ขึ้นไปทำอันใดเจ้า ลงมาเถิด
ชายหนุ่มพูดกับเด็กน้อยที่ตอนนี้กำลังปีนป่ายอยู่บนต้นลั่นทม เขาเห็นเข้าจึงเดินมายืนแหงนคอมองอย่างแปลกใจ เขาเพิ่งเข้ามาที่นี่เป็นครั้งแรก ทุกสิ่งทุกอย่างดูน่าตื่นตาตื่นใจยิ่งนัก นี่น่ะหรือ พระบรมมหาราชวัง ที่ประทับของพระเจ้าแผ่นดินกรุงสยาม แม้ว่าเขาเองเป็นชาวสยามเช่นกัน แต่ถิ่นฐานที่เขาปักหลักนั้นอยู่ไกลจากศูนย์กลางการปกครองแห่งนี้อยู่ไกลโข
วันนี้เป็นโอกาสดีที่เขาได้ติดตามป้าของเขาเข้ามาค้าขายกับคนในวังหลวง แต่เขาก็เป็นได้เพียงผู้ติดตามเท่านั้น ก่อนหน้านี้เขาเคยติดตามลุงของเขาไปตามบ้านขุนนางชั้นผู้ใหญ่หลายท่านเพื่อเจรจาการค้า และตอนนี้ป้าของเขาเข้าไปเจรจาค้าขายกับฝ่ายใน ซึ่งเขาไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร แต่นั่นก็ทำให้เขาติดตามเข้าไปไม่ได้จนต้องมาเดินเตร็ดเตร่รออยู่บริเวณนี้ จนมาพบเจ้าตัวน้อยนี่เข้า สายตาคนบนต้นไม้จ้องเขาอย่างสนใจ พร้อมร้องถามว่า
มาจากไหนน่ะ ไม่เคยเห็นเลย เจ้าตัวน้อยถามราวกับ รู้จักคนทั้งพระนครกระนั้น
มาจากปัตตาเวียจ้ะ รู้จักไหมจ๊ะ
เมืองแขกหรือ เจ้าตัวน้อยถาม ทำให้เขาเข้าใจว่า ประโยคก่อนหน้านี้ที่ว่า ไม่เคยเห็น นั้นน่าจะหมายถึงคนที่รูปร่างหน้าตาแบบเขานั้น จะว่าไปก็ดูแตกต่างจากชาวสยามโดยทั่วไปอยู่บ้าง ก็ด้วยใบหน้าและสีผิวที่ออกจะคมเข้มอยู่สักหน่อย
แล้วเจ้าขึ้นไปทำอันใด
เขาบอกว่าเราซน ให้เราออกมารอข้างนอก เจ้าตัวน้อยบอก แต่เขาดูแล้วว่าการออกมาอยู่ข้างนอกก็ไม่ได้ทำให้ความซนลดลงได้
เจ้าอยู่ในนี้เหรอ ข้างในเป็นอย่างไร เหตุใดข้าถึงเข้าไปไม่ได้
ในนั้นมีแต่ผู้หญิง ผู้ชายเข้าไม่ได้ เราไม่ได้อยู่ในนั้น แต่อีกหน่อยพี่อัฐจะให้เรามาอยู่ แต่ไม่เอาหรอก ถ้าเราอยู่ในนั้นเราก็จะไม่ได้อยู่กับพี่อัฐ เพราะพี่อัฐเข้าไปไม่ได้ เจ้าตัวน้อยตอบคำยืดยาว แต่ก็สร้างความกระจ่างให้กับเขา
อ๋อ ในนั้นมีแต่ผู้หญิง มิน่า ข้าวของต่าง ๆ ที่ป้าของเขาเตรียมไปขายนั้นมีแต่ผ้าแพรพรรณ ของกระจุกกระจิกที่ป้าของเขาบอกว่า ชาววังนิยมสินค้าจากต่างประเทศ ให้พ่อกับแม่ของเขาที่อยู่ที่ปัตตาเวีย หาใส่เรือมาคราวละมาก ๆ
ลงมาเถิดเจ้า ประเดี๋ยวตกลงมาแข้งขาหัก ขึ้นไปทำอันใด เก็บดอกไม้รึ
ใช่ เจ้าตัวเล็กตอบ จากภาพที่เห็นระยะทางของคนเก็บกับดอกไม้อยู่ไกลกันโข ไม่มีทางที่เจ้าตัวจะเก็บได้ มีแต่จะร่วงจากต้นไม้เท่านั้น
เก็บเอาที่ข้างล่างนี่เถิด อย่าไปเด็ดมันเลย
