ความคิดเห็นที่ 1 ณ.สำนักพิมพ์ วัฒน์มาลินทร์ บริษัทของเวทิน “คุณเวทกานต์คะ มีตำรวจมาขอพบค่ะ”    เลขานุการโทร.แจ้งเข้ามา “ตำรวจเหรอ?  ถ้าอย่างนั้นพาคุณตำรวจไปที่ห้องประชุมนะจ๊ะบอกว่าเดี๋ยวฉันจะออกไปพบ” “ค่ะ คุณเวทกานต์”    เวทกานต์เซ็นต์เอกสารบางส่วนแล้วจึงรีบตามออกไป “สวัสดีค่ะ คุณตำรวจมาแจ้งเรื่องคดีหรือคะ”  เวทกานต์กล่าวถาม นายตำรวจรูปร่างสูงใหญ่ ซึ่งยืนหันหลังให้เธออยู่ภายในห้องประชุม  นายตำรวจผู้นั้นหันกลับมาหาเธอ “สวัสดีครับ คุณเวทกานต์”   เขาหันมายิ้มให้ เวทกานต์เองรู้สึกคุ้นหน้าตำรวจคนนี้ อย่างบอกไม่ถูก “ขอโทษนะคะคุณตำรวจ ฉันรู้สึกคุ้นหน้าคุณตำรวจมากเลยค่ะ แต่นึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน”   เขายิ้มและเดินเข้ามาหาเธอ “ผม ผู้กองธันตะ ธงไทยครับ ...นึกดีๆสิกานต์ จำพี่ไม่ได้จริงๆเหรอ ?”    เวทกานต์มองดูเขาแล้วนิ่งคิด พยายามดูรูปร่างหน้าตาเขาอย่างพิจารณา “พี่ธัน! นี่พี่ธันหรือคะ” “ครับผม” “กานต์จำเกือบไม่ได้ พี่ธันหายไปไหนมา ตั้งแต่ตอนที่ย้ายบ้านกานต์ก็ไม่ได้ข่าวพี่อีกเลย” ธันตะยิ้มกว้าง  เวทกานต์นึกได้ว่าเขาคือเพื่อนสนิทของพี่ชายเธอนั่นเอง กลับมาคราวนี้เป็นถึงตำรวจดูหล่อดูดีขึ้นมาก จนเธอจำเกือบไม่ได้  เวทกานต์จึงชวนเขาออกไปคุยด้วยข้างนอก “เชิญค่ะพี่ธัน มื้อนี้กานต์เลี้ยงเอง” “ ไม่ดีมั้ง เดี่ยวพี่จัดการเองดีกว่า”    ธันตะท้วงขึ้น เพราะให้สุภาพสตรีจ่ายเงินมันยังไงๆอยู่ “ ดีสิคะ เพราะมื้อนี้กานต์จะขอเลี้ยงตอนรับพี่ธัน แต่ถ้าพี่ธันไม่สบายใจ เอาไว้เลี้ยงกานต์กลับวันหลังก็ได้นะคะแต่มื้อนี้กานต์จะเป็นคนจัดการเอง”    เวทกานต์ยืนยัน ทั้งสองทานกันไปคุยกันไป จนคุยมาถึงเรื่องคดีของเวทิน... “พี่ธันพูดจริงหรือคะ”   เวทกานต์ถามขึ้นเมื่อธันตะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง “ จ้ะ พี่เป็นคนขอผู้กำกับทำคดีนี้เอง แล้วท่านก็อนุญาต พี่ก็เลยมาหากานต์เพื่อบอกเรื่องนี้ กานต์ไม่ต้องเป็นห่วง ไอ้ทิน เป็นเพื่อนรักของพี่ พี่จะช่วยกานต์หาคนผิดมาลงโทษให้ได้ พี่สัญญา”  เวทกานต์เอื้อมมือไปจับมือของธันตะ “กานต์ขอบคุณนะคะ กานต์ดีใจที่พี่ทินมีเพื่อนดีๆอย่างพี่ธัน”    เวทกานต์ยิ้มอย่างดีใจ เธอสบายใจขึ้นมากเลยทีเดียว ธนาค่อยๆเลื่อนหนังสือพิมพ์ลง เพื่อแอบมองไปที่โต๊ะของเวทกานต์ “จับมือถือแขนด้วย ทำไมคุณเวทกานต์ดูสนิทกับตำรวจคนนี้จัง”   เขามองด้วยความสงสัย ณ. นิวส์ เลมอน  ที่ทำการบริษัทของธนา... “บอสคะ บอส บอส...”    