ความคิดเห็นที่ 1 “ทำสิ ทำไม มีอะไรเหรอ?”   ธนาถามด้วยความสงสัยอยู่ดีๆก็เกิดสนใจขึ้นมา ตอนเล่าให้ฟังทีแรกก็เห็นเฉยๆ “คือ...เอ่อ พี่นินา ...ให้นิยายเรื่องใหม่ฉันมาเขียน พอดีเรื่องเกี่ยวกับพระเอกเป็นเจ้าของสำนักพิมพ์ อะไรประมาณนั้นแหล่ะ ...ฉันคิดไม่ออกพอดีนึกถึงเรื่องคุณเวทินขึ้นมาฉันเลยคิดว่าจะเอาเรื่องนี้มาเขียนดู”   เธอตอบข้างๆคูๆไปแบบน้ำใสๆ “อ๋อ...ฉันก็ยังไม่รู้อาการเขาแน่ชัดหรอก เอาแบบนี้แล้วกัน ตอนนี้ฉันอยู่โรงพยาบาลเดี๋ยวฉันสืบให้แล้วกันฉันก็ตามเรื่องนี้มาหลายวันแล้ว อยากรู้เหมือนกันว่าอาการเขาเป็นยังไงเล่นไม่เปิดเผยอาการก็ยิ่งทำให้คนอยากรู้ไปใหญ่ ไม่รู้กลัวใครมาทำร้ายหรือไงนะ...เออจี๊ดตอนนี้ฉันถึงโรงพยาบาลแล้ว แค่นี้ก่อนนะเดี๋ยวได้เรื่องยังไงแล้วฉันจะโทรไปบอก” “เออๆ โอเค ขอบใจมาก”  แล้วธนาก็วางสายไป  “คุณเวทินหายไปไหนนะแปลกจริง คุยกันอยู่ดีๆก็หายไปซะอย่างนั้น”  จิดารู้สึกเป็นห่วงเขาขึ้มมาอย่างบอกไม่ถูก เวทกานต์ ยังเดินไปเดินมาที่หน้าห้องฉุกเฉิน ไม่ยอมไปไหนเพราะเป็นห่วงพี่ชาย หมอเข้าไปต้องนานแล้วแต่ยังไม่ออกมาเสียที เธอเป็นห่วงพี่จนลืมไปว่าตัวเองยังไม่ได้มีอะไรตกถึงท้องเลยพอเห็นอาการของเวทินเธอไม่รู้สึกหิวหรืออยากกินอะไรเลย จนกระทั่งเธอรู้สึกหน้ามืดและกำลังจะล้มลง “คุณ!”    เสียงๆหนึ่งดังขึ้น เธอได้ยินแค่นั้นแล้วสติก็ดับวูบไป   ธนาตกใจรีบวิ่งไปรับร่างเธอไว้ก่อนที่เธอจะล้มหัวฟาดพื้นได้ทันเวลาพอดิบพอดี  เขารีบอุ้มเธอไปนอนที่เก้าอี้หน้าห้องฉุกเฉิน มองหาพยาบาลแต่ก็ไม่เห็นมีสักคนเพราะตอนนี้ค่อนข้างจะดึกแล้ว ไม่รู้จะทำยังไงเขาจึงต้องปฐมพยาบาลเธอซะเอง โดยเอากระเป๋าของเธอวางรองหัวไว้ แล้วเปิดกระเป๋าตัวเองหาอะไรบางอย่าง และก็เขาหยิบยาดมขึ้นมา   “คุณ...คุณครับ”   ธนาพยายามเรียกพร้อมส่ายยาดมไปมาที่ใต้จมูกเธอ “พี่ทิน...พี่ทิน”   เวทกานต์พรึมพรำออกมา “คุณว่ายังไงนะครับ... พูดอะไรวะไม่ได้ยินเลย”    เขาได้ยินเธอพูดอะไรบางอย่างมันเบามาก เขาฟังไม่ถนัดจึงต้องก้มลงไปฟังใกล้ๆ เวทกานต์เริ่มได้สติค่อยลืมตาขึ้นก็ตกใจที่เห็นชายแปลกหน้ายื่นหน้ามาใกล้ๆ เธอรีบเด้งตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว “คุณเป็นใคร คิดจะทำอะไร? หรือว่า...อึ๊ย ไอ้โรคจิตจะทำมิดีมิร้ายฉันเหรอ ฝันไปเถอะ”   ธนาไม่ทันตั้งตัว ยังไม่ทันจะอธิบายอะไร กระเป๋าหนังใบโตก็ลอยมาฟาดเข้าที่หัว จนหงายท้องไปกองกับพื้น พอได้สติก็รีบหลบเป็นพัลวัน “โอ๊ย! คุณ...หยุด มันเจ็บนะคุณ โอ๊ย... ผมบอกให้หยุดไง”   ธนารวบมือของเธอไว้ได้ แล้วรีบอธิบาย   “คุณเอากระเป๋ามาฟาดผมทำไม...ผมไม่ได้จะทำอะไรคุณ”   คนสวยนี่มือหนักจริงๆเว้ย เขาคิด จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 55 12:12:12

