ความคิดเห็นที่ 1 “คุณนี่จริงๆเลยนะ”    จิดาส่ายหน้าหน่ายๆ “เอาน่าๆ ผมไม่ได้ตั้งใจนี่ จุ๊บแจงคงไม่เป็นอะไรมากหรอกเจอมาบ่อยน่าจะมีภูมิคุ้มกันดูคุณธนาสิ ไม่เห็นพูดอะไรเลย ใช่ไหมครับคุณธนา” “คะ คะ ครับ สงสัยภูมิคุ้มกันผมจะเริ่มมาแล้วล่ะครับ”    ธนาตอบเสียงสั่น “พี่ทิน เนี่ยนะมัวแต่ไปแกล้งคนอื่นนะคะ ได้ไปดูร่างตัวเองที่โรงพยาบาลบ้างหรือเปล่า แล้วเรื่องอุบัติเหตุน่ะนึกออกบ้างรึยังคะ”  เวทกานต์ถามเสียงดุ “ยังไม่ได้ไปเลย แล้วพี่ก็นึกตั้งหลายรอบแล้วนะ แต่มันก็นึกไม่ออกไม่รู้ทำไม”    สีหน้าเขากำลังครุ่นคิดหาเหตุผล จากนั้นทั้งหมดก็คุยกันอยู่ในห้องจนกระทั่งเวลาผ่านไปหนึ่งชั่วโมง “จี๊ดว่า ถ้ายังเป็นแบบนี้เราคงต้องพึ่งตัวช่วยสุดท้ายแล้วล่ะค่ะ”    จิดาว่า “นี่ก็ไม่รู้ว่า พี่ธันกำลังคิดจะทำอะไรนะคะเงียบไปหลายวัน คุณจี๊ดคะนี่ก็ดึกมากแล้ว ค้างที่นี่เลยนะคะ จะได้ไม่ต้องเหนื่อยขับรถกลับ” “วันนี้คงไม่สะดวกค่ะ พรุ่งนี้จี๊ดต้องเข้าอ๊อฟฟิตเอางานพล็อตไปให้พี่นินาค่ะ ขอบคุณคุณกานต์นะคะที่เป็นห่วงเอาไว้คราวหน้าถ้ามีโอกาสจี๊ดจะมาค้างที่นี่อยู่คุยเป็นเพื่อนคุณกานต์ก็แล้วกันนะคะ ถ้าอย่างนั้นจี๊ดขอตัวกลับเลย แล้วกันค่ะ ” “ขับรถดีๆนะคะ คุณธนา” “ครับ”   ธนายิ้มแฉ่ง   “แล้วเจอกันนะครับ” “ค่ะ”    เวทินมองดูคู่นี้แล้วมีพิรุธ เวทกานต์หน้าแดงๆ ส่วนธนาก็ดูเขินๆผิดปรกติ มันยังไงกันล่ะหว่าน้องเรา เขาจึงทำเสียงกระแอมกระไอ “อะแฮ้ม ๆ ยายกานต์พี่ไปก่อนนะแล้วเจอกันนะ”   เวทินยกมือบ้ายบายน้องสาว “ค่ะพี่ทิน โชคดีนะคะ” “จ้ะ”     นาฬิกาบอกเวลาตีหนึ่งพอดี ร่างของเวทินจึงค่อยๆเลื่อนลางแล้วก็หายไปในที่สุด จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 11:46:07

ความคิดเห็นที่ 2 17   “ผู้กองจะให้ฉันเอาของไปบริจาคหรือคะ?”     ภารวีถามขึ้นเมื่อธันตะนำถุงผ้าสีดำใบโต มาวางกองปุ๊อยู่ตรงหน้า “ไม่ใช่ ...แต่นี่เป็นถุงยังชีพของคุณต่างหาก” “ถุงยังชีพ?”    ภารวีจ้องถุงยังชีพที่ว่าอย่างสงสัย    “เอามาทำไม บ้านฉันน้ำลดแล้ว”    ภารวีตอบพาซื่อ “ไม่ใช่ถุงยังชีพแบบนั้น แต่นี่คือสิ่งที่จะทำให้คุณรอดพ้นจากเงื้อมือของนายกรศักดิ์ได้ต่างหากล่ะ”   ธันตะจึงหยิบออกมาให้เธอดูทีละชิ้น    “นี่เครื่องซ๊อตไฟฟ้า  นี่ก็สเปรย์พริกไทดำสูตรพิฆาต อันนี้ยานอนหลับใช้ตอนฉุกเฉิน...