หูกวาง เลขาสาวหน้าหวานของธนา พยายามเรียกเจ้านายของตัวเองอยู่นานสองนาน แต่บอสของเธอก็ไม่ได้ยิน เธอจึงตบโต๊ะดังปังเพื่อเป็นการเรียกครั้งสุดท้าย ธนาสะดุ้งหลุดออกจากความคิด “คุณหูกวาง มีอะไรหรือเปล่า เรียกซะเสียงดังเลย” จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 10:21:48

ความคิดเห็นที่ 2 “ขอโทษค่ะบอส คือกวางพยายามเรียกบอส ตั้งนานแล้วนะแต่บอสไม่ได้ยิน ว่าแต่บอสเป็นอะไรไปคะดูเหม่อๆยังไงก็ไม่รู้”    แม่สาวหูกวาง ถามด้วยความเป็นห่วง “เปล่าหรอก ผมแค่คิดอะไรเพลินไปหน่อย ว่าแต่คุณหูกวางมีอะไรหรือเปล่า?” “อ้อ...เกือบลืม กวางจะเข้ามาบอกบอสว่า พรุ่งนี้บ่ายโมง บอสมีนัดสัมภาษณ์บอกอ.สำนักพิมพ์วัฒน์มาลินทร์นะคะ หัวข้อที่จะสัมภาษณ์คือ  ‘The idol’  บอกอ.หน้าใหม่ค่ะ อย่าลืมนะคะ... ว่าแต่บอสของหูกวางไม่เป็นอะไรแน่นะคะ” แม่เลขาสาวถามย้ำอีกรอบ “ผมโอเค เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะไปสัมภาษณ์ตามนัดขอบคุณนะครับคุณหูกวาง ที่เป็นห่วงผม” “ไม่เป็นไรค่ะบอส ถ้าอย่างนั้นหูกวางขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ”    ธนาพยักหน้าแม่เลขาขี้เล่นจึงเดินออกไป “ตำรวจคนนั้นเป็นใคร”    ธนายังคิดไม่ตกเมื่อนึกถึงภาพที่โต๊ะอาหาร บ่ายวันต่อมา... “คุณเวทกานต์คะ หนังสือพิมพ์นิวส์ เลมอน มาขอสัมภาษณ์ตามนัดค่ะ”  เลขาหน้าห้องโทรศัพท์เข้ามาบอก “จ้ะ เชิญเขาเข้ามาได้เลย” ไม่นาน เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นจากหน้าห้อง... “เชิญค่ะ”  เวทกานต์เอ่ยอนุญาต “สวัสดีครับ ผมตัวแทนจากหนังสือพิมพ์นิวส์ เลมอนครับ”  เวทกานต์เงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร หันมามองตามเสียง “คุณ!”    ทั้งสองคนพูดพร้อมกัน ธนาเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เอง ว่าบอกอ.