ข้างล่างมีแต่ที่ไม่สวย เจ้าตัวเล็กร้องบอก ไม่เท่านั้นยังพยายามเอื้อมมือไปเหนี่ยวกิ่งไม้เพื่อเก็บดอกของมันให้ได้ แต่นอกจากจะไม่ได้อะไรแล้ว เจ้าตัวเล็กจอมซนก็ร่วงลงมาจากกิ่งที่ปีนอยู่จนได้
เหวอ เจ้าตัวเล็กร้องลั่น เมื่อร่างลอยละลิ่วลงมาจากต้นไม้หล่นตุ้บมาใส่แขนของเขาพอดี เจ้าตัวน้อยดิ้นขลุกขลัก ๆ อยู่ในอ้อมแขนของเขา เขาจึงวางร่างนั้นลงกับพื้น
เป็นอย่างไรเล่า ตกลงมาจนได้ เขาดุ
เก่งจัง รับได้ด้วย เจ้าตัวน้อยว่าไปอีกทาง เก่งเหมือนพี่อัฐเลย นี่หมายความว่าเจ้าตัวเล็กไม่ได้ร่วงลงมาจากต้นไม้ แต่เป็นการจงใจลงจากต้นไม้แล้วให้เขารอรับอย่างนั้นหรือ ซึ่งท่าจะจริง เพราะเจ้าตัวเล็กดูจะไม่นำพากับเหตุการณ์เมื่อครู่ กลับลงมาสอดส่ายสายตาหาดอกไม้ที่พึงใจต่อไป
จะเก็บดอกไม้ไปทำอันใดเจ้า
สวยดี ที่บ้านเราไม่มีอย่างนี้น่ะ เจ้าตัวเล็กตอบ ระหว่างวิ่งไปบนพื้นหญ้าแล้วก้มหยิบดอกลั่นทม ดอกนั้นที ดอกนี้ทีก็ยังไม่มีดอกไหนที่เจ้าตัวพอใจ เขาหยิบดอกลั่นทมขึ้นมาพิจารณา ทำให้เขานึกถึงเรื่องที่เขาเคยได้ยินมาว่า ถ้าใครเก็บดอกลั่นทมหกกลีบได้จะโชคดี แต่เขาก็ยังไม่เคยเห็นสักทีว่ามันมีจริงน่ะหรือ
รู้มั้ยว่าถ้าใครเก็บดอกลั่นทมหกกลีบได้จะโชคดี เขาพูดให้เจ้าตัวเล็กฟัง
เหรอ จริง ๆ เหรอ คนฟังย้อนถาม
ใช่ เขาพยักหน้า
มีที่ไหนล่ะ มันมีแค่ห้ากลีบเท่านั้นแหละ เจ้าตัวเล็กสงสัย
ก็เขาถึงได้บอกว่า ใครที่เก็บลั่นทมหกกลีบได้จะโชคดี แสดงว่ามันต้องหายากสิ เขาบอก เจ้าตัวน้อยพยักหน้าหงึกหงักเหมือนเข้าใจ แล้วก็วิ่งไปวิ่งมาเก็บดอกลั่นทมดอกนั้นดอกนี้ แต่คราวนี้เจ้าตัวใช้เวลาพิจารณาดอกไม้แต่ละดอกนานขึ้น เหมือนจะนับว่าดอกลั่นทมนั้นมีครบหกกลีบตามที่อีกฝ่ายบอกหรือไม่
คุณอุ่น คุณอุ่นเจ้าคะ คุณอุ่นอยู่ที่ไหนเจ้าคะ คุณพี่ให้มาตามกลับบ้านได้แล้วเจ้าค่ะ เจ้าตัวเล็กได้ยินเสียงเรียกก็ทิ้งดอกไม้ที่เจ้าตัวกำลังสนใจ เย้ ๆ จะได้กลับบ้านแล้ว เจ้าตัวน้อยร้องพร้อมตั้งท่าจะวิ่งจากเขาไปหาสตรีที่ร้องเรียก เขาพิจารณาหน้าตา ผิวพรรณและเครื่องแต่งกายแล้ว ผิดแผกกันไกล หญิงผู้นั้นน่าจะเป็นพี่เลี้ยง จึงส่งเสียงไล่หลังไปว่า
กู๊ดบาย เขาบอกลาเป็นภาษาอังกฤษ พร้อมโบกมือให้ นั่นทำให้เจ้าตัวน้อยหันมามองเขาอย่างสนใจอีกครั้ง พร้อมกับถามว่า
พูดว่าอะไรน่ะ
กู๊ดบาย เขาพูดซ้ำ
แปลว่าอะไร เจ้าตัวน้อยถามพร้อมทำหน้าสงสัย
แปลว่า ลาก่อน เป็นภาษาอังกฤษ เวลาคนจะจากกันต้องพูดว่า กู๊ดบาย ก็หมายถึง ลาก่อน แล้วก็โบกมืออย่างนี้ เขาอธิบายพร้อมโบกมือให้ เจ้าตัวเล็กพยักหน้าหงึกหงักใส่เขาอีกครั้ง แล้วก็วิ่งตื๋อไปหาสตรีผู้นั้น เขามองตามไปจึงได้เห็นว่า เจ้าตัวเล็กโบกมือให้เขา พร้อมกับได้ยินเสียงแว่ว ๆ ว่า