ส่วนนี่ที่ตียุง และก็ยังมีโซ่ แซ่ กุญแจมือ ไขควง ตะหลิว ฝอยขัดหม้อ สก็อตไบต์  ซันไลต์ และก็...”    ภารวีเบรกธันตะจนหน้าทิ่ม มองสิ่งของพวกนั้นอย่างทึ่งๆ “หยุด..หยุดๆๆ เลย ไม่ทราบว่าผู้กองเอาของพวกนี้มาทำไม หรือว่าจะให้ฉันไปสมัครเป็นแม่บ้านฮะ คุณดูสิ เอามาใช้อะไรได้เนี่ย ฝอยขัดหม้อ สก็อตไบต์  ซันไลต์ ที่ตียุง” “ผมเอามาให้คุณเผื่อจะใช้ป้องกันตัวเวลาฉุกเฉินไง” “ป้องกันตัว”  ภารวีร้อง ‘ฮึ’ ในลำคอ    “ถามจริงนี่เอามาป้องกันหรือเอามาทำให้เขารู้ตัวกันแน่เนี่ย แค่ถือไอ้ไม้ตียุงนี่เข้าไป เขาก็ไหวตัวทันแล้วล่ะผู้กอง คนบ้าที่ไหนเขาจะถือไม้ตียุงเข้าร้านอาหารหรูขนาดนี้” “อ้าว แล้วกัน...คุณมาว่าผมทำไม ที่ผมถือเข้ามาก็เพราะผมหวังดี คุณจะได้เบาใจที่มีอาวุธป้องกันตัวไง” “ขอบคุณนะคะ ฉันเบาใจขึ้นมาก”    ภารวีลากเสียงยาว   “ถ้าอย่างนั้นฉันขอเลือกดีกว่าว่าจะเอาอะไรไป ขืนเอาเข้าไปทั้งถุงเดี๋ยวเขาจะหาว่าฉัน เปลี่ยนจากอาชีพนักแสดงไปเปิดร้านโชห่วยขายเครื่องครัว” “เชิญครับ”    ธันตะผายมือไปที่อาวุธที่เขาเตรียมมา ภารวีจึงหยิบ สเปรย์พริกไทดำ เครื่องซ๊อตไฟฟ้า และก็ยานอนหลับใส่ลงกระเป๋า เพราะดูแล้วจะมีประโยชน์มากที่สุด “คุณพร้อมนะ”     ธันตะถาม ภารวีพยักหน้า  “พร้อมค่ะ”    ภารวีสูดหายใจลึกๆเพื่อเตรียมตัวและเตรียมใจ   “แต่ฉันไม่มั่นใจ ว่าจะหลุดปากด่าอะไรมันออกไปหรือเปล่า เห็นหน้ามันแล้วของจะขึ้น”   ภารวีหักนิ้วดังกร๊อบแกร๊บ “ตั้งสติเอาไว้น่าคุณ มาถึงขั้นนี้แล้วใช้วิชาชีพการแสดงของคุณให้เป็นประโยชน์หน่อยสิ หรือว่าไอ้ที่คุณดังนักดังหนาเนี่ย...มันก็แค่ราคาคุย”    ธันตะแสร้งทำเป็นยิ้มหยัน “นี่ผู้กอง อย่ามาดูถูกฉันนะ คนอย่างภารวีไม่มีคำว่าราคาคุย คอยดูการแสดงสดของฉันให้ดีก็แล้วกัน”     ภารวีฮึดสู้ขึ้นมาทันทีที่ได้รับการสบประมาท     ‘หน็อย อีตาผู้กอง บังอาจมาดูถูกฝีมือฉัน’   ภารวีส่งหางตาไปค้อนปะหลับปะเหลือกค่อนธันตะอยู่ในใจ     “ฉันจะบอกอะไรคุณให้นะ ว่าซุป’ตาร์ อย่างภารวี ไม่เคยยอมแพ้อะไรง่ายๆอยู่แล้ว”   ภารวีเชิดหน้าใส่เขา ธันตะยิ้มๆ ดูท่าทางว่าภารวีคนนี้ จะแรงไม่ใช่เล่นไม่อย่างนั้นคงไม่กล้าเข้าถ้ำไปล้วงความลับจากเสือหิวอย่างกรศักดิ์แบบนี้แน่นอน “คุณ...