ความทรงจำที่ถูกลืม(18+)-ตอน1 [PART2/2]
|
|
Vio Bli Sou: ความทรงจำที่ถูกลืม(18+)
เจ้าชายนา่สเกียแห่งแกรนเตลไม่เคยคิดหรอกว่าเขาจะต้องเห็นความสำคัญของสตรีนางหนึ่งซึ่งเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่เกิดขึ้นจากการทดลอง ... สำหรับเขาแล้ว ... เธอเป็นแค่เครื่องจักรที่ใช้แล้วทิ้งเท่านั้น
บทนำ
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12803648/W12803648.html
ตอน1[PART1/2]
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12803685/W12803685.html
\\\\\\\\\\\\
มาอัพตอนเพิ่มค่า ^^~
ขอให้อ่านสนุกนะคะ
ตอน1 [PART2/2]
ผมคิดถึงสิ่งที่ลานินกำลังจะทำ
เมื่อผมพูดเช่นนั้น แอชลีย์ก็วางมีดและช้อนลงข้างจาน เธอเลื่อนแนปกิ้นซับริมฝีปากอวบอิ่มก่อนจะหันมาจับจ้องมองสายตาของผมอย่างจริงจัง
แน่นอน ... ผมบอกความรู้สึกของผมให้แก่เธอทุกเรื่องไม่เว้นแม้แต่เรื่องความเกลียดชังของผมที่มีต่อท่านอาคนดีของเธอด้วยก็ตาม
วันนี้คุณคงไม่ได้ทะเลาะกับท่านอาหรอกใช่ไหม?
ผมไม่ได้ทะเลาะผมบอกพลางหันมามองดูอาหารหอมๆบนจานเบื้องหน้าตนเอง พยายามหลีกสายตาขวางๆของแอชลีย์ ตลอดทั้งวันนี้เขาต้องเข้าร่วมประชุมกับรัฐบาลเฮงซวยนั่น ผมคงทะเลาะกับเขาพรุ่งนี้
แอชลีย์นั่งเงียบตีสีหน้าบูดบึ้งใส่ทันที ผมชำเลืองเธอก่อนจะต้องหัวเราะขำขัน
มันไม่ตลก
ใช่ ... มันไม่ตลก
ความคิดของพระราชาลานิน เดอบีลเกี่ยวข้องกับความเป็นความตายของแกรนติเนล มันอยู่ที่การตัดสินใจของเขาและรัฐบาลแกรนติเนลก็ต้องทำทีสอดรู้สอดเห็นคอยยุยงส่งเสริมเขาไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม
ผมรู้ ... แต่ถ้าหากเขาเห็นด้วยกับการกระทำของรัฐบาลแกรนติเนล ผมก็ยอมไม่ได้หรอก
คุณควรจะรับฟังความเห็นของพวกเขาบ้าง
ผมฟังมามากพอแล้ว
ชามัลลีน้ำเสียงไม่พอใจนั้นบางทีก็ฟังดูน่ารักจนน่าหยิก ผมไม่สนใจแววตาค้อนใส่เลยสักนิด
คุณหัวเราะฉัน
ผมฉีกยิ้มให้แก่แฟนสาว ไม่เอาน่าแอชลีย์ เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กๆน่ะไม่ต้องสนใจหรอก
ใครเป็นเด็ก?เธอทำหน้ามู่ทู่ลุกขึ้นยืนและโน้มตัวท้าวสะเอวจับจ้องมองผมราวกับต้องการจะหั่นผมเป็นชิ้นๆ
คุณเป็นเด็ก
คุณก็เด็ก
ผมโตแล้ว
เราสองคนอายุเท่ากัน
ผมเหยียดยิ้มยักคิ้วหลิ่วตา แม้ว่าแอชลีย์หัวเสียเพราะคำพูดของผมแต่ก็เชื่อเถอะว่าอีกสักพักเธอก็จะกลับมาอารมณ์ดี ความน่ารักของเธอเฉกเช่นนี้ทำให้จิตใจอันแข็งกร้าวของผมละลายลงในทันที
ผมอายุมากกว่าคุณสามเดือน
แอชลีย์ได้ยินเสียงพี่เลี้ยงของตัวเองหัวเราะก็ต้องหันไปถลึงตาใส่ เธอกลับไปนั่งที่เดิมและถอนหายใจ
ฉันไม่เข้าใจเลยว่าเราจะต้องเถียงกันด้วยเรื่องแบบนี้ทำไม
ก็เพราะว่าคุณอยากจะเถียง
