ความรักของผมมกับน้องแดง

ความรักของผมกับน้องแดง





ความรักของผมกับแดงนั้นเริ่มขึ้นในปี พ.ศ. ๒๕๒๖ ผมนั้นอยู่ปีสองของวิทยาลัยครูพระนคร(ในสมัยนั้น) ตอนนี้กลายเป็นมหาวิทยาลัยไปซะแล้ว

     วันแรกที่ผมเห็นรุ่นน้องคนนี้เข้ามาเป็นน้องใหม่ ในสายตาผมเห็นแล้วบอกกับตัวเองว่ารุ่นน้องคนนี้น่าตาน่ารักจัง สำหรับผมนั้นเห็นหญิงสาวซักคน ขอให้หน้าตาน่าควงออกไปไหนมาไหนได้ไม่อายใครก็เพียงพอแล้ว ไม่หวังอะไรมากหรอกเพราะน่าตาผมน่ะห่วยแตกจะตาย

     จำได้อย่างลางๆเลือนเต็มที เพราะช่วงเวลาที่ผมกับแดงได้เจอกันนั้นมันผ่านมาแล้วตั้งสามสิบกว่าปี แต่ที่แน่ๆบรรยากาศของช่วงเวลาเดือนมิถุนายนในพ.ศ.นั้น อากาศช่างเป็นใจให้ผมกับแดงได้พบรักกันก็เหมือนฟ้าลิขิตมาน่ะ

     จำได้ค่อนข้างแม่นยำว่าจุดเริ่มต้นของเราทั้งสองเริ่มในช่วงปลายเดือนมิถุนายน พวกเราชาวเอกศิลปศึกษาไปรับน้องกันที่ค่ายมฤคทายวัน ที่ประจวบ

     ด้วยความที่จัดเป็นคนเจ้าชู้คนหนึ่งต้องรีบทำคะแนนจีบน้องแดงให้ได้ก่อนคนอื่น เพราะพวกเพื่อนๆผมออีกเป็นขโยงมันเลงรุ่น้องคนนี้กันทั้งนั้น นี่ไม่นับพวกเอกอื่นๆนะ เพราะอย่างที่บอกไปแล้วว่าน้องแดงน่ะน่ารักจะตายถ้าผู้ชายคนไหนเห็นแล้วไม่ชอบผมว่าหมอนั่นต้องตาถั่วแน่ๆ

     ในค่ำคืนแรกที่ค่ายทหารแห่งนั้น...
     หลังจากพวกเราทั้งเอกทานอาหารเย็นกันเรียบร้อยแล้วต่างคนต่างแยกย้ายกันไปทำกิจกรรมตามประสาใครประสามัน ส่วนผมนั้นคอยแต่ชะเง้อชะแง้มองหาน้องแดงของผมว่าอยู่แถวไหน
และก็ไปเห็นน้องอยู่แถวๆเรือทานอาหาร ผมก็ทำทีไปแจมกับกลุ่มน้องๆที่เป็นเพื่อนของน้องแดง จนเพื่อนๆของน้องแดงเปิดทางให้(ไม่รู้ว่ารู้กันได้อย่างไร)
     พอใกล้ค่ำฟ้าเริ่มสลัวตอนนั้นบรรยากาศเริ่มเป็นใจเข้าไปอีก เราทั้งสองคนพากันเดินไปที่ใต้ทางเดินของพระตำหนักที่ยื่นออกไปในทะเลแล้วผมกับน้องนั่งลงที่ข้างๆเสาต้นหนึ่ง เรานั่งกันจนเวลาผ่านไปเป็นชั่วโมงๆ จนฟ้าเริ่มมืดลงๆทุกที ผมค่อยๆกระเถิบตัวเข้าไปหาด้านข้างน้องแดง คงเป็นเพราะบรรยากาศที่เป็นใจน้องก็ไม่ได้กระเถิบตัวหนีออกห่าง

คราวนี้หละได้ใจครับได้ใจ วิญญาณ เสือสมิงหนุ่มเริ่มออกลายครับ ผมฉวยโอกาสที่เธอไม่ปฏิเสธการสัมผัสทางกายนั้น ใช้แขนที่ผอมกะหร่องฮ่องแห้งดอบกอดไปที่บ่าว้ายของน้องแดง แล้วผมก็อุทานในใจว่าอะไรกันคุณน้องครับได้เห้นหน้ากันแบบจังๆตัวต่อตัว ฟันต่อฟัน ไม่ถึงสิบครัง้ พอได้โอกาสผมก้ออกลายซะแล้ว อ้าวช่วยไม่ได้นี่นา อยากให้ผมกระแซะเองทำไมล่ะ แล้วยังไม่หนีออกห่างอีกด้วย แต่ผมว่าอะนะ เธอต้องมีใจให้ผมบ้งหละไม่มากก็น้อย แต่ผมว่ามากนะ กับอีกอย่างผมว่าเป้นเรื่องของการตอบสนองางเคมีมากกว่า เพราะเธอมีใจ ผมมีใจ ปฏิกิริยาทางเคมีของเราทั้งสองเลยต่างคนต่รงหลั่งออกมา แล้วกก็สปาร์คครับสปาร์ค แล้วเราก็นั่งโดยผมโอบกอดเธออยู่อย่างนั้นจนเวลาผ่านไปไม่รู้กี่ชั่วโมง ตื่ผมว่าน่าจะเป็นสามชั่วโมงขึ้นไปนะ เพราะผมเงยหัวขึ้นมองทองฟ้าในยามราตรีในตอนนั้น ก็...เฮ้ยเว้ย...จะเที่ยงคืนแล้วเหรอ ที่ผมรู้เพราะพระจันทร์ใกล้จะตรงหัวอยู่แล้ว คงจะทั้งฟ้าทั้งเจ้ากามเทพตัวน้องบอกกับผมว่าได้เวลาแล้วนะ นาย นับพา คืนนี้นายอยู่กับน้องมาตั้งสี่ห้าชั่วโมงเข้าไปแฃล้ว ถือว่ามากนะกับการเริ่มต้นการรู้จักกัน แค่นี้ก็มาพอแล้ว อาไววันพรุ่นี้ตตค่อยว่ารกันใหม่

จากคุณ	: นับ-พา
เขียนเมื่อ	: 16 ต.ค. 55 08:45:02