สำนักพิมพ์วัฒน์มาลินทร์ ก็คือเวทกานต์นั่นเองทำไมแม่สาวหูกวาง ถึงไม่บอกให้ชัดเจนกว่านี้ “เชิญนั่งค่ะ คุณ...” “ธนาครับ ผมชื่อธนา”  เขาแนะนำตัว “ค่ะคุณธนา  คุณทำงานอยู่ที่นิวส์ เลมอนหรือคะ แต่ที่นั่นก็เคยมาสัมภาษณ์ฉันบ่อยๆ ทำไมฉันไม่เคยเห็นคุณเลยล่ะ” “คือว่า ” “หรือว่าคุณเพื่อเข้ามาทำงาน เจ้านายคุณเลยเพิ่งจะส่งคุณมา” “คือผมเป็น...” “เป็นนักข่าวใหม่ใช่มั้ยคะ ...โอเคค่ะฉันเข้าใจแล้วถ้าอย่างนั้นเรามาเริ่มสัมภาษณ์กันดีกว่าค่ะ” “เอ่อ...ครับ”  ธนารับคำไปตามน้ำ คิดในใจ ‘พูดเองเออเองก็ได้วุ้ย ปล่อยให้เข้าใจแบบนี้ไปก่อนก็ได้เดี๋ยวค่อยอธิบายให้ฟัง’  ธนายังไม่มีโอกาสได้พูดเพราะ เวทกานต์นั้นเข้าใจไปเองทั้งหมดเขาจึงได้แต่เออออตามเธอไป กลัวบอกไปแล้วเธอเสียหน้าอีกรอบ เรื่องเข้าใจผิดที่โรงพยาบาลยังไม่ทันจาง  “ใช่ครับ ผมเพิ่งเข้ามาทำงานที่นี่ ต้องขอบคุณเจ้านายของผม ที่ให้โอกาส ท่านเป็นคนดีมากๆเลยนะครับ ชอบให้โอกาสคน”   ถือโอกาสอวยตัวเองมันซะเลยไหนๆเธอก็เข้าใจไปแบบนั้นแล้ว จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 10:23:19

ความคิดเห็นที่ 3 “ขอบคุณนะครับที่ให้ข้อมูลผมเป็นอย่างดี”  ธนาเอ่ย หลังจากที่เขาสัมภาษณ์เธอ จนกระทั่งได้ข้อมูลที่ต้องการอย่างครบถ้วน “ฉันต่างหากที่ต้องขอบคุณ ทางนิวส์ เลมอน ที่คอยเขียนข่าวส่งเสริมวัฒน์มาลินทร์ของเรามาโดยตลอด ฝากขอบคุณเจ้านายคุณด้วยนะคะ ฉันดีใจมากที่ได้ร่วมงานกับท่าน” “ยินดีครับผมเองก็ดีใจมากเหมือนกัน”   เวทกานต์หันมองเขาอย่างแปลกใจ  “อ๋อ...ผมหมายถึง เจ้านายของผมก็คงยินดีแล้วก็เต็มใจมากเหมือนกันครับ”  เขารีบแก้ตัวแทบไม่ทัน เพราะเวทกานต์เริ่มมองแปลกๆเดี๋ยวความแตกกันพอดี “ฉันต้องขอโทษคุณอีกครั้งนะคะ เรื่องที่ฉันเข้าใจผิดคุณที่โรงพยาบาล” “ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณอย่าคิดมากเลยนะครับ ก็แค่หัวโนนิดเดียวเอง”   ธนาชี้ไปที่ศีรษะ “ประชดฉันหรือเปล่าคะเนี่ย” “อุ้ย...เปล่าครับผมไม่ได้ประชด” “ถ้าอย่างนั้น ฉันขอเลี้ยงข้าวคุณเพื่อเป็นการขอโทษ คุณคงไม่ว่าอะไรใช่มั้ยคะ?” “ครับ ไม่ว่าอะไรเลยครับ ผมเต็มใจมาก ...แต่ผมขอพาเพื่อนไปด้วยคนหนึ่งได้ไหมครับ?” “ได้สิคะ ถ้าอย่างนั้นเอาเป็นพรุ่งนี้ตอนค่ำแล้วกันนะคะ”   เวทกานต์บอกชื่อร้านซึ่งธนารู้จักตกลงว่าพรุ่งนี้ หนึ่งทุ่มตรงพบกัน   ...ธนาไม่รอช้ารีบโทรบอกจิดาทันที “จริงเหรอ ...