ความคิดเห็นที่ 2 ทั้งคู่กระโดดขึ้นรถบัส  ขณะรถค่อย ๆ เคลื่อนออกไป ไอ้ชูหันมาตะโกนว่า “ไปก่อนนะเด็ก ๆ ขาดเหลืออะไรน้าจะกลับมาเอาอีก ฮ่าฮ่า แล้วอีอ้วน เกือบลืมไป เองทำให้ปืนแสนรักของกุหาย เอากระสุนนี่ไปเป็นที่ระลึกหน่อยแล้วกัน” “ปังงงง” “:-) ไอ้ชู เองเลิกเล่นแผลง ๆ ได้มั้ย มาช่วยกุดูทางนี้” เสียงไอ้รัตน์สบถ รสบัสค่อย ๆ เคลื่อนจากไป  ทิ้งร่างครูติ๋มให้นอนแน่นิ่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ใกล้โรงนอน โอ๋นักเรียนกับเพื่อนมัธยมต้นอีกสองสามคนช่วยกันแบกครูติ๋มที่นอนจมกองเลือด หลังจากถูกกระสุนของไอ้ชูเข้าไปที่โรงนอน นักเรียนหญิงร้องไห้กระซิก ๆ ลุงอี๊ดก็นอนเจ็บหนักอยู่ก่อนแล้ว “ทีนี้เราจะทำยังไงกันดีล่ะ ครูติ๋มก็บาดเจ็บอีกคน” เต้ยพูด น้ำเสียงสะอึกสะอื้น “ไม่มีผู้ใหญ่เราต้องช่วยตัวเองแล้วหละ” โอ๋ว่า เพื่อนในกลุ่มสามสี่คนพยักหน้ารับ “อย่างนี้เราต้องจัดประชุม ถามความเห็นกันว่าจะเอายังไงต่อ” น้อยพูดแนะนำ นักเรียนชั้น ม.3 ซึ่งเป็นชั้นโตที่สุด  เรียกให้นักเรียนทุกคนมาพร้อมกันแล้วประชุมตกลงว่าจะทำอะไรต่อไป  แน่นอนว่าทุกคนอยากกลับบ้าน  แล้วจะกลับยังไงล่ะ “แล้วครูติ๋มกับลุงอี๊ด  เราจะทำยังไงกับแก” บางเสียงถามขึ้น “ก็พาไปด้วย” “อย่างนี้ก็ต้องทำเปลหาม  เรามาแบ่งงานกันเลยดีกว่า กลุ่มนึงทำเปล กลุ่มนึงหาอาหารกับน้ำ อีกกลุ่มดูแลคนป่วย” “อีกกลุ่มหาอาวุธป้องกันตัวจากพวกโจร” นักเรียนหญิงเสนอแนะ จากคุณ : patham เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 16:48:14

ความคิดเห็นที่ 3 เมื่อตกลงกันแล้วทั้งหมดก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ โอ๋กับเจริญนำกลุ่มเด็กชายเด็กหญิงแยกกันไปกลุ่มละสิบคนออกหาอาหารและเครื่องไม้เครื่องมือที่พอจะมีอยู่ในค่ายกับบ้านเรือนใกล้เคียง  น้อยนำนักเรียนชายห้าคนไปทำเปล  ส่วนบัวกับนักเรียนหญิงอีกห้าคนอยู่ดูแลคนป่วยกับทำอาหาร ณุรวมนักเรียนชายเก้าคนที่เหลือออกหาอาวุธเช่นมีด ไม้ หลาว บางคนก็เริ่มทำธนู คืนนั้นนักเรียนชายห้าคนรวมกลุ่มเป็นทีมป้องกันตัวนั่งล้อมวงกันที่ประตูทางเข้าโรงนอน มีกองสอดแนมสี่คนออกไปซุ่มระวังอยู่ข้างนอกส่วนที่เหลือก็มาดูคนป่วยกับพูดจาปลอบโยนนักเรียนเล็ก ๆ ที่ร้องไห้คิดถึงบ้านไม่หยุด “ของกินก็หาได้แต่อาหารกระป๋องที่ตามบ้านเก็บกันไว้  ที่เปิดกระป๋องมีเยอะเลย แต่ยังไงเราก็ต้องคุมให้ดีไม่ให้มันหมดเร็วเกินไป” โอ๋บอกคนในกลุ่ม ทุกคนตกลงว่าพรุ่งนี้หลังอาหารเช้าจะออกเดินทาง ทุกอย่างเชื่อว่าเตรียมพร้อมไว้เป็นอย่างดีแล้ว สายวันนั้นกองคาราวานลูกเสือ เนตรนารีน้อยเดินตามกันเป็นแถวยาว นักเรียนชายสองคนเดินล่วงหน้าไปก่อนและทำเครื่องหมายไว้ให้กลุ่มเดินตาม อีกสองคนเดินรั้งท้ายตามห่าง ๆ คอยระวังหลัง โอ๋กับเจริญคุมนักเรียนช่วยกันแบกกล่องใส่อาหารกับกระบอกน้ำ น้อยกับบัวช่วยกันแบกคนเจ็บทั้งสองร่วมกับนักเรียนคนอื่น ๆ  ร่างคนครึ่งท่อนถูกทิ้งไว้ที่ห้องพยาบาลของค่ายลูกเสือ ตอนเที่ยงแดดจ้า นักเรียนทั้งหลายเดินไปอย่างไม่ย่อท้อ เหงื่อไหลซึมไปตามเสื้อผ้าเห็นร่องรอยของน้ำซึมเปื้อน   ใครคนหนึ่งที่แบกเปลอยู่เกิดเป็นลมล้มพับ กลุ่มที่แบกเปลเสียการทรงตัว  ครูติ๋มถูกปล่อยให้ร่วงหล่น  เสียงกรี๊ดของนักเรียนหญิงตามมา  ทุกคนช่วยกันมาพยุงครูติ๋ม จากคุณ : patham เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 16:51:00

ความคิดเห็นที่ 4 “ครูติ๋มตายแล้ว ๆ !!!” น้อยตะโกนลั่น  เมื่อสังเกตว่าร่างที่ร่วงหล่นลงพื้นนั้นเย็นชืด “แกคงตายระหว่างที่เราช่วยกันแบกมา” โอ๋พูดขณะเข้ามาพิสูจน์ว่าครูติ๋มได้เสียชีวิตไปแล้วยัง นักเรียนที่แบกลุงอี๊ดเลยค่อย ๆ วางลุงอี๊ดลงแล้วตรวจสอบ  มีเสียงดังออกมาว่า “ลุงอี๊ดยังไม่ตาย แกยังหายใจอยู่” “สงสัยเราต้องกางร่มให้แกด้วยหละ ครูติ๋มอาจจะตายเพราะร้อนก็ได้ นี่พวกเราไม่ได้ป่วยยังชักจะไม่ไหวแล้ว  หยุดเดินหาวิธีดูแลคนป่วยให้ดีกว่านี้ก่อนดีกว่า” น้อยว่า  ทั้งหมดเข้าไปพักที่ร้านของชำแห่งหนึ่ง ณุเดินเข้าไปหลังร้าน  เห็นรถเข็นส่งของจอดอยู่ก็เอามาเข็นเล่นกับเพื่อน ๆ “นี่ไง จริง ๆ ด้วย เอาคนเจ็บมาใส่รถเข็นดีกว่า” บัวว่า  ทุกคนก็เห็นดีด้วย นักเรียนส่วนหนึ่งอยู่ดูแลลุงอี๊ด และขุดหลุมฝังครูติ๋ม ส่วนที่เหลือออกไปหารถเข็นตามร้านและตลาดในบริเวณนั้น ที่ข้างห้องแถวมีคลองเล็ก ๆ น้ำใสไหลอยู่ด้านหลัง น้อยเลยแก้ผ้ากระโดดน้ำลงไป นักเรียนชายอีกสี่ห้าคนเลยแก้ผ้าโดดน้ำแล่นบ้าง จากนั้นอีกไม่ถึงห้านาทีนักเรียนอีกสิบกว่าคนก็มากระโดดลงน้ำเล่นพร้อมกันอย่างสนุกสนาน เสียงเด็ก ๆ รื่นเริงสนุกสนาน สาดน้ำเล่นกันไปมา “พวกนายทำอะไรน่ะ มัวแต่เล่นน้ำ ไม่มีความรับผิดชอบเลย” เจริญวิ่งเข้ามาตะโกนว่านักเรียนที่เล่นน้ำกันอยู่ “ก็ทำไม นายไม่ใช่หัวหน้าไม่มีสิทธิ์มาสั่ง เล่นแป๊ปเดียวแค่นี้จะมาบอกว่าไม่มีความรับผิดชอบ มันมากไป” น้อยตะโกนสวนขึ้นมา “แล้วที่คนอื่นทำงาน นายเอาเวลามาเล่นน้ำไม่ได้เรียกว่าไม่รับผิดชอบเหรอ” ทั้งคู่โต้เถียงกันไม่หยุด จบลงด้วยน้อยตะกายขึ้นมาจากคลองแล้วทั้งคู่กับชกต่อยกอดปล้ำกันพัลวัน บัววิ่งไปเรียกเพื่อน ๆ นักเรียนชายมาช่วยกันแยกทั้งคู่จากกัน “ไม่มีใครมีสิทธิ์สั่งได้ทั้งนั้นแหละ ไม่มีใครเป็นหัวหน้า” น้อยประกาศก้อง  ทุกคนเลยตกลงกันว่าจะเรียกประชุมเพื่อเลือกตั้งหัวหน้าของเด็กทั้งหมด “จริง ๆ แล้วพักเล่นน้ำสักนิดหน่อยก็ไม่เป็นไรหรอก เราไม่ได้ตกลงกันก่อน ทุกคนก็เครียดและเหนื่อย อย่ามีเรื่องกันอีกเลยนะ เพราะบัวก็อยากเล่น นักเรียนหญิงก็อยากเล่น แต่ไม่รู้ทำไง เพราะพวกเธอแก้ผ้าเล่นน้ำกัน” บัวบอกนักเรียนชายทั้งสอง  เสียงหัวเราะเฮฮาดังขึ้น จากคุณ : patham เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 16:54:09

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านไปก็นึกถึง มังงะ หรือพวก หนังคัลท์ของญี่ปุ่นที่เคยผ่านตา ยังตามต่อไปครับ จากคุณ : zoi เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 55 07:37:32

ความคิดเห็นที่ 6 ตอน 4 มาแล้วนะจ๊ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12768160/W12768160.html จากคุณ : patham เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 06:26:01