คนไร้บ้า(บ้าน) ภาคผนวก ๑

ไม่รู้ว่าหลับไปนานเท่าไหร่แต่ที่แน่ๆเหมือนได้ยินใครไม่รู้เรียกให้ทานอาหาร เลยลุกสิครับคงเพราะหิวด้วนั่นเองประสาทหูเลยได้รับรู้ว้ารางกายต้องการอาหาร นี่แหละที่มาของการได้ตื่นขึ้นมากินอาหารกลางวัน กินเสร็จได้แป๊บเดียวก็ง่วง คราวนี้ได้งีบยาวเลยเป็นเวลาชั่วโมงกว่า นี่ก็อีกเหมือนกันที่ได้ยินได้อ่านมาว่าหลังเวลาอาหารกลางวันแล้วงับได้

     วันนั้นทั้งวันร่างกายเริ่มดีขึ้นแต่เรื่องอารมณ์นี่สิยังขึ้นๆลงๆอยู่ดีนะที่อุณหภูมิภายในห้องพักของบ้านทันวิถีเย็นสบายมากนี่ถ้าฝนยังตกชุกอากาศคงเย็นสนบายกว่านี้ แล้วที่สำคัญอุณหภูมิภายในจะปรับอัตโนมัตขึ้นมาคงได้หลับยากแน่ๆ ก็ดีไปอย่างที่อุหภูมิเสถียรแต่จะว่าไปก่อนทานอาหารก็ได้งีบไปตั้งชั่วโมงจะหลับอีกทำไมนักหนา ยิ่งผมเป็นคนหลังยาวอยู่ด้วย ถึงขนาดสมัยเด็กๆพ่อเคยว่าว่าเอ็งสันหลังยาวจะต้องเป็นคนขี้เกียจ จะว่าไปมันก็จริงอยู่ แต่ก็ต้องเป็นเรตื่องเรื่องไปนะถ้าผมเจองานอะไรที่ชอบผมจะนั่งทำจนหลังขดหลังแข็งอดหลับอดนอนได้เป็นอาทิตย์ๆแต่นั่นมันเป็นตอนยี่สิบกวาปีเข้าไปแล้วเรี่ยวแร็งยังดีอยู่เลายสามารถทำได้ ส่วนงานที่ทำคืองานซิลค์สกรียนครับนึกๆไปแล้วก็น่าเสียดานที่เคยทำมานะเพราะตอนยังมีบ้านอยู่ซึ่งบ้านนั้นเป็นบ้านของคุณยายที่สร้างซะใหญ่โตเชียว นี่ถ้าผผมไม่แยกตัวออกมาซะก่อนผมอาจได้กลับไปทำงานที่บ้านนั้นก็ได้ แต่ชั่งมันเถอะ เพราะชีวิตยังต้องดำเนินต่อไป
     
     เป็นอันว่าวันนั้นทั้งวันผมยังอยู่ที่บ้านทันวิถีต่อไปเพื่อรอใครซักคนอาจเป็นคุณหมอหรือลูกสาวขอเป็นใครสักคนก็ได้เพราะตอนนั้นผมเศร้าเหหลือเกินต้องการใครสักคนที่พอจะพูดคุยได้จะได้คลายเศร้าลงไปได้บ้าง ก็เลยได้กลับไปขึ้นเตียงผู้ป่วยฉุกเฉิน นั่งๆนอนๆอยู่บนตัยงสักสองชั่วโมงเลยได้งีบไปโดยอัตโนมัติ มาตื่นอีกทีก็เพราะเสียงเดิมนั่นหละที่เรียกให้ลุกขึ้นมาทานอาหาร เห็นมั้ยล่ะ... บางทีผมอาจเป็นคนที่เกือบจะดีคนหนึ่งตามที่คุณหมอประจำตัวเคยบอกไว้ก็ได้ เลยได้ทานอาหารฟรีไปอีกมื้อ

     จะว่าไปก็ทั้งสนุกปนเศร้ากับการที่ได้กลายมาเป็นคนไร้บ้านยิ่งพอนึกถึงตอนที่กว่าจะได้เข้าไปที่บ้านจทันวิถีนั้นเหน็ดเหนื่อยทั้งสมองทั้งร่างกายแต่คงเป้นเพราะจากโรคที่เป็อยู่อีกดรคหนึ่งเลยทำใหห้มีกำลังวังชาขึ้นมาได้

จากคุณ	: นับ-พา
เขียนเมื่อ	: 16 ต.ค. 55 20:28:18