จบเพลงมีเสียงดังกรี๊ดกร้าดมาจากโต๊ะแก๊งแฟนฉันอีกรอบ เสียงหนุ่มๆสาวๆ หัวเราะกันคิกๆ คักๆ ต่างพูดแซว กระเซ้าเย้าแหย่จุกจนหน้าแดงแล้วแดงอีก
แต่ที่โต๊ะข้างๆ ไม่มีใครรู้ว่า ทั้งหมูและดากานดากลับนั่งอึ้ง มองหน้ากัน ต่างฝ่ายต่างพูดไม่ออก เพราะภาพความทรงจำแสนหวานและซึ้งใจในอดีต ได้หวนกลับมากระตุ้นความรู้สึกเก่าๆของคนทั้งคู่อีกครั้ง ดากานดาน้ำตาซึม หมูเองก็อึ้ง นั่งซึมเหมือนถูกชกเข้ากลางอกฝั่งซ้ายอย่างจัง
ดากานดาพยายามยิ้มให้หมู และพูดขึ้นเบาๆว่า "เราสามคนเป็นเหมือนน้องๆ เค้าได้ใช่ไหมไข่ย้อย ชั้นเป็นเหมือนน้อยหน่าได้ใช่ไหม?" หญิงสาวมีน้ำเสียงสั่นเครือในช่วงท้าย
หมูนึกในใจ "ดากานดาเลิกเรียกเราว่า ไข่ย้อยมานานแล้วนี่ แต่ตอนนี้..." หมูต้องหันหน้าหลบหญิงสาวเล็กน้อย ชายหนุ่มน้ำตาคลอเบ้า
หมูหันไปยิ้มกับดากานดาทั้งน้ำตาที่ยังซึมๆอยู่ ชายหนุ่มเอื้อมมือไปจับมือดากานดาที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วพูดว่า "ไม่ว่าครั้งหนึ่งแกจะเป็นคนที่ชั้นรัก หรือคนที่รักชั้น แต่วันนี้แกคือเพื่อนสนิท เพื่อนที่ดีที่สุดคนนึงในชีวิตของชั้น ดากานดา"
ดากานดาพยักหน้า หญิงสาวยิ้มทั้งน้ำตา
แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 55 20:50:50
แก้ไขเมื่อ 03 ต.ค. 55 20:26:27