ลองเขียนดูครับ "ขาของฟุตบาท"

เป็นที่รู้กันว่าฟุตบาทมีขา หน้าตาของมันไม่ได้ต่างอะไรไปกับฟุตบาทที่เราเห็นอยู่เป็นประจำหรอก คุณลองคิดถึงภาพตัวหนอนที่ถูกที่นวดแป้งกลึงกลิ้งจนเป็นแผ่น ไม่สิ น่าจะใกล้เคียงกับชิ้นส่วนคอมพิวเตอร์สีดำที่มีขาเป็นโลหะนำไฟฟ้า นั่นล่ะ ฟุตบาทที่มีขา

ทีนี้เมื่อฟุตบาทมีขา ทางภาครัฐก็เลยต้องจัดระเบียบให้พวกฟุตบาทเหล่านี้ ก็เพื่อสร้างความเป็นระเบียบเรียบร้อยและไม่ให้ฟุตบาทเหล่านี้เป็นอัมพาตก่อนวัยอันควร ถ้าเป็นวันคู่ ฟุตบาทจะได้รับอนุญาตให้ขยับขาข้างซ้ายได้ พวกมันจะขยับขาซ้ายออกไปด้านข้าง กินเนื้อที่ราว ๆ หนึ่งถึงสามเมตรตามแต่สภาพอากาศจะอำนวย ถ้าวันไหนร้อนมากเราก็จะได้ฟุตบาทขนาดยาวหน่อย (นักชีววิทยากล่าวว่า นั่นเป็นกระบวนการคลายความร้อนของพวกมัน อึ๋ย สยอดสยองชะมัดเลย) เอาเป็นว่าในวันคู่ ฟุตบาทที่อยู่ด้านขวาของถนนก็จะกว้างขึ้น (เพราะยืดขาซ้ายออก ส่วนฟุตบาทด้านซ้ายของถนนจะยังคงมีขนาดพื้นที่เท่าเดิม เพราะขาซ้ายของมันถูกยึดติดกับอาคารบ้านเรือน) พอมาวันคี่ ฟุตบาทจะได้รับอนุญาตให้ขยับขาข้างขวาได้ ภาพถนนก็จะแปรเปลี่ยนไป ถนนทางด้านขวาจะมีขนาดกว้างกว่าถนนทางด้านซ้าย

แรกเริ่มก่อนที่ฟุตบาทจะมีขา ทุก ๆ อย่างอยู่ในสภาวะปกติ แต่ครั้นพอฤดูร้อนครั้งนั้น--ที่ฟุตบาทขยับขาได้ ปัญหาต่าง ๆ ก็ตามมาไม่รู้จบ แม้ในตอนแรกประชาชนจะตื่นเต้นกับขาของฟุตบาทที่มีรูปร่างคล้ายอุ้งมือกบ เรียงยาวกันไปจนสุดถนน แต่หลังจากที่ตื่นเต้นกันเสร็จ ถนนทุกสายก็แทบจะเป็นอัมพาต เนื่องจากขนาดของถนนถูกบีบให้แคบลงอย่างช่วยไม่ได้ รถติดยาวเป็นหางว่าว ไม่พอที่หางว่าวยังมีดินก้อนหนึ่งพอกติดอยู่ด้วย การประท้วงให้ขยายขนาดถนนเกิดขึ้นเป็นระยะ ๆ แต่หลังจากผ่านไปสามเดือน ทุกคนก็เริ่มชินชากับภาพรถติดในตอนเช้า

