รัก...แท้! (เด็กใหม่หัดแต่ง)

   เหมันต์หวนคืนกลับฤดูแล้ว
ลมหนาวแผ่วผัดโชยสั่งจิตไหว
ความเย็นแทรกเข้าสู่ร่างกรีดหัวใจ
วิเวกให้ครวญคร่ำรำพึงพัน

    หนาวที่แล้วเคยอยู่เคียงใกล้เนื้อนวล  
หนาวนี้ผวนเธอห่างไกลจากใจฉัน
หนาวที่ผ่านมีเธอกอดบอกรักกัน
หนาวนี้ผันแปรเปลี่ยนไม่เหมือนเดิม

    จิตหยุดนิ่งน้ำตาไหลลงเป็นสาย
ความรักหายเหลือใจเปลี่ยวไร้คนเสริม
หัวใจแห้งดังแก้วเปล่าไร้น้ำเติม
แก้วใบเดิมอีกไม่นานคงแตกไป

    ขณะเศร้าปล่อยน้ำตาหลับตามิด
มืดสนิทไร้แสงผ่านความสดใส
มีมืออุ่นลูบเส้นผมบรรจงใจ
เกิดอุ่นไอความรักที่คุ้นเคย

    มือคู่นั้นที่คอยกอดยังจำได้    
ยามทุกข์ใจเธอคนนั้นไม่เมินเฉย
คอยปลอบขวัญดูแลไม่ละเลย
รักแท้เผยส่องสว่างกลางหัวใจ

    แก้วใบเดิมอันว่างเปล่าที่เคยคิด
มองอีกนิดแล้วจะพบน้ำทิพย์ใส
อยู่เต็มแก้วตลอดไม่ห่างไกล
รักที่ได้จากคนนี้รักษ์ให้ดี

แก้ไขเมื่อ 20 ต.ค. 55 20:58:38

แก้ไขเมื่อ 20 ต.ค. 55 20:58:27

จากคุณ	: Ozoneo3
เขียนเมื่อ	: 20 ต.ค. 55 20:57:43