ความคิดเห็นที่ 1 “เออ..เพิ่งจะเห็นข้อดีของการเป็นผีก็วันนี้เอง แค่คิดนิดเดียวก็ไปไหนมาไหนได้แล้ว ดีจังแฮะ”  ลูกไม้ยิ้มระรื่น “แม่ เมื่อคืน ลูกไม้มาหาเตยจริงๆนะ เตยยังขนลุกอยู่เลย”  เตยหอมยกแขน ที่ขนลุกชันให้มารดาดู “จะกลัวทำไมล่ะนั่นน่ะ พี่สาวเตยนะลูก แถมหน้าตาก็เหมือนกัน พี่เขาคงไม่ได้ตั้งใจมาหลอกเตยหรอกเชื่อแม่นะ พี่เขาไม่ทำร้ายพวกเราหรอก” “เตยก็ไม้ได้กลัวอะไรลูกไม้มากมายหรอกค่ะแม่ เตยแค่ตกใจเฉยๆ”  เตยหอมสารภาพเสียงอ่อย จนวิญญาณของพี่สาวที่ยืนอยู่ข้างอดประท้วงไม่ได้ “ขนาดแกไม่กลัวฉัน แกยังกำพระที่คอซะแน่เลยนะเตย ถ้าแกกลัว แกไม่วิ่งไปหาพระในโบสถ์เลยเหรอไง ” ลูกไม้ว่า “พระมาแล้วคะแม่”  เตยหอมเอ่ย ลูกไม้รีบถอยห่างออกไปให้พ้นจากอำนาจของชายผ้าเหลือง ยกมือไหว้อยู่ไกลๆไม่กล้าเข้ามา “นิมนค่ะหลวงตา”  ราศีเอ่ย  และตักข้าวสวยใส่ลงไปในบาตร โดยมีเตยหอมจับมือเอาไว้ด้วย เด็กลูกวัดตัวจ้อยจัดการเทแกงใส่ลงในปิ่นโต “อายุ วรรณโน สุขขัง พลัง”  หลวงตาหันไปมองดวงวิญญาณของลูกไม้  “คนเราเกิดมาจะช้าเร็ว รวย จน อย่างไรสุดท้ายก็ต้องตาย ทำจิตใจให้สงบ ละโลภ โกรธหลงเสียใจจะได้สงบสุขอย่าคิดอาฆาต พยาบาทกันเลยนะโยม ”  ลูกไม้ยกมือขึ้นสาธุ แล้วหลวงตาก็เดินห่างออกไป ราศีและเตยหอมหันมองหน้ากัน “แม่ เมื่อกี้หลวงตาท่านคุณกับเราหรือเปล่าคะ” เตยหอมเริ่มหวั่นๆ “ไม่รู้สิลูก แม่ก็ไม่แน่ใจ บางทีลูกไม้อาจจะอยู่แถวๆนี้ก็ได้ เราไปกรวดน้ำให้ลูกไม้กันดีกว่าลูก” น้ำใสๆไหลลงบนใบไม้สีเขียว และไหลลงสู่โคนต้นไม้ใหญ่  “อิทัง เม ญาตินัง โหตุ สุขิตา โหนตุ ญาตะโย ...ขอส่วนบุญนี้ จงสำเร็จแก่ญาติทั้งหลายของข้าพเจ้า และลูกไม้ลูกสาวของข้าพเจ้าด้วยเถิด ขอให้ลูกมีแต่ความสุขกายสุขใจ ไปสู่สุขตินะลูกนะ”  ทันใดนั้นเองดวงวิญญาณของลูกไม้ก็มีแสงสว่างเรืองรองขึ้น ลูกไม้ก้มมองตังเอง “ผลบุญที่แม่กับเตยทำมาให้เรา อิ่มบุญมันเป็นแบบนี้นี่เอง”  และอาหารที่แม่เธอใส่บาตรไปเมื่อครู่ปรากฏอยู่ที่ข้างกายเธอ  “ขอบคุณนะคะแม่ เตยด้วยนะ ขอบคุณที่ไม่ทิ้งไม้ ขอบคุณจริงๆ”   ลูกไม้มองดูแม่และน้องสาวด้วยความซาบซึ้ง เธอรู้สึกอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูก คงเพราะด้วยอานุภาพของผลบุญนั่นเอง   “แต่ไม้ คงยังไปสู่สุขติไม่ได้หรอกค่ะ ตราบใดที่ไม้ยังไม่รู้ว่า ใครเป็นคนฆ่าไม้ แล้วมันฆ่าไม้เพราะอะไร” หญิงสาวในชุดเดรสสีดำสั้นเลยเข่า กับหมวกปีกกว้างใบโตสีเดียวกับชุดและ แว่นตากันแดดที่ใหญ่พอที่จะปิดหน้าเธอได้ทั้งหน้า กำลังเดินนวยนาดเข้ามาในห้องยังห้องรับแขกของบ้าน คนงานชายที่อยู่บริเวณนั้นมองตาเธอจนลูกตาแทบกลับ “โอโห จุ๊ๆๆๆ ไม่ทราบว่า แกจะไปงานศพหรือจะไปเดินแฟชั่นวะ นังมดแดง” กำนันพันที เอ่ยถามลูกสาว  คนถูกถามถอดแว่นออก จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 09:28:14

ความคิดเห็นที่ 2 “ก็ไปเดินแฟชั่น เอ๊ย...ไปงานศพสิจ๊ะพ่อ แต่ดำขนาดนี้พ่อคิดว่าฉันจะไปขายปลาดุกแข่งกับกิ๊กพ่อหรือไง” “อ้าวนังลูกคนนี้ คุยเรื่องเอ็งอยู่ดีๆมาวกเข้าเรื่องพ่อซะอย่างนั้น ...ว่าแต่เอ็งรู้ได้ยังไงว่าพ่อกำลังกิ๊กกับแม่ค้าขายปลาดุกบิ๊กอุย” กำนันพันทีกระซิบถามลูกสาว “โถๆๆๆ พ่อจ๊ะ พ่อจ๋า ไม่ต้องกระซิบหรอกพ่อ เขารู้กันทั้งตำบลแล้ว ว่าพ่อกับเจ๊มะนาว ดูมๆนั่นน่ะกิ๊กกัน” “จริงครับพ่อกำนัน”  ไอ้หอย กับ ไอ้แครง ลูกน้องคนสนิทของกำนันช่วยตอบเสริมให้ “ตอบพร้อมกันเลยนะพวกเอ็ง ไอ้หอยแครง”  กำนันพันทีเรียกชื่อลูกน้องรวดเดียวจบ  “เดี๋ยวเอ็งสองตัวจะได้กลายเป็นหอยแครงลวก”  ไอ้หอยแครง หุบปากกันเงียบกริบ กำนันจึงหันกลับมาคุยกับลูกสาวต่อ “เอ็งแน่ใจนะนังมดแดง ว่าจะแต่งชุดนี้ออกไป มันไม่แรงไปหน่อยหรือวะ” “แรงเริง อะไรกันพ่อ ออกจะสวย ดูดี มีสไตล์ ”  มดแดงหมุนตัวให้บิดาดู  “ดูสิ ลูกน้องพ่อแต่ละคน จ้องฉันจนน้ำลายหกเลย” “โอ้โห ไอ้พวกนี้ แอบมองเครื่องในลูกสาวข้าหรือวะ รีบไปให้ไกลเลย ก่อนที่ตีนข้าจะลอยไปประทับอยู่บนหน้าพวกเอ็ง ไป!”  กำนันพันทียกเท้าขึ้น ลูกน้องที่หน้าสลอนอยู่เมื่อครู่พากันวิ่งแตกฮือเป็นผึ้งแตกรัง  “แล้วนี่ นังสา มันหายไปไหนเสียล่ะ ปรกติพ่อเห็นตัวติดเอ็งเป็นกาวยู้ฮู” “มาแล้วจ้า ...” เสียงแปร๋นดังมาแต่ไกล พร้อมกับปากสีแดงแพรด ที่ลอยนำเด่นมาก่อนตัว “นังสา  เองไปถอดหัวแอบกินเลือดเป็ดที่บ้านใครมา ปากถึงได้แดงแจ๋สว่างจ้า อย่างกับเปิดไฟไซเรน” กำนันพันทีเอ่ยถามสาวใช้คนสนิทของลูกสาว “พ่อกำนันอ้ะ พูดอะไรก็ไม่รู้ ก็วันนี้คุณมดแดงสวยขนาดนี้ ผู้ติดตามอย่างสา ก็ต้องกลมกลืนหน่อยสิคะ” กำนันพันทีส่ายศีรษะ                                  “พอกัน ทั้งนาย ทั้งลูกกระจ๊อก ...พ่อถามจริงนะมดแดงลูกรัก  เอ็งจะแต่งตัวไปอวดใครวะ ตำบลนี้ พ่อยังไม่เห็นว่าจะมีใคร หล่อสู้พ่อได้สักคน” สาถึงกับหันหน้าไปทำท่าจะอวก  “หัวเถิกไปถึงยะลา พุงล้ำหน้าไปเชียงใหม่ ยังจะกล้าพูดนะว่าตัวเองหล่อ ส่องกระจกบ้างหรือเปล่าเนี่ย พ่อกำนัน” “นังสา!