Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
นางฟ้าราคี ตอนที่ 1 ติดต่อทีมงาน

เรื่องนี้อยู่ระหว่างเปลี่ยนชื่อค่ะพอดีคนเขียนเองยังหาชื่อที่เหมาะสมไม่ได้ อ

ตอนที่ 1  นางฟ้าราคี โสเภณีไฮโซ

บนถนนที่ทอดตัวยาวเรียบหาดในช่วงกลางดึกของคืนวันศุกร์สุดท้ายของปี 2554 รถเบนซ์สุดหรูสีดำมันปลาบแล่นด้วยความเร็วช้าๆ คนขับคือลูกชายเจ้าของบริษัทอาหารแช่แข็งชื่อดังซึ่งกินส่วนแบ่งตลาดเกินแปดสิบเปอร์เซ็น ดวงตาคู่คมนัยน์ตาดำสนิทมองไปที่คนข้างๆพร้อมทั้งถอนหายใจแรงๆ
“นี่ไอ้ว่าน กลับกันเถอะมันฝืนความรู้สึกของฉันว่ะที่จะมาทำอะไรแบบนี้”เขาไหวไหล่

เสียงหัวเราะอย่างอารมณ์ดีของคนนั่งข้างๆซึ่งกำลังสอดส่ายสายตาหาเหยื่อหันมาตอบว่า

“นี่ไอ้คุณปันไม่ลองแล้วจะรู้เหรอฉันเคยได้ของดีแถวๆนี้ด้วยนะ เป็นนักศึกษา ใหม่ๆ สดๆ ซิงๆ หลงมาจากไหนก็ไม่รู้คงจะมาหาค่าหน่วยกิตไปลงทะเบียน”

“นายนี่มันจริงๆ เมื่อไหร่จะเลิกสักที อันที่จริงถ้าเลิกไม่ได้ก็หาให้มันมีระดับกว่านี้น่าจะดีกว่าเยอะ”ปันบุรีส่ายหน้าอย่างระอา
“ใครว่าพวกน้องนางระดับดารา ระดับวีไอพีทั้งหลาย ตามตู้กระจกน่ะผ่านอะไรมาไม่รู้เท่าไหร่ แต่ไอ้แบบข้างทางนี่แหละดีบางทีอาจจะมีไก่สาวหลงรังมาหาลำไพ่พิเศษก็ได้”

เฮ้อ! ปันบุรีถอนใจ

เพื่อนรักหันมายิ้มทะเล้น“ครับๆ พ่อคนดี แต่คืนนี้ขอสักคืนเอ่อ…มันหื่นจริงๆว่ะ อย่าใจร้ายกันนักเลยถ้าป๊าไม่ยึดกุญแจรถฉัน ฉันก็ไม่บังคับแกมาที่นี่หรอก”
“ไอ้ทุเรศ พูดมาได้ไม่อายปาก ไม่คิดเลยว่าหายไปเรียนเมืองนอกเมืองนาเสียหลายปีกลับมาแล้วจะกลายเป็นไอ้หื่นแบบนี้ไปได้”


ปันบุรี กับว่านนทีเป็นเพื่อนสนิทกันมานานแต่อุปนิสัยแตกต่างกันราวฟ้ากับเหวซึ่งหลายคนมักจะสงสัยว่าทั้งคู่มาคบหากันได้อย่างไร อีกคนดีอย่างกับพ่อพระอีกคนอย่างกับซาตานกลับชาติมาเกิด ว่านนทีนั้นมีนิสัยตกเย็นต้องกินเหล้า พอเมาต้องเคล้านารี แต่ไม่คิดมีใครเป็นตัวเป็นตัวส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะโรคเบื่อง่ายหากมีแฟนและตนทำตัวแบบนี้เห็นทีจะลำบากแต่ด้วยยังหนุ่มแน่นด้วยวัยย่างสามสิบสำหรับผู้ชายถือไม่ได้มากมายเกินไปนัก อีกทั้งฐานะทางบ้านมีอันจะกินจึงทำตัวตามสบายตามประสาชายโสดโฉดนิดๆ ในขณะที่ปันบุรีมีหน้าตาที่หล่อเหลาคมคายกว่ามากหากเปรียบว่าหล่อราวเทพบุตรลงมาจุติอย่างที่สาวๆหลายคนให้คำนิยามในความหล่องของเขาก็คงไม่เกินไปนัก เขากลับทำตัวเย็นชาใส่บรรดาสาวน้อยสาวใหญ่ที่มาให้ความสนใจกับเขานั่นเป็นเพราะลึกๆแล้วเขามีปมในใจที่ไม่อยากให้ใครรู้

