ความคิดเห็นที่ 1 ขนาดตัวอักษร : เพิ่มขนาด | ลดขนาด ต่อ พอออกจากห้องของผู้อำนวยการ ปันนาก็เดินหน้านิ่วคิ้วขมวดขึ้นบันไดไดตรงไปยังห้องพักแพทย์ของโรงพยาบาล ยังไม่มีกะจิตกะใจจะไปราวด์วอรด์หรือตรวจคนไข้บนตึกผู้ป่วยตามปกติในตอนเย็น         ห้องพักแพทย์รวมหรือที่เรียกกันจนติดปากภายในโรงพยาบาลว่าห้องเลาจน์ เป็นห้องสี่เหลี่ยมกว้างตั้งอยู่บนชั้น 5 แยกจากวอร์ดคนไข้ทั่วไป แบ่งพื้นที่ใช้สอยหลักๆ 3 ส่วนคือ ห้องประชุมองค์กรแพทย์ซึ่งกินเนื้อที่เกือบทั้งหมดของห้อง ห้องนั่งเล่นดู ทีวี คอมพิวเตอร์ และส่วนด้านในสุดซึ่งอาจยังไม่อาจเรียกเป็นห้องได้ เพราะมีเพียงโต๊ะ 4 ตัว วางเรียงเป็นแถวยาว สำหรับแพทย์นั่งสรุปเวชระเบียน หรือสรุปประวัติคนไข้ที่จำหน่ายออกจากโรงพยาบาลในแต่ละวันตั้งชิดผนังด้านหลังของตู้หนังสือ ภายในเต็มไปด้วยหนังสือหลากหลายตั้งแต่ตำราแพทย์ วารสารทางการแพทย์ จนถึงหนังสือนิตยสารเพื่อการบันเทิงตั้งเรียงกันอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย เพราะไม่ค่อยมีแพทย์ใช้บริการด้านนี้เท่าใดนัก เนื่องจากการติดตามความก้าวหน้าทางวิชาการสามารถหาอ่าน หรือดูจากอินเทอรเน็ตซึ่งรวดเร็วและสะดวกกว่า                 บนโต๊ะตีกั้นเป็นช่องๆ วางแฟ้มประวัติคนไข้ได้พอดิบพอดี ส่วนใหญ่ยังมีแฟ้มวางกองพะเนินในแต่ละช่อง ด้วยแพทย์ต่างมีงานยุ่ง ยังไม่มีเวลามาสรุป แม้ทางฝ่ายบริหารจะออกมาตรการไม่จ่ายเงินเดือนให้แพทย์ที่ไม่ยอมสรุปเวชระเบียนให้หมดตามเวลาที่กำหนดไว้ก็ตาม          เนื่องจากเลยเวลาเลิกงานไปนานโขแล้ว เมื่อปันนาเข้ามาถึง จึงเหลือแพทย์นั่งคุยกันเพียง 2-3 คนเท่านั้น นายแพทย์ฉัตรมงคลหัวหน้าแผนกศัลยกรรมกำลังนั่งคุยกับนายแพทย์วิกรมแพทย์แผนกเดียวกัน อีกคนที่กำลังนั่งก้มหน้าก้มตาสรุปเวชระเบียนบนโต๊ะด้านในสุดคือแพทย์หญิงแพรวา ศัลยแพทย์หญิงเพียงคนเดียวของโรงพยาบาลเพชรธานี ที่หน้าตาสะสวยถึงขนาดมีแมวมองมาเสนอให้ฝ่ายบริหารส่งหมอแพรวาเป็นตัวแทนของโรงพยาบาลเข้าประกวดความงามระดับชาติเผื่อฟลุกๆ อาจสร้างชื่อเสียงให้โรงพยาบาล หากได้ตำแหน่งนางงามอย่างใดอย่างหนึ่ง เพราะช่วงหลายปีมานี้ คุณหมอนางงามเป็นที่ฮิตฮอตติดตลาดเป็นอย่างยิ่ง