นายกรศักดิ์มาแล้ว”   ธันตะบุ้ยหน้าให้เธอหันไปดู “จริงด้วย ถ้าอย่างนั้น เขาแผนเลยดีกว่าผู้กอง...เดี๋ยวฉันจะเดินเข้าไปหามันก่อน ผู้กองคอยฉันอยู่ตรงนี้นะอ้อ แล้วกรุณาทำตามสัญญาตำรวจของคุณด้วยห้ามหนีฉันไปไหนเด็ดขาด เข้าใจมั้ย”    ภารวีทำท่าจะเดินออกไปแต่ธันตะฉวยข้อมือเธอเอาไว้ “เดี๋ยว ...คุณระวังตัวด้วยนะถ้าฉุกเฉินส่งสัญญาณบอกผม” “เอ่อ...ค่ะ”    ภารวีดูจะงงๆกับท่าทีของเขาเมื่อกี้ยังค่อนแคะเธออยู่เลยแต่ตอนนี้กลับมาพูดดีด้วย เลี่ยนโหมดอารมณ์เร็วจริงๆ   จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 11:51:07

ความคิดเห็นที่ 3 ภารวีเดินเข้าไปภายในร้านอาหาร มาหยุดอยู่ที่โต๊ะของกรศักดิ์เมื่อเขาเห็นเธอเดินเข้ามา ก็จัดแจงรีบลุกขึ้นเลื่อนเก้าอี้ให้เธอนั่ง “เชิญนั่งครับ” “ขอบคุณค่ะ”  ภารวีพูดห้วนๆน้ำเสียงดูแข็งๆ “คุณวี ผมขอโทษ”    กรศักดิ์ส่งสายตาเว้าวอน  “ยกโทษให้ผมนะครับ” ‘ไอ้บ้า แกทำกับฉันขนาดนั้น ฝันไปเถอะว่าฉันจะญาติดีกับแกอีก ไอ้หื่นกาม ไอ้ลามก ไอ้...จะด่ามันว่าอะไรดีวะ...ไอ้หน้าภาชนะหุงต้มเบอร์50’  ภารวีด่าในใจ จนกรศักดิ์ที่นั่งอยู่ตรงนั้นถึงกับสะอึกแบบไม่ทราบสาเหตุ “แหม ด่าปุ๊บเห็นผลปั๊บเลยเหรอเนี่ย” ภารวีเผลอพูดออกมา “เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ”  ก็ศักดิ์เหมือนจะได้ยินแว่วๆ “ปละ...เปล่านี่ค่ะทานข้าวกันดีกว่าคะ”    ภารวีตัดบท “ก็ได้ครับ”    กรศักดิ์รับคำอย่างว่าง่าย ภารวียิ้มกรุ้มกริ่มเงยหน้าไปยักคิ้วให้ธันตะซึ่งนั่งอยู่โต๊ะถัดไป ธันตะยกนิ้วให้ ภารวีมองกรศักดิ์ที่เอาแต่ตักอาหารมาใส่ในจานของเธอจนพูนเป็นภูเขาลูกย่อมๆ... “ขอโทษนะคะ นี่จานข้าวไม่ใช่บาตรพระวัดป่า คุณเล่นตักทุกอย่างมาใส่จนพูนขนาดนี้แล้ววีจะทานยังไงคะเนี่ย” “ก็ผมว่าอาหารที่นี่อร่อยทุกอย่างเลยนี่ครับ ผมก็อยากให้คุณทานเยอะๆ” “เยอะขนาดนี้คุณกรวดน้ำมาให้วีทีเดียวเลยดีมั้ยค่ะ”   