บทที่ 2
ชายผมบลอนด์สองคน
เอลเลนหาโรงเเรมในบูลริเวอร์อย่างรวดเร็วและเธอก็เช่าห้องอยู่สองสามวัน เธอไม่ได้จัดเอาของออกมาจากกระเป๋าของเธอ จากนั้นเธอก็โทรศัพท์ไปที่ภาคภาษาอังกฤษของมหาลัยสท็อดดาร์ดและบอกเขาว่าเธอเป็นพี่สาวของโดโรธี คิงชิปส์ เธอคุยกับอาจารย์ภาควิชาภาษาอังกฤษและบอกเขาว่าเธอต้องการจะคุยกับเขาเรื่องของโดโรธี ศาสตราจารย์จะโดโรธีได้และเขาก็ยินดีจะพบเอลเลนตอนบ่ายหนึ่งโมง
เอลเลนต้องการถามศาสตราจารย์ว่ามีนักเรียนหนุ่มผมบลอนด์หน้าตาดีที่ชั้นเรียนภาษาอังกฤษของโดโรธีรึไม่ เเต่เธอไม่ได้บอกเขาว่า "ชั้นคิดว่าหนึ่งในนักเรียนของคุณเป็นฆาตกร!" ศาสตราจารย์จะต้องไม่เชื่อเธอเเน่ เธอต้องหาเหตุผลอื่นให้กับเขาสำหรับคำถามของเธอ...เหตุผลที่จะทำให้เขาเชื่อ เธอคิดสักครู่ จากนั้นเธอก็คิดได้
************************************************************************************************************
ตอนบ่ายหนึ่งโมง เอลเลนกำลังคุยกับศาสตราจารย์ภาควิชาภาษาอังกฤษ เขาเป็นชายใจดี เขาอยากจะช่วยเธอ
"หนึ่งอาทิตย์ก่อนที่เธอจะตาย" เอลเลนเริ่ม "โดโรธีบอกชั้นว่าเธอยืมเงินมาจำนวนหนึ่ง เธอยืมมันมาจากหนึ่งในนักศึกษาในชั้นวิชาภาาาอังกฤษ เธอโกรธพ่อของพวกเราและเธอก็ไม่อยากขอเงินจากเขา เเละเธอต้องการมันไว้ใช้สำหรับสองสามอาทิตย์ เมื่อเร็วๆนี้, ชั้นตรวจดูสมุดกัญชีของโดโรธีเเล้วชั้นก็พบว่าเธอยังไม่ได้จ่ายเงินนั่นคืน เเละตอนนี้, ชั้นเเละพ่อของชั้นต้องการคืนเงินจำนวนนั้นเเทนเธอ"
"ครับ, ผมเข้าใจ" ศาสตรจารย์พูด
"เเต่เรามีปัญหา" เอลเลนพูดต่อไปว่า "เราไม่รู้ชื่อของนักเรียนคนนั้น...โดโรธีไม่ได้บอกชื่อของเขา เเละเขาก้ไม่ได้พยายามติดต่อหาเราเลย บางทีเขาอาจจะไม่ต้องการถามพวกเราเรื่องเงินหลังจากที่โดโรธีฆ่าตัวตาย บางทีเขาอาจจะเป็นคนดีซึ่งเขาไม่ต้องการทำให้เราเป็นทุกข์"
"อ้า...ใช่เเล้ว คุณมีปัญหา" ศาสตราจารย์พูด "ผมจะช่วยคุณได้อย่างไรบ้างครับ?"
