PANTIP.COM : W12768160 สัญชาติญาณมรณะ 4 [นิยาย]

ความคิดเห็นที่ 2

เมื่อลุงอี๊ดรู้ว่าอาคารที่พักนั้นมีอาบอบนวดด้านหลังก็ขอไฟฉายนักเรียนไปเดินสำรวจบ้าง
“หนูม่ำไปกับลุง ที่อาบอบนวดปกติจะมียาแกไอแก้ตัวร้อน จะได้เอามาให้เด็ก ๆ กินกัน”
ลุงอี๊ดบอกกับนักเรียนหญิงที่ดูแลคนป่วยอยู่
“แต่เราก็มียาเหมือนกันนะลุง”

“ยาของเขาดีกว่า อีกอย่างเราเอามาตุนไว้ก็ไม่เสียหายไม่ใช่เหรอ”
ลุงอี๊ดว่าแล้วคว้ามือนักเรียนหญิงให้เดินตามไป
“มันมืดหนูกลัว”
“ลุงอยู่ทั้งคนจะกลัวอะไร”
ทั้งคู่หายไปพักใหญ่ ก็มีเสียงกรีดร้องดังกังวาน ทุกคนซึ่งกำลังเริ่มหลับไหลตกใจตื่น
นักเรียนชายลุกขึ้นมองหน้ากันเลิกลั่ก

“เสียงม่ำนี่ ไปดูกันหน่อยเร็ว ว่าเธอเป็นอะไรไป”
โอ๋วิ่งนำเพื่อน ๆ ออกจากภัตตาคาร บรรยากาศค่ำคืนนี้เงียบเชียบวังเวง กลุ่มนักเรียนได้ยินแต่เสียงร้อง จับไม่ได้ว่าต้นเสียงมาจากไหน ถึงแม้เสียงนั้นจะเบามาก แต่เนื่องจากบริเวณโดยรอบไม่มีเสียงอะไรเลยนอกจากเสียงร้อง ทุกคนจึงได้ยินถนัดชัดเจน
“เสียงมาจากทางอาบอบนวด”
ณุตะโกนแล้ววิ่งนำเพื่อน ๆ ไป นักเรียนชายหลายคนวิ่งตามพร้อมถืออาวุธประจำกายไปด้วย
“อยู่ไหนไม่รู้เลย ในนี้มันมืดไปหมด แล้วห้องก็มีตั้งเยอะแยะ”
เต้ยพูด

“อยู่ชั้นไหนก็ไม่รู้ มันมีตั้งหกเจ็ดชั้น”
น้อยพูด
“อย่างนี้เราแยกกันไปดูทุกชั้น”
โอ๋บอก แล้วณุบอกให้นักเรียนชายสิบกว่าคนแยกไปดูชั้นละสองคน ทุกคนวิ่งขึ้นไปบนตึก มีแต่ไฟฉายเท่านั้นที่ทำให้มองเห็นภายในอาคาร เสียงร้องครวญครางยังคงดังแว่วมา เต้ยกับจ่อยรู้สึกว่าวิ่งเข้าไปใกล้เสียงมากขึ้น แต่จู่ ๆ เสียงครวญครางนั้นก็เงียบหายไป
“ลุงทำอะไรม่ำ”

เต้ยร้องเสียงหลง เมื่อเห็นร่างของชายชรานอนทับอยู่บนร่างของเด็กสาว หน้าตาบูดเบี้ยว มือทั้งสองของเขาบีบคอเธอ จนเด็กสาวตาเหลือกลิ้นจุกปาก
“ลุงพลั้งมือไป ลุงไม่ได้ตั้งใจ”
ลุงอี๊ดพูดระล่ำระลัก รีบลุกขึ้นมารูดซิบกางเกง
“มีเลือดด้วย ลุงทำม่ำเลือดออก”
จ่อยพูดอย่างตกใจ เมื่อไฟฉายส่องไปที่ร่างเด็กสาว กระโปรงของเธอถูกเปิดขึ้น กางเกงในถูกฉีกขาด ปรากฏเลือดไหลนองบริเวณหว่างขา นักเรียนชายทั้งสองยืนมึนงงอยู่ ลุงอี๊ดรีบวิ่งออกไป ปล่อยให้นักเรียนชายแบกร่างอันไร้วิญญาณของนักเรียนหญิงเดินลงมาจากอาคาร
“ไอ้ลุงอี๊ดชั่ว เราต้องฆ่ามัน”

น้อยพูดกลางวง
“แล้วนายสองคนทำไมไม่จับมันไว้ เซ่อซ่าปล่อยมันไปได้”
เจริญว่าเต้ยกับจ่อย เด็กชายทั้งสองนั่งก้มหน้านิ่ง
เช้าวันนั้นมีนักเรียนตัวร้อนนอนซมเพิ่มขึ้นอีกสามคน กองคาราวานออกเดินทางตั้งแต่ตอนสาย หลังจากฝังศพม่ำแล้วไม่มีใครอยากอยู่ที่นี่อีกต่อไป อากาศร้อน แดดจ้า ทำให้บัวเป็นลม
เย็นวันนั้น กองคาราวานเดินทางมาถึงกรุงเทพฯ ทุกคนดีใจมาก เด็ก ๆ มาพักกันที่บ้านโอ๋ซึ่งอยู่ที่บางนา จุดหมายใกล้ที่สุดของเด็ก ๆ โอ๋ร้องไห้สะอึกสะอื้น ไม่มีใครอยู่ที่บ้าน ข้าวของส่วนใหญ่หายไป บ้านถูกปิดทิ้งไว้ ต้นไม้ขึ้นรกร้าง เด็ก ๆ ต้องช่วยกันพังประตูจึงเข้าไปได้
เครื่องปั่นไฟถูกเปิดขึ้น ภายในบ้านสว่างไสว ไม่มีร่อยรอยของสิ่งมีชีวิตเลย

