ที่คั่นหนังสือ

ทุกครั้งที่ได้ออกเดินทางไปยังสถานที่ใหม่ๆ  บุคคล เรื่องราวและสถานที่มักจะำนำเราย้อนเวลากลับไปสู่ห้วงความทรงจำที่เคยเกิดขึ้นมาครั้งหนึ่งในชีวิต เฉกเช่น ณ วันนี้การเดินทางของผมยังคงก้าวต่อไป จุดหมายปลายทางอยู่ที่ใดคงไม่สำคัญ ตราบใดที่ตลอดเวลาที่เรายังมีความสุขกับเส้นทางที่เลือกเดิน และยังมีกำลังใจที่จะก้าวเดินต่อไปด้วยเท้าของเราเอง

ความจำครั้งสมัยตอนยังเรียนอยู่สมัยประถมยังคงคุกรุ่น เดือนกันยายนก่อนปิดเทอมจะเป็นเืดือนที่โรงเรียนส่วนใหญ่มักจะจัดงานสัปดาห์หนังสือ เพื่อที่จะส่งเสริมให้เด็กๆรักการอ่าน โรงเรียนหวังว่าเด็กๆอย่างเราจะซื้อหนังสือเป็นตั้ง เพื่อเอาไปอ่านพัฒนาความรู้ในช่วงปิดเทอม

แต่ถึงอย่างว่า เด็กประถมธรรมดาคนหนึ่งคงไม่ได้ให้สนใจหนังสือทางด้านธุรกิจ ปรัชญา หรือหนังสือพัฒนาตัวเองซักเท่าไหร่นัก มีก็แต่หนังสือการ์ตูน และของเล่นที่มาออกบูธสนองความต้องการของลูกค้ากันให้จ้าละหวั่น

หนังสือที่ได้ถูกคัดสรรโดยเด็กประถมธรรมดาคงหนีไม่พ้นหนังสือการ์ตูนโคนัน โดเรมอนท่องโลกวิทยาศาสตร์ หรือของเล่นอย่างตัวต่อกระดูกไดโนเสาร์เรืองแสง

ในความเป็นเด็กธรรมดาที่อยากรู้อยากเห็น หนังสือทุกเล่มที่ซื้อมามักจะถูกเปิดอ่านตั้งแต่วันแรก และบางครั้งหนังสือเล่มนั้นก็ดึงดูดให้สามารถอ่านจบภายในระยะเวลาอันสั้น ความสนใจในผู้อ่านที่มีต่อเนื้อหาในหนังสือ อีกทั้งความสนุกในแบบเด็กๆที่เกิดขึ้นจากการอ่าน ได้สร้างจินตนาการให้โลดเล่นไปกับตัวละครต่างๆในเรื่อง จึงทำให้การอ่านหนังสือการ์ตูนซักเล่มสร้างความตื่นเต้นในทุกๆหน้าจนไม่อาจวางลง

งานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติถูกจัดขึ้นอีกครั้งในวันนี้ แน่นอนที่งานยิ่งใหญ่ขนาดนี้คงไม่ได้มีขายแค่หนังสือการ์ตูนหรือตัวต่อเรื่องแสงสำหรับเด็กๆเท่านั้น  หนังสือมากมายถูกนำมาเสนอจัดเรียงรายตามบูธต่างๆ อีกทั้งยังเป็นการพบปะกันระหว่างผู้เขียนกับผู้อ่านโดยตรงด้วย

ถ้าเปรียบพริตตี้ในงานมอเตอร์โชว์ได้ดั่งกับนางฟ้าที่ส่งมอบความสวยงามและความหรูหราของรถ นักเขียนตามบูธต่างๆในวันนี้คงเป็นเสมือนเทวดาผู้จุดประกายทางด้านความคิดของผู้อ่านอีกหลายๆท่าน

ในทุกๆครั้งที่ซื้อหนังสือ สิ่งของที่มักจะถูกแนบมาพร้อมกับการชอปปิ้งหนังสือคงหนีไม่พ้นแผ่นกระดาษสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่เรียกว่า "ที่คั่นหนังสือ"

ที่คั่นหนังสือถูกสอดเข้ามาโดยมิได้รับเชิญเป็นประจำ ราวกับสำนักพิมพ์ต่างๆต้องการเซอร์ไพรซ์ผู้อ่านด้วยของขวัญที่ดูบอบบางเช่นนี้

หลายๆครั้งที่เรามองข้ามความสำคัญของกระดาษที่บอบบางแผ่นนี้ ถ้าเปรียบชีวิตเราเหมือนหนังสือซักเล่ม การเดินทางของเราคงต้องเริ่มต้นจากหน้าปก คำนำ สารบัญ เนื้อหา บรรณานุกรม และปกหลัง จนกว่าที่การเดินทางตั้งแต่หน้าแรกจนถึงหน้ากระดาษแผ่นสุดท้ายจะสิ้นสุดลง แน่นอนที่ผู้อ่านอาจจะต้องหยุดพักสายตา หรือก็เพื่อทบทวนเนื้อหาที่อ่านผ่านมาแล้ว