ขนาดที่โรงพยาบาลเอกชนบางแห่งแย่งจองตัวไปทำงานตั้งแต่ยังเรียนไม่จบกันเลยทีเดียว                 ไม่รู้ว่าจะเอามารักษาคนไข้หรือเอามาประชาสัมพันธ์โรงพยาบาลกันแน่ คงต้องดูกันต่อไปว่าคุณหมอนางงามจะทำให้ยอดคนไข้พุ่งกระฉูดขึ้นมาหรือเปล่า         "กล้วยมานั่งนี่สิ"         หมอวิกรมที่นั่งหันหน้ามาทางประตูกวักมือเรียกหมอปันนา แต่หล่อนทำเฉยตั้งท่าจะเดินผ่านไปห้องเวชระเบียน เพราะยังกรุ่นๆไม่หายกับคนเป็นพ่อ         โกรธพ่อมาลงที่ลูกนี่แหละ         แต่หมอฉัตรมงคลที่เอี้ยวตัวมองตามหมอวิกรมเรียกไว้เสียก่อน         "มานี่สิกล้วย มานั่งคุยกันก่อน" ไม่เรียกเปล่า ยังตบที่นั่งข้างตัวเป็นการเชื้อเชิญอีกคำรบหนึ่ง         หมอปันนาจึงเดินไปนั่งข้างๆหมอฉัตรมงคล ศัลยแพทย์ฝีมือขั้นเทพ อดีตอาจารย์โรงเรียนแพทย์ที่หล่อนเคารพนับถือเหมือนครูบาอาจารย์คนหนึ่ง         "ได้ยินว่าผู้อำนวยการเรียกไปคุยเป็นชั่วโมงเลยหรือ?" หมอฉัตรมงคลเอ่ยถาม ปันนาทำหน้าเซ็งบ่นว่า "ใช่ค่ะ แถมยังฉายหนังให้ดูอีก"         หมอฉัตรและหมอวิกรมเลิกคิ้วพร้อมกัน         ปันนาเหลือบมองหมอวิกรมแวบหนึ่ง ก็เดาได้ว่า พ่อคงไม่ได้เล่าให้ลูกชายฟัง         "หนังอะไร" หมอวิกรมรีบถามทันที่เมื่อเห็นปันนามีทีท่าลังเล "อย่าบอกนะว่าคลิปส่วนตัวของเรา 2 คนหลุดออกมาทางเน็ต"          ปันนาถลึงตามอง ไม่ทันได้อบรมหมอวิกรม คนที่อาวุโสที่สุดในห้องก็รีบโบกมือห้ามเสียก่อน "วิกรม รูดซิบปากนายบ้างก็ดี ยังไม่พ้นอาทิตย์เลยนะ" หมอฉัตรท้าวความถึงเรื่องที่หมอวิกรมส่งคนไข้กะเทยไปให้หมอปันนาตรวจที่แผนกสูติ         วิกรมได้แต่หัวเราะแหะๆไม่กล้าล้อเล่นต่อ ในโรงพยาบาลใครก็รู้กันทั้งนั้นว่า หมอวิกรมจีบหมอปันนาตั้งแต่สมัยเป็นนักศึกษาแพทย์ แต่หมอปันนาไม่เล่นด้วย ซ้ำยังทำท่ารำคาญออกนอกหน้าชัดเจน แม้ว่าหมอวิกรมจะเป็นหลานชายเพียงคนเดียวของประธานโรงพยาบาลและมูลนิธิเพชรธานี แต่ฝ่ายชายก็มิได้ย่อท้อ ยังเดินหน้าขายขนมจีบซาลาเปา ทำทีเป็นหมาหยอกไก่ทีเผลอตลอด หมอปันนาไปออกหน่วยแพทย์ที่ไหน หน่วยนั้นมักจะได้แพทย์เพิ่มมาอีก 1 คนเป็นของแถมเสมอ         "ปากอย่างงี้ไง เวลาพ่อนายมีอะไรถึงไม่อยากเล่าให้นายฟัง" ปันนาแขวะ         "เรื่องคนไข้คนนั้นหรือเปล่า? " หมอฉัตรมงคลถามตรงๆ "ใช่ค่ะ พี่ฉัตร"          "ตกลงทางญาติจะเอายังไง"          "พี่ฉัตรลองทายดูสิ รับรองทายไม่ถูกแน่" ปันนายังกักไว้เป็นปริศนาไม่ยอมเฉลยง่ายๆ "กล้วยได้ยินเข้ายังงงเลย"         "ถ้าพูดอย่างนี้แสดงว่าไม่ใช่ฟ้องหนังสือพิมพ์ ไม่ใช่เรียกเงิน ไม่ใช่ฟ้องศาล" หมอฉัตรนึกไม่ออก "เอ...แล้วเขาจะเอายังไง คงไม่ใช่ว่าจะแจ้งจับหมอกับพยาบาลติดคุกนะเนี่ย"         หมอรุ่นน้องต่างแผนกส่ายหน้า ผมหางม้าแกว่างไกวไปมา          หมอวิกรมนั่งมองอย่างนึกเอ็นดูอยู่ฝั่งตรงข้าม เขาชอบมองเวลาหมอปันนาส่ายหัว ผมม้าของหล่อนมักจะเกล้ารวบสูงเกือบถึงศีรษะด้านบน จึงยาวเป็นพิเศษ เมื่อใดที่เจ้าของส่ายหน้าไปมาแต่ละที หางม้าจึงสะบัดพริ้วไปมาเหมือนลูกตุ้มนาฬิกาเรือนใหญ่ น่ารักน่าเอ็นดูเป็นที่สุด         "หรือเขาจะให้เราส่งคนไข้กับลูกไปรักษาตัวที่เมืองนอก" หัวหน้าหมอวิกรมพยายามเดาอีก         "ยังไม่ถูก"          "คงไม่ใช่จะเอากล้วยไปทำเมียทำลูกแทนนะ" หมอวิกรมยังอดสอดไม่ได้         "ปากแกนี่ ต้องเป็นฟาร์มเลี้ยงหมาแน่ๆเลย ถึงปล่อยออกมาไม่หมดสักที" หมอกล้วยยัวะ ขยับเท้าขยุกขยิก เจ้าของฟาร์มหมารีบกระเถิบหลบ         "ถ้าโดนคราวนี้อย่ามาหลบข้างหลังผมก็แล้วกัน" หมอฉัตรเองก็เริ่มเอือมระอารุ่นน้อง         "คราวหน้าถ้าพูดหมาๆอีก ฉันจะเอาน้ำกรดกรอกใส่คอ ให้หมาในปากแกตายยกฟาร์มเลย"         หมอวิกรมหน้าจ๋อย คอย่น         "กล้วยเฉลยมาเถอะ เราก็อยากรู้" หมอแพรวา รีบลุกจากโตีะสรุปงานมานั่งฟังด้วย "เขาจะให้เราไปเฝ้าคนไข้ต่อที่บ้านหลังจากคนไข้ออกจากโรงพยาบาลไปแล้ว"         "ฮ้า! " 3 เสียงอุทานขึ้นพร้อมกัน         "ไหมล่ะ ว่าแล้ว..." หมอวิกรมตบเข่าฉาด "ไอ้ญาติคนนี้ต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่แล้ว มันต้องคิดไม่ซื่อแต่แรก”                 ปันนายังไม่ทันจะขยับปากเฉ่งหมอวิกรม แพรวาก็ขัดจังหวะขึ้นมาก่อน     "เดี๋ยวๆกล้วย เขาจะให้เธอเฝ้าถึงเมื่อไหร่? "         "ก็จนกว่าคนไข้จะหายนั่นแหละ"         "สงสัยจะให้ไปเฝ้าเจ้าของไข้ด้วยมั้ง?" หมอวิกรมอดไม่ได้สอดปากเข้ามาอีกตามเคย “พยาบาลใครๆก็ว่ากันทั้งนั้น หน้าตากล้วยเหมือนเมียมันยังกับพี่น้องคลานตามกันมา” วิกรมอดหวาดระแวงไม่ได้ ถึงเขาจะเคยเห็นคนไข้แต่ก็เห็นในเวลาที่เจ้าตัวไม่รับรู้สิ่งใดแล้ว จึงยากจะคาดเดาหน้าตาแต่แรกเริ่มได้ หากพยาบาลหลายคนที่เคยเห็นคนไข้แต่แรกต่างยืนยันเป็นเสียงเดียวกันว่า คนไข้ที่ชื่อทอฝันหน้าเหมือนหมอปันนาราวกับฝาแฝด แต่ไม่มีใครสนใจประเด็นนี้ เพราะคนเราย่อมหน้าตาเหมือนกันได้บ่อยๆ "พวกผักนี่ เลี้ยงดีๆ อยู่ถึงร้อยปียังได้ อีกหน่อยเธอมิต้องค้างเติ่งเหี่ยวคาบ้านเขาเลยหรือ" วิกรมออกอาการไม่พอใจชัดเจน "จะบ้ารึ ใครจะไปยอมเหี่ยวเน่าอยู่บ้านคนอื้น ฉันไม่มีทางยอมหรอก" ปันนาปฏิเสธ "อย่างมากสู้ตายว๊อย" "ถูกต้อง ถูกต้อง นี่แหละถึงจะเรียกว่าปันนาพันธ์แท้ตัวจริง ไม่มีใครเลียนแบบได้" หมอวิกรมรีบยกนิ้วโป้งสนับสนุน         "เห็นด้วยนะ ถึงทางเราจะผิดจริง แต่ญาติคนไข้ก็ไม่มีสิทธิ์มาสั่งการตามอำเภอใจ โรงพยาบาลต้องรับผิดชอบแน่นอนอยู่แล้ว แต่ต้องอยู่ในขอบเขตที่เหมาะสม" หมอฉัตรมงคลพูดอย่างคนมีหลักการ "ผมว่าแปลกนะ ทำไมเขาไม่ให้คนไข้อยู่โรงพยาบาลไปจนกว่าจะฟื้นล่ะ มิง่ายกว่าหรือ"         "นั่นสิคะพี่ฉัตร เรื่องการดูแลคนไข้ไปตลอดชีวิตนี่เป็นสิ่งที่ทางเราต้องทำอยู่แล้ว แต่การที่จะมาเอาคนไข้กลับบ้าน ให้หมอกล้วยไปเฝ้าคนเดียว แพรว่ามันแปลกๆพิกล"         "ถามจริง ญาติคนไข้เคยเห็นกล้วยหรือเปล่า" หมอวิกรมถามอย่างหวาดระแวงระคนหึงหวง มีอย่างที่ไหนเอาหมอผู้หญิงตัวคนเดียวไปเฝ้าคนไข้ที่บ้าน น่าไว้ใจได้ที่ไหน         หมอกล้วยถึงจะไม่สะสวย งามคมขำอย่างหมอแพรวา แต่ก็น่ารักจิ้มลิ้มพริ้มเพรา เหมือนตุ๊กตาบาร์บี้ น่ารักน่าเอ็นดูจะตาย         "ลูกเมียเขาเป็นถึงขนาดนี้ เขาคงไม่มีกะจิตกะใจมาคิดอกุศลกับยายกล้วยหรอก" แพรวาดักคอเพราะรู้ว่าหมอวิกรมคิดอะไรอยู่ "แล้วกล้วยจะทำยังไงต่อ?"         "นี่แหละค่ะ ที่กล้วยอยากจะมาปรึกษา ไม่ใช่ไม่สงสารคนไข้ แต่ว่าจะให้ทิ้งการทิ้งงานไปอยู่บ้านเขา มันทำไม่ได้อยู่แล้ว  ไม่รู้ว่าจะไปนานแค่ไหน ถ้าเป็นปี กล้วยกลับมาคงผ่าตัดไม่เป็น ต้องกลับไปเรียนใหม่" หมอกล้วยระบายความรู้สึกจริงๆให้เพื่อนๆฟัง พลางถอนใจ         "แล้วเคยคุยกับญาติเขาหรือยัง? "          "เคยเจอแต่คนเฝ้า ญาติจริงๆยังไม่เคยพบ"         "ไม่ลองไปพบเขาดู