เวลาที่ล่องลอยกับเทวดาน้อยผู้ห่างไกล

เพลงบรรเลง สุดซึ้ง ประหนึ่งเทวดาน้อย นอน เอน กายบนสองแขนพ่อ
ที่วางรองรับร่างอันบอบบาง หนูน้อยกางแขนออก แล้วมองไปบนฟ้า
ขณะพ่อเองก็คอยพยุงร่างของลูกสาว พร้อมยกขึ้นลงอย่างช้าๆ พลางหมุนไปมา
และแล้วสาวน้อยก็หลับตาพริ้ม พร้อมร้อยยิ้มอันเปี่ยมสุข..
ความคิดคำนึง ความผูกพัน เป็นเกลียวถักทอเป็นสายใย เชื่อมโยงจิตใจของพ่อถึงหัวใจดวงน้อย
ของลูกสาวที่อยู่ห่างไกล
เป็น สิ่งเดียวนำพาไป หล่อหลอมรวมเป็นพลัง ใช้พลักดัน ฝ่าด่านพายุอารมณ์ ของผู้เป็นแม่ที่ไม่เคย แยก ความผูกพัน ของความเป็นพ่อที่มีต่อลูก
ให้ออกจาก สิ่งที่คิดว่าเป็นความถูกต้อง เพื่อนำไป ผนวก รวมเข้า กับความถูกใจ ซี้งให้ได้มาดังหลักเกณ์ที่ตนตั้งไว้
นานมาแล้ว ทุกคนต่างก็รู้กันดี กับประโยคนี้ว่า "เวลาที่เรามีคือโชคที่เราได้รับ "
เหตุผลใดเล่า จะสามารถ บังอาจลบล้าง
ความรักอันบริสุทธิ์ของเด็กน้อย นำมามอบให้กับผู้เป็นพ่อได้ลง
แม้จะคอยถูกกีดกัน หาข้ออ้าง ข้ามเหตุและผล เพื่อให้ได้มาซึ้งความหนักแน่นเพียงพอในการ
ตัดสิ้นใจแทนเด็กน้อยไปว่า "ลูกไม่ควรมีพ่อ"
ถ้าไม่ได้พ่อตามแบบ มายาคติ ดังแม่เองตั้ง และคาดหวังเอาไว้ ทั้งหมด ถูกเขียนขึ้นจากความทรงจำ อันดี เรื่องเศร้า
เรื่องเล่า แต่ก็เฝ้ารอร้องหาคำตอบจากตัวเรา แม้ว่ายังคงมีเวลาอันมีค่าอยู่ข้างๆกาย เวลาเดียวกันกับที่เราพยายามอ้อนวอนขอ
ไม่ให้ผ่านเลยไปเร็วนัก โดยยังไม่ได้มีโอกาสทำสิ่งใดให้กับลูกสาวตัวน้อยๆที่กำลังเติบโตเป็นผู้ใหญ่ได้เลย...

จากคุณ	: ดอกกระเจียวเฉา สกลนคร
เขียนเมื่อ	: 12 ต.ค. 55 17:02:33 A:115.67.165.162 X: TicketID:378203