ความคิดเห็นที่ 1 เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ค่ะ ขอลิงค์ตอนก่อนๆด้วยได้มั๊ยคะ จากคุณ : ps.I miss เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 21:03:31

ความคิดเห็นที่ 2 โอมพระเอกจริงๆ “ ชีวิตนี้ของฉันไม่เคยมีใครที่ทำให้หัวใจฉันอบอุ่นได้เหมือน...เธอ “ เข้ามากรี๊ดประโยคนี้ จากคุณ : ดีแอน เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 21:04:49

ความคิดเห็นที่ 3 คุณ ps.I miss ----ยังไม่เคยลงลิงค์เลยค่ะ แต่จะหาวิธีลงให้ในตอนหน้านะคะ  ^ ^ คุณดีแอน ----ขอบคุณที่ตามอ่านและเมนท์ให้ด้วยนะคะ ดีใจจังค่ะ ^ ^ ต่ออีกยาวหน่อยนะคะ จะได้จบพาร์ทอดีตในตอนหน้าแล้วค่ะ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++                    ดึกดื่นค่อนคืนวสุยังข่มตาให้หลับลงไม่ได้ คิดสับสนกระวนกระวายไปหมดด้วยความเป็นห่วงมินตรา  หลังจากรับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับมินตราเมื่อค่ำจากรินลดาเพื่อนรัก...เขาได้แต่ยอมรับอย่างขมขื่นทั้งเรื่องที่มินตราโดนทำร้ายหรือเรื่องการคบกันอย่างเปิดเผยของมินตรากับอธิป...  เหตุการณ์นั้นดูเหมือนจะทำให้ทั้งสองเตลิดเปิดเปิงไปถึงไหนก็ไม่รู้ ไม่มีทางเลยที่เขาจะแทรกเข้าไปได้...ทั้งๆที่เขาก็จริงใจกับมินตราไม่แพ้กันแต่ทำไมไม่เป็นเขาที่ได้รับโอกาสนั้น                   ไวน์ปีแปดสองโรมาเน คอนติ จากเบอร์กันดีถูกรินจิบไปกว่าครึ่ง ความมึนเมาหาได้ทำให้ความเจ็บปวดในหัวใจนั้นคลายลงไปได้   ทางเดียวที่จะทำได้คือหาเพื่อนที่รู้ใจเพื่อบอกเล่าให้คลายทุกข์นั้นลงได้  ในความทรงจำรางเลือนเหมือนเขาจะเห็นมินตรา ก้าวเข้ามาประคองเขาด้วยสีหน้าเป็นห่วง วสุไขว่คว้าหามือน้อยนั้นด้วยความดีใจอย่างที่สุด....                  “ มะ..มิน...มินมาหาพี่แล้วใช่ไหม “ วสุระล่ำระลักถามด้วยความดีใจ....เขาไม่ได้ฝันไปเป็นแน่รู้สึกได้เมื่อได้สัมผัสกับไออุ่นจากมือนั้น...ช่างบอบบาง และอ่อนโยนจนเขาไม่อาจจะละจากมันไปได้                  “ เป็นอะไรมากมั๊ยเนี่ย....ฉันเป็นห่วงเลยแวะมาดูนายนะ “ รินลดารู้ดี  วสุกำลังเมาไม่ค่อยรู้สติ แวบแรกที่เอ่ยคำเรียกชื่อน้องสาวของหล่อน รินลดานึกอยากจะชกวสุสักหมัดจริงๆ....อะไร อะไรก็มินตรา...แค่ได้รู้ว่าน้องสาวของหล่อนกับอธิปเป็นแฟนกันแล้วก็ถึงกับเมาไม่ได้สติ เอะอะอะไรก็จะรักแต่มินตราหรืออย่างไร  โง่เกินไปรึเปล่าคนเรา                  ทันใดนั้นโดยที่รินลดาไม่ทันตั้งตัว หล่อนก็เซถลาไปพิงกำแพงตามแรงดันของคนเมา วสุกดตรึงหล่อนพิงกับกำแพงไว้ไม่ให้หนีหายไปไหน...จนรินลดาถึงกับสะดุ้งเฮือก                    “ เธอมาแล้วมิน..พี่คิดถึงเธอใจจะขาดอยู่แล้ว “ รินลดาจ้องมองวสุอย่างตกตะลึงเพราะจู่ๆวสุก็แนบริมฝีปากลงมาบนริมฝีปากของหล่อนอย่างรุนแรง   พร้อมสองแขนโอบรัดแน่นจนหล่อนแทบจะหายใจไม่ออก                 “ อย่านะ!!!....