เมื่อมีวิกฤต โอกาสย่อมเกิด คำพูดนั้นเป็นวลีอมตะทีเดียว บางคนที่ที่ทนไม่ไหวกับรถติดก็เริ่มหันมาเดินบนทางเท้าที่มีขนาดใหญ่โตโออ่า กิจกรรรมปูพรมแดงในวันคู่ยิ่งทำให้ทุกคนเริ่มหันมาเดินมากขึ้น บางคนก็ถีบจักรยานอวดโฉมสีสันแห่งฤดูร้อนกันบนอิฐรูปตัวหนอนที่ถูกยืดไปมาจนคล้ายแป้งโมจิ คนค้าขายต่าง ๆ อย่างแม่ค้าส้มตำ พ่อค้าหมูปิ้ง ร้านร้อยมาลัย ร้านเช่าพระ ร้านหนังสือมือสอง ร้านขายมือถือ ทุกร้านล้วนเป็นที่นิยม ไม่นานทุกผู้คนต่างพาเหรดกันมาค้าขายบนฟุตบาทที่เต็มไปด้วยขาตีนกบแห่งนี้

ความคึกคักและสีสันพลันปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่นานรัฐบาลก็ประกาศจุดขายใหม่ของประเทศ ‘ตลาดฟุตบาท’ แซงหน้าสวนจตุจักร ด้วยเนื้อที่ทุกตารางเซนติเมตรทั่วกรุงเทพ ท่านเลือกเดินได้ตามใจ ป้ายบิลบอร์ดขนาดใหญ่ถูกแปะไว้ทั่วทางด่วน ข้างล่างมีกรอบสีขาวเล็กประดับสัญลักษณ์ อะเมซิ่งไทยแลนด์ สีทองอร่าม

ชีวิตโดยทั่วไปของพ่อค้าแม่ค้าเองก็วุ่นอยู่ไม่น้อย เพราะนอกจากต้องตื่นเช้ามาจับจองพื้นที่บนทางเท้าที่เปลี่ยนไปทุก ๆ วันแล้วยังจะต้องกังวลกับเวลาทำมาหากินอีกด้วย ภาพของตลาดยามค่ำคืนนับว่าน่าประทับใจเป็นอย่างมาก คุณเคยดูเรื่อง ‘ซินเดอเรลล่ากับรองเท้าแก้วทั้งเจ็ด’ มั้ยล่ะ? พอเที่ยงคืนปุ๊บ ความอลหม่านจะเกิดขึ้นในบัดดล ขาของฟุตบาทจะเริ่มขยับตัวกลับเข้าไปในที่ของมัน ในขณะที่ฟุตบาทอีกฟากของถนนก็เริ่มค่อย ๆ ขยับขยายออกอย่างช้า ๆ คดีบาดเจ็บจากการหกล้มและโดนฟุตบาทเหยียบเท้า พุ่งพรวดสูงขึ้นในรอบเจ็ดเดือนที่ผ่านมา (อ๋อ ใครที่ลืมจอดรถทิ้งไว้ที่ริมฟุตบาทเกินเที่ยงคืน ประกันชั้นสามเค้าไม่รับเคลมนะจะบอกให้)

ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง--เจ็ดวัน ฟุตบาทนั้นเต็มไปด้วยชีวิตมากมายด้านบน ผู้คนเหยียบย่ำมันอย่างรู้คุณค่าบ้าง ไม่รู้คุณค่าบ้าง นักชีววิทยาคนเดิมกล่าวว่า สำหรับพวกมัน การที่มีคนเดินเยอะขึ้น เปรียบเสมือนการนวดหลังดี ๆ นี่เอง เพียงแต่ปัญหาอย่างนึงที่ยังแก้ไม่ตกคือปัญหาการทิ้งขยะ เพราะนั่นจะทำให้ฟุตบาทรู้สึกระคายเคือง ขยับไปมาไม่ยอมหยุดนิ่ง จนพื้นกลายเป็นลอนคลื่น ก็ใช่น่ะสิ พวกมันมีแต่ขา ไม่ได้มีมือที่จะมาเก็บขยะออกจากหลังมันนี่นา ภาษีมากมายถูกเทลงไปกับการทำความสะอาดและการดูแลประคบประหงมฟุตบาทตีนกบ