ความคิดเห็นที่ 2 “ไม่ได้ทำเหรอ แล้วเมื่อกี้ล่ะ”   คิ้วสวยขมวดมุ่นเมื่อนึกถึงตอนฟื้นข้นมาเห็นหน้าเขาจ่ออยู่กับหน้าเธอยังไม่ถึงคืบแล้วจะให้เธอคิดเป็นอื่นไปได้อย่างไรถ้าไม่ใช่พวกโรคจิต “ก็คุณเป็นลม ผมเห็นคุณกำลังจะล้ม เลยรีบวิ่งมารับตัวคุณไว้ก่อนที่หัวจะฟาดพื้น แล้วก็พาคุณมานอนตรงนี้”   ธนาชี้ไปที่จุดเกิดเหตุเหมือนผู้เสียหายกำลังให้การกับตำรวจ   “แล้วผมก็เอายาดมให้คุณ”   ชูยาดมให้ดูเป็นหลักฐาน   “แล้วคุณก็เพ้อ พูดอะไรก็ไม่รู้สักอย่าง ผมฟังไม่ถนัดก็เลยก้มหน้าไปฟังว่าคุณพูดอะไร สงสัยจะเรียกชื่อแฟน”   ธนาอธิบาย อย่างรวดเร็วไม่เว้นช่องว่างให้เธอเถียงเลย  เขาไม่เคยโดนผู้หญิงทำร้ายมาก่อนเลยมีแต่มาตามกรี๊ด ตามจีบ เธอนี่แหล่ะคนแรก ช่วยไว้แท้ๆมาหาว่าเป็นโรคจิตทำคุณบูชาโทษโปรดคนสวยได้แผลจริงเล้ย เขาคลำหัวที่โดนตีปอยๆ ด้วยความเจ็บก็พบว่าหัวโนเป็นลูกมะนาว “ก็ใครจะไปรู้ คุณเล่นเอาหน้ามาจ่อขนาดนั้น ฉันก็คิดว่าคุณเป็นพวกโรคจิตนะสิ”   เวทกานต์กล่าว   “แต่ยังไงฉันก็ขอโทษนะก็ฉันตกใจนี่นา ...แล้วคุณทำไม่ไม่อธิบายให้เร็วกว่านี้ล่ะ”   เธอแก้ตัวน้ำนิ่งๆ “โอโห!...ผมจะพูดตอนไหนล่ะครับคุณผู้หญิง ตื่นปุ๊บก็ฟาดกระเป๋ามาใส่หัวผมทั้งใบทั้งที่ผมยังไม่ได้ทำอะไรคุณสักนิดเดียว มันเจ็บนะคุณ”   เขาซู้ดปากด้วยความเจ็บ มองหน้าสำนึกผิดของเธอแล้วก็คลายความโกรธลงไปบ้าง “ขอโทษนะ...ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”   มองหัวปูดของเขาแล้วเจ็บแทน “โอ๊ย!...คุณแน่ใจนะว่ามือ...เบาๆหน่อยสิครับหัวคนนะไม่ใช่ลูกกอล์ฟ”   เขาบ่นกระปอดกระแปด หลังจากที่คนสำนึกผิดกุลีกุจอไปหายาหม่องมาทาให้ “โอเคๆ เบาแล้วๆ”   เธอจึงลดน้ำหนักมือให้เบาลง “เฮ้อ ค่อยยังชั่ว”   ธนาเป่าปากโล่งอก นึกว่าจะหัวปูดตายเสียแล้ว “เมื่อกี้คุณช่วยฉัน ตอนนี้ฉันช่วยคุณ เราหายกันแล้วนะ”   เธอทายาให้เขาไปถามไป “ก็แน่ล่ะสิ ถ้าคุณไม่ช่วยผมก็ใจร้ายเกินไปแล้ว ตีหัวผมเกือบแตกเนี่ย”   พร้อมชี้ไปที่หัวปูดๆของเขา ยังไม่ทันที่เธอจะตอบอะไร คุณหมอก็เดินออกมาจากห้องเธอรีบเดินไปทันที ธนามองตามเธออย่างงๆ “หมอคะ พี่ฉันเป็นยังไงบ้าง ทำไมอยู่เขาถึงชักได้ ทำไมคะ หรือว่าพี่ทินเป็นอะไรมากเป็นแบบนั้นได้ยังไงคะคุณหมอ”   เธอยิงคำถามจนหมอตอบแทบไม่ทัน จึงเบรกเธอเอาไว้ “เดี๋ยวนะครับ...คุณกานต์ คนไข้เกิดอาการร่างกายชักเกรงครับ อาจเป็นเพราะร่างกายต่อต้านยาที่เราฉีดเข้าไปครับ ตอนนี้ผมจัดการเปลี่ยนยาตัวใหม่ให้แล้วครับคุณกานต์สบายใจได้ ทุกอย่างเรียบร้อยดีครับ”   เวทกานต์ถอนหายใจอย่างโล่งอกดีใจที่พี่ชายไม่เป็นอะไรมาก “ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ กานต์ขอตัวไปดูพี่ทินก่อนนะคะ”   แล้วเธอก็รีบเดินเข้าไปในห้องทันที จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 55 12:14:20