ฉันไม่ใช่มินนะ  ปล่อย!! “  รินลดากัดริมฝีปากแน่นไม่ให้วสุรุกล้ำเข้ามามากกว่าเดิม...แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ได้ผลนัก มันช่างยากเย็นแสนเข็ญเสียจริงๆจนหล่อนเริ่มจะคล้อยตามรสจูบคนที่แอบรักมาเนิ่นนาน  สำนึกผิดชอบชั่วดีแล่นเข้ามาในสมอง ถึงอย่างไรวสุก็ทำไปเพราะความเมา  และหล่อนก็ไม่ใช่ตัวสำรองของใคร  ก่อนที่จะเคลิบเคลิ้มไปมากกว่านี้รินลดารวบรวมสติก่อนจะผลักเขาออกอย่างแรงแล้วฟาดฝ่ามือเข้ากับใบหน้าของจนเขาหันตามแรงมือ                  “ ได้สติซะที!!...ฉันไม่ใช่คนที่นายรัก ไม่ใช่ยัยมิน เข้าใจไหม!! “ รินลดาน้ำตาไหลออกมาเป็นสายหล่อนตะโกนออกมาจนสุดเสียงเพื่อจะให้เขาได้รู้สึกตัว ความตื่นตกใจจากการถูกบุกรุกจู่โจมจูบหนักหน่วงนั้นยังไม่คลายไปเสียทีเดียว                   “ ขอโทษ...ริน...ฉันเสียใจ “ วสุถึงกับคุกเข่าลงอย่างหมดแรงเมื่อเริ่มคืนสติมองใบหน้าเจิ่งนองไปด้วยน้ำตาของคนที่เขาหักหาญเต็มสองตา คือรินลดาไม่ใช่มินตราคนที่เขารักจนหมดใจคนนั้น                  ส่วนรินลดาหลังออกมาจากห้องของวสุได้..ก็ถึงกับเดินเหม่อเรื่อยไปอย่างไร้จุดหมาย ไม่เคยคาดคิดว่าจะได้รับจูบจากคนที่รักโดยที่ต้องเป็นตัวแทนของคนอื่น...โง่จริงๆเลย  ทั้งที่อุตส่าห์เป็นห่วง....เสียเวลาจริงๆ   ................................................................................................................................................................                    เกือบหนึ่งเดือนหลังกลับจากภูเก็ตมินตราก็มายื่นใบลาออกจากงาน  เพื่อความสบายใจของตนเองและอธิปที่ขอร้องเอาไว้  และอีกอย่างก็ใกล้จะเปิดเทอมใหม่แล้ว  หล่อนกำลังจะขึ้นปีสี่ซึ่งคงจะยุ่งพอสมควรแม้จะเสียดายงานรายได้งามนี้ไม่น้อย  ทีมงานอุตส่าห์ขอโทษขอโพยมินตราแทนคมกฤชเสียยกใหญ่  ซึ่งหล่อนก็ไม่ได้ติดใจจะเอาความอะไร  และยังได้รู้จากศรัณย์ว่าคมกฤชตอนนี้อยู่โรงพยาบาลอาการหนักเอาการเพราะว่าโดนลอบทำร้าย  บ้างก็ว่าเป็นการปล้นชิงทรัพย์  บ้างก็ว่าเป็นการแก้แค้นส่วนตัว  ซึ่งมินตราไม่อยากจะคิดเลยจริงๆว่าอาจเป็นฝีมือของอธิปก็เป็นได้  คนรักของหล่อนเป็นคนใจร้อน  มินตรารู้ดีแก่ใจ.... ถึงจะเสียใจกับสิ่งที่คมกฤชทำแค่ไหนแต่อย่างน้อยครั้งหนึ่งเขาก็เคยใจดีกับหล่อน  แถมยังเป็นครูสอนหล่อนในเรื่องงานทุกอย่าง                   ช่วงบ่ายของวันมินตราจึงถือโอกาสมาเยี่ยมคมกฤชที่โรงพยาบาลโดยไม่บอกอธิป หล่อนจะอโหสิให้กับเขาพี่ชายที่เคยใจดีคนนั้น                   คมกฤชนอนหลับอยู่บนเตียงในห้องพักผู้ป่วยพิเศษ  ตามใบหน้าและลำตัวมีบาดแผลอยู่หลายแห่ง   ตาขวาบอบช้ำอย่างหนักเป็นวงกว้าง ริมฝีปากห้อเลือด  ดูก็รู้ว่าอาการหนักเอาการ  ความจริงมินตราไม่ได้ติดใจเอาความอะไรกับคมกฤชแล้ว   เรื่องมันผ่านไปก็เกือบเดือนแล้ว ทำได้เพียงแต่ยืนมองอยู่ที่ข้างเตียงผู้ป่วยเงียบๆ   คิดว่าสักพักจะกลับโดยไม่ให้เขารู้ว่าหล่อนมาแต่คมกฤชก็รู้สึกตัวตื่นเสียก่อน.....                 “ มิน..น้องมิน “ คมกฤชลืมตาตื่นขึ้น  สีหน้าตกใจปนรู้สึกผิดที่พบมินตรายืนมองมายังเขาอยู่ด้วยแววตาที่ผิดหวังในตัวเขา                 “ เป็นยังไงบ้างคะ... “ มินตราถามเสียงเรียบพลางจะกดปุ่มเรียกพยาบาล  แต่ทว่าคมกฤชเอ่ยขัดขึ้นเสียก่อน                 “ พะ...พี่ ไม่เป็นไร “ คมกฤชพูดตะกุกตะกัก  ก่อนจะหลบสายตาที่จ้องเขม็งมองมาของหล่อน                     “ ขอโทษนะ...น้องมิน...พี่ผิดไปแล้ว...ขอโทษ “ คมกฤชหันมามองสบตามินตราซึ่งหล่อนก็รับรู้ได้ถึงแววตานั้นที่แสดงออกถึงความจริงใจ  คมกฤชไม่ได้หวังว่าคำขอโทษของตัวเขาจะทำให้มินตรายกโทษให้หรอก                 “ ตกลงค่ะ..มินจะยอมรับคำขอโทษของพี่...ต่อไปขอให้เราเป็นพี่น้องกันเถอะนะคะ อย่าได้คิดอะไรกับมินอีก มันไม่มีวันจะเป็นไปได้ พี่เข้าใจไหมคะ “ คมกฤชพยักหน้าก่อนจะยิ้มรับหลังจากมินตราพูดจบ  เขาเข้าใจดีแล้วความรักที่แท้จริงไม่ใช่การได้ครอบครอง ในเมื่อมินตราให้อภัยเขามันก็คงไม่มีสิ่งใดจะดีไปกว่านี้อีกแล้ว... .............................................................................................................................................................                                               พักหลังมานี้รินลดาดูเหมือนจะหลบหน้ามินตรากลับดึกๆทุกวัน วสุก็ดูเหมือนจะห่างหายจากการเป็นแขกประจำที่บ้านของหล่อนไปด้วย   มินตราอยากรู้เหลือเกินว่าพี่สาวของหล่อนมีปัญหาสิ่งใดถึงไม่ยอมบอกกล่าวให้รู้บ้าง                   “ พี่ก้องคะ “ มินตราร้องเรียกวสุ  หลังจากไปนั่งรอเขาที่หน้าคณะได้สักพัก วสุเดินออกมาพร้อมกับเพื่อนๆด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แต่พอเจอมินตรามารออยู่ สีหน้าของเขากลับพลันสลดวูบ จนหล่อนรู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของเขา                   “ มิน...มีอะไรหรือเปล่า “ วสุถามเสียงเรียบไม่ได้แสดงอาการดีใจที่ได้คุยกับหล่อนให้เห็นเหมือนเมื่อก่อน วสุรู้ดีเขาไม่กล้าสู้หน้ามินตราเพราะเรื่องที่เขาทำไม่ดีกับรินลดา  ถ้ามินตรารู้คงจะผิดหวังในตัวเขานัก...                   “ หาที่เงียบๆ คุยกันได้ไหมคะ “ มินตราเสนอหล่อนอยากจะคุยกับเพื่อนรักของพี่สาวดูสักที  ทั้งที่รู้แก่ใจว่าวสุชอบตนเอง  แต่มินตราก็คิดกับเขาเพียงแค่พี่ชายเท่านั้น .ที่มาหาวสุวันนี้ เพราะเรื่องพี่สาวของหล่อนจริงๆ  ไม่ได้ตั้งใจทำให้เขามีความหวังสักนิด                   “ ไปสิ....