ฉันเปล่า ... ฉันเพียงแค่ต้องการให้คุณคิดในแง่ดีต่อผู้ที่ปกครองแกรนติเนลของเราบ้าง
ผมไม่ได้ตอบ นั่งทานอาหารต่อไปสักครู่ และเมื่อสายตาของผมเลื่อนมาเห็นแก้มแดงๆกับสีหน้างอนใส่ ผมก็ต้องลุกขึ้น เดินอ้อมโต๊ะอาหาร โอบไหล่ของแฟนสาว โธ่ แอชลีย์ ... ผมรู้ว่าผมกำลังทำอะไรอยู่พูดจบก็เลื่อนนิ้วก้อยขึ้นหวังจะให้เธอเกี่ยวก้อยยกโทษให้แก่ผม แอชลีย์ทำทีเป็นเชิดหน้านานนับนาทีปล่อยให้ผมส่งเสียงเหมือนแมวครางง้อเธอแล้วไม่นานนักใบหน้าเคร่งขรึมของเธอก็คลายลงก่อนจะคลี่รอยยิ้มหวานให้แก่ผมอีก
ขอบคุณครับผมบอกเสียงแผ่วแล้วจึงก้มจูบเธอ ริมฝีปากแดงของเธอกำลังอุ่นชวนให้ผมต้องสัมผัสความอุ่นนั้นผ่านลิ้น กายที่เย็นเฉียบของผมกลับรู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันทีที่ได้อยู่ใกล้เธอ ถ้าหากภายในห้องอาหารไม่มีพี่เลี้ยงของแอชลีย์และบรรดาเจ้าหน้าที่ซึ่งคอยอารักขาผมอยู่ ผมก็คงจูบเธอนานกว่านี้และแนบกายเธอบนอกของผมตลอดทั้งวัน ทว่ายศของผมทำให้ผมต้องรักษาภาพพจน์ของตัวเอง ผมจึงถอนริมฝีปากออกและกระซิบบอกแอชลีย์เสียงแผ่ว เย็นนี้เจอกันที่ริมระเบียงฝั่งเหนือชั้นสาม ผมจะนั่งรอคุณที่นั่น
แอชลีย์ผลิยิ้มพยักหน้ารับอย่างยินดี
ตอนนี้ผมต้องรีบกลับไปดูงานของตัวเองในห้องทดลองของแทบบินส์ก่อน
คุณจะเดินทางไปหาเขาที่เทือกเขาอัล ราวิเตรีย?
ใช่
ฉันไปด้วยได้ไหม?
ผมบอกแล้วยังไงล่ะว่าเด็กๆอยู่ในพระตำหนักเถอะผมเลื่อนนิ้วลูบปลายจมูกของแอชลีย์
ชามัลลีเสียงอ้อนนั้นทำให้เธอเหมือนเด็กตัวน้อยที่มีเพียงผมเป็นเจ้าของ ถ้าคุณไม่กลับมาตอนเย็นนี้ฉันจะชกคุณเธอกำหมัดแน่นจ้องผมเขม็ง
ชกผมให้ได้ก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที
ไม่ทันขาดคำเธอก็พุ่งหมัดใส่หน้าแต่ทว่าด้วยความชำนาญผมก็ไหวตัวหลบได้ไม่ยากเย็นนัก เมื่อผมหัวเราะใส่เธอก็รัวหมัดไม่ยั้งผมจึงจับข้อมือของเธอเอาไว้แน่น มองดูสีหน้าแสดงความหมั่นไส้ของเธอ รีบแย่งเธอจูบแล้วจึงถอยหนีออกมา
อาทิตย์หน้าผมคงต้องเป็นคู่มือซ้อมคุณฝึกต่อสู้ซะแล้วสิผมบอกพลางเดินไปเปิดประตู เจอกันเย็นนี้ครับ
โดยไม่รอให้อีกฝ่ายตอบ ผมก็รีบเดินออกมาจากห้องอาหาร บรรดาองครักษ์ก็ตามมาไม่ห่าง คุณช่วยติดต่อแทบบินส์ มอร์นากีย์ บอกเขาว่าผมกำลังจะเดินทางเข้าไปที่บ้านของเขา
รับด้วยเกล้าพะย่ะค่ะเจ้าหน้าที่โค้งตัวให้แก่ผมซึ่งพยักหน้ารับก่อนที่เขาจะรีบทำหน้าที่ของตนโดยไว
ข้างหน้าพระตำหนักมีรถม้ามาต้อนรับ ผมหันไปทักทายบรรดาตำรวจวังตามปกติก่อนจะรีบขึ้นไปบนรถม้าเพื่อเดินทางสู่เทือกเขาอัล ราวิเตรียทันที
| จากคุณ |
:
davidmccartney
|
| เขียนเมื่อ |
:
22 ต.ค. 55 01:41:43
A:115.87.208.77 X: TicketID:318829
|
|
|
| 
