'ปาฏิหารย์รัก'

ลงครั้งแรกค่ะ แต่งตอนกำลังง่วงๆค่ะ ชื่อคิดเอาง่ายๆ สำนวนค่อนข้างลวกๆ ขอคำติชมด้วยนะคะ  



ฟ้าเด็กสาวม.5ผู้รักแต่งนิยายเป็นชีวิตจิตใจ หลงรัก ธันรุ่นพี่ม.6สุดเพี้ยนที่หาอะไรดีไม่ได้ หน้าตาก็สุดจะธรรมดา นิสัยสุดจะแย่ การเรียนก็สุดจะทน บ้าการ์ตูนและอยู่ในโลกส่วนตัวไปวันๆ เธอรู้จักเขาเมื่อเข้าชมรมวาดการ์ตูน แต่ความรักนี้ช่างลำบากเหลือเกินเพราะเขาช่างเป็นคนที่เข้าถึงยากและหลงใหลเพียงเด็กสาวในการ์ตูนเท่านั้น แต่เหมือนปาฏิหาริย์วันที่สิบเอ็ดเดือนสิบเอ็ดปีที่มีเลขสิบเอ็ดลงท้าย ชั้นเรียนของเธอมีการจับฉลากเล่นน้องบัดดี้พี่บัดดี้ และฟ้าก็จับได้ธัน
         ฟ้าดีใจมากคิดว่าสวรรค์คงให้โอกาสเธอเป็นแน่เธอคอยซื้อขนมเทกแคร์เขาอย่างดีแต่ด้วยธันของบีลีฟที่เรียกว่าไร้น้ำใจก็คงไม่ผิด เขาซื้อป๊อกกี้ให้เธอเพียงกล่องเดียวและไม่เคยมอบอะไรให้อีกเลย แต่ฟ้าก็ยังคงเทกแคร์เขาอย่างดี หลายครั้งที่ธันถามว่ารู้ตัวน้องบัดดี้เขามั้ย ฟ้าได้แต่ยิ้มกริ่มในใจว่าเธอนี่แหละเป็นบัดดี้เขา ตลอดเวลาฟ้ามีความสุขแม้จะไม่ได้สิ่งใดตอบแทนก็ตาม
         หลายครั้งที่ได้อยู่ใกล้ธัน ฟ้ารู้สึกมีความสุขมาก ทั้งนั่งเล่นเกมด้วยกันนั่งคุยกันบ้างบางครั้ง ทักทายกันเมื่อเดินผ่านเพียงเท่านั้นเธอก็มีความสุขแล้ว จนเวลาผ่านไปงานเลี้ยงวันจบพี่บัดดี้จะได้รู้ตัวน้องบัดดี้ของตัวเองก็มาถึง ธันตกใจมากเมื่อรู้ว่าน้องบัดดี้ของตนอยู่ใกล้เท่านี้เอง แต่เขาก็ยังไม่มีของขวัญตอบแทนมาให้อย่างรุ่นพี่คนอื่นๆ ฟ้าเหลืออดปากล่องป้อกกี้ใส่เขาซึ่งนั่นคือป้อกกี้ที่เธอเก็บไว้ตั้งแต่ได้มา หลายเดือนก่อน เพื่อรอของขวัญชิ้นต่อไปของเขาเธอจึงจะกินมันแต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีมันจึงถูกเก็บไว้อย่างนั้น
         ในโต๊ะอาหาร ฟ้ากับธันผลัดกันตักอาหารให้กันแกล้งกันไปมาบ้าง แต่โดยที่ธันไม่รู้เลย ฟ้ามีความสุขมากและอยากให้เวลานี้ผ่านไปช้าๆ จนเสื่องานเลี้ยงจบลง ฟ้ายังไม่ให้ของขัวญกับเขาเธอเรียกเขาไปข้างนอกงาน และเล่าให้เขาฟังว่าเธอแต่งนิยายเรื่องหนึ่ง เธอชอบรุ่นพี่คนหนึ่งและจับได้รุ่นพี่คนนั้นเป็นพี่บัดดี้ แต่เธอยังคิดตอนจบของเรื่องไม่ได้ เพราะเธอต้องฟังคำตอบจากธัน ว่าเขาจะตอบเธออย่างไรหากว่าเธอชอบเขา
         ธันดูจะตกใจไปนิดหน่อยเพราะคิดไม่ถึงว่าอยู่ๆรุ่นน้องที่เป็นเหมือนเพื่อนเขามาตลอดจะมารักเขา เขาบอกเธอไปว่า เธอรู้อยู่แล้วว่าเขาเป็นยังไง ฟ้ารู้ เธอบอกว่าเธอรู้ว่าเขาไม่ชอบคนปกติ เขาหลงใหลเพียงโลกในการ์ตูนของเขาเท่านั้น แล้วเธอก็ยิ้ม ธันบอกว่าขอบคุณตอนนั้นเองฟ้าให้ของขวัญเขา ของขวัญชิ้นนั้นคือเข็มทิศธันโวยวายแบบทีเล่นทีจริงว่าให้ทำไม ฟ้าหัวเราะและบอกว่ามันแปลกดี
         ขณะเดินกลับเข้างานฟ้าบอกว่ายังไงเขาก็คือคนที่เธอได้รักและมีความสุขที่สุด และขอให้เขาลูบหัวเธอแต่ธันก็แกล้งขยี้หัวเธอแทน หลังจากวันนั้นคือวันรับเกียรติบัตร ธันยังคงไม่มีของขวัญอะไรให้ ฟ้าซื้อช่อดอกกุหลาบมามอบให้เขา และขอถ่ายรู้คู่กับเขา และในที่สุดวันนั้นเธอก็ร้องไห้กับเพื่อนด้วยความรู้สึกเศร้าที่จะไม่ได้เจอเขาอีกแล้ว
         ผ่านไปราวสามเดือน ธันกลับมาโรงเรียนอีกครั้งและมอบกระดานวาดรูปเก่าของเขาให้เธอ ฟ้าของให้เขาลูบหัวอีกครั้งและเขาก็ยังแกล้งขยี้หัวเธออีก หลังจากผ่านไปอีกราวสองเดือน ฟ้าก็ได้เจอเขาอีกทั้งสองเพียงส่งยิ้มให้กันโดยไม่ทักทายอะไรมากกว่านั้น และนั่นคือครั้งล่าสุดที่ฟ้าได้เจอเขาก่อนที่เธอจะเริ่มแต่งเรื่องสั้นความรักพี่บัดดี้ของเธอ และแม้ยามที่เธอกำลังพิมพ์เรื่องนี้ออกมา ป้อกกี้กล่องเดิมก็ยังคงแช่อยู่ในช่องฟรีสของตู้เย็น แม้จะเหลือเพียงแท่งสุดท้ายเธอไม่อาจตัดใจทิ้งได้ กระดานวาดรูปของเขายังคงวางอยู่ในห้องนอนเธอ ตรงหัวนอนเธอ และเธอยังรู้สึกมีความหวังเสมอว่าจะได้พบเขาครั้ง…    


จนถึงวันนี้ป้อกกี้ก็ยังแช่อยู่ เพราะไม่อยากทิ้ง และไม่กล้ากิน...

จากคุณ	: โรสแมรี่เย็บเสื้อผ้าฝ้าย
เขียนเมื่อ	: วันเกิด PANTIP.COM 55 12:08:03