A Kiss Before Dying บทที่ 1 ตอนมาเรียน

    ตอนมาเรียน
    บทที่ 1 เมืองนิวยอร์ค

    กันยายน 1951
    มาเรียน คิงส์ชิปอยู่คนเดียวในอาพาร์ทเมนท์เล็กๆในเมืองนิวยอร์ค ทุกสิ่งทุกอย่างในห้องสามารถบอกผู้มาเยี่ยมเยือนอาพาร์ทเมนท์เกี่ยวกับรสนิยมของมาเรียน…รสนิยมของเธอในเรื่องหนังสือ รสนิยมของเธอในเรื่องรูปภาพเเละรสนิยมของเธอในเรื่องเพลง เเต่คนที่เคยมาเยี่ยมที่อาพาร์ทเมนท์ของเธอเพียงคนเดียวคือพ่อของมาเรียน เขาไปที่นั่นไม่บ่อยนัก เเละลีโอ คิงส์ชิปไม่ได้สนใจในรสนิยมของลูกสาวเขามากเท่าไรนัก
    มาเรียนไม่เคยชอบพ่อของเธอจริงๆ เธออายุ 10 ปีเมื่อตอนที่พ่อเเม่ของเธอหย่ากัน  มาเรียนเสียใจกับเรื่องนี้มาก เอลเลนอายุเเค่ 6 ปีแและโดโรธีอายุ 5 ปี เด็กหญิงอ่อนวัยทั้งสองไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมเเม่ของพวกหล่อนจึงจากพวกหล่อนไปเเต่มาเรียนรู้ เธอตัดสินใจในตอนนั้นว่าพ่อของเธอเป็นชายที่โหดร้ายเเละเลือดเย็น ในไม่ช้าหลังจากการหย่า การตายของเเม่เธอยิ่งเพิ่มความเกลียดชังของมาเรียนที่มีต่อเขายิ่งขึ้น
    มาเรียนอาศัยอยู่กับพ่อเเละน้องสาวทั้งสองของเธอที่บ้านอันสวยงามของลีโอในนิวยอร์คจนกระทั่งเธอเรียนจบมหาวิทยาลัย เธอเคยเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยโคลัมเบียในรัฐนิวยอร์ค หลังจากจบมหาวิทยาลัย พ่อของเธอพยายามให้เธอมาทำงานในบริบัทโฆษณา เมื่อเธอจบจากมหาวิทยาลัย พ่อของเธอพยายามให้เธอมาทำงานในบริษัทโฆษณาที่ดูเเลโฆษณาในบริษัทของเขา เขาบอกผู้จัดการของบริษัทให้ให้งานกับลูกสาวของเขาเเต่มาเรียนไม่เคยต้องการความช่วยเหลือของพ่อเธอเลย เธอทำงานในบริษัทโฆษณาที่เล็กกว่า เธอไม่ต้องการได้เงินมากๆจากที่นั่นเเต่เธอชอบงานที่เธอทำอยู่เเละเธอก็มีความสุขกับมัน
    หลังจากที่เธอย้ายไปอยู่ที่อาพาร์ทเมนท์ของเธอเอง มาเรียนไปบ้านพ่อของเธอเพื่อทานอาหารเย็นอาทิตย์ละครั้ง พวกเขามักจะสุภาพเเต่พวกเขาไม่ได้ชอบเเต่ละคนเลย ในไม่ช้า หลังจากมาเรียนจบมหาวิทยาลัยดคลัมเบียเเล้ว เอลเลนไปที่วิสคอนซินเพื่อไปเรียนที่มหาวิทยาลัยเเคดเวล แและอีก 1 ปีต่อมา โดโรธีไปที่ไอโอว่าเพื่อไปเรียนที่มหาวิทยาลัยสท็อดดาร์ด ดังนั้นมาเรียนเเละพ่อของเธอมักอยู่กันตามลำพังสำหรับอาหารมื้อเย็นทุกอาทิตย์
    หลังจากการตายของโดโรธีความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนเเปลง ลีโอโกรธมากเพราะโดโรธีตั้งท้องแและเขาโกรธเพราะเธอฆ่าตัวตาย เขาจ่ายให้คนเพื่