ภารวีพูดประชด กรศักดิ์ได้แต่ยิ้มแหยๆ และหยุดตักอาหารให้เธอชั่วคราวจนกระทั่งทานกันเสร็จเรียบร้อย ภารวีรวบช้อนหลังจากที่อาหารมื้อค่ำจบลง “คุณวีครับ ผมขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ตอนนั้นผมเมาแล้วผมก็โมโหมากไปหน่อย ผมเลยทำแย่ๆกับคุณไปแบบนั้น” กรศักดิ์เอ่ยด้วยท่าทีสำนึกผิดเต็มที่ แต่สายตาไม่ได้สำนึกผิดไปด้วยเลยแม้แต่น้อย “โมโหเรื่องอะไรหรือคะ หรือว่าเรื่องวีกับเวทิน”    กรศักดิ์เงียบไม่ยอมตอบ    “คุณก็รู้ว่าฉันกับเวทิน มันจบลงไปตั้งนานแล้ว หรือว่าคุณกับเวทินมีเรื่องอะไรกันหรือเปล่าคะ” กรศักดิ์สีหน้าเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด  “เปล่านี่ ไม่ได้มีเรื่องอะไรทั้งนั้น ผม...ผมก็แค่ไม่ชอบให้คุณคิดถึงแล้วก็รักคนอื่นมากกว่าผม”   ภารวีหรี่ตามองอย่างจับผิด ส่วนธันตะเงี่ยหูฟังอย่างสุดความสามารถ “ถามตรงไปไหมเนี่ย ไม่ได้กลัวเขาสงสัยเลย แม่คุณเอ้ยอ้อมๆบ้างก็ได้”   ธันตะแอบบ่น กับความตรงไปตรงมาของเธอ “เหตุผลแค่นี้หรือคะ ที่เป็นสาเหตุให้คุณทำร้ายวี คุณรู้มั้ยวีเสียใจมากแค่ไหน”    ภารวีเริ่มดึงเข้าโหมดดราม่า   “วีผิดหวังที่วีไว้ใจคุณมากเกินไป คุณไม่ให้เกียจวีเลย”    ภารวีเรียกน้ำตาเหมือนสั่งได้ “โอ้โห! คุณนี่ดราม่าได้ใจมาก”    ธันตะยกนิ้วโป้งให้เธอ “ภารวีครับ  ผมขอโทษ ผมจะไม่ทำแบบนั้นอีกผมสัญญายกโทษให้ผมนะ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะครับ”    กรศักดิ์ถือโอกาสจับมือของภารวีมากุมไว้ ภารวียังรู้สึกขยักแขยงเขาไม่หายเมื่อนึกถึงเหตุการณ์วันนั้นจึงรีบชักมือออก “ฮึ...มันไม่ง่ายไปหรือคะ มันก็แค่คำพูดวีจะแน่ใจได้ยังไง ว่าคุณจะทำตามที่พูดได้จริงๆ”  ภารวรยังบีบน้ำตาต่อไป “โธ่คุณวี ผมสัญญาแล้วผมก็ต้องทำได้สิ เชื่อผมนะ”    กรศักดิ์ล้วงมือเข้าไปหยิบของบางอย่างในกระเป๋าเสื้อออกมา ภารวีระแวงรีบเปิดกระเป๋าจับสเปรย์พริกไทยดำเอาไว้แน่น ถ้าลวนลามเธออีกเมื่อไหร่แม่จะฉีดให้ตาบอดเลยเอาให้แสบไปถึงลำไส้ใหญ่เลยคอยดู “ผมมีของขวัญแทนคำขอโทษให้คุณ...