++++++++++++++++++++++++++++++++++

รถมินิคูเปอร์ คันเล็กๆแต่ราคาไม่เล็กจอดอยู่เรียบหาด ภายในกำลังมีเรื่องร้อนระอุที่กำลังเถียงกัน


“ไม่คราวนี้ยาหยีจะไม่เชื่อชลอีกแล้ว เราจบกัน” น้ำเสียงหวานแต่เด็ดขาด น้ำตาไหลพรากหญิงสาวรีบเช็ดมันเพราะคิดว่ามันไม่ควรมาเสียน้ำตาให้กับผู้ชายคนนี้อีก หลายครั้งหลายหนที่เธอจับได้ หลายครั้งหลายหนที่ให้อภัย แต่เขาก็ทำอีก ตอนนี้ยังเป็นแค่แฟนที่ไม่มีพันธะอะไรผูกพันกันแต่หากวันหนึ่งวันใดที่เธอตกเป็นของเขาเธอจะยอมรับได้หรือที่มีแฟนติดยา


“ยาหยี ชลขอโทษชลจะเลิก สาบานก็ได้” ชลสิทธิ์รีบดึงมือแฟนสาวคนสวย หน้าหมวย หุ่นเซ็กซี่ อย่างยาหยียอดดวงใจของเขาเอาไว้
“ไม่ นี่มันเป็นสัญญาลมปากครั้งที่สิบเก้าแล้วมั้งหากยาหยีนับไม่พลาด”

หญิงสาวสะบัดมือออก “กี่ครั้งที่ยาหยีจับได้ว่าคุณยังไม่เลิกมัน ทั้งยาไอซ์  ยาบ้า กัญชา” ยาหยีไม่เคยข้องแวะกลับสารเสพติดใดๆมาก่อนเธอเพิ่งจะรู้จักเรื่องพวกนี้ก็ต่อเมื่อแฟนหนุ่มมีพฤติกรรมเปลี่ยนไปเมื่อหลายเดือนก่อน มักยืมเงินเธอเสมอ ทั้งที่ชลสิทธิ์เองก็ทำงานเป็นวิศวกรในบริษัทน้ำมันแห่งหนึ่งเงินเดือนหลายหมื่นบาททีเดียว เธอเริ่มสงสัยและหาข้อมูลทางอินเตอร์เน็ตบวกกับสังเกตพฤติกรรมทำให้จับได้ ทีแรกชลสิทธิ์ไม่ยอมรับจนจำนวนต่อหลักฐานที่หญิงสาวค้นจนเจอ

“ยาหยีคนดี คราวนี้พี่ชลสัญญาว่าจะเลิก”เขาทำตาละห้อย ใบหน้าที่เคยขาว บัดนี้ขาวซีดกว่าเดิมส่วนหนึ่งเพราะฤทธิ์ยาไอซ์ที่บางกลุ่มมีความเชื่อว่าเสพยาชนิดนี้จะทำให้ผิวพรรณดี อีกส่วนหนึ่งซีดเพราะกลัวแฟนสาวคนสวยตรงหน้า


“แต่ตอนนี้เลิกกลับยาหยีก่อนเถอะ นี่มันอะไรคะบอกมาสิ” หญิงสาวเอื้อมมือไปที่น้ำหอมปรับอากาศอันเล็กสีหวานที่สังเกตให้ดีจะเห็นรอยถูกแงะถูกงัด จากนั้นถอดหน้ากากมันออกมา ยาเม็ดเล็กๆถูกห่ออย่างมิดชิดซ่อนอยู่ในนั้น