"โดโรธีไมได้บอกชื่อของนักเรียนคนนั้นกับชั้น" เอลเลนตอบ "เเต่ชั้นรู้ว่าเขาอยู่ในชั้นเรียนภาษาอังกฤษปีสองเหมือนกับโดโรธี เเละเธอก็บอกชั้นว่า เขามีผมสีบลอนด์และเขาตัวสูงเเละหล่อมาก ถ้ามันมีนักเรียนชายที่มีผมสีบลอนด์เพียงไม่กี่คนละก็ ชั้นจะพูดกับพวกเขาทุกคน"
ศาสตราจารย์หยุดคิดสักครู่ "ตามผมมาสิ" เขาพูด
เขาพาเอลเลนไปสำนักงานของมหาวิทยาลัยและเขาเรียกให้เธอนั่งลง จากนั้นเขาก็ตรงไปที่ตู้ใบใหญ่และเขาก็หยิบเอาเเฟ้มสีน้ำตาลจำนวน 40 อันออกมา
"ตอนนี้นักศึกษาที่มาจากชั้นเรียนของน้องสาวคุณอยู่ชั้นปีสามเเล้ว มันมีรูปของนักเรียนอยู่ในเเฟ้มพวกนี้"
ศาสตราจารย์มองเเฟ้มเเต่ละอันอย่างรวดเร็วและเขาก็เเบ่งพวกมันออกเป็นสองกองบนโต๊ะ "กองนี้เป็นนักเรียนหญิง" เขาพูดพร้อมกับชี้ไปที่กองที่ใหญ่กว่า จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่อีกกอง "ส่วนเเฟ้ม 17 อันนี้เป็นนักเรียนชาย"
จากนั้น, เขาก็มองอย่างระมัดระวังที่เเฟ้มของนักเรียนชาย "มีผู้ชาย 17 คนในชั้นเรียน แต่มีคนผมบลอนด์เเค่ 5 คน"
จากนั้นเขาก็เเยกเเฟ้ม 3 อันออกจากกองที่มี 5 อัน
"ไม่มีใครจะเรียกผู้ชายในสามเเฟ้มนี้ว่าสุภาพบุรุษรูปหล่อหรอก" ศาสตราจารย์พูดเเละยิ้มน้อยๆ "ดั้งนั้น, ตอนนี้เราเหลือผู้ชายรูปหล่อผมบลอนด์อยู่ 2 คน นี่เป็นชื่อเเละที่อยู่ของพวกเขา
เขาเปิดเเฟ้มทั้งสองที่หน้าเเรกของมันและเอามันวางไว้ตรงหน้าของเอลเลน เธอจดชื่อและที่อยู่ของทั้งสองลงในสมุดโน๊ต
กอร์ดอน ซี. เเกนท์
1312 ถนนตะวันตก 26
ไดวท์ โพเวล
1520 ถนนตะวันตก 35
เธอคืนเเฟ้มให้กับศาสตราจารย์
"ทำไมเธอจึงไม่เขียนเบอร์โทรศัพท์ของพวกเขาด้วยล่ะ?" เขาถาม เขาอ่านให้เธอฟังและเธอก็จดมันเอาไว้ในสมุดโน๊ตของเธอ จากนั้นเธอจึงลุกขึ้นยืน
"ขอบคุณมากค่ะ ศาสตราจารย์" เธอพูด "คุณใจดีมาก"
************************************************************************************************************
เมื่อเอลเลนโทรศัพท์ไปที่เบอร์ของกอร์ดอน เเกนท์ มีเสียงของผู้หญิงเป็นคนรับสาย
"กอร์ดอนอยู่ที่นั่นรึเปล่าค่ะ?" เอลเลนถาม
"ไม่ เขาไม่ได้อยู่ที่นี่!" ผู้หญิงคนนั้นตอบอย่างสงสัย "นี่เป็นบ้านของชั้น กอร์ดอนเช่าอยู่ที่นี่ จะฝากข้อความให้เขาไหม?"
"ไม่ค่ะ ขอบคุณ" เอลเลนตอบ "ชั้นจะโทรมาทีหลัง"
เธอวางหูโทรศัพท์ลง เธอคิดอยู่สักครู่
"ถ้าชั้นไปบ้านของคุณนายอาร์เควท, บางทีเธออาจจะพูดกับชั้นก็ได้" เอลเลนพูดกับตัวเอง "ชั้นจะเเกล้งบอกว่าชั้นเป็นญาติคนหนึ่งของกอร์ดอน เเกนท์ ชั้นจะถามผู้หญิงคนนี้เรื่องเเฟนของกอร์ดอน บองทีเธออาจจะบอกชั้นว่าเขาคบกับใครเมื่อฤดูหนาวที่ผ่านมา แล้วชั้นจะได้ไม่ต้องพูดกับเขาโดยตรง"
************************************************************************************************************
ครึ่งชั่วโมงต่อมา เอลเลนกดกริ่งของบ้านเลขที่ 1312 ถนนตะวันตก 26
หญิงสาวที่มาเปิดประตูเป็นคนร่างเล็กเเละผอม เธอมีผมสีเทายุ่งเหยิง เอลเลนยิ้มให้กับเธอ
"คุณจะต้องเป็นคุณนายอาร์เควทแน่ๆ" เอลเลนพูด "กอร์ดอนอยู่ที่นี่มั้ยค่ะ?"
"ไม่ เขาไม่ได้อยู่ที่นี่" ผู้หญิงคนนั้นพูดอย่างสงสัย "เขารู้มั้ยว่าคุณจะมา?"
"รู้ค่ะ ชั้นเป็นญาติของเขา" เอลเลนพูด "ชั้นเขียนจดหมายหาเขา ชั้นบอกเขาว่าชั้นจะเเวะมาหาเขาสักชั่วโมง"
"เขาไม่ได้บอกชั้นเรื่องนี้เลย" คุณนายอาร์เควทพูด "บางทีเขาอาจจะไม่ได้จดหมายของคุณก็ได้ เเต่คุณเข้ามานั่งรอข้างในก่อนก็ได้ ชั้นดีใจที่จะได้พบญาติคนหนึ่งของกอร์ดอน กอร์ดอนเป็นชายหนุ่มที่นิสัยดีมาก" หญิงคนนั้นยิ้มให้ทันที
เอลเลนตามเธอเข้ามาในบ้าน
"กอร์ดอนอยู่ที่สถานีวิทยุ" คุณนายอาร์เควทตอบเมื่อพวกเธอเข้ามานั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่นโดยที่มีกาเเฟอยู่ตรองหน้าพวกหล่อน "คุณรู้เรื่องรายการวิทยุของเขารึเปล่า?"