นี่ครับ”   กล่องสี่เหลี่ยมที่ภายนอกหุ้มด้วยผ้าสีดำสวยหรูถูกเปิดขึ้น ภารวีตาแทบบอด ด้วยแสงพราวระยับจากสร้อยเพชร มากระแทกตาเธออย่างจัง ธันตะพยายามชะเง้อดูสุดฤทธิ์สุดเดช “โหย...นี่แค่ขอคืนดีกับผู้หญิง มันต้องลงทุนซื้อเพชรเม็ดใหญ่มาง้อขนาดนี้เลยหรือวะ”   ธันตะห่อปากร้องโหยเมื่อเห็นของกำนัลเส้นใหญ่เบ้ง จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 11:55:49

ความคิดเห็นที่ 4 “วีรับไม่ได้หรอกค่ะ มันแพงเกินไป”  ภารวีดันกล่องนั้นคืน “สำหรับคุณมันไม่แพงหรอกครับ คุณรับไว้เถอะ ถ้าคุณไม่รับผมคงไม่สบายใจที่ไม่ได้ทำอะไรไถ่โทษที่ทำไม่ดีกับคุณไว้” ภารวียิ้มมุมปาก แสร้งทำเป็นถอนหายใจ   “ถ้าคุณสบายใจแบบนั้นก็แล้วแต่คุณเถอะค่ะ” “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมใส่ให้นะครับ” “ไม่ต้อง!”    ภารวีเผลอพูดเสียงดังจนกรศักดิ์มองสงสัย   “คือ วันนี้ชุดวีไม่ค่อยเข้ากับสร้อยน่ะค่ะ เอาไว้ใส่วันอื่นแล้วกันนะคะ”    ภารวีเกือบหลุดคาแร็คเตอร์ วีนออกไปเสียแล้วแต่ภารวีซะอย่างถ้าผู้กับกำกับยังไม่สั่งคัท ภารวีจัดเต็มได้เสมอวางใจได้อยู่แล้ว “อ๋อ...ครับ”    กรศักดิ์จึงเลื่อนกล่องสร้อยเพชรไปให้เธอ “เออ...เป็นผู้หญิงนี่ก็ดีเหมือนกันเว้ย นั่งอยู่เฉยๆก็มีคนชื้อของมาประเคนให้ถึงที่ นี่ถ้ายายภารวีงอนบ่อยๆท่าจะรวยน่าดู”    ธันตะพูดติดตลก แล้วทำเป็นก้มหน้าก้มตากินอาหารต่อ “ให้ผมไปส่งนะ”    กรศักดิ์อาสา หลังจากที่ภารวีบอกว่าจะกลับแล้ว “ไม่ต้องหรอกค่ะ”    ภารวีรีบตอบแบบไม้ต้องคิด    “คือวีเอารถมาค่ะ” “ถ้าอย่างนั้นเอาไว้คราวหน้าให้ผมไปส่งคุณนะครับ”    กรศักด์ทำท่าเสียดายซะเต็มประดาจนภารวีนึกหมั่นไส้ ‘ฉันไม่เชื่อหรอกว่าคนอย่างแกจะปุ๊บปั๊บดีได้ขนาดนี้...ฉันไม่มีวันไว้ใจคนโรคจิตบ้ากามอย่างแกหรอก’ ภารวียังทำหน้าตายิ้มแย้มตามปรกติ    “ไม่เป็นไรหรอกค่ะวีกลับเองจะสบายใจกว่า วีไปแล้วนะคะ” “ครับ” เมื่อภารวีเดินออกไปจนพ้นจากสายตาของกรศักดิ์แล้ว ธันตะจึงรีบเช็คบิลแล้วตามภารวีออกไปเพื่อขับรถมารับเธอตามที่ได้นัดหมายเอาไว้ ปิ๊นๆ !... เสียงแตรรถดังขึ้นภารวีรีบเปิดประตูเข้าไปนั่งข้างในอย่างรวดเร็ว “เป็นยังไงคะคุณผู้กอง