อะแฮ้มๆ โปรดอ่านๆ ก่อนที่จะไปอ่านตอนที่13 มาอ่านตอนที่12 ที่ลิงค์ด้านล่างนี้ก่อนนะคะ
13
แขนเรียวยาวเหยียดเกร็งยืดตรงไปด้านหน้า ขนตาหนาเป็นแพรงามขยับขึ้นลง จากการกระพริบตาถี่ๆ เมื่อแสงแดดอ่อนยามรุ่งอรุณส่องผ่านหน้าต่าง ทะลุผ้าม่านสีชมพูปักลายลูกไม้เข้ามา ปลุกร่างหญิงสาวที่นอนชุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มให้ตื่นขึ้น
อรุณสวัสดิ์ครับ เสียงคุ้นหูเอ่ยทักขึ้น เธอยังนอนยิ้มอยู่บนเตียง สมองตอนเช้ายังไม่เข้าที่เข้าทางจึงเออออตอบกลับไป
อืม...อรุณสวัสดิ์ค่ะ...คุณเวทิน เธอสะดุดกึกกับชื่อที่หลุดออกจากปากไปเมื่อครู่ คุณเวทิน ดวงตาเปิดผั้บมองไปตรงที่มาของเสียง เห็นเป็นร่างโปร่งใสนั่งอยู่บนเตียงของเธอ แต่เพราะตรงที่เขานั่งเป็นช่องที่มีแสงแดดส่องเข้ามาพอดี ภาพจึงดูคล้ายกับพวก วิญญาณหลอน ในภาพยนตร์ไม่มีผิด เธอกระเด้งดึ๋งลุกขึ้นจากเตียงในทันที
เฮ้ย...ผี! เธอโวยเสียงดังดึงผ้าห่มมากอดไว้แน่น
ผีที่ไหน นี่ผมเอง จิดาเพ่งตามองอีกที ก็เห็นเป็นภาพคนหน้าเป็น นั่งยิ้มแป้นอยู่ข้างเธอ
โธ่คุณนี่ ฉันตกใจหมดเลยนึกว่าผีหลอกตอนเช้า จิดาเป่าปากโล่งอก
ถ้าผมเป็นผี คุณก็คงโชคดีที่สุด
โชคดียังไง?
ผีที่ไหนจะหน้าตาดีอย่างนี้ ไม่มีแล้วคุณ เขาชมตัวเอง
จิดาเบ้ปากยิ้มฝืดๆ เหรอ.... เธอลากเสียงยาว ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย คุณเข้ามาในห้องนอนฉันได้ยังไง
ผมว่าคุณคงตื่นเช้าเกินไป สมองคุณคงยังไม่ตื่นตัว ก็เลยลืมว่าผมเข้ามาได้ยังไง ...น้ำขิงสักแก้วไหมคร้าบ คุณผู้หญิง จิดานั่งมึนๆ หยีตาสู้แสงอยู่บนเตียงพยายามเรียกสติให้เข้าที่เข้าทาง
เออ...ฉันลืมไปคุณไปไหนมาไหนได้ตามใจชอบนี่นา
ถูกต้องนะคร้าบ... เขาทำนิ้วเป็นเครื่องหมายถูก
แต่นี่มันห้องส่วนตัวของฉัน คุณจะเข้ามาทำไมไม่ทราบฉันยังไม่ได้อนุญาตเลยนะ
ถูกต้องคร้าบ เขาตอบออกไปแบบติดลม อูย...แหมก็ผมเห็นว่าอากาศตอนเช้ามันดี๊ดี คุณดูสิ แสงแดดอ่อนๆกับสียงนกร้อง มันช่างเข้ากันดีจริง คนพูดทำท่าสูดโอโซนชั้นโทรโพสเฟียร์ เข้าปอดเต็มที่ ฮ้า...สดชื้น สดชื่น
จิดานึกหมั่นไส้
พูดเสียงสูง...แสดงว่ามีเรื่อง เธอคิด
ถูกต้องนะคร้าบ เขาตอบทันความคิดของเธอ คุณนี่รู้ใจผมจริงๆ แต่ผมก็ไม่อยากจะรบกวนคุณนะ คือผมเกรงใจ๊ เกรงใจ
จิดาหลิ่วตามองเขา เอาความจริง
เขายิ้มยิงฟัน ว้า...รู้ทันตลอดเลยอะ เก่งจังเลย พอถูกจับได้ก็ทำเป็นพูดเสียงเล็กเสียงน้อย
น่าน...ไง ฉันว่าแล้วว่าต้องมีเรื่อง จี๊ดเอ๊ย ตื่นมาก็ปุ๊บปั๊บรับโชคเลย อ้ะ...ตกลงมีอะไรให้จิดารับใช้ค้า... คุณผู้ชายบอกมาเร็วฉันจะได้ไปอาบน้ำแปลงฟัน เวทินมองเธอยิ้มๆ ยังจะมายิ้มอีก พูดธุระคุณมาสิ
เออ จริงด้วยผมก็ลืมไป ดูสิคุณยังหัวฟูหน้ายับอยู่เลยทะเลาะกับหมอนข้างมาเหรอไงคุณ เขาพูดกลั้วหัวเราะ จิดาตาโตหายมึนเป็นปลิดทิ้ง ยกมือจับหน้าตัวเองโดยอัตโนมัติ
อีตาบ้าเวทิน พูดตรงไปมั้ยเนี่ย หน็อยมาว่าฉันหน้ายับ เธอคิดในใจ
โอเคๆ ผมขอโทษ พอดีปากผมมันไวไปหน่อย...นี่แน่ะๆ เขาเอามือตบปากตัวเองแบบไม่จริงจังนัก แล้วก็ปล่อยกร๊ากออกมาอีกรอบ เพราะใบหน้าที่เพิ่งทะเลาะกับที่นอนมาหมาดๆ และผมทรงใหม่เอี่ยมของเธอที่ตีกันยุ่งชี้โด่ชี้เด่ไปคนละทิศละทาง จนน่าจะร่าง พ.ร.บ.ปรอง... ให้เส้นผมของเธออ่าน... แหะๆ คราวนี้เขาคิดในใจ พอดีเมื่อวานเพิ่งดูข่าวการเมืองมาสดๆร้อนๆ...
ขำเหรอ นี่... ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ไปเลย หมอนข้างทั้งใบลอยทะลุร่างเขาออกไป ร่างนั้นอันตรธานหายไปทันที ทิ้งไว้แต่เสียง
ผมไปรอข้างล่างนะครับ...อ้อ...อย่าลืมหวีผมนะคุณจี๊ด
คนบ้า ว่าฉันซะเสียเลย เดี๋ยวเหอะอย่าให้ถึงตาฉันเอาคืนนะ...น่าดู เธอบ่นไล่หลังเขาออกไป แล้วเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อจะหยิบผ้าขนหนูแต่ภาพที่ปรากฏในกระจกข้างบานประตูตู้เสื้อผ้า มันทำให้เธอตกใจ เฮ้ย!...นี่หน้าฉันเหรอ 
เกมกล อลเวง...ตอนที่12