"เขาบอกชั้นบางอย่างเกี่ยวกับมัน" เอลเลนตอบ
"เขาเป็นดีเจอยู่ที่สถานีวิทยุบูลริเวอร์" คุณนายอาร์เควทบอก "เขาเล่นเเผ่นเสียงสองชั่งโมงทุกคืนยกเว้นวันอาทิตย์ กอร์ดอนเป็นชายหนุ่มที่ยุ่งมาก เขาอยู่ที่มหาวิทยาลัยเกือบตลอดวันจากนั้นพอตอนเย็นเขาก็อยู่ที่สถานีวิทยุ!"
"ตอนนี้เขามีความสุขดีมั้ยค่ะ คุณนายอาร์เควท?" เอลเลนถาม "ชั้นคิดว่าเขาทุกข์มากในช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมาเมื่อตอนที่ชั้นพบกับเขาครั้งสุดท้าย"
"ชั้นจะไม่ได้หรอก" เธอตอบ เธอคิดสักครู่ "ไม่ ชั้นจำไม่ได้"
"ชั้นคิดว่าเขาเลิกกับผู้หญิงคนหนึ่ง...คนที่เขาชอบมาก" เอลเลนตอบ "ชั้นคิดว่าชื่อของเธอคือโดโรธี คุณจะผู้หญิงที่ชื่อโดโรธีได้รึเปล่า?"
"ไม่ค่ะ ชั้นจำไม่ได้" คุณนายอาร์เควทตอบ เขาพบผู้หญิงมากมายเเต่เขาไม่ได้คบเพื่อนหญิงพิเศษไว้เลย เเละชั้นก็จำไม่ได้ว่ามีชื่อโดโรธีด้วย"
ทันใดนั้นเอลเลนก็ต้องการกลับ เธอไม่ต้องการจะรู้อะไรจากที่นี่ เธอยืนขึ้น
"เอาล่ะ ชั้นจะกลับเเล้ว" เธอพูด "ขอบคุณสำหรับกาเเฟค่ะ"
"คุณจะไม่อยู่รอกอร์ดอนเเล้วหรือค่ะ?" คุณนายอาร์เควทพูด "เขาจะกลับมาในอีกไม่กี่นาทีนี้เเล้ว"
"อีกไม่กี่นาทีหรือค่ะ? เเต่คุณบอกชั้นว่าเขาอยู่ข้างนอกจนถึงตอนเย็นนี้นี่ค่ะ" เอลเลนพูด "คุณบอกชั้นเมื่อตอนที่ชั้นโทรศัพท์มา" เมื่อเธอพูดประโยคนี้ออกมา เธอก็รู้ตัวว่าเธอพูดผิด
"คุณเป็นคนที่โทรมาก่อนหน้านี้หรือค่ะ?" คุณนายอาร์เควทพูด "คุณไม่ได้บอกชั้นว่าคุณเป็นญาติของกอร์ดอนเมื่อตอนที่คุณโทรมานี่ กอร์ดอนได้รับโทรศัพท์จากผู้หญิงที่ฟังเขาทางวิทยุอยู่มาก พวกหล่อนต้องการคุยเเละพบเขา ชั้นมักจะบอกพวกหล่อนว่าเขาไม่อยู่ทั้งวัน"
ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้สงสัยอีกเเล้ว "เเต่ถ้าคุณรู้ว่ากอร์ดอนจะไม่อยู่ตลอดทั้งวันทำไมคุณยังมาที่นี่อีกล่ะ?" เธอถาม "ชั้นไม่เชื่อว่าคุณเป็นญาติของกอร์ดอนหรอก คุณเป็นใคร?"
ในตอนนั้นเอง พวกเธอได้ยินเสียงประตูเปิดและก็มีใครเข้ามาในบ้าน
"ผมกลับมาเเล้วครับ คุณนายอาร์เควท!" เสียงของผู้ชายพูด
ผู้หญิงคนนั้นวิ่งออกไปจากห้อง เอลเลนได้ยินเสียงเธอกระซิบกับใครบางคน "เธอบอกว่าเธอเป็นญาติของคุณ เเต่ชั้นไม่เชื่อเธอหรอก!"
จากนั้น ประตูห้องนั่งเล่นก็เปิดออก และชายหนุ่มร่างสูงหน้าตาดีก็เดินเข้ามา เขามีผมบลอนด์สั้น เขามองไปที่เอลเลนเเละเอลเลนก็มองไปที่เขา จากนั้นชายหนุ่มก็ยิ้ม
"เฮสเตอร์!" เขาพูด "ผมดีใจที่ได้พบคุณ"
จบบทที่2 ตอนเอลเลน
**********************************************************************************************************
จากคุณ :
silver moon - [วันจักรี 21:51:50]