เอ็งนิทาข้าหรือ เดี๋ยวเถอะ”  กำนันจ้องตาดุ “ปละ เปล่าจ้ะพ่อกำนัน ฉันไม่ได้นิทาพ่อกำนันสักกะนิ๊ดเลยนะ ฉันชมว่าพ่อกำนันหล่อมาก หล่อเหมือน ...เหมือน บอย ปกรณ์ บวก ณเดช เลยจ้ะ” กำนันพันทียืดอกรับคำชม  “เออ แล้วไป” “ฉันก็จะแต่งไปอวดป้อมน่ะสิพ่อ” จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 09:33:45

ความคิดเห็นที่ 3 “ป้อม ลูกหมอผีปราบดาน่ะหรือ มันไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯ ไม่ใช่หรือ?” “พ่อ ตกข่าวนะเนี่ย ป้อมเขาเรียนจบแล้ว และก็กลับมาที่บ้านแล้วด้วย  เขาคงจะทนคิดถึงคนสวยอย่างฉันไม่ได้แน่ๆเลย ” มดแดงทำท่าเพ้อฝัน “เอ่อ...ขอประทานโทษนะคะ คุณมดแดง แต่ที่สาได้ยินมา นายป้อมเขากลับมางานศพของลูกลุงเทวาโดยเฉพาะเลยนะคะ เพราะสองคนนี้เขาเป็นเพื่อนกัน”  มดแดงหุบยิ้มในทันที “หยุดพูดเลยนะนังสา อย่างยายลูกไม้เพี้ยนนั่นน่ะ เจอกับป้อมเมื่อไหร่ ฉันเห็นกัดกันอย่างกับหมา แล้วมีอย่างหรือ ที่ป้อมสุดหล่อของฉัน จะกลับมาที่นี่เพราะงานศพของยายลูกไม้ ไม่มีทางหลอกย่ะ  Impossible เป็นไปไม่ได้” “หลอกตัวเองทั้งพ่อทั้งลูกเลยวุ้ย ” มดแดงแอบบ่น กำนันพันทีและมดแดงหันมาพูดพร้อมกัน “นังสา!” “อุ๊ย..! ขอโทษค่ะ สาไปรอที่รถดีกว่าไปแล้วค่ะๆ”  สารีบใส่เกียร์ไอ้ตูบ วิ่งลงบันไดไปอย่างรวดเร็ว กลัวสองพ่อลูกรวมพลังกันแล้วเธอจะถูก เตะโด่งออกมาจาบ้าน “ฉันไปก่อนนะจ๊ะพ่อ พระจะสวดแล้ว เดี๋ยวไปช้าจะอดคุยกับป้อม” พูดจบมดแดงก็เดินส่ายสะโพกออกไปทันที “คำก็ป้อม สองคำก็ป้อม ไอ้นั่นมันมีดีอะไรวะ...หล่อสู้เราก็ไม่ได้...ไอ้หอย ไอ้แครง ไปส่งลูกสาวข้าที่วัดด้วย แล้วอย่าลืมรับกลับมาด้วยล่ะ ขืนให้เดินกลับเองเดี๋ยวหมาที่วัดมันจะตกใจชุดลูกข้า วิ่งไล่ฟัดเอา นึกว่าหุ่นไล่กาเดินได้”  กำนันพันที หัวเราะอย่างอารมณ์ดี “ครับพ่อกำนัน” ไอ้หอยไอ้แครงรับคำพร้อมกัน และรีบเดินทามมดแดงออกไปที่รถ “สวัสดีค่ะ ลุงเทวา ป้าราศี มดแดงเสียใจด้วยนะคะ ยายลูกไม้ไม่น่าตาย เอ๊ย ไม่น่าอายุสั้นเลยนะคะ มดแดงใจห้าย ใจหายค่ะ ถึงตอนเรียนจะอยู่กันคนล่ะห้อง แต่เราก็เป็นเพื่อนที่สนิ๊ทสนิทกันค่ะ” “หน็อยยายมดคันไฟ ฉันไปสนิทกับเธอตอนไหนไม่ทราบ” วิญญาณของลูกไม้อดที่จะคัดค้านไม่ได้ เธอเห็นตั้งแต่ที่เจ้าหล่อนเดินขาไขว้ก้นงอน เข้ามาในงานแล้ว “แล้วดูแต่งตัวเข้า นี่จะมางานศพฉัน หรือจะไปเดินสยามพารากอน กันแน่เนี่ย” ลูกไม้เดินวนไปวนมารอบๆตัวมดแดง “ฟ้าก็มืดแล้ว แสงแดด แสงยูวีก็ไม่มีจะใส่หมวกกับแว่นกันแดดมาเพื่อ?...