.... ลวงใจ .... (บทที่ 3)
|
|
.
บทที่ 3
ทำไมเราถึงอยากไปทำไร่ที่นครสวรรค์.. จรนั่งรำพึงอยู่ริมสระบัว มีโฉนดอีกใบที่ยังไม่ได้สำรวจนี่นา..บางสะพานน้อย ประจวบคีรีขันธ์
ลุงครับ.. จรโทรฯ ไปหาลุงยง อาทิตย์นี้เราไปบางสะพานกันไหมผมเล็งอยู่นานแล้ว อยากไปเที่ยวทะเล
อ้าว!..นึกว่าจะไปวางแผนทำไร่.. เสียงตอบจากสาย คุณจรก็อย่างนี้อาทิตย์เดียวเปลี่ยนใจแล้ว
ไม่ได้เปลี่ยนใจครับ เพียงแต่ท้อนิดหน่อย..ที่ตั้งมากมายอย่างนั้น อยู่ลึกเข้าไปในป่า ผมตัวคนเดียว..เฮ้อ!.. หยุดรอความเห็น..ต่อเมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบ ที่บางสะพานแม่เป็นแค่หุ้นส่วนหนึ่งในสี่ คงมีใครทำอะไรไว้บ้างแล้ว..ก็นะ..ไปเที่ยวเฉยๆ ก็ยังดี
ไกลกว่านครสวรรค์มาก..ออกเดินทางตีสามตีสี่ ไปเห็นทะเลแวบหนึ่งแล้วขับรถกลับ..กว่าจะถึงบ้านห้าทุ่มสองยามละมัง
ถ้าอย่างนั้นไปรถโดยสาร..ได้ไหม?
นั่นยิ่งแล้ว กว่ารถจะออก กว่าจะหาทางเข้าไปที่ๆ คงต้องค้างคืน..เรื่องยาวเลยคุณ
อยากรู้..อยากเห็น..อยากมีบ้านติดทะเลสักหลัง ขว้างก้อนหินลงสระ..ฝูงปลาแตกกระจาย
โตเป็นผู้ใหญ่สักทีสิครับ..พรุ่งนี้ไปนครสวรรค์เถอะ แล้วผมจะช่วยหาทางให้คุณเป็นชาวไร่...หรือไง?
ไม่!.. ลุงยงคงไม่ได้ยิน..วางสายของคนไม่รู้จักโตไปแล้ว
ความจริงที่ลุงยงไม่รู้..ก้าวแรกที่ออกเผชิญโลกของจร..เขาได้พบกับความรู้สึกประหลาด ความรู้สึกที่ไม่เข้าใจแม้จะโตเป็นหนุ่มแล้วก็ตาม..รู้สึกแปลกๆ รู้สึกไม่ถูกต้อง และไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยว
จร..จอห์น..มาเล่นกับเค้าหน่อย เสียงหนึ่งร้องเรียก
หายไปนาน.. จรงัวเงียออกจากห้อง
คิดถึงจอห์นจัง.. เด็กหญิงขยับที่ให้ มาสิ..มาเล่นตุ๊กตากับเค้า
ดึกแล้ว.. จรยิ้มให้เด็กบนเตียงสีชมพู..อะไรๆ ในห้องเป็นสีชมพูหมด ทำไมหมู่นี้ไม่เห็นมา
จอห์นโตแล้ว จอห์นไม่คิดถึงเค้าต่างหาก.. เด็กหญิงชูแขนทั้งสองขึ้น มากอดเค้าหน่อย
จรเป็นผู้ใหญ่ จรไม่เล่นตุ๊กตานะ จรเดินไปที่เตียงสวมกอดเด็กหญิงน่ารักคนนั้น..เธอน่ารักเหมือนตุ๊กตา ผมสีน้ำตาลสลวย แก้มแดงตาโตขนตาเป็นแพ
เล่นเป็นเพื่อนเค้าหน่อย.. เด็กหญิงออกจากอ้อมกอด เมื่อก่อนจอห์นชอบเล่นนี่นา..นะ..นะ.. เด็กหญิงหยิบเสื้อผ้าและอุปกรณ์เครื่องใช้ของตุ๊กตาออกจากกล่อง
เล่นได้เดี๋ยวเดียวนะพรุ่งนี้จรต้องไปต่างจังหวัดแต่เช้ามืด จรเล่นตุ๊กตากับเด็กหญิง..ช่วยกันอาบน้ำแต่งตัว ทำกับข้าวป้อนข้าว เปลี่ยนเสื้อผ้าชุดไปเที่ยว
ไม่เอาชุดนี้สวยไป.. เด็กหญิงถอดเสื้อผ้าและวิกผมสีทองของตุ๊กตาออก ไปต่างจังหวัดต้องใส่ยีนและเสื้อยืด ผมต้องรวบถักเปียอย่างนี้.. หยิบวิกผมเปียสีน้ำตาลขึ้นวางบนหัวจร อย่างนี้!..อย่างนี้!..
