เอ่อ...ผู้กองคะ คือคุณเวทินตอนนี้เขายืนอยู่ข้างผู้กองแล้วค่ะ จิดาบอกยิ้มๆนิ้วชี้เรียวยาวชี้ไปทางเขา ธันตะจึงเปลี่ยนทิศทางมองซะใหม่ให้ถูกต้อง อายจิดาที่ตัวเองหันผิดทาง
ตอนนั้นฉันก็แข่งรถอยู่ไง เขาตอบหน้าซื่อ
ผู้กองเขาหมายถึงว่า ทำไมอยู่ดีๆ คุณถึงต้องเบรกกะทันหันแบบนั้น จิดาส่ายหน้าหน่ายๆ บทจะซื่อก็ซื่อขึ้นมาเสียเฉยๆ คิ้วเข้มจึงขมวดจนหัวคิ้วแทบชนกัน
ใช่...ทั้งที่รอบนั้นก็รอบสุดท้าย แกกำลังจะเข้าเส้นชัยไม่ใช่เหรอ ธันตะพูดเสริมต่อจากจิดา
นั่นสิ...ฉันเบรกรถทำไม ...ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ เหมือนเหตุการณ์ช่วงนั้นมันขาดหายไปจากความจำ
คุณเวทินว่า จำเหตุการณ์ตอนนั้นไม่ได้ค่ะ จิดาพูดตามที่เขาบอกพร้อมกับดื่มน้ำในแก้วที่เหลือจนหมด
กานต์ว่าวันนี้พอก่อนดีมั้ยคะนี่ก็จะเที่ยงคืนแล้วรบกวนคุณจี๊ดมากเลยนะคะ กานต์เกรงใจจังเลย นี่ถ้าพวกเรามองเห็นแล้วก็ได้ยินพี่ทินได้ก็คงดี เวทกานต์เอ่ยจากใจเธอเกรงใจจิดาจริงๆ เพราะเห็นเธอเป็นกระบอกเสียงให้เวทินแล้วก็เหนื่อยแทน
แล้วตอนเกิดเหตุ มันกี่โมงแกจำได้หรือเปล่า ธันตะถามเพื่อน
ก็... เวทินยังไม่ทันพูดอะไร นาฬิกาโบราณที่ข้างฝาบ้านก็ส่งเสียงบอกเวลาเที่ยงคืนตรงเสียก่อน ธนาหยิบน้ำในแก้วขึ้นดื่ม แต่ยังไม่ทันจะกลืน น้ำที่อยู่ในปากก็ถูกพ่นออกมาเป็นสาย ธันตะที่นั่งตรงข้ามใช้ความเร็วหลบสายน้ำนั้นได้อย่าฉิวเฉียด
ไอ้นา แกทำอะไรเนี่ยเลอะเทอะหมดแล้ว
ธนาตาเบิกกว้าง จะ จะ จี๊ด...คุณเวทินที่แกเห็นใส่เสื้อโปโลสีขาวมีคาดคำตรงแขนใช่ไหม
เออ ใช่
สวมกางเกงยีนส์ Levis สีน้ำเงินเข้มด้วยใช่ไหม?
ใช่ แล้วแกรู้ได้ยังไงว่าคุณเวทินแต่งตัวยังไง ทำอย่างกับแกเห็นอย่างนั้นแหล่ะ
นั่นเป็นชุดโปรดของพี่ทินเลยนะคะ คุณรู้ได้ยังไง เวทกานต์ถาม ธนากระพริบตาถี่ๆ
ตะ ตะ เต็มๆ ธนาละล้ำละลักพูดออกมาอย่างยากเย็น
อะไรเต็มของแกไอ้นา แกเป็นอะไร เมื่อกี้ก็พ่นน้ำเป็นช้างเล่นสงกานต์ไปทีนึงแล้วนี่ยังมาพูดอะไรไม่รู้เรื่องอีก ธนานั่งตัวแข็งเหมือนถูกสาป
คะ คุณกานต์ครับ พี่ชายคุณน่าตาเป็นแบบนั้น...หรือเปล่าครับ ธนาถามเวทกานต์อีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าภาพที่เขาได้เห็นเป็นจริงหรือเขาตาฝาด เวทกานต์จึงหันไปตามนิ้วของธนาที่ชี้ออกไป แล้วก็ต้องม่านตาขยายไปอีกคน
พี่ทิน!
ไอ้ทิน! ธันตะหันไปดูอีกคน
เวทินหันมองจิดาตาแทบกลับ นี่...พวกแกมองเห็นฉันเหรอ ทุกคนพยักหน้าอย่างพร้อมเพรียงกัน
จริงเหรอไอ้นา คุณกานต์ ผู้กอง จิดาถามอย่างตื่นเต้น
จริงค่ะกานต์...กานต์เห็น...กานต์เห็นพี่ทินแล้วค่ะ กานต์พี่ดีใจจังที่กานต์มองเห็นพี่ เวทกานต์รีบลุกขึ้นไปหาเวทินอยาดจะกอดพี่ชายสักครั้งแต่ก็ทำไม่ได้ มือเธอคว้าไว้ได้แค่เพียงอากาศว่าเปล่าเท่านั้น ทำไมกานต์จับตัวพี่ทินไม่ได้ จิดาเข้าไปปลอบเวทกานต์ แล้วอธิบายให้ฟัง
จับไม่ได้หรอกคะ พี่ชายคุณตอนนี้ไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นเพียงดวงจิตเป็นกายละเอียดพวกเราจึงไม่สามารถจับต้องหรือสัมผัสได้เหมือนกายหยาบค่ะ
มันเป็นไปได้ยังไงครับคุณจี๊ดที่อยู่ๆพวกผมถึงมองเห็นไอ้ทิน ธันตะเอ่ยถาม