ชลสิทธิ์หน้าเสียหญิงสาวมีความสามารถด้านการค้นหายาเป็นอย่างมากไม่ว่าเขาเอาไปซ่อนที่ไหนเธอก็จะหาจนเจอ ชลสิทธิ์เริ่มติดยาจากลูกค้าที่ทำธุรกิจด้วยกันทั้งยาไอซ์และยาบ้าและกัญชาเขาลองมาจนแทบครบทุกตัวยกเว้นเฮโรอีน

“อันนี้มันของเก่า ตอนนี้ไม่มีแล้วเชื่อใจสิยาหยีที่รัก” น้ำเสียงแคร์สุดๆ

“ยาหยีว่ามันยังไม่หมดแค่นี้หรอกพี่ชล” หญิงสาวล้วงมือเรียวไปที่อัลบั้มใส่ซีดีแล้วเปิดมันออกทีละแผ่น มีฟรอยสีเงินที่ดูเหมือนจะมาจากซองก้นบุหรี่ซ่อนอยู่ฟรอยด์สีเงินชนิดนี้มีความพิเศษมันจะถูกทำให้บางมากๆ มันถือเป็นอุปกรณ์ชิ้นสำคัญที่ใช้ในการเสพยาไม่มีไม่ได้ โดยการนำฟรอยด์มาทำเป็นรูปเรือจากนั้นเอายาวางลงไปและใช้ไฟแช็กที่ทำขึ้นพิเศษให้มีไฟในระดับต่ำหรือเรียกว่าไฟลอยลนไปเรื่อยๆ จนควันสีขาวลอยขึ้นมาผู้เสพจะดูดควันนั้นด้วยหลอดซึ่งจะมีกลิ่นวนิลา ช็อกโกแลต และปัจจุบันพัฒนามีกลิ่นชาเขียวซึ่งคาดว่าในอนาคตอาจจะพัฒนากลิ่นอื่นๆเพิ่มขึ้นไปอีกหากยังปราบปรามกันได้ไม่หมด


“อันนี้ก็ของเก่าพี่ยังไม่ได้ทิ้ง ยาหยีเชื่อใจพี่สิ” เขาไม่สบตาเธอ มันเป็นอาการหนึ่งของผู้เสพยาชอบหลบตาคน


“ไม่ค่ะ” หญิงสาวกวาดตามองและไปหยุดที่ตุ๊กตาติดกระจกรูปปีศาจน้อยน่ารักตัวสีแดงมีเขาเธอกระชากมันลงมาและพลิกหาความผิดปกติ ดูเหมือนเขาจะเย็บใหม่ได้ไม่เนียน


ชลสิทธิ์หน้าซีดรีบแย่งตุ๊กตาจากมือหญิงสาวแต่เธอไวกว่าเขา ยาหยีหยิบมีดคัตเตอร์เล็กๆที่ซ่อนไว้ในกระเป๋าถือกรีดฉับไปที่ตุ๊กตาและแหวกท้องมันออกเป็นสองซีก โพลีเอ็สเตอร์ทียัดอยู่หล่นกระจุยกระจาย

“นี่อะไรพี่ชล มันคงไม่ใช่แป้งฝุ่นมั้ง นี่มันไอซชัดๆ ตั้งหลายจี”เธอรู้แม้กระทั่งหน่วยที่ใช้เรียกมันซึ่งหากไม่ใช่คนในวงการด้วยกันยากที่จะรู้
“ยาหยีพี่ๆๆ” เริ่มติดอ่าง

"พี่แค่อยากขาวอยากผอมก็เท่านั้น ไม่ได้ติดมันสักหน่อย"



"อยากขาว อยากผอม พี่ชลคงสมองเสื่อมเพราะมันไปแล้วถึงได้คิดอะไรโง่ๆแบบนี้ ไอ้สารเสพย์ติดชนิดนี้มันมีฤทธิ์ต่อสมองทำให้เบื่ออาหารมันถึงได้ผอม ส่วนที่ขาวน่ะไม่จริง ยิ่งพี่ดูดผิวก็ยิ่งหยาบกร้าน ส่องกระจกดูสิคะว่าตอนนี้หน้าตาพี่ชลเป็นยังไง"


