หน่ออ่อนสีเขียวควรจะเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว หายอยู่ภายใต้สภาพแวดล้อมที่ถูกต้อง แม่นยำ นั่นเป็นเรื่องที่ใคร ๆ ก็รู้
วันนั้นเป็นบ่ายของฤดูร้อน แสงแดดฉาบไปตามพื้นสีเทา อนุภาคของแสงเคาะหัวมันอย่างจัง มันตื่นและแทรกตัวขึ้นมาจากรอยปริแตกกลางซอยเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง มันพบว่ามันถูกขนาบข้างด้วยตึกแถวคอนกรีตสูงสี่ชั้นสองฝั่ง เจ้าหน่ออ่อนมันเงยหัวขึ้นมา เปิดทุกรูขมขนบนเส้นใบ เหม่อมองบรรยากาศรอบ ๆ อย่างถี่ถ้วน เรามีถังขยะสีเงินขึ้นสนิม พร้อมถุงขยะสีดำสองถุง เสาไฟฟ้าที่อยู่ไกลออกไปก้มหัวหลับอยู่ พวกมันจะตื่นเฉพาะในเวลากลางคืน แมวดำตาสีเหลืองฟักทองกะลังแซะกระดูกไก่ย่างอยู่ไม่ไกล ด้านบนมีสายระโยงระยางกับไม้แขวนเสื้อจำนวนนับไม่ถ้วน ที่สำคัญที่สุด ตึกสี่ชั้นที่ขนาบข้างไม่ได้ทำให้แสงแดดส่อไม่ถึงแต่อย่างใด ที่นี่คือบ้านแสนสุขของฉัน มันคิด โลกที่ห่างไกลจากผู้คนไม่ต้องเสี่ยงจากการถูกเหยียบย่ำอย่างร้ายกาจจากพื้นยางรองเท้าของมนุษย์
สวัสดี มันแนะนำตัวกับแมวดำ เจ้าแมวดำสะดุ้งโหยง มันพยายามทักทายต่อ เราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนรึเปล่า มันจำเทคนิคนี้มาจากหนังสือ ร้อยวิธีผูกมิตรกับสิ่งมีชีวิต บทที่สามว่าด้วยเรื่อง สร้างความคุ้นเคยกับคู่สนทนาของคุณอย่างรวดเร็ว
ทว่าครั้งนี้กลับไม่ได้ผล ท่าทางของแมวดำคล้ายกับหวาดระแวงว่าเจ้ายอดอ่อนจะมาขโมยไก่ย่างของมัน บริเวณคิ้วของมันมีรอยแผลเป็นเป็นทางยาว มันรีบเขี้ยวไก่ในปากขณะมองมาทางเจ้าหน่ออ่อน จากนั้นก็วิ่งหนีไปโดยที่ยังไม่ได้พูดอะไรเลยสักคำ หน่ออ่อนถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวอย่างรวดเร็วเพียงแค่ไม่กี่นาทีที่ดันตัวเองขึ้นมาจากพื้นโลก นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่มันได้เจอกับแมวตัวนั้นแม้ว่าหลังจากนั้นมันจะพบเห็นแมวอีกหลายสิบ หรืออาจจะหลายร้อยตัว แต่แมวดำก็ไม่เคยกลับมาเยือนแถวนั้นอีกเลย เป็นเรื่องที่น่าขมขื่นเรื่องแรกที่มันพบเจอ