ของตุ๊กตานะ!.. จรสะดุ้งตกใจหยิบวิกเล็กๆ นั้นออก ไม่ใช่ของจร
ของจอห์น.. เด็กหญิงกลับใส่ให้ใหม่ จอห์นต้องถักเปียให้เรียบร้อยเวลาทำงาน
ไม่เอาจรไม่ถักเปีย..ไม่นะ..ไม่ถักเปีย.. จรลงนอนดิ้น ไม่นะ..ไม่..ไม่..
ปึง!..ปึง!..
คุณจรครับ..คุณจรตื่นเถอะ.. เสียงลุงยงอยู่ที่หน้าประตู
ไม่!..ไม่!..
อะไรไม่ๆ เราจะไปนครสวรรค์กันไง
อ้าว!.. จรตกใจตื่น..ที่แท้ฝันไป
แวะปั้มหน้าด้วยครับ.. ถึงแม้จะออกจากบ้านมานานแล้วจรยังอดคิดถึงเด็กผู้หญิงในความฝันไม่ได้ ถักเปีย..หึ..หึ..ถักเปีย.. ดึงหนังยางที่รัดเป็นจุกน้ำพุออก
วันนี้คุณจรแปลกๆ นะ.. ลุงยงแอบมองจุกน้ำพุตั้งแต่จรออกจากห้องแล้ว
ผมไม่ได้ถักเปีย.. หัวเราะกับกระจกหน้า ไม่ใช่หรือลุง..ฮะ..ฮะ..
ไม่ใช่เรื่องนั้นครับ.. ลุงยงแก้ตัว ผมหมายถึงเรื่องแวะปั้ม
ทำไมหรือ? รถเลี้ยวเข้าปั้มพอดี..ยังมืดอยู่แต่มีรถจอดแน่น ปั้มนี้เป็นปั้มแรกเมื่อเริ่มเข้าทางหลวงเอเซีย
ทุกทีไม่เคยเห็นแวะ.. ทั้งสองลงจากรถ มุ่งแต่จะไปให้ถึงที่ อย่างอื่นค่อยว่ากันทีหลัง
ก้อ..บอกแล้วว่าไม่อยากไป..เบื่อละ มุ่งหน้าไปที่ซุปเปอร์มาร์ท
ดื่มกาแฟเข้มๆ สักแก้วคุณจรอาจดีขึ้น.. ไปคนละทางกับหนุ่มจร ผมเข้าห้องน้ำก่อนนะ ออกจากบ้านตั้งแต่ตีสี่ยังไม่ได้เลย
ไม่ต้องห่วงผม.. พูดกับลุงแต่ใจนึกถึงเด็กหญิง ผมโตเป็นผู้ใหญ่..ไม่เล่นขายของแล้ว ประโยคหลังเสียงเบาแต่ไม่วายได้ยินถึงกลุ่มวัยรุ่น..หนึ่งในนั้นหันมองจร
ดีขึ้นไหมครับ? ลุงยงลดถ้วยกาแฟลง
ครับ.. จรและลุงยงนั่งอยู่บนเก้าอี้ยาวด้านข้างซุปเปอร์มาร์ท..ผู้คนเข้าออกขวักไขว่ เมื่อคืนผมฝันถึงเด็กผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว
มิน่าเช้านี่ถึงมัดจุก
แม่ผมมีลูกสาวอีกคนหรือเปล่า ประโยคที่จรถามลุงยงมานับครั้งไม่ถ้วน
ไม่นะ เห็นกระเตงคุณอยู่คนเดียว ลุงยงเริ่มตอบอย่างนี้เมื่อจรย่างเข้าวัยรุ่นจนถึงปัจจุบัน
เหมือนเขามาขอแบ่งปันความสุข มาขออยู่ด้วย..คิดอีกทีเหมือนเขาเคยอยู่ที่บ้านก่อนผมมาอยู่.. มองหน้าลุงยง หรือเขาเป็นพี่สาวผมที่ตายก่อนลุงจะมาทำงานกับแม่
อันนี้ก็จนปัญญาครับ..แต่ไม่เห็นแม่คุณพูดอะไรเกี่ยวกับลูกคนอื่นเลย..ผมว่าไม่ใช่อย่างที่คุณคิดแน่
เขามีเค้าหน้าเหมือนผมมากแต่ไม่เหมือนแม่เลย..ว่าไปผมก็หน้าไม่เหมือนแม่ เด็กผู้หญิงคนนี้เข้าฝันหนุ่มจรบ่อยๆ มาเล่น กินขนม บางทีคล้ายทวงสิทธิ์บางอย่างที่เธอเคยมีในครอบครัวของจร
พักนานแล้วไปต่อเถอะ ลุงยงชินกับปัญหาเดิมของจรจนไม่รู้สึกร่วมอะไรกับปมในใจนั้น
พูดเรื่องนี้ทีไรลุงเปลี่ยนเรื่องทุกที..น่าสงสัยนะเนี่ย..