ไปรถพี่ก็แล้วกันนะ “ วสุยิ้มดีใจ พลางโบ้ยมือไปทางรถสปอร์ตสีดำคันหรูของเขาด้วยท่าทางกระตือรือร้น มินตราถึงกับสะท้อนใจ ถ้าหากว่าวสุรักคนที่เขาควรรักคงจะดีกว่านี้มากนัก                   หลังจากพูดคุยปรับทุกข์เรื่องพี่สาวกับวสุแล้วก็สบายใจขึ้นพอสมควร บางทีรินลดาอาจจะมีเรื่องทุกข์ใจที่ไม่อยากให้รู้ก็เป็นได้ หล่อนคงทำได้เพียงอยู่เคียงข้างเป็นเพื่อนพี่สาวที่รักก็เท่านั้น                   ทางด้านอธิปเขาได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ เมื่อตอนเย็นเขาเห็นคนรักนั่งรถออกไปกับวสุพี่ชายใจดีเพื่อนสนิทของพี่สาว เขารู้ดีว่าวสุคิดอย่างไรกับคนรักของตน แต่อธิปอยากจะไว้ใจมินตรามากกว่า ตอนนี้เขาอยู่ปีสามแล้วอีกเพียงปีเดียวก็จะจบ เขาตั้งใจไว้แล้วว่าจะพามินตราไปเรียนต่อที่ลอนดอนด้วยกัน และอยู่ด้วยกันที่นั่นถ้าหากพ่อและแม่ของเขายังไม่ยอมรับ แต่อธิปคงลืมไปแล้วว่าพ่อของเขานั้นร้ายกาจมากเพียงใด...                ทางด้านอดิษว์ได้รับรู้ความเป็นไปของลูกชายอันเป็นความหวังหนึ่งเดียวของเขาจาก...ภัทร อดิษว์รู้ดีว่าลูกชายคนเดียวของเขาที่เขาต้องการให้สืบทอดบริษัทกำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความรัก   จะทำอย่างไรดีถึงจะฉุดเจ้าลูกชายให้พ้นจากเด็กผู้หญิงคนที่เขาเห็นในรูปถ่ายใบนี้ได้ เขาก็จะทำ.. เด็กนั่นไม่มีอะไรที่คู่ควรกับลูกชายของเขา  ไม่มีเลยแม้แต่น้อย....                                               “ ภัทร...แกตามเจ้าโอมมาพบฉัน....เย็นนี้ด้วยนะ กำชับด้วยว่าฉันสั่ง...ต้องมาให้ได้ “ ชายชราน้ำเสียงทรงอำนาจ จนภัทรชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับอธิปถึงกับขยาด.... .                                  สายของวันถัดมามินตรามีนัดกับอรณีที่เพิ่งกลับมาจากถ่ายหนังที่ลอนดอน อธิปมีนัดสำคัญกับบิดาจึงได้ปล่อยให้มินตราออกมาหาเพื่อนๆเพียงลำพัง มินตราดีใจนักตั้งแต่กลับจากภูเก็ตหล่อนก็ยังไม่ได้เจอกับอรณีอีกเลย                              “ ยัยมิน....วันนี้ไปงานเลี้ยงเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ...นะ..นะ “ อรณีเอ่ยชวนมินตราด้วยน้ำเสียงขอร้องแกมบังคับ....เวลาผ่านไปนานจนตอนนี้อรณีชินกับความรู้สึกที่ต้องเป็นแค่เพื่อนกับมินตราแล้ว...หล่อนไม่เหงาอีกต่อไปเพราะมีภาณุคอยอยู่เป็นเพื่อนในยามที่หล่อนโดดเดี่ยวไม่มีใคร                  แต่ภาณุก็ยังเป็นได้เพียงเพื่อนสนิทเท่านั้น  อรณียังไม่อยากหยุดอยู่ที่ใคร จนกว่าสักวันที่หล่อนจะพร้อมเปิดใจรับความรักจากใครสักคน ซึ่งคนคนนั้นอาจจะเป็นภาณุก็เป็นได้                 “ เธอก็ชวนณุไปสิ...” มินตราโบ้ยไปทางภาณุ เพราะหล่อนเข้าสังคมไม่เก่ง....และปั้นหน้าไม่ค่อยถูกเลยเวลาที่ต้องอยู่ในสถานการณ์อย่างนั้น                  “ ก็วันนี้โอมมันไม่อยู่...เธอก็ไปเปิดหูเปิดตาบ้างสิ...นะ “ อรณียังคงเซ้าซี้เพื่อนรักต่อ เพราะอยากจะชวนมินตราไปเปิดหูเปิดตาบ้าง บางทีอาจจะมีแมวมองมาเห็นสักคนก็ได้ เพื่อนรักของหล่อนหน้าตาสะสวยอยู่ไม่เบาเหมือนกัน                 “ อ๋อ...