เมื่อการเดินทางไปแต่ละหน้าของหนังสือเป็นศิลปะการนำเสนออย่างหนึ่งของผู้เขียน ทำให้ผู้อ่านไม่สามารถเข้าใจเนื้อหาทั้งหมดจากการอ่านข้อสรุปในบทสุดท้าย

หนังสือทุกๆเล่มถูกเรียบเรียงสร้างสรรค์โดยผู้เขียนที่ต้องการให้ผู้อ่านเดินทางไปพร้อมกับตัวอักษรทุกๆบรรทัดอย่างละเมียดละไม ความสวยงามที่เกิดขึ้นระหว่างบรรทัดต่อบรรทัด หน้าต่อหน้า บทต่อบท มิอาจทำให้ผู้อ่านกระโดดข้ามสิ่งที่ผู้เขียนตั้งใจที่จะนำเสนออยู่ภายในนั้น

"ที่คั่นหนังสือ" จึงถูกออกแบบมาให้ผู้อ่านได้มีเวลาหยุดพักและทบทวนเนื้อหาก่อนที่พลิกไปยังหน้าของหนังสือหน้าถัดไป

การใช้ชีวิตก็เช่นกันคงไม่มีใครต้องการจะเร่งฝีเท้าตัวเองก้าวไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูงสุดเพื่อให้ถึงจุดหมายปลายทางของตัวเอง บางครั้งความเร็วไม่ได้บ่งบอกว่าการเดินทางครั้งนี้จะไปถึงจุดหมายปลายทางที่ถูกต้องชัดเจนนัก การหยุดพักทบทวนเพื่อตั้งหลักใหม่ในบางคราว จะทำให้เราไปยังทิศทางที่ถูกต้องมากยิ่งขึ้น

การหยุดทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นก็เพื่อตรวจสอบเส้นทางว่าเรายังเดินไปตามจุดมุ่งหมาย หรือไปตามความฝันที่ตั้งใจไว้หรือไม่  หากผิดทางก็ต้องกล้าที่จะเริ่มคิดเปลี่ยนกลับไปให้ถูกทาง หรือหากเดินไปตรงตามเป้าหมายแต่ละจุดที่ตั้งไว้แล้ว ก็ควรหาวิธีแปลกๆใหม่ๆเพื่อล่นระยะเวลาในการเดินทาง

การอ่านหนังสือซักเล่มก็เช่นกัน หากเนื้อหาที่อ่านผ่านมาแล้วทำให้เกิดข้อสงสัย ก็ควรที่จะหาวิธีทำความเข้าใจกับเนื้อหานั้นๆให้ถูกต้องเสียก่อน เพราะการละเลยอาจจะทำให้เนื้อหาที่อยู่ในหน้าถัดไปผิดเพี้ยนไปจากสิ่งที่ผู้เขียนต้องการที่จะนำเสนอสิ่งที่ดีที่สุดให้กับเรา

ชีวิตในแต่ละวันก็เหมือนการพลิกหน้าหนังสือถัดไปเพื่อพบเจอเรื่องราวที่ดูแปลกใหม่อยู่เสมอ เป็นธรรมดาที่ชีวิตมนุษย์ต้องเคยทำในสิ่งที่ผิดพลาดมาบ้าง การจมอยู่ในความผิดพลาดครั้งนั้นอาจจะทำให้เราหมดกำลังใจ ไม่อยากที่จะเดินต่อไป หรืออยากจะหยุดพักไปตลอดทั้งชีวิต

ทางที่ดีลองมองหา "ที่คั่นหนังสือ" ซักอันมาเป็นจุดหยุดพักเพื่อทบทวนเรื่องราว ความรู้สึก ความคิด ณ เวลาหนึ่งอาจจะมีเรื่องราวที่ทุกข์บ้าง เศร้าบ้าง แต่อย่างน้อยเจ้าที่คั่นหนังสือก็คอยเป็นเพื่อนคู่ใจ เผื่อวันนี้เราจะไม่ได้จมอยู่กับความรู้สึกที่ไม่ดีเดิมๆอยู่ตลอดไป  จุดๆนี้เป็นช่วงเวลาที่เราขอแค่เวลาไว้หยุดพักชั่วคราวและทบทวนทุกเรื่องราว พอถึงเช้าวันใหม่กำลังใจและศรัทธาที่มีอยู่จะผลักดันให้ชีวิตก้าวเดินต่อไป เพื่อพบกับความตื่นเต้นที่รออยู่ในหน้าหนังสือบทถัดไป และพร้อมที่จะพลิกอ่านต่อไปจนถึงบทสุดท้ายของหนังสือเล่มนี้

และในฐานะตัวแทนของ "ที่คั่นหนังสือ"  ขอสัญญาว่าเราจะเดินเคียงข้างกัน เพื่อค้นหาความสุขบนโลกใบนี้ไปจนตลอดเส้นทางที่เราเลือกเดิน

และเราจะเติบโตไปด้วยกัน .....

ที่มา : pitiphoomh.blogspot

จากคุณ	: hammerbt
เขียนเมื่อ	: 21 ต.ค. 55 15:52:09