ไม่ใช่ว่าจะมีแต่คนที่ชื่นชอบฟุตบาทที่คล้ายจะมีชีวิต หลายฝ่ายเริ่มออกมาให้ความเห็นเชิงวิตกกังวลว่าในอนาคตฟุตบาทจะแก่ลงหรือเปล่า มันจะโมโหขึ้นมาสักวันหรือเปล่า การที่มันมีขาไมได้การันตีว่ามันจะต้องเดินขยับออกทางด้านข้างเสมอไป บางทีปีหน้ามันอาจจะเบื่อแล้วขยับเข้ามาด้านในแทนก็ได้ ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้วบรรดาคนที่เดินทางไปมาบนฟุตบาทมิต้องเดินเบียดกันจนเสียดสีหรือ โอ ภาพชายหนุ่มเดินเบียดอยู่กับดาราสาวเซ็กซี่ อัดกันเป็นปลากระป๋องบนพื้นฟุตบาทคับแคบ กลิ่นกายสาวรุ่นผสมกับกลิ่นแป้งละมุนไหลทะลักเข้ามาอย่างไม่ได้ตั้งตัว ถ้าเป็นยังงั้นก็ดีน่ะสิ ฝ่ายแม่ค้าพูดขึ้นอย่างติดตลก โอ๊ย ไม่เป็นไรหรอก พวกเราก็แค่ย้ายกันไปขายของบนถนนที่กว้างขึ้นก็ได้ ไม่เห็นจะเป็นไร

เมื่อเข้าสู่เดือนที่แปด- ฤดูหนาว สิ่งที่นักวิชาการคาดคิดก็เกิดขึ้น ฟุตบาทไม่ได้เดินขยายออก วันคี่วันหนึ่งของกลางเดือนพฤศจิกายน พวกมันยกขาขวาขึ้นอย่างพร้อมเพรียง แล้วก็เขยิบร่างกายชิดเข้ามา พวกมันก้าวอย่างเชื่องช้า ทีละหนึ่งนิ้ว ทีละหนึ่งนิ้ว

“อยู่ดี ๆ ก็เห็นเศษขยะขยับไปมา ทีแรกก็ไม่ได้เอะใจอะไร แต่พอเพ่งดูแล้วก็พบว่าเศษกระดาษหนังสือพิพม์ยับยู่ยี่กำลังหมุนรอบตัวเองอยู่กับที่ เหมือนลูกโลกกำลังหมุนเลยล่ะครับ เปลือกกล้วยหอมที่อยู่บนพื้นค่อย ๆ ย่นเหมือนเมียที่บ้านเลยครับ” พนักงานกวาดถนนเล่าพร้อมกลั้วหัวเราะในลำคอ พวกเขาเป็นกลุ่มคนแรก ๆ ที่เห็นความเปลี่ยนแปลงของฟุตบาทอย่างชัดเจน

ด้วยความกว้างที่ไม่ถึงเมตร บวกกับความหนาวเหน็บในยามค่ำคืน ไม่มีใครเดินเล่นหรือถีบจักรยานบนฟุตบาทอีกแล้ว อิฐตัวหนอนเริ่มบีบรัดแน่นขึ้น และแน่นขึ้นจนไม่ได้มีรูปทรงยาวยืดเหมือนแป้งโมจิอีกต่อไป ตอนนี้หน้าตามันเหมือนพิมพ์วุ้นใบเตยของจังหวัดนครปฐม

แต่ถึงกระนั้น ในรอยแยกความกว้างไม่กี่มิลลิเมตร ก็มียอดอ่อนสีเขียวผุดขึ้นมาอยู่ดี น่าเสียดายที่ไม่ค่อยมีใครได้สังเกตเห็นมัน แม้กระทั่งคนกวาดถนน

แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 55 23:16:18

แก้ไขเมื่อ 21 ต.ค. 55 17:24:47

แก้ไขเมื่อ 21 ต.ค. 55 17:21:59

จากคุณ	: pom-mop
เขียนเมื่อ	: 21 ต.ค. 55 17:18:33