แม้จะเกิดเรื่องเลวร้ายขึ้น แต่มันไม่ได้รู้สึกเหงา มันรีบฮัมเพลงเดอะ บีทเทิลส์ เพลงโปรดของพ่อขึ้นมาดัง ๆ ดอนท์ เลท มี ดาวน์ มันไม่ได้รู้สึกว่านี่เป็นปมปัญหาในชีวิตแต่อย่างใด มันรู้ดีว่ามันไม่ได้ถูกออกแบบมาเพื่อความเหงา เบื้องหน้ายังมีความท้าทายอะไรบางอย่างรออยู่ ความอับชื้น น้ำที่ซึมมาจากถุงขยะ บรรดาเสื้อผ้าที่ตากอยู่บนราวช่วยกรองแสงแดดให้อยู่ในปริมาณที่เหมาะสมสำหรับแดดที่ร้อนระอุตอนเที่ยงวัน หน่ออ่อนเติบโตขึ้นทีละนิด ตาจ้องมองตรงขึ้นไปบนฟ้าตลอดเวลา สีฟ้าที่เป็นสีฟ้า กับเงาของนกพิราบ พาดทับร่างของมันบ่อยครั้ง จากนั้นท้องฟ้าจะค่อย ๆ มืดลง ประหนึ่งมีใครมากดปุ่มเร่งเวลาบนหน้าปัดวิทยุ
เมื่อราตรีเข้าแทรกแซง เสาไฟฟ้าถูกจุดติด แมลงจำนวนมากบินโฉบเล่นไฟขาวนวล เสียงหวี่ หวี่กับ หึ่ง หึ่ง ดังเป็นระยะ แมลงเหล่านี้จะล่อบรรดาสัตว์เลื้อยคลานให้มาชุมนุมกัน อันที่จริงภาพกับเสียงนั้นก็กลมกลืนเข้ากันได้ดี ในฐานะวงดูเอท แต่ไม่นานนักก็จะกลายเป็นวง ควอเทท เพราะเราก็จะได้ยินเสียง จุ๊ จุ๊ กับแอ๊บแอ้ตามมาด้วย ทีนี้ล่ะครับ นอนกันแทบไม่หลับเลยทีเดียวเชียว ข้อดีก็คือวงออเครสตร้าที่นี่เล่นทุกคืน ไม่มีวันหยุด บางช่วงก็จะมีท่อนโซโล่ จ็อก จ็อก (คาดว่าน่าจะเป็นเสียงขี้เมาเปิดก็อกน้ำไหลออกจากกางเกง) กับ เคร้ง เคร้ง เพล้ง เพล้ง (เสียงขี้เมาคนเดิมเขวี้ยงกระป๋อง/ขวดเบียร์) หน่ออ่อนพยายามเพ่งไปตามต้นกำเนิดเสียง แต่ก็เห็นเพียงเงาตะคุ่มในความมืดอันเลือนลาง ไม่พบอะไรมากไปกว่านั้น มันยอมแพ้และพยายามข่มตานอนให้หลับ แล้วมันก็พบข้อเสีย นั่นคือคอนเสิร์ตที่นี่ไม่มีช่วงพักแม้สักวินาทีเดียว แสงไฟจากโคม และเสียงร้องระงมจะดังไปเรื่อย ๆ จนกว่าแสงอาทิตย์จะไล่นักดนตรียามราตรีพวกนี้ไปให้พ้นจากบริเวณบ้านของมัน เรื่องนี้นับเป็นเรื่องขมขื่นลำดับสอง
มีชีวิตอย่างกล้าหาญ เป็นคติที่มันยึดถือประจำตัว ตลอดมามันไม่เคยก้มหน้าลงต่ำ ดอนท์ เลท มี ดาวน์ มันจะคอยฮัมเพลงนี้ทุกครั้งที่มันท้อแท้ ในขณะที่ตาของมันจับจ้องท้องฟ้าเส้นยาว อย่างเชื่องช้า จากสีฟ้าก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีดอกเลา และน้ำหยดที่หนึ่งก็ตกลงมา ตามด้วยหยดที่สอง หยดที่สาม ไปจนถึงหยดที่ล้าน
เสียงเปาะแปะ เมื่อมัดรวมกันเข้าก็จะกลายเป็นเสียง ซ่า ซ่า ฟังไม่ออกว่าเป็นเสียงเปาะแปะอีกต่อไป และเสียงนี้เองที่นำพาเรื่องขมขื่นลำดับสามมาให้แก่มัน เช้าวันหนึ่งในฤดูฝนนั้นเอง มันเริ่มสังเกตเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงจากท้องฟ้ารูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่เกิดจากขอบตึกทั้งสองฝั่ง เริ่มจากผู้คนเลิกเอาเสื้อผ้ามาแขวนภายนอก แต่หลังจากนั้นก็กลับมาแขวนอีกที คราวนี้มาพร้อมกับกันสาดสีสันสวยงาม สวยงามจนมันลืมหายใจ แม้แต่คลอโรพลาสต์ทั่วร่างมันยังขนลุกชูชัน