ความคิดเห็นที่ 3 “อ้าว...รีบอะไรขนาดนั้น ลืมกระเป๋าอีก”   ธนามองกระเป๋าตัวต้นเหตุ   “แกทำฉันหัวปูด เอาไปทิ้งถังขยะดีไหมเนี่ย”  เขารออยู่พักใหญ่เธอก็ยังไม่ออกมา จึงตัดสินใจหยิบกระเป๋าไปคืนเธอ ธนากำลังเอื้อมมือมาเปิดประตูแต่แล้วก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นป้ายชื่อที่ติดไว้หน้าห้อง    “เวทิน ทยางค์กุล  เฮ้ย!นี่มันห้องคุณเวทินนี่หว่า  แล้วเธอเป็นใคร ทำไมถึงได้ดูเป็นห่วงเป็นใยคุณเวทินนัก หรือว่า...จะเป็นกิ๊กคุณเวทิน แหมสวยไม่เบาเลยนะ”   ตอนแรกธนาคิดว่าจะค่อยๆแง้มประตูแอบดูพฤติกรรมสักหน่อย แต่ก็เปลี่ยนใจเดี๋ยวจะโดนยัดข้อหาโรคจิตอีกรอบ จึงตัดสินใจมีมรรยาทเคาะประตูห้องแล้วเดินเข้าไป พร้อมกับกระเป๋าพิฆาต เวทกานต์หันไปตามเสียงเคาะประตูก็เห็นธนาโผล่หน้าแล้วเดินเข้ามา “นี่คุณเข้ามาทำไม มีอะไรหรือคะ? หรือว่าคุณอยากได้ค่ารักษาพยาบาลคอยเดี่ยวนะ”  เธอหันไปจะหยิบกระเป๋าแต่ไม่มี “ผมไม่ได้จะเอาค่ารักษาพยาบาล ผมเอากระเป๋าพิฆาตมาคืนคุณลืมไว้ตรงเก้าอี้”   เขาบอกจุดประสงค์ที่เข้ามา พลางส่งกระเป๋าคืนให้เธอ “จริงด้วย...ขอบคุณนะคะ ฉันรีบไปหน่อย”  เธอเอื้อมมือไปรับมาอย่างโล่งใจ ถ้าหายไปคงแย่เพราะเครื่องใช้จำเป็นอยู่ในนี้ทั้งหมด “รีบขนาดนี้เป็นห่วงแฟนล่ะสิท่า”   เขาถามลอยๆ “คุณจะบ้าเหรอ!...นี่พี่ชายฉัน”   ธนาถึงบางอ้อ ที่แท้ก็เป็นพี่น้องกันนั่นเอง “คุณเป็นน้องสาวคุณเวทิน งั้นสิครับ?” “ใช่...ฉันเป็นน้องสาว ไม่ใช่แฟน  แล้วนี่คุณรู้จักพี่ทินด้วยหรือ?” “อ๋อ...ผมก็รู้จากข่าวน่ะ ข่าวพี่คุณออกจะดัง แล้วอาการคุณเวทินเป็นอย่างไรบ้างครับ ...เอ่อ...ขอโทษครับ พอดีมื่อกี้ผมเห็นหมอเดินออกมาจากห้องนี้”   ธนาถือโอกาสเข้าเรื่องแบบเนียนๆ “ไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะหมอบอกว่าร่างกายต่อต้านกับยาที่ฉีดเข้าไป ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว...แล้วคุณมีอะไรจะเคลียร์กับฉันอีกไหมคะ ฉันคิดว่าพี่ชายฉันคงต้องการพักผ่อน”   พูดขนาดนี้ไล่ตรงๆเลยดีกว่า ธนาคิด “ไม่มีครับ...งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ หวังว่าเราคงได้เจอกันอีก อ้อ...ผมแนะนำให้คุณเปลี่ยนกระเป๋า ใบนี้มันใหญ่เกินไป”   ธนาทิ้งท้ายแล้วเดินออกไป ทิ้งเวทกานต์ยืนอ้าปากค้างอยู่ในห้อง         “ตานี่ ปากร้ายเหมือนกันนะเนี่ย” กลับถึงบ้าน เวทกานต์ หัวถึงหมอนก็นอนหลับอย่างเหนื่อยอ่อนตื่นมาอีกที ก็รู้สึกว่าเธอยืนอยู่หน้าบ้านแต่...