ได้ๆเดี๋ยวฉันจะบอกคุณเวทินให้เตรียมตัว ขอบใจแกมากนะโอเคๆ ...พรุ่งนี้เจอกัน”   จิดากำลังลังจะหันไปเรียกเขาอยู่พอดี แต่ปรากฏว่าเขามานั่งอยู่ข้างๆเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้   “คุณ! ...มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” “ก็ตอนที่คุณเรียกชื่อผม บอกให้เตรียมตัวว่าแต่เตรียมตัวอะไรหรือครับ?” “เตรียมตัวพบน้องสาวคุณไง” “จริงเหรอ... ผมที่จะได้เจอยายกานต์แล้ว”  จิดาพยักหน้า  “พวกคุณต้องช่วยผมนะ ความหวังของผมอยู่ที่พวกคุณ” แต่จิดา กลับคิดว่า  ‘ฉันต่างหากที่ต้องฝากความหวังไว้ที่คุณถ้าแผนคุณพลาด แล้วน้องสาวคุณไม่เชื่อ ฉันนี่แหล่ะที่จะลำบาก มองหน้าเขาไม่ติด’ “ผมจะพยายามแล้วกันนะ ผมจะพยายามทำให้ ยายกานต์เชื่อผมให้ได้ คุณจะได้ไม่ลำบาก”   เขามองจิดาอย่าเห็นใจที่ต้องมาร่วมชะตากรรมเดียวกับเขาไปด้วย ภายในร้านอาหารแห่งหนึ่งในย่านเกษตร-นวมินทร์   ด้านในเนืองแน่นไปด้วยผู้คน ด้วยวันนี้ตรงกับวันหยุด ซึ่งถ้าไม่โทรจองก่อนล่วงหน้า ก็คงจะไม่มีโอกาสเข้ามานั่งในร้านนี้เป็นแน่ เวทกานต์เองก็เป็นลูกค้าประจำของร้านนี้ เธอมีที่นั่งประจำซึ่งเป็นมุมที่สงบและส่วนตัวที่สุดของร้าน ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอและครอบครัวจะมาที่นี่กันเป็นประจำทุกวันอาทิตย์ธนา จิดา และเวทินที่ไม่มีใครมองเห็น พากันเดินเข้ามาในร้าน แต่ก็ต้องชะงักเมื่อจิดาทักขึ้น “นั่นคุณเวทกานต์ นั่งอยู่กับใคร”    ธนาและเวทิน มองตามไปยังโต๊ะอาหาร “นั่นมันตำรวจโย่งคนนั้นนี่หว่า ฉันเคยเห็นกินข้าวกับคุณเวทกานต์ครั้งหนึ่ง”   ธนาบอกเพราะจำหน้าเขาได้อย่างแม่นยำ สูงโย่ง หน้าตี๋ เกาหลีจ๋าขนาดนี้ จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 10:24:36

ความคิดเห็นที่ 4 “ตำรวจที่ไหน น้องผมไม่เคยมีเพื่อนเป็นตำรวจนี่นา”   เวทินว่า         “อ้าว นี่คุณก็ไม่รู้จักหรือ”  จิดาถาม   เวทินส่ายหน้าดิกๆ “เอ...ผมก็ไม่แน่ใจ แต่มองไปมองมาหน้าคุ้นๆเหมือนกันนะเนี่ย”   ไม่พูดเปล่า บัดนี้เขาหายวับไปยืนอยู่ข้างๆไอ้โย่งของธนาเรียบร้อยแล้ว “คุณเวทินว่ายังไงจี๊ด คุณเวทินเขารู้จักไอ้โย่งนั่นหรือเปล่า?”  ธนารีบถาม “ฉันก็ไม่รู้ เห็นบอกว่าหน้าคุ้นๆ โน่น...