แล้วเสนอให้เขาอยู่โรงพยาบาลเราไปเรื่อยๆ ทางเรารับผิดชอบดูแลเองทุกอย่าง กล้วยจะอยู่เฝ้าที่โรงพยาบาลให้ แถมเครื่องมือที่นี่ก็มีมากกว่า ปลอดภัยกว่ากันมาก" หมอฉัตรมงคลเสนออีกแนวทางหนึ่ง         "ผอ. บอกว่าเสนอเรื่องนี้ไปแล้ว แต่ทางโน้นไม่ยอม เขาอ้างว่าโรงพยาบาลมีเชื้อโรคเยอะ เขาไม่อยากให้คนไข้จบลงด้วย Hospital Acquired Pneumonia รักษายาก อัตราดื้อยาก็สูง อีกอย่าง ถ้าคนไข้ได้ไปอยู่ในแวดวงคนที่รู้จักกับเขา คนไข้อาจจะฟื้นเร็วกว่า"         "เอ....นี่ญาติเขาพูดเองหรือ? " หมอแพรวาสงสัย         "เราไม่ได้เจอเอง ฟังจากที่ผอ.เล่า"         " พี่ว่ายังไง กล้วยก็ต้องไปลองคุยกับสามีของคนไข้เองแล้วล่ะ"         "แต่ผมว่า กล้วยอย่าไปเจอญาติเขาเลย เพราะว่าเธอเป็นหมอที่อยู่เวรคืนนั้น เดี๋ยวผมจะไปบอกพ่อให้ช่วยพูดให้อีกที" หมอวิกรมรีบกันท่า         "แต่พี่ว่ากล้วยนั่นแหละ ควรจะไปพูดกับเขาโดยตรง บอกเขาไปว่าเราไม่สะดวกเรื่องอะไร" หมอฉัตรมงคลยังยีนยันความคิดเดิม "ผอ.คงช่วยพูดแทนหมดแล้ว แต่ไม่สำเร็จ ถึงมาบอกกล้วย"         "ใช่ เห็นด้วยกับพี่ฉัตร เขาไม่มีสิทธิ์จะมาชักจูงให้เราทำทุกอย่างที่เขาต้องการได้" แพรวาเห็นด้วยกับหมอรุ่นพี่ แล้วหล่อนก็นึกอะไรขึ้นมาได้ "ลืมไปเลย เรื่องหนังที่กล้วยว่า มันเกี่ยวกับอะไร"         หมอปันนาทำท่าหนักใจเมื่อเฉลยว่า "ก็นี่แหละ ที่ทำให้เขาบังคับเราได้ จำวันที่พวกเราประชุมเรื่องคนไข้วันนั้นได้ไหม ทางญาติคนไข้ให้คนมาแอบติดเครื่องถ่าย วีดีโอ ที่พวกเราคุยกันในห้องประชุม ผอ.เอามาให้ดู ถ่ายหลายมุมด้วย แสดงว่าซ่อนกล้องไว้หลายที่"         "ฮ้า....." ทุกคนทั้งตกใจ ทั้งประหลาดใจ จนพูดไม่ออกไปตามๆกัน         “คนอย่างนี้ ยิ่งไม่ควรไปอยู่ด้วยใหญ่ มาเฟียชัดๆ เกิดไม่พอใจอะไรขึ้นมา มิจับหั่นเป็นหมูบะช่อไปเลยหรือ” หมอวิกรมยิ่งคัดค้านหัวชนฝา โรงพยาบาลจะเป็นอย่างไร ช่างหัว ยายกล้วยปลอดภัยก็พอแล้ว         ส่วนแพรวากำลังคิดย้อนไปถึงวันนั้น ยังจำได้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น         การประชุมในวันนั้น          สงครามเสื้อกาวน์          การถกเถียงจากความคิดเห็นที่แตกต่างกัน จนลงเอยด้วยการขุดเรื่องไม่ดีของแต่ละฝ่ายมาประจานกัน