นี่มันไม่ใช่บ้านเรานี่นา แล้วบ้านใครล่ะ บ้านที่เวทกานต์เห็นเป็นบ้านไม้สีฟ้าน่ารัก  ประตูรั้วสีขาวซุ้มประตูมีต้นพวงชมพูกำลังออกดอกสวยเลยทีเดียว ตอนนั้นเองเธอเหลือบไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนรถน้ำต้นไม้อยู่ด้านในคงจะเป็นเจ้าของบ้าน ...แต่เมื่อกี้นี้เธอคิดในใจ  แต่ทำไมเสียงถึงได้ดังนัก เธอกำลังจะเรียกผู้หญิงคนนั้นแต่ถึงกับต้องพูดไม่ออก เพราะเธอเห็นผู้ชายคนหนึ่งเดินออกมาจากบ้านกำลังเดินมาหาผู้หญิงคนนั้น        “นั่น...นั่นมัน พี่ทิน!”   เวทกานต์ดีใจมากจึงตะโกนเรียกออกไป   “พี่ทิน ๆ กานต์อยู่นี่ ได้ยินกานต์ไหม พี่ทิน”   เธอว่าเสียงเธอดังแล้วนะแต่ทำไม...ไม่มีใคร จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 55 12:17:39

ความคิดเห็นที่ 4 ได้ยินเลยล่ะ  “พี่ทิน”  เธอไม่ละความพยายามที่จะเรียก แต่เสียงนั้นกลับสะท้อนกลับมาเหมือนกำลังพูดอยู่ในห้องกว้างๆตันๆ ที่พูดแล้วการเดินทางของเสียงไปไหนไม่ได้สะท้อนกลับมานะจุดเดิม แต่แล้วเวทกานต์ก็รู้สึกถึงแรงดึงดูด ที่ดูดร่างเธอออกไปอย่างแรง เธอส่งเสียงร้องสุดตัว “กรี๊ด!!!” ตื่นขึ้นมาก็พบว่านั่งอยู่บนเตียงที่ห้องตัวเอง   “ฝัน...เราฝันว่าเจอพี่ทินที่บ้านแต่บ้านใครกัน หรือพี่ทินจะอยู่ที่นั่น แล้วอยู่กับใคร ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร บ้านหลังนั้นมีอยู่จริงหรือเปล่า ...หรือเราจะเป็นห่วงพี่ทินมากเกินไปเลยเก็บไปฝัน โธ่ เวทกานต์ เอ๊ย” เธอบ่นกันตัวเองกำลังจะลุกจากเตียงไปอาบน้ำ แต่... “ดอกไม้!...แล้วมันมาอยู่ในมือเราอย่างไร”   เธอยืนมองดอกไม้ในมือคิดอยู่ว่ามันมาได้อย่างไร ในห้องก็ไม่มีดอกไม้แบบนี้นี่นา ดอกไม้ที่เธอพบคือ ดอกพวงชมพู แล้วเธอก็นึกขึ้นได้ ว่าหน้าบ้านในฝันก็มีดอกนี้ปลูกเลื้อยอยู่ที่ซุ้มประตูเต็มไปหมด   “พวงชมพู! หรือว่าจะเป็นตอนที่... ”   เวทกานต์นึกถึงตอนที่มีพลังบางอย่างกระชากตัวเธออย่างแรง ตอนนั้น เธอพยายามคว้า จับอะไรไว้สักอย่างเพื่อเป็นหลักยึด ใช่แล้วเธอจับรั้วไม้ได้แต่ก็ไม่สามารถต้านทานแรงนั้นได้ เจ้าดอกนี้ต้องติดมือมาตอนนั้นแน่...    “เราไปที่บ้านหลังนั้นมาจริงๆหรือ?! เกิดอะไรขึ้นกับพี่ทินกันแน่ กานต์ห่วงพี่ทินเหลือเกิน” จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 55 12:20:23

ความคิดเห็นที่ 5 กำลังสนุกเลยค่ะ คู่พระนางรองออดมาแล้วสินะ นี่เป็นสาเหตุที่ทั้งสองคนเป็นเพื่อนกันสินะ เพราะว่ามีพระเอก นางเอกของตัวเองอยู่แล้ววววว รอตอนต่อไปนะคะ มาเร็วๆน้าา จากคุณ : N_Foxtrot เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 55 14:26:54

ความคิดเห็นที่ 6 รออ่านครับ จากคุณ : ห้าสิบป่าย เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 55 16:47:35