การแสดงของฉัน” “สงสัยผมคงต้องสั่งทำรางวัลตุ๊กตาทองแดงให้คุณจริงๆแล้วล่ะซิ คุรตีบทได้แตกกระจุยเลย” “ของมันแน่อยู่แล้ว ภารวีซะอย่างคนอะไรก็ไม่รู้เก่งซะมัดเลย”  เธอชมตัวเอง “อย่าเพิ่งอวยตัวเองไปเลย นี่มันแค่จุดเริ่มต้น ผมว่าเอาให้สำเร็จก่อนดีไหมคุณค่อยชมตัวเองที่เดียว” “นี่ผู้กอง คุณจะขัดฉันทุกเรื่องเลยใช่ไหมเนี่ย ...แต่อย่างน้อยวันนี้ฉันก็ได้รู้ว่านายนั่นกับเวทินต้องมีเรื่องอะไรกันแน่ ฉันสังเกตสีหน้าตอนฉันถามมันออกไป มันมีพิรุธ ฉันรู้สึกได้” “ถ้าเป็นอย่างคุณว่า เราก็มาถูกทางแล้วล่ะ” ภารวีพยักหน้า  “ใช่... ทีนี้ล่ะคุณจะได้เลิกใช้คำว่าผู้ต้องสงสัยกับฉันซะที”     ภารวียิ้มอย่างดีใจ แต่เธอคงจะไม่รู้ตัวว่ารอยยิ้มสดใสของเธอตอนนี้มันทำให้หัวใจของธันตะรู้สึกแปลกๆอย่างพิกล...   จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 12:02:00

ความคิดเห็นที่ 5 วันนี้ได้มาเจิมก่อนเลย.. คุณผู้กองขา..ได้สะดุดรักกะรอยยิ้มสดใสของคุณดาราเข้าแล้วใช่ม๊ายยยย..ฮิ๊ววววว.. จากคุณ : กะตุ้งนิ้ง เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 14:05:15

ความคิดเห็นที่ 6 คู่ของผู้กองน่ารักอีกแล้ว ><อ่านแล้วฟินมากกก มาต่อไวๆน่ะค่ะพี่ชมน รออ่านอยู่น่ะคะ >< จากคุณ : กระดานสีครีม (makichan1) เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 15:35:58

ความคิดเห็นที่ 7 น่ารักจริงๆเลยคู่นี้ แล้วเมื่อไหร่คู่เอกจะมีมุมแบบนี้บ้างงงงง ติดตามตอนต่อไปอยู่ค้าบบบ จากคุณ : N_Foxtrot เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 16:26:14

ความคิดเห็นที่ 8 จากคุณ : :::อาราเร่::: เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 19:55:28

ความคิดเห็นที่ 9 มาอ่านๆ จากคุณ : ดีแอน เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 20:24:15

ความคิดเห็นที่ 10 เรื่องนี้เดี๋ยวมาตามอ่านนะคะ รอหลังปิดบัญชีก่อน  แหะๆ จากคุณ : มาโซคิส เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 55 00:03:41

ความคิดเห็นที่ 11 ยินดีจ้า ^^ จากคุณ : ชนมนธรส เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 55 14:11:37