ตอนนี้ไปยืนจ้องหน้าเขาอยู่ที่ข้างโต๊ะแล้ว”    จิดาบอกตามที่มองเห็น เขาไปก้มๆเงยๆมองหน้า ชายคนนั้นอยู่ “คุณธนา ทางนี้ค่ะ”   เวทกานต์เห็นพอดี จึงหันมาเรียกให้ธนากับจิดาเดินเข้าไป ทั้งสองคนไปหาเวทกานต์ ส่วนเวทินยังจ้องหน้าชายคนดังกล่าวอย่างเอาเป็นเอาตาย “คุณธนาคะ นี่ผู้กองธันตะ เป็นเพื่อนพี่ชายฉันเองค่ะ”    เวทกานต์แนะนำ เวทินยิ่งคิดหนัก   “เพื่อนพี่เหรอยายกานต์  ทำไมพี่จำไม่เห็นได้เลย” “สวัสดีครับผู้กอง”    ธนากล่าว พร้อมยื่นมือออกไป ธันตะยื่นมือมาจับตอบ “ยินดีที่รู้จักครับคุณธนา” “คุณกานต์ครับ ผู้กอง นี่จิดาครับ เพื่อนสนิทผมเอง” “สวัสดีค่ะ คุณเวทกานต์ สวัสดีนะคะผู้กองเรียกฉันว่า จี๊ดก็ได้คะ”    จิดาแนะนำตัวเอง ทุกคนนั่งลงเมื่อแนะนำตัวเสร็จแล้ว “ค่ะคุณจี๊ด ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ คุณจี๊ดนี่เป็นเขียนใช่ไหมคะฉันได้ยินคุณนินาเล่าให้ฟัง” “คุณกานต์ รู้จักพี่นินาด้วยหรือคะ?”  จิดาถามอย่างตื่นเต้น ‘งั้นก็ง่ายขึ้นสินะต้องขอบคุณพี่นินานะเนี่ย เพราะถ้านินาเป็นคนเล่าก็คงเล่าแบบครบเครื่องไม่พลาดสักช็อตแน่นอน’ จิดายิ้มดีใจ “ค่ะ เคยไปสัมมนาด้วยกัน คุณนินาเคยเอารูปคุณให้ฉันดู เล่าเรื่องคุณให้ฉันฟังอยู่บ่อยๆรวมทั้งเรื่องเซนส์ของคุณด้วย”    จิดาและธนาหันมองหน้ากันโดยมิได้นัดหมาย ธนาพยักหน้า ให้เริ่มเข้าแผน “แล้ว...คุณกานต์เชื่อเรื่องพรรค์นี้ไหมคะ”     จิดาถามลองเชิง “ก็ครึ่งๆน่ะค่ะ แต่เพื่อนฉันอีกคนนี่สิคะเขา เชื่อเรื่องพวกนี้มาก เคยเล่าให้ฉันฟังเรื่องดวงจิต วิญญาณอะไรทำนองนี้แหล่ะค่ะ ฉันก็เคยเล่าเรื่องพี่ชายให้เขาฟัง เขาถามฉันว่าฉันเชื่อเรื่องดวงจิตหลุดออกจากร่างหรือเปล่า เพราะเขาคิดว่าพี่ชายฉันเป็นแบบนั้น” “ขอโทษนะคะ แล้วถ้าฉันจะบอกว่าพี่ชายคุณเขาเป็นแบบนั้นจริงๆ คุณกานต์จะเชื่อฉันไหมคะ”    เวทกานต์ และผู้กองธันตะวางช้อนลงพร้อมๆกัน “คุณจี๊ดจะบอกว่า เพื่อนผมจิตหลุดออกจากร่างอย่างนั้นหรือครับ”    ธันตะถามอย่างไม่เชื่อ ว่ายุคนี้สมัยนี้ยังจะมีเรื่องพวกนี้อยู่อีก “ผมยืนยันนะครับว่าเพื่อนผมไม่โกหกแน่นอน ตอนแรกผมก็ไม่เชื่อแบบพวกคุณนี่แหล่ะ แต่มีหลายเหตุการณ์เกิดขึ้นมันทำให้ผมเชื่อ”    ธนาช่วยยืนยันอีกแรง จิดาจึงตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้ เวทกานต์และธันตะฟัง ทั้งสองคนนั่งฟังอย่างเงียบงัน ไม่คิดว่าการมาทานข้าวครั้งนี้ จะทำให้ได้พบกับเรื่องราวเหลือเชื่อเหนือธรรมชาติแบบนี้ “ฉันก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าทำไมฉันถึงมองเห็นเขาอยู่คนเดียว”  จิดาเอ่ย  เวทินเองยังคงมองหน้า ธันตะซ้ำไปซ้ำมาอีกครั้ง แล้วก็นึกออกจนได้ จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 10:25:59

ความคิดเห็นที่ 5 “บิงโก!คุณจี๊ดๆ ผมจำได้แล้วนี่มันไอ้รถถัง เพื่อนผมสมัยเรียนอนุบาล ผมจำมันได้แล้ว”    เวทินบอกอย่างดีใจ “รถถังอะไรของคุณ นี่ผู้กองธันตะต่างหาก”     จิดาค่อยๆกระซิบบอก เวทกานต์ และธันตะหันมองท่าทางเธออย่างไม่ค่อยเชื่อถือสักเท่าไรเ มื่อเห็นจิดาเอาแต่พูดอยู่คนเดียวเป็นตุเป็นตะ “ก็นั่นแหล่ะ คุณลองถามมันดูถ้ามันชื่อธันตะ นามสกุล ธงไทย ล่ะก็มันก็คือไอ้รถถังเพื่อนสนิทสมัยเรียนอนุบาลจนถึงมัธยมของผมเอง” “เอ่อ คุณจี๊ด...เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?”   ธันตะตัดสินใจถามเมื่อเห็นท่าทางแปลกๆของจิดา “ผู้กองธันตะนามสกุลอะไรเหรอคะ... ใช่ ธงไทย หรือเปล่า?”    ธันตะมองเธออย่างงงๆที่เธอรู้จักนามสกุลเขา ทั้งที่เมื่อกี้เขาไม่ได้บอก “ครับ ผมธันตะ  ธงไทย” เวทินปรบมือฉาด “นั่นไง ไอ้รถถังใช่แกจริงๆด้วย เห็นไหมคุณจี๊ด ผมจำมันได้แล้ว”    เวทินบอกอย่างดีใจ “คุณจี๊ดรู้ได้ยังไงครับ?  ในเมื่อผมยังไม่ได้บอกคุณเลย”  ธันตะถาม “นั่นสิคะคุณจี๊ดทราบได้ยังไงคะ”     เวทกานต์เองก็สงสัยเหมือนกัน จิดาหันไปมองหน้าธนาและเวทิน สองคนพยักหน้าพร้อมกัน จิดาจึงตัดสินใจอะไรบางอย่าง “คุณสองคนจะเชื่อฉันหรือไม่ก็ตาม... แต่ฉันจะบอกพวกคุณว่า คุณเวทินอยู่ที่นี่ด้วยกับพวกเราด้วยค่ะ” เวทินยืนมองเหตุการณ์แบบลุ้นๆ ว่าทั้งน้องและเพื่อนจะเชื่อเขาหรือไม่ ถ้าไม่เชื่อสงสัยต้องใช้แผนสำรองซะแล้ว จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 10:32:25

ความคิดเห็นที่ 6 มาลุ้นด้วยคน จะเชื่อกันมั๊ยเนี่ย จากคุณ : :::อาราเร่::: เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 15:43:05

ความคิดเห็นที่ 7 เชื่อค้าบ จากคุณ : ห้าสิบป่าย เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 55 14:50:55