เพื่อเอาชนะคะคานกันเอง เหมือนสาวไส้ให้กากินก็คงไม่ผิด         ภาพเหตุการณ์วันนั้น แพรวายังจำได้มิลืมเลือน เหมือนผุดขึ้นมาในความทรงจำอีกครั้งหนึ่ง [ ค้นหาเว็บบอร์ดทุกโรงเรียน แวะไปล่างสุดโฮมเพจ Dek-D ] จากคุณ : mamahuhu เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 55 11:23:38

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณกิ้ฟจากคุณ Sniper-1500watt,คุณห้าสิบป่าย, :คุณ::อาราเร่:::, คุณนารีจำศีล นี่เป็นผลงานเรื่องแรก เขียนเป็นนิยายชุดสามเรื่อง วงการแพทย์ หมอแพรวาเป็นนางเอกเรื่องที่สองค่ะ ถ้ามีผิดพลาด เขียนผิด สะกดผิด หรือเรียกชื่อโรงพยาบาลผิด หรืออะไรก็ตาม ช่วยชี้แจงเพื่อการแก้ไขต่อไป ขอบคุณค่ะ ทีแรกใช้ชื่อเทพธานีค่ะ แต่พอเปิดเน็ตดู มีโรงบาลชื่อนี้จริงเลยต้องเปลี่ยน เป็นเพชรธานี หากยังมีหลงบ้าง ช่วยแจ้งด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ >> เรื่องราวความรัก ความแค้นระหว่างอดีตนักศึกษาแพทย์เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง  ที่มีเหตุจำเป็นถูกใส่ร้ายจนเรียนไม่จบ ต้องจากไปต่างบ้านต่างเมือง จากหญิงคนรักที่ทำให้เขาเจ็บปวดสุดแสนสาหัส >> คุณเตชินีมารดาของเตชิตหรือเตย วัย 5 ขวบได้แนะนำให้เด็กชายรู้จักกับเด็กหญิงปันนาหรือกล้วย ที่กำลังนอนอ้าปากจิ้มลิ้มสีชมพูสดใสหัวเราะเอิ้กอ้ากบนเปลเด็กทารก >> ปันนาไม่อยากคิดว่า ตลอด 10 ปีมานี้ เตชิตตัดขาดทุกอย่างในอดีต >> ปันนายังมีความเชื่อมั่นว่า สายสัมพันธ์เหนียวแน่นกว่า 18 ปีระหว่างหล่อนกับพี่เตย เรื่องของเวลา ก่อปัญหากับนิยายทุกเรื่อง แพทย์ทั่วไป เข้าเรียนตอนอายุ 18-19 ปี (จากระบบการเรียนของไทยเรา เริ่มเรียนตอน 6-7 ขวบ, เรียน 12 ปี) จะต้องเรียนแพทย์ 6 ปี + ทำงานใช้ทุน 3 ปี + เรียนต่อเฉพาะทางอีก 3 ปี จึงจะเป็นแพทย์เฉพาะทางได้ ยกเว้นสาขาพิเศษ ที่ทำงานใช้ทุน 1 ปีก็ต่อได้เลย พระเอก "อดีตนักศึกษาแพทย์เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง" เกียรตินิยมอันดับ 1 แปลว่าเรียนจบแล้ว นศ.พ. แปลว่า ยังไม่ได้รับใบประกอบโรคศิลป์ จึงยังเป็นแค่ นศ.