เว่อร์ตลอกกาลเลยนะยายมดคันไฟ” ลูกไม้ยิ้มเจ้าเล่ห์เพราะคิดอะไรสนุกๆออกนั่นเอง  ลูกไม้โบกมือไปปัดที่หมวกใบโตของมดแดง  จนหมวกหลุดออกจากศีรษะขอเธอ “ตายจริง!  หมวกฉันมันหลุดได้ยังไงเนี่ย...นังสา แกแกล้งฉันหรือย่ะ”  สาส่ายหน้าผมกระจาย จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 09:35:17

ความคิดเห็นที่ 4 “สาเปล่านะคะคุณมดแดง ..ไม่รู้เรื่องเลยนะคะ”  ลูกไม้ยืนหัวเราะชอบใจอยู่ข้างๆมดแดง  “คะ คุณมดแดงค่ะ หรือว่าจะเป็นผะ ผะ ผี คะ” “เหลวไหลน่านังสา ผีบ้าผีบออะไรกัน ผีไม่มีในโลกหรอกน่า แกเคยเห็นหรือไงฮะ ลมอาจจะแรงจะหมวกฉันมันปลิวหลุดเองก็ได้” “หาว่าฉันเป็นผีบ้าผีบอเหรอ ยายมดสารพัดพิษ นี่แน่ะ...”  ลูกไม้ตะโกนใส่ข้างหูของมดแดงพร้อมกับดีดไปที่ติ่งหูหนึ่งที “โอ๊ยนังสา มาดีดหูฉันทำไม ...เมื่อกี้แกด่าว่าฉันเป็นมดสารพัดพิษเหรอ?” สาหน้าตาเหล๋อหลา   “สายังไม่ได้พูดอะไรเลยนะคะ ไม่ได้ดีดหูด้วยค่ะ ไม่รู้เรื่องนะคะ”  คนทำตัวจริงยืนยิ้มสะใจอยู่ข้างๆมดแดง “เอ่อ...มดแดง ป้าว่าเข้าไปนั่งข้างในกันก่อนดีไหมลูก”  ราศีแนะนำเพราะเห็นว่ามดแดงทำท่าทางแปลก “ ก็ดีเหมือนกันค่ะ...เอ่อ ป้าราศีค่ะ ป้อมลูกลุงปราบดามาหรือยังคะ” “ป้อมหรือ? มาแล้วจ้ะ กำลังเสริฟน้ำอยู่นั่นไงลูก” เห็นดังนั้นมดแดงจึงพุ่งชนเป้าหมายในทันที แต่สายตาก็เหลือบไปเห็นผู้ชายอีกคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างๆ ปราการ มดแดงถึงกับตะลึงงันในทันที “สวัสดีจ้ะป้อม” “อ้าวมดแดง มาด้วยเหรอเนี่ย ” “แหม ก็ต้องมาสิจ๊ะป้อมกลับมาทั้งที เอ๊ย งานศพเพื่อนทั้งที มดแดงก็ต้องมาแสดงความรัก ความอาลัยเป็นครั้งสุดท้ายให้เพื่อนด้วยสิจ๊ะ เนี่ยพูดแล้วมดแดงน้ำตาจะไหลเดี๋ยวมดแดงขอไปไหว้ศพก่อนนะจ๊ะ”  มดแดงทำดราม่าน้ำตาคลอๆ ปากพูดกับปราการแต่ตา มองสุดเขตต์ไม่ยอมวาง “ยายมดแดงไฟ ...ได้...น้ำตาจะไหลใช่ไหม รักฉันมากอาลัยฉันนักใช่ไหม เดี๋ยวลูกไม้เพื่อนสนิ๊ทสนิทจะจัดให้” “ธูป...”  เตยหอมส่งธูปให้มดแดง “ขอบใจย่ะ เอ่อ...