"เดี๋ยวพี่ก็เลิกแล้ว คนดีอย่าโกรธเลยนะ"สายตาเว้าวอน

ยาหยีสั่นศีรษะแรงๆ  เธอรู้สึกเต็มกลืนกับผู้ชายคนนี้


“ถึงว่าเงินเดือนตั้งหลายหมื่นยังต้องมายืมเงินยาหยี”ตาโตจ้องเอาเรื่อง

“พี่ยืมไปให้เพื่อน ไม่ได้เอาไปซื้อยาจริงๆ” ชลสิทธิ์อ้าง

“สาบานไหม  วัดไหนดีล่ะ” หญิงสาวจ้องหน้าราวจะกินเลือดกินเนื้อหากทำได้

ชลสิทธิ์รีบหลบตา “เอ่อๆๆๆ หากพี่ไม่รู้ว่ายาหยีมีอาชีพเป็นพยาบาลพี่คงคิดว่าเธอเป็นตำรวจสาวปลอมตัวมา”


“ไม่ต้องมาพูดดีหรอกค่ะ ยาหยีเคยขอให้พี่ชลไปรับการบำบัดแต่พี่ก็ไม่ยอม ต่อจากนี้พี่ชลจะไปตายที่ไหนก็ช่างยาหยีจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวอีก”ร่างระหงเปิดประตูลงจากรถ

“เดี๋ยวสิยาหยี”
หญิงสาวปาดน้ำตากระแทกประตูอย่างแรงและวิ่งหนีไป


“ยาหยี อย่าวิ่งไปมันเปลี่ยวนะ แถวนั้นมันไม่ใช่ที่ของเธอ” ถึงชลสิทธิ์จะติดยา แต่ไม่เคยเลยสักครั้งที่เขาจะชักชวนให้เธอหลงผิดไปยุ่งกับมัน เขารักเธอมากรักเสียจนยอมหักห้ามใจไม่แตะต้องเธอจนกว่าตัวเขาจะเลิกมันได้สำเร็จ แต่จนแล้วจนเล่าเขาก็ยังเอาชนะใจตัวเองไม่ได้
เป็นเวลาเดียวกับที่สายตรวจขับรถมาจอดข้างรถของชลสิทธิ์พอดี เหมือนกับได้กลิ่นพิเศษ สัญชาติญาณของความเป็นตำรวจ
“มาเที่ยวคนเดียวเหรอครับ” ตำรวจรูปร่างสันทัดผู้ผ่านประสบการณ์จับผู้เสพผู้ค้ายามาอย่างโชกโชนเอ่ยถาม


“มากับแฟนครับ” ชลสิทธิ์อ้ำอึ้ง รู้สึกใจสั่นกลัวทั้งตำรวจห่วงทั้งยาหยีที่วิ่งหนีไปอย่างไม่รู้ทิศ


“แล้วไหนล่ะครับแฟนคุณ” ตำรวจถามและจับน้ำเสียงผิดปกติของเขาได้ ไมเท่านั้นยังมองลึกเข้าไปในรถ


“มีอะไรให้ช่วยไหม” ตำรวจหนุ่มใหญ่เอ่ยถามพลางลอบสังเกตพฤติกรรม

“เอ่อ..ไม่ ไม่ครับ ไม่มีจริงๆ” เขาปฏิเสธทันทควัน

“ถ้าอย่างนั้นขอค้นรถหน่อยได้ไหมครับ”เป็นการขอความร่วมมือแกมบังคับ

ในขณะที่คนหางานปล่อยให้ชลสิทธิ์กำลังงานเข้าเธอก็วิ่งหนีไปอย่างไม่คิด บอกกับตัวเองว่าจะไม่ทนอีกแล้วหากมีแฟนดีๆไม่ได้สู้ไม่มีเสียดีกว่า
ริมชายทะเลชื่อดังอันเป็นที่ตั้งของสถานที่ราชการแห่งหนึ่งเป็นที่รู้กันของนักเที่ยวยามราตรีว่าจะมีกลุ่มหญิงสาวมาแอบแฝงขายบริการโดยทำทีเป็นยืนรอรถหรือนั่งเล่นอยู่ในละแวกนั้นการแต่งกายบางคนก็แสดงออกถึงอาชีพอย่างเด่นชัด แต่บางนางก็ทำตัวเป็นปกติหากไม่ใช่ในหมู่ผู้ชายทีเคยซื้อบริการหรือพวกที่รู้กันแทบจะไม่ได้สงสัย แต่หากว่าหญิงสาวนางใดไปยืนในละแวกนั้นยามวิกาลก็คงไม่พ้นที่จะมีรถยนต์แวะสอบถามราคา