หรือว่ามีแฟนแล้วลืมเพื่อน...จำไว้เลยนะยัยมิน “ อรณียู่ปากบ่นอุบหล่อนชักจะน้อยใจเสียแล้ว มินตรายัยเพื่อนตัวดีให้ความสำคัญกับหล่อนน้อยลงทุกทีทุกที                  “ โอเค...โอเค...ไปก็ได้....อย่าน้อยใจไปเลยนะเพื่อนอวบ “ มินตราหยิกแก้มอรณีอย่างนึกเอ็นดู  เพื่อนรักของหล่อนขอร้องทั้งทีจึงจำเป็นต้องตอบตกลงไปอย่างนั้นเพื่อรักษาน้ำใจเพื่อน                                              ในที่สุดมินตราก็รู้ว่าตนเองคิดผิด  หล่อนกำลังเบื่อ งานเลี้ยงฉลองปิดกล้องภาพยนตร์เรื่องใหม่ของอรณีเพื่อนรัก...แล้วจะให้หล่อนมาทำไมก็ยังไม่รู้เลย   พอเข้ามาในงานอรณีก็แนะนำมินตราให้รู้จักกับทุกคน  ก่อนจะปล่อยทิ้งหล่อนไว้ในงาน  ส่วนตัวเองก็ไปตรงโน้นตรงนี้ซะทั่วงาน มินตราที่ไม่รู้จะทำอะไรมองไปทางไหนก็พบเจอแต่คนที่ไม่รู้จักก็เลยตัดสินใจเดินออกมานั่งเล่นอยู่ริมสระน้ำแต่เพียงลำพัง...                  “ คุณ...ทำไมมานั่งคนเดียวตรงนี้คะ...”  เสียงใครบางคนเอ่ยทักทายอย่างเป็นมิตร ทำให้มินตราตื่นจากภวังค์                  หญิงสาวสวยเฉิดฉายในชุดเดรสสุดหรู เข้ามาทักทายมินตราอย่างเป็นมิตรผู้หญิงคนนี้สวยมากจริงๆ สวยจนผู้หญิงอย่างมินตรายังอดทึ่งไม่ได้                      “ เอ่อ...ค่ะ...พอดีข้างในงานมันอึดอัดนิดหน่อย “ มินตราตอบกลับไปอย่างสุภาพ  เธอคนนั้นจึงนั่งลงที่เก้าอี้ริมสระน้ำข้างกัน                   “ เหมือนกันเลยค่ะคุณมากับใครเหรอคะ...แฟน?   “ สรินแนะนำตัวพลางยื่นมือขวามาให้มินตรา  จนหล่อนต้องยื่นมือมาจับสัมผัสตอบอย่างเก้อเขินกับการทักทายแบบนี้อาจจะเป็นเพราะชินกับการไหว้ตามประเพณีไทยมากกว่า                   “ เปล่าหรอกค่ะฉันมากับเพื่อน อรณี คนที่แสดงเป็นนางเอกของเรื่องนี้น่ะค่ะ “ มินตราตอบอย่างสุภาพ  เมื่อหญิงสาวได้ฟังดังนั้นก็ถึงกับยิ้มกว้าง ..                  “ อ๋อ..เป็นเพื่อนคุณอรณี  ฉันชื่อสรินค่ะ...ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ “                 “ มินตราค่ะ “ มินตรายิ้มตอบให้เธอคนนั้นอย่างสุภาพ ต่างรู้สึกถูกชะตากันตั้งแต่แรกพบ                   “ มาทำอะไรกันอยู่สองคนเหรอ ยัยมิน คุณสริน “ อรณีที่เห็นมินตราหายไป  ก็เลยออกเดินตามหา  จนมาเจอสองสาวอยู่ด้วยกันแถมยังคุยถูกคอท่าทางเหมือนจะสนิทสนมตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้                  “ คุณอรณี / ยัยอ้วน “ สองสาวเอ่ยทักอรณีพร้อมกัน   อรณีก็ได้แต่มองทั้งสองคนสลับกันไปมาก่อนจะเอ่ยแนะนำหญิงสาวสวยเฉี่ยวตรงหน้าให้กับเพื่อนรัก                  “ มิน...นี่คุณสริน  สิทธรานันท์ เป็นตัวแทนบริษัทแม่ที่อังกฤษ  มาร่วมงานเปิดตัวหนังของฉันล่ะ “ อรณีขยายความ  มินตราถึงกับทึ่งในความสามารถของเพื่อนใหม่  เธอคนนั้นท่าทางคล่องแคล่วไม่เบาทีเดียว                                                  “ ส่วนนี่เพื่อนฉันค่ะ มินตรา  อิศรา เป็นเพื่อนตั้งแต่ปีหนึ่งของฉันน่ะค่ะ..