พ. ซึ่งน่าจะอายุประมาณ 24-25 นางเอก "รู้จักกันกว่า 18 ปี" = 18+ เกิดเรื่องมา 10 ปี = 10 สองอย่างรวมกัน หมอปันนาน่าจะอายุ 28+ ถ้าตอนเกิดเรื่อง อายุ 18 ปีนิดๆ คุณหมอปันนา .. เจ้าชู้น่าดูนะ "ปันนายังไม่ได้แต่งงาน ข่าวนี้คงมีอะไรผิดพลาด หล่อนคงเลิกกับผู้ชายคนนั้นไปแล้ว" ผู้ร้าย (?) ม.6 เอ๊ง .. มีผู้บ่าวสองคนมารายล้อม พระเอก จีบมาตั้งตะเกิด ยอมๆ ไป .. ไม่มีปัญหาอะไร แต่ผู้ร้าย เอ๊ย อีกคนนึง ถึงกะขนาดเอ่ยปากว่าจะแต่งงานด้วย .. แสดงว่าฝ่าด่านอรหันต์ วนซ้ายวนขวาเกาะแกะๆ ตั้งแต่เธอยังผูกคอซอง! .. ละเอียดเกินไปไหมหว่า? .. จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง   ขอบคุณมากค่ะ คุณแมวเหมียวพุงป่อง ที่สนใจรายละเอียดเหล่านี้ หมอกล้วยอายุ 18 ปี พอดี พ่อเธอล้มละลาย  เพราะแม่เลี้ยง เอาเงินไปเล่นการพนัน จึงบังคับเธอแต่งงานกับภูวดล รุ่นพี่เรียนยูโดของเธอ  เขารักกล้วยมากกก เขากำลังจะไปเรียนต่อเมืองนอก พ่อเลยจะให้หมอกล้วยไปด้วย จะได้ห่างๆ เลิกกับพระเอกที่หมดตัวแล้วเพราะพ่อหมอกล้วยเองนั่นแหละ แต่หมอกล้วยไม่ยอมค่ะ เลยเกิดเรื่องเกิดราวขึ้นมา และหมอกล้วยทั้งที่เรียนหนังสือไม่เก่ง ต้องมาเรียนแพทย์ แต่มีเป้าหมายสำคัญบางอย่าง หมอกล้วยไม่เจ้าชู้เลยค่ะ เธอนิสัยห้าวๆ ไม่สนใจชายใด นอกจากพี่เตยคนเดียว ส่วนพระเอก ทางทฤษฎี ถือว่าเรียนจบเพราะสอบลงกองปีหกแล้ว แต่ทางปฏิบัติ ยังไม่จบเพราะพอมีเรื่องเจอของกลาง ทั้งที่ถึงจะได้ที่หนึ่ง แต่ ถูกจับ ทางมหาลัยก็ไม่ส่งชื่อเข้ารับใบประกอบวิชาเวชกรรม  พี่เตยจึงลอยเท้งเต้งหมดอนาคต ไปด้วยประการฉะนี้แลค่า ส่วนเพื่อนหมออีกคนของเตย สอบตก แต่ทางมหาลัยให้สอบซ่อม แล้วก็รับใบประกอบอย่างงามสง่า สมัยสิบปี ยังไม่มีสอบสามเสต็บเพื่อรับใบประกอบช่วงก่อนสอบลงกองปลายปี เหมือนสมัยนี้ ทางมหาลัยถือว่า คนที่เป็นขโมย ไม่คู่ควรจะเป็นหมอค่ะ เรื่องเรียนแพทย์สูติของหมอกล้วย หมอกล้วยเรียนสูติช่วงหมอสูติขาดแคลนเพราะโดนฟ้องบ่อย เลยได้เรียนโดยใช้ทุนแค่ปีเดียว แต่ในนินยาย ไม่อยากให้นางเอกแก่ เลยตัดปีเดียวทิ้งไปซะ อิอิ แก้ไขเมื่อ 21 ต.ค. 55 15:06:07 แก้ไขเมื่อ 21 ต.ค. 55 12:08:35 แก้ไขเมื่อ 21 ต.ค. 55 11:57:47 จากคุณ : mamahuhu เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 55 11:51:15