เฮ้ย ๆๆๆ “ไอ้คุณเพื่อนปัน จอดเลยๆ เห็นไหมไก่หลงมาว่ะ สวยโคตรๆ ของขึ้นเลยเว้ยเฮ้ย” พูดไปแล้วน้ำลายของนายว่านก็แทบพาลจะหกในขณะที่ปันบุรียังไม่ได้มองไปที่เป้าหมาย”


“ไม่เอาล่ะ กลับเถอะ” คนรูปหล่อหน้าคม พยายามห้ามปรามเพราะอายหากต้องไปฟังเพื่อนต่อรองราคากับสาวขายบริการ

“ไม่ได้ว่ะ คนนี้สวยหยาดฟ้ามาดิน เซ็กซี่สุดๆ เอ็งลองมองดูสิไอ้คุณปัน”ว่านชี้ไปที่เป้าหมายที่กำลังเดินเร็วๆและเช็ดน้ำตายังกับโกรธใครมา แต่ปันบุรียังมองหน้าเธอได้ไม่ชัดนัก


“นี่หล่อนมาจากค่ายไหนเนี่ยไม่เคยเห็นหน้าแต่งตัวอย่างกับคุณหนูไฮโซ สวย เริ่ด เชิด แบบนี้ ก็มาแย่งแขกฉันหมดสิ”


หญิงสาวหลายคนแต่งตัวแสบทรวง รองเท้าสูงปรี๊ดมีตั้งแต่วัยประมาณยี่สิบต้นๆ จนไปถึงสามสิบปลายๆ เหยียดปากใส่ จิกตามองมาที่ยาหยีอย่างเอาเรื่องเมื่อเธอเดินผ่านหน้า

“พูดอะไรเนี่ย” ยาหยีมองด้วยความสงสัยสาวๆเหล่านั้นแต่งตัวเหมือนแม่ค้าขายเนื้อสด แต่ไม่ใช่คนในพื้นที่จึงไม่แน่ใจว่าใช่หรือเปล่า ได้แต่รีบเดินผ่านไปเงียบๆ

กะว่าจะหารถขึ้นเพื่อเข้าไปที่ตัวเมืองและนั่งรถทัวร์กลับกรุงเทพฯ

“ถอยรถสิ นะๆขอร้องเพื่อนร้ากๆๆๆ  ช่วยทีคืนนี้ฉันไม่ได้แม่นางฟ้าราคีคนนี้ฉันคงขาดใจตายแน่ๆ” ว่านขอร้องแกมบังคับให้ปันบุรีถอยรถไปหาสาวสวยที่หมายตา

ปันบุรีถอนหายใจแรงมาก “เฮ้ย! ครั้งนี้ครั้งเดียวไอ้ว่านที่ฉันจะยอมตามใจนายในเรื่องแบบนี้ วันหลังคิดจะเที่ยวอย่าเอาฉันมาเกี่ยวด้วยอีก”

“ครับๆๆ ไอ้คุณเพื่อน”


“นี่นังชะนี นังโสเภณีไฮโซ แกหลงมาจากไหนยะหล่อน  คิดจะมาแย่งลูกค้าพวกผีขนุน ผีมะขามอย่างพวกฉ้านๆๆๆ อุตาสาห์ย้ายกันมาจากสวน...ยังมคู่แข่งอีก” กระเทยนางหนึ่งที่โดดเด่นที่สุดในกลุ่มเอ่ยขึ้นและจิกตามาที่ยาหยีอย่างเอาเรื่อง

ยาหยีเหลียวหน้าหมอหลังและถอนใจเธอรู้แล้วว่าแถวนี้จะต้องเป็นแหล่งค้าขายเนื้อสดอย่างแน่นอน เมื่อมองไปฝั่งตรงข้ามก็มีหญิงสาวแต่งชุดนักศึกษา แต่หน้าตาเหมือนเรียนศึกษาผู้ใหญ่ ข้างๆก็มีหญิงสาววัยรุ่นนุ่งสั้นแต่งตัวสีสันฉูดฉาด และมองข้างหน้ากลุ่มกระเทยร่างใหญ่ขายบริการกำลังดักหน้าเธอเอาไว้