ยังอีกสามชั่วโมงนะครับกว่าจะถึง..ถ้าไม่.. ลุงหยุดพูดเมื่อรู้สึกตัวว่ากำลังชี้โพรงให้กระรอก
ลุ้ง!.. ชั่วโมงครึ่งต่อมา ปั้มสุดท้ายแล้วที่มีซุปเปอร์..แวะเถอะ กระรอกแกมแดงร้องขึ้น
...............
กินต้มเลือดหมูกันก่อนนะลุง ยี่สิบนาทีจากปั้มล่าสุด เขตสิงห์บุรี ผมจะตักเครื่องในวางบนข้าวร้อนๆ ราดด้วยน้ำจิ้มแซบๆ
...............
วันนี้เราเข้าทางแยกอุทัยฯ นะ ผมอยากขึ้นเขาสะแกกรัง ทุกวิถีทางที่จะถ่วงเวลาถึงที่
โอยๆ..ข้อนี้ผมขอขัดใจคุณจร..มันอ้อมและผมไม่ชำนาญเดี๋ยวหลงทาง จะค่ำเสียก่อนถึงลาดยาว
งั้นแวะซื้อพวงมาลัยหน่อยครับ.. ลุงหักเลี้ยวเข้าข้างทางที่มีเพิงขายพวงมาลัยตั้งเรียงอยู่ ยายร้อยเองหรือเก่งจังครับ.. ไม่ยอมผ่านง่ายๆ บ้านอยู่ไหนล่ะยาย....
คุณจร!.. พร้อมๆ กับเสียงเข้ม กระจกรถเลื่อนขึ้นทั้งยังไม่สิ้นสุดการสนทนา
ลุง!.. แต่ไม่มีคำพูดอะไรต่อเติม
ลุวัตถุประสงค์ที่ไม่ได้คิดทางแก้ไขไว้ล่วงหน้าของจร..ฟ้าหม่นพอดีเมื่อออกจากอำเภอมุ่งไปที่
เฮ้ย!..นั่นมันไอ้ผิวบางที่เล่นขายของนี่.. เสียงตะโกนบอกกันของวัยรุ่นกลุ่มเมื่อเช้ามืดที่ปั้มน้ำมัน
บังเอิญจังวุ้ย..มาถิ่นนี้เหมือนกัน..ฮ่าๆๆ
ข้าว่าอย่าไปยุ่ง.. หนุ่มคนที่แอบมองจรร้องห้าม ตรงไปบ้านงานดีกว่า
ไอ้เด็กพวกนี้มันเป็นอะไรของมัน.. ลุงยงเริ่มรู้สึกผิดปกติ โฉบมาหลายหนแล้ว
ผมก็ว่านะ.. จรรู้สึกหวาด ถ้าพวกมันหาเรื่องจะทำไงล่ะลุง
เย้!..เย้!.. มอเตอร์ไซค์เข้าปาดซ้ายขวา
ทำไงดี!.. จรตัวสั่น
เย็นไว้ครับ.. สองมอเตอร์ไซค์และหนึ่งปิคอัพขับหนีขับไล่กันสักพัก
เย้!..แฮ่!..
ฮะ..ฮะ..ฮ่าๆๆๆ..
นั่น!..บ้านผู้ใหญ่ใช่ไหมคุณจร แสงสว่างออกมาจากรั้วไม้ขัดที่เปิดไว้
เลี้ยวเข้าไปเลยลุง! แม้กำลังหน้าสิ่วหน้าขวานจรนึกเห็นหน้านายจอมกวนอย่างชัดเจน
รถมอเตอร์ไซค์สองคันเลี้ยวตามรถจร
อ้าว!..ไอ้รูปหล่อมาบ้านงานเหมือนกันแฮะ..
.
| จากคุณ |
:
ดาเรน   
|
| เขียนเมื่อ |
:
วันออกพรรษา 55 11:44:34
|
|
|
| 