บาย เจ้าตัวน้อยจากไปแล้ว เขายังคงอยู่ใต้ต้นไม้นั่น ก้ม ๆ เงย ๆ หาดอกไม้หกกลีบตามที่เล่าให้หนูน้อยฟัง แต่เขากลับไปสะดุดตาเข้ากับ ดอกไม้สีขาวร้อยเข้ากับก้านมะพร้าวเป็นตัวกลม ๆ ดูน่ารัก ทำให้เขานึกออกว่า เจ้าตัวเล็กกำก้านของมันไว้ในมือ จึงไม่มีมือจับกิ่งต้นลั่นทมได้ถนัดทำให้เจ้าตัวร่วงลงมาจนได้ เจ้าก้านดอกไม้นี่ก็ร่วงลงพื้น และเจ้าตัวก็คงจะสนใจแต่จะหาของเล่นใหม่ ดอกลั่นทมหกกลีบ จนลืมเจ้าก้านนี้ที่ถือในมือไปเสีย เขาเก็บเจ้าก้านดอกไม้นั้นกลับมาด้วย เพื่อเป็นที่ระลึกสำหรับการเข้าวังครั้งแรกของเขา เมื่อป้าของเขาเห็นเข้า ก็ถามขึ้นว่า
ไปเอามาลัยนั่นมาจากไหนกัน
เก็บได้ขอรับ
เก็บได้ หรือว่า สาวที่ไหนให้มา ฝีมือชาววังเชียวนะ ป้าของเขาออกปากเมื่อรับมันไปพิจารณา
เก็บได้ขอรับ มันเรียกว่ากระไรขอรับ เขาถามอย่างใคร่รู้
มาลัยกระแต ปกติเขาจะจับไว้กับกิ่งแก้ว เรียก กระแตไต่ไม้ ป้าของเขาตอบแล้วก็ส่งมาลัยนั้นคืนให้เขา
กระแต เขามองก้านดอกไม้ในมือ แล้วนึกไปถึงหน้าคนที่ทำร่วงไว้ เจ้ากระแตน้อย
เจ้ากระแตน้อย
ชื่อนั้นยังติดปากอยู่ อภิเศกลืมตาตื่นขึ้นพร้อมรอยยิ้มกับความฝันเมื่อสักครู่ กลิ่นอ่อน ๆ ของดอกไม้ลอยมาแตะจมูก ทำให้เขาหันไปมองมาลัยกระแตที่เขาเก็บได้ หรือ จะเรียกให้ถูกว่ายึดมาจากนักข่าวสาวสวยเมื่อตอนเย็นที่ผ่านมา ภาพของหญิงสาวที่กำลังยืนรอรับเสด็จฯ อยู่นั้นงามเสียจนอดมองแล้วมองเล่าไม่ได้ กระแตตัวนั้นยังวางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงนอน ดูเขาจะชอบมันมาก มากขนาดเก็บเอาไปฝัน แต่แทนที่เขาจะฝันเห็นนักข่าวสาวในชุดไทยสีกุหลาบ แต่เขากลับฝันเห็นเด็กหญิงตัวน้อยแถมยังจอมซนไปเสียนี่
**************************************
หวังว่าท่าน ๆ จะสนุกสนานไปกับการย้อนอดีต
และร่วมฉลองวันเกิดไปกับคนเขียนด้วยกันนะคะ
ถ้าว่าง ๆ เดินผ่านต้นลีลาวดีเมื่อไหร่ ลองมองหาดอกลีลาวดี ๖ กลีบดูนะคะ
ว่ามีจริงมั้ย
พบกันใหม่ตอนหน้า วันพฤหัสค่ะ
แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 00:59:10
แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 00:43:01
แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 00:38:25
แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 00:32:23
--วุ่นนัก รักกับบอดี้การ์ด-- ตอนที่ ๗ - เจ้ากระแตน้อย