“แล้วเราจะทำไงต่อไป”
ณุถามที่ประชุม
“บ้านคนอื่น ๆ ก็คงเป็นอย่างนี้เหมือนกันแหละ”
เต้ยว่า ไม่มีใครอยากจะคิดอะไรตอนนี้ ทุกคนสลบไสลด้วยความเหนื่อยและเพลีย
ณุกับน้อยออกเดินสำรวจบริเวณโดยรอบ
“แปลกจังแฮะ ถังขยะมีรอยเหมือนโดนคุ้ยใหม่ ๆ ”
“หรือมีคนอยู่แถวนี้” ณุบอกกับน้อย

“สงสัยจะเป็นหมา ถ้าเป็นคนก็แค่เข้าไปดูในครัวก็คงจะพอเห็นเครื่องกระป๋องบ้าง”
ทั้งคู่เก็บความสงสัย เดินมาร่วมวงอาหารเย็นที่บ้านหลังนั้น บ้านหลังเดียวที่มีแสงไฟสว่างไสว
กลางดึกคืนนั้นมีเสียงสุนัขหอน เป็นคืนแรกที่มีสรรพสำเนียงของสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ บนโลกใบนี้
นักเรียนชายสองสามคนออกมาเดินตามต้นเสียง ไฟฉายสาดส่องไปกระทบกับวัตถุบางอย่าง มันสะท้อนจุดสีแดงเพลิงหลายจุดที่เคลื่อนที่สลับกันไปมา
“หมาจริง ๆ ด้วย มีกันหลายตัวเลย”
เสียงพูดคุยกันทำให้นักเรียนชายหญิงหลายคนวิ่งตามออกมาดู
“โอ้โห…หมาน่ารักจังเลย”

นักเรียนหญิงสองคนเดินตรงไปที่หมาสีขาวขนปุกปุย ทั้งคู่ก้มลงลูบคลำ
เจ้าหมาน้อยครางหงิง ๆ ฉับพลันนั้น!!..มันก็งับเข้าที่คอของนักเรียนหญิงคนหนึ่ง เธอถึงกับตาเหลือก อ้าปากค้าง
“กรี๊ดดดด!!” นักเรียนหญิงอีกคนกรีดร้อง เธอใช้มือฉุดดึงเพื่อน สุนัขตัวโตอีกตัวกระโดดเข้าใส่เพื่อนของเธอทันที
นักเรียนทั้งกลุ่มที่ยืนอยู่ตรงนั้น ถึงกับหันหลังวิ่งหนี สุนัขตัวโตอีกเกือบสิบตัววิ่งพุ่งเข้าใส่คนทั้งหมด

เสียงกรีดร้องอย่างตกใจและเจ็บปวดจากเขี้ยวที่ฝังจมตามร่างกาย ทำให้คนในบ้านตกอกตกใจวิ่งออกมาดู ที่หน้าประตูรั้วนั้น หมาใหญ่สีดำกำลังใช้จมูกของมันดันประตูที่เปิดแง้มไว้ให้ถ่างออก มันคำรามโชว์เขี้ยวสีขาววาววับ นักเรียนถึงกับผงะ ถอยกลับเข้าบ้าน สุนัขอีกสองตัวกรูเข้ามาทางประตูรั้ว แล้วกระโดดเข้าใส่กลุ่มนักเรียนทันที
“กรี๊ดดดด!!” นักเรียนหญิงกรีดร้อง ทุกคนรีบช่วยกันปิดประตูอย่าง โกลาหล
เสียงครวญครางหายไป เสียงขู่คำรามและต่อสู้กันเองของสุนัขเข้ามาแทนที่ นักเรียนทั้งหมดนั่งฟังเสียงสุนัขหลายตัวที่พยายามตะกุยประตูเข้ามาอย่างอกสั่นขวัญแขวน

โอ๋ได้สติของตัวเองคืนมาก่อนเพื่อน เขาร้องให้นักเรียนทุกคนช่วยกันไปตรวจตราหน้าต่างทุกบานทุกซอกทุกมุมให้แน่ใจว่าภัยที่กำลังคุกคามอยู่ข้างนอกจะไม่หลุดลอดเข้ามาได้
นักเรียนชายสาม นักเรียนหญิงสี่ไม่มีโอกาสกลับเข้ามาในบ้าน เช้าวันนั้น น้อยถือไม้ท่อนใหญ่ ณุถือมีดปังตอ ส่วนโอ๋ถือดาบซามูไรค่อย ๆ แง้มประตูออกจากบ้าน เจริญ จ่อยกับเต้ยตาม

จากคุณ : patham

เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 06:28:34