คุณอาจจะสงสัยว่า เอ...แล้วกันสาดที่สวยงามนำพาความร้ายกาจอย่างที่สามมาได้อย่างไร นั่นเป็นเรื่องของแสง พอพระอาทิตย์ขึ้นในตอนเช้า อนุภาคของแสงแดดก็จะถูกยิงทะลุผ่านกันสาดสีเหลืองที่อยู่ไกลสุด เมื่อดวงอาทิตย์เคลื่อนตัวขึ้นไปเป็นตอนสาย มันก็จะส่องแสงผ่านกันสาดสีชมพูที่อยู่ถัดมา ก่อนที่เที่ยงมันจะได้รับแสงสีเขียว พอช่วงเที่ยงครึ่งจะกลายเป็นสีแสด ช่วงบ่ายสีฟ้า ใกล้พลบค่ำจะกลายเป็นสีม่วง และในตอนเย็นแสงสีแดงจะส่องผ่านกันสาดสีแดงที่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง ฉาบร่างของหน่ออ่อนที่บัดนี้เริ่มโตเป็นรูปเป็นร่างขนาดเท่ากำปั้นชายฉกรรจ์
เมื่อรวมสามสิ่งนี้เข้าด้วยกัน ชีวิตของมันก็ตกต่ำลงอย่างรวดเร็ว ทุกอย่างก็แทบจะพังพิณฑ์พินาศสิ้นลงไปเสียบัดนั้น จากหน่ออ่อนอนาคตไกลในคฤหาสน์สวรรค์ส่วนตัว กลับกลายเป็นเด็กมีปัญหา ตกกลางคืนฟังแต่เพลงร็อคแอนด์โรลเสียงดังไม่ยอมหลับยอมนอน เมื่อตื่นเช้าก็เข้าไปดิ้นต่อในดิสโก้ที่มีลูกบอลไฟหลากสีสันวิ่งไปมาบนหัว ไม่ว่าใครก็ตามที่ใช้ชีวิตสุดเหวี่ยงเช่นนั้นก็ต้องอ่อนแรงลงอย่างรวดเร็ว ไม่วันใดก็วันหนึ่ง
หลังจากวันนั้นจากหน่ออ่อนที่ชูใบขึ้นสู่สรวงสวรรต์ คอมันก็ค่อย ๆ ตกลงจนเรี่ยพื้น เย็นวันหนึ่งในขณะที่มันกำลังอาบแสงสีแดงลงไปบนตัวสีเขียวคล้ำ ๆ สีของแสงผสมกันจนคล้ายกับร่างกายมันถูกฉาบด้วยทองคำเปลวอร่าม มันพยายามฮัมเพลง ดอนท์ เลท มี ดาวน์ เป็นครั้งสุดท้ายออกจากลำคอแหบแห้ง เสียงเพลงจากวิทยุเก่าคร่ำครึดังแว่วมาแต่ไกลคล้ายเพลงของเดอะ บิทเทิล แต่ไม่ใช่ ดอนท์ เลท มี ดาวน์ มันนอนสงบนิ่งเรี่ยไปกับพื้นพยายามจับทำนองที่วิ่งชนไปมาระหว่างผนังตึกเหมือนลูกพินบอล
มันได้ยิน เลทอิทบี เลทอิทบี เลทอิทบี เลทอิทบี... ก่อนจะฟุบหลับไปอีกนานแสนนาน
แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 55 23:45:36
แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 55 23:13:33
แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 55 23:12:07
แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 55 22:58:59
นิทานวันละบท: หน่ออ่อนสีทอง