บ้านเกิดเค้าอยู่ภูเก็ตถ้าคุณอยากจะไปเที่ยว  บอกยัยมินได้เลยนะคะ ที่นั่นสวยมากๆถ้าคุณได้ไปเที่ยวจะติดใจค่ะ “ อรณีเล่าเป็นฉากๆ  ถึงจะรู้สึกสะกิดใจกับท่าทางที่ดูจะสนิทสนมกันอย่างรวดเร็วของมินตราและสริน  แต่หล่อนก็ยังอยากชวนคุยให้บรรยากาศเป็นกันเองแบบนี้อยู่ดี...                   สรินมีท่าทีแปลกไปเล็กน้อยเมื่อฟังอรณีพูดจบ  หล่อนหันไปถามมินตรา ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงสั่นไหว                  “ คะ..คุณมินตรา...นามสกุลอิศราเหรอคะ “                  “ ใช่เลยค่ะ..นามสกุลอิศราของแม่เค้าค่ะ พ่อแม่เค้าแยกทางกันยัยมินก็เลยใช้นามสกุลตามแม่น่ะค่ะ แหม..คุณสรินจำแม่นจัง “ อรณีเอ่ยอธิบายยาวยืดก่อนที่มินตราจะทันได้เอ่ยตอบประโยคคำถามนั้นของสริน                  มินตราอดสงสัยไม่ได้ว่าเหตุใดสรินจึงมีอาการนิ่งอึ้งสีหน้าเปลี่ยนไปเช่นนั้น  หล่อนได้แต่มองหน้าอรณีเลิ่กลั่กอย่างไม่เข้าใจในความนิ่งงันของสริน                ‘ มินตรา อิศรา...สินะ....คนนี้เองงั้นเหรอ ‘                จะเป็นไปได้อย่างไร....ที่คนที่หล่อนถูกชะตาตั้งแต่แรกพบหวังจะคบเป็นเพื่อนอย่างจริงใจ.....ผู้หญิงคนนี้จะเป็น....ลูกรักของพ่อ...                               .............................................................................................................. ขอบคุณที่ติดตามอ่าน+เมนท์ให้ค่ะ ^ ^ ตอนหน้าจะเป็นตอนจบของพาร์ทอดีตแล้วค่ะ จะได้รู้กันแล้วว่าทำไมโอมกับมินถึงเป็นอย่างนั้นในอีก 4 ปีถัดมาค่ะ จากคุณ : lovereason เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 22:48:43

ความคิดเห็นที่ 4 รออ่านต่อด้วยความระทึกใจ ชอบครับ จากคุณ : ห้าสิบป่าย (ห้าสิบป่าย) เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 10:24:57

ความคิดเห็นที่ 5 อั้ยยะ กำลังสนุกเลย  มาต่อไวไวน๊าาาา จากคุณ : มิสพรหล้า เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 21:36:16

ความคิดเห็นที่ 6 ตามมาอ่านต่อ อยากรู้จัง.. จากคุณ : N_Foxtrot เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 55 08:09:27

ความคิดเห็นที่ 7 คุณห้าสิบป่าย -ขอบคุณที่ชอบค่ะ ช่วยติดตามต่อด้วยนะคะ ^ ^ คุณมิสพรหล้า -จะลงตอนใหมวันนี้ค่ะ รอหน่อยนะคะ ^ ^ คุณ N_Foxtrot -ตอนต่อไปจะเครียดแล้วค่ะ อย่าลืมพาราซักสองเม็ดน๊า ^ ^ จากคุณ : lovereason เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 55 14:40:17

ความคิดเห็นที่ 8 พ่อของอธิปไม่ชอบมินตรา เพราะมีอดีตเกี่ยวกับนามสกุลเหรอ จากคุณ : วังวน เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 55 09:57:10