ขอบใจนะเตยหอม”   มดแดงยกธูปไหว้ศพลูกไม่อย่างรวดเร็ว แล้วปักธูปอยู่ในกระถาง แต่แล้วก็มีแรงลมอะไรบางอย่างพัดเอาควันธูปทั้งหมดในกระถาง เข้าใส่หน้ามดแดงอย่างจัง มดแดงสำลักควันน้ำหูน้ำตาไหล“โอ๊ย! นี่มันลมบ้าอะไรเนี่ยฉันแสบตาไปหมดแล้ว”   มดแดงโวยวายจนคนทั้งงานลุกขึ้นมองเธอเป็นตาเดียว เตยหอมก็เห็นเหมือนกัน ว่ามีลมพัดวูบพาเอาควันของธูปทั้งกระถาง ลอยไปใส่หน้าของมดแดง ปราการจึงรีบเดินเข้ามาช่วยพาเธอออกไป “ป้อม มดแดงแสบตาไปหมดเลย ตามดแดงจะบอดไหนเนี่ย” “ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกมดแดง ล้างตาก็หายแล้ว มาฉันช่วย”  ปราการจึงช่วยจัดการลางตาให้มดแดงทันที จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 09:37:19

ความคิดเห็นที่ 5 “นี่ผ้าสะอาดไอ้ป้อม”   มดแดงหันมองไปตามเสียงลืมเจ็บตาไปเสียสนิท “อุ๊ย...ใครหรือจ้ะป้อม มดแดงไม่เคยเห็นเลย” มดแดงถามเสียงหวาน “อ๋อ...ผมชื่อสุดเขตต์ครับ เป็นญาติลูกพี่ลูกน้องของไอ้ป้อม” สุดเขตต์แนะนำตัว “สุดเขตต์ ชื่อเพราะจังเลยนะคะ ฉันชื่อมดแดงค่ะ”   มดแดงยื่นมือออกไปทำความรู้จักกับสุดเขตต์อย่างรวดเร็ว ปราการมองอย่างงๆ สุดเขตต์จับมือเธอตอบ แต่กว่าจะแกะมือออกได้ ต้องยื้อกันอยู่นาน เพราะมดแดงทำเนียนไม่ยอมปล่อย  “มดแดงเป็นลูกกำนันพันที มีอะไรช่วยไปหาได้ 24 ชั่วโมงเลยนะคะ” “เอ่อ...ครับ”  สุดเขตต์ยิ้มแหยๆ  “ผมขอตัวเข้าไปช่วยคุณแฝดเตยหอม เสริฟน้ำก่อนนะครับ ไปก่อนนะไอ้ป้อม” “ไอ้เขตต์ ฉันไปด้วย...สา มาช่วยเช็ดตาให้มดแดงหน่อย ฉันจะเข้าไปดูในงานต่อ” “ค่ะคุณป้อม” สารับคำ “พ่อเทพบุตร ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนหล่อสูสีกับป้อมได้ขนาดนี้”  มดแดงมองปราการกับสุดเขตต์สลับกัน “ตกลงเป้าหมายของคุณมดแดงเป็นใครกันแน่ค่ะ คุณป้อม หรือคุณสุดเขตต์ คุณมดแดงจะพุ่งชนใครคะ” สาถามด้วยความใคร่รู้ “คนสวยอย่างฉัน ก็ต้องพุ่งชนทั้งสองคนน่ะสิ หล่อขนาดนี้จะพลาดได้ยังไง”  แววตาเจ้าชู้ปรากฏในสายตาวิบวับๆ   “คอนเซ็ปของมดแดงสุดสวย คือ เป้าหมายมีไว้พุ่งชน มีสองคนแบบนี้ต้องชนไม่ยั้ง จำไว้นะนังสา” มดแดงยันยันอุดมคติอย่างแน่วแน่ ...และชัดเจน พูดจบปุ๊บไฟในห้องน้ำที่มดแดงและสายืนอยู่ก็ติดๆดับ  และในที่สุดก็ดับวูบจนเหลือแต่ความมืด มดแดงตกใจกรี๊ดดังลั่นห้องน้ำ กระโดดกอดกับสาแน่นเป็นกาวตราช้าง... จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 09:41:52

ความคิดเห็นที่ 6 มาต่อเร็วๆนะคะ อยากอ่านต่อเเล้ว >A< จากคุณ : dark_smile เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 19:14:59

ความคิดเห็นที่ 7 จัดไปค่ะ จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 10:17:37