Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
เกมกล อลเวง ตอนที่15 ติดต่อทีมงาน

สวัสดีจ้า วันนี้เกมกลฯฉายเดี๋ยว แปะโป้งลูกไม้ฯไว้ก่อนน้า...เดี๋ยวจะตามมาฮาทีหลัง ครับพ้ม! ^o^

***********************

15

 

 

มือเรียวขาว ที่เล็บยาวสวยถูกฉาบด้วยสีแดงสดและเคลือบด้วยน้ำยาจนเงาวับ ตบปังลงไปบนโต๊ะจนกาแฟในแก้วกระฉอกหกออกมาด้านนอก

“ฉันขอปฏิเสธทุกข้อกล่าวหา ...ฉันไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น

“ผมบอกคุณแล้ว ว่าทำหรือไม่ได้ทำคุณก็รู้อยู่กับใจของคุณ แต่ผมไม่รู้”

“เอ๊ะ! ผู้กองจะพูดวกไปวนมาทำไมเนี่ย พูดให้มันเข้าใจง่ายๆหน่อยได้ไหม นี่ฉันเป็นประชาชนคนธรรมดานะไม่ใช่ตำรวจอย่างคุณ อย่าใช้คำที่มันเข้าใจยากได้ไหมฉันขี้เกียจแปลไทยเป็นไทย มันเสียเวลา”

ธันตะเป็นฝ่ายตบโต๊ะบ้าง

“ได้ครับ... ผมก็หมายความว่าถ้าคุณบริสุทธิ์ใจจริง คุณจะไปพูดกับใครก็ได้ว่าคุณไม่ได้ทำคุณไม่รู้เรื่อง แต่ผมถามหน่อย ใครเขาจะเชื่อกับแค่คำพูดเพียงไม่กี่คำที่พ่นออกมาจากปากคุณ...”    ธันตะใช้นิ้วจิ้มบนโต๊ะสามจุดเป็นจุดเพราะฉะนั้น เหมือนเรียนคณิตศาสตร์สมัยประถม   “เพราะฉะนั้น คุณต้องหาหลักฐานมาพิสูจน์ตัวเองให้พ้นจากข้อกล่าวหาให้ได้”

“หลักฐานเหรอ พูดเป็นการ์ตูนน่า แล้วฉันจะไปหาที่ไหน นี่ผู้กองฉันไม่ใช่เชอร์ล็อก โฮล์มส์ หรือโคนัน ยอดนักสืบนะ”

“คุณอย่าลืมสิ ว่าคุณไม่ได้เป็นผู้ต้องสงสัยอยู่คนเดียว”

ภารวีครุ่นคิด  “ผู้กองคงไม่ได้หมายความว่า...”

“ใช่...ผมหมายความอย่างนั้นแหล่ะคุณเข้าใจถูกต้องที่สุดแล้ว”

ภารวีตาพองโต  “จะบ้าเหรอผู้กอง ให้ฉันไปสืบกับไอ้นายกรศักดิ์ ไอ้โรคจิตเนี่ยนะ ...อี๋”   ภารวีนึกถึงเหตุการณ์วันนั้นแล้วก็ยังขยะแขยงไม่หาย

ธันตะเดินอ้อมไปยืนด้านหลังเธอ  “ใช่... ตอนนี้คุณมีทางเลือกเดียว ก็คือต้องร่วมมือกับผม สืบหาหลักฐานสำคัญให้พบ เพื่อนำพาให้เราไปเจอกับตัวการที่แท้จริง และเมื่อตอนนั้นพบว่าคุณไม่เกี่ยวข้อด้วยจริงๆ คุณก็จะรอดพ้นจากการเป็นผู้ต้องสงสัยทันที”

“แต่ผู้กอง ทำไมฉันต้องเป็นผู้ต้องสงสัยด้วยล่ะ ทำไมต้องเป็นฉันๆ”    ภารวีทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

“เรื่องนี้ผมคงบอกคุณไม่ได้ เพราะมันเป็นความลับของทางราชการ”

“โห...พูดเหมือนในละครเลย แล้วคุณคิดเหรอ ว่าถ้าฉันเข้าไปหาสืบกับนายนั่น ฉันคงจะได้อะไรกลับมาหรอก เล่นงานจัดหนัก จนอะไหล่มันแทบเจ๊งขนาดนั้น”   เธอนึกไปถึงตอนที่เธอใช้หัวเข่ากระแทกไปที่กล่องดวงใจของกรศักดิ์จนเขาหน้าเขียว

“คุณเชื่อผมไหม ว่าอีกไม่นานนายกรศักดิ์ต้องมาขอโทษ มาอ้อนวอนให้คุณหายโกรธ เขาไม่ปล่อยให้คุณหลุดมือไปง่ายๆหรอก”

“ผู้กองจะพูดให้กลัวทำไมเนี่ย”

“เอาน่า ผมรู้คุณสามารถ คุณเอาตัวรอดได้อยู่แล้วคุณเก่งจะตายไป”

“เก่งอย่างเดียวได้ไหมฉันยังไม่อยากตาย...ผู้กองนี่พูดง่าย เอาแต่ได้เนอะ แล้วถ้าฉันเอาตัวไม่รอด ถูกมันจับได้ว่าไปล้วงความลับ มันไม่ขืนใจฉัน แล้วฆ่าฉันหมกห้องน้ำหมกป่าหรือไง”

“เรื่องนั้นคุณสบายใจได้ เพราะถ้าคุณยอมรวมมือกับเจ้าหน้าที่ คุณก็จะได้รับการคุ้มกันอย่างดี คุณจะปลอดภัยแน่ๆ”

ภารวีขมวดคิ้วจนแทบจะผูกโบว์ได้ กำลังตัดสินใจว่าจะเอาอย่างไรดี  

 ‘ถ้าไม่ให้ความร่วมมือ ก็ตกเป็นผู้ต้องสงสัยอยู่แบบนี้ ดีไม่ดีจะกลายเป็นผู้ต้องหาไปด้วย แต่ถ้าพิสูจน์ได้ว่านายกรศักดิ์มีส่วนรู้เห็น หรือเป็นตัวการของเรื่องทั้งหมด เราก็จะรอดทุกข้อกล่าวหา... แล้วทำไมตาผู้กองถึงมาบอกเรื่องนี้กับเรา แต่ช่างเถอะ ...ดีกว่าต้องยอมรับผิดในสิ่งที่ไม่ได้ทำเป็นไหนๆ’  ภารวีหลับตาสูดลมหายใจเข้าออกอยู่เนิ่นนาน จนธันตะเอ่ยทักขึ้น

 

 

จากคุณ : ชนมนธรส
เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 55 18:19:44




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com