“งานเข้าแล้วยาหยี เสร็จแน่” สาวน้อยรีบถอยหลัง

การแต่งตัวเหมือนคุณหนูลูกผู้ดี หน้าตาไฮโซดูมีสกุลรุนชาติยิ่งสร้างความหมั่นไสร้ให้กับใครหลายๆคนในบรเวณนี้ จากนั้นกลุ่มกระเทยร่างใหญ่ก็กรีดกรายเดินเข้ามาใกล้ๆ


“พวกเราตบ” กระเทยจ่าฝูงผู้ครอบครองส่วนแบ่งการตลาดสูงสุดในกระเทยขายบริการด้วยกันสั่งการ



กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ “อย่าเข้ามานะ อย่ามายุ่งกับฉัน ฉันไม่ใช่พวกเดียวกับเธอ”ยาหยีพยายามอธิบาย



“อย่ามาทำแอ๊บแบ๊วนะนังชะนี ถ้าไม่ใช่แล้วมาทำอะไรแถวนี้ดึกๆดื่นๆ หรือหล่อนเห็นว่าพวกฉันมีเขา ฮะ ฮะ ฮ่า ฮ่า” กระเทยหน้าตาค่อนข้างสวยที่สุดในกลุ่มพูดและปรี่เข้ามาหมายจะทำร้าย ยายีจึงสวมวิญญาณตีนแมววิ่งหนีทันที

เอี๊ยด!

รถคันหรูที่แทบจะไม่เคยมีมาจอดในย่านนี้เลยถอยมาจอดอย่างทันเวลาก่อนที่สาวสวยอย่างยาหยีจะถูกฉีกเป็นชิ้นๆเพราะถูกคิดว่ามาแย่งลูกค้า


“นังโสเภณีไฮโซ จะแย่งลูกค้าไปแล้ว”เหล่ากระเทยสาวที่วิ่งตามมาโวยวายกันลั่น

ว่านลดกระจกและรีบถาม ยิ่งเห็นหน้าใสๆสวยๆหัวใจเข้ายิ่งตื่นเต้น “วิ่งหนีอะไรมา ไปกับพี่ไหมครับ”

“ผู้หวังดี” ยาหยียิ้มกว้าง และหันไปมองด้านหลังอย่างสยอง นึกถึงเทศกาลวิ่งควายที่เคยมาชมบ่อยครั้ง เวลาจังหวัดนี้เขาจัดงาน

“ไปค่ะพี่ เดี๋ยวนี้เลยนะ” ยาหยีกระโดดขึ้นรถหรูอย่างไม่ต้องรอให้พ่อหนุ่มกระทิงเปลี่ยวชวนเป็นครั้งที่สองเนื่องจากหญิงสาวลืมไปว่าคนที่มาจอดรถแถวนี้เขาอาจจะไม่ได้หวังดีแบบที่คิด

ปันบุรีลอบมองจากกระจกหน้าคนขับ หญิงสาวที่เพื่อนซื้อบริการงามจนหาที่ติไม่ได้รูปร่างสูง ผิวขาว ผมยาว นัยน์ตาสีน้ำตาล เห็นหน้าแล้วอยากจะจับมาตีก้น


“อาชีพดีๆมีก็ไม่รู้จักทำ สวยซะเปล่า ข้างในคงเน่าซะไม่เหลือ” ปันบุรีบ่นเบาๆ เหยียดยิ้มอย่างดูแคลน

ยาหยีที่หอบแฮ่กๆ เริ่มมองไปที่สองคนข้างหน้า ว่านหันมายิ้มกับเธอพร้อมกับคำถาม


“ค้างคืนเท่าไหร่ครับ”

++++++++++++++++++++++++++++++++

แก้ไขเมื่อ 10 ต.ค. 55 14:53:36

แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 22:42:04

จากคุณ : อัปสราน่ารัก
เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 22:36:28




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com