อมใหญ่ครั้งสุดท้ายแล้วด้วย แกงไม่พลาดหรอกค่ะ ถึงวันจริงจะได้รู้ว่าจะต้องเตรียมตัวยังไงบ้าง
ณ ที่แห่งนั้นตั้งแต่บริเวณโดยรอบพระบรมมหาราชวัง เรื่อยมาตามถนนสนามไชย ต่อด้วยถนนราชดำเนินในและโดยรอบท้องสนามหลวงประชาชนจำนวนนับพันนับหมื่นมาร่วมชมการซ้อมพระราชพิธีที่ยิ่งใหญ่และศักดิ์สิทธิ์ที่สุดครั้งหนึ่งในประวัติศาสตร์ พริกแกงบันทึกภาพเหล่านั้นอย่างตั้งใจ ราชรถองค์สำคัญเคลื่อนผ่านไป ตามมาด้วยขบวนของพระประยูรญาติและเหล่าข้าราชบริพาร ภาพเหล่านั้นเคลื่อนผ่านเข้าสู่สายตาของพริกแกงผ่านเลนส์กล้องเรื่อย ๆ จนใครคนหนึ่งผ่านเข้ามาให้ได้เห็น ทำเอามือของเธอถึงกับกดชัตเตอร์ค้างจนเขาผู้นั้นผ่านเลยไป
พี่แกง ถ่ายอะไรน่ะพี่ ยิงหมดแม็กเลยหรือเปล่าเนี่ย
เหรอ พริกแกงหันมาตอบยิ้ม ๆ พร้อมกับกดดูภาพย้อนหลัง โอ้โห เมมเกือบเต็มแน่ะ ได้งานเพียบเลยวันนี้ ไม่รู้ว่ากล้องอื่นเป็นยังไงบ้าง อยากเห็นจัง พริกแกงเปรย เพราะงานในครั้งนี้เป็นงานใหญ่ ทางนิตยสารของเธอได้ส่งช่างภาพมาร่วมงานนี้หลายคนด้วยกัน
เดี๋ยวค่อยโทรหากันตอนเสร็จพิธีแล้วกันครับ แล้วพี่แกงจะไปไหนต่อหรือเปล่าครับเนี่ย
ไม่ไปไหนหรอก หาข้าวกลางวันกินแล้วกลับบ้านไปนอนดีกว่า เพลียมากเลยตื่นตั้งแต่เช้า แถมยังเจออากาศร้อนขนาดนี้อีก ไม่ไหว เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่มีแรงตื่นมาทำงาน หญิงสาวกล่าวสรุป โดยระหว่างนั้นเธอยังกดย้อนดูภาพในกล้องของตัวเองอย่างสนใจพร้อมกับอมยิ้มให้กับภาพช่วงท้าย ๆ ก่อนจะเก็บกล้องเข้ากระเป๋าแล้วเดินทางออกจากที่นั้นไป
ขบวนยังเคลื่อนต่อไปตามถนนราชดำเนินในจนเลี้ยวเข้าท้องสนามหลวง ปยุต นายทหารราชองครักษ์เอ่ยถามชายหนุ่มผู้เป็นเพื่อนร่วมงานคนใหม่ถึงความผิดปกติ จากท่าทางที่หันรีหันขวางเหมือนกำลังมองหาอะไรตั้งแต่เมื่อสักครู่นี้แล้ว
มีอะไรหรือเปล่า
เปล่าครับ แค่รู้สึกแปลก ๆ คนถูกถามตอบคำที่ปากก็พูดไป แต่ในใจยังคิดอยู่ว่าเขากำลังถูกจ้องมองอยู่ แต่ก็แน่ล่ะ คนนับหมื่นได้กระมังที่อยู่สองข้างทางที่ขบวนเกียรติยศเคลื่อนผ่าน เขาย่อมถูกมองเป็นธรรมดา แต่ความรู้สึกของเขาบอกว่า การปฏิบัติหน้าที่เป็นครั้งแรกของเขาในวันนี้ มันไม่ธรรมดา เลย
-----------------------------
ขอฝากตอนแรกไว้ด้วยนะคะ ตอนต่อไปจะมาเร็ว ๆ นี้ค่า
แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 55 14:58:28
แก้ไขเมื่อ 01 ต.ค. 55 19:35:07
แก้ไขเมื่อ 01 ต.ค. 55 19:33:43
| จากคุณ |
:
Thomket (ธ.ศ.ร.) (Thomket) 
|
| เขียนเมื่อ |
:
1 ต.ค. 55 19:32:04
|
|
|
|
--วุ่นนัก รักกับบอดี้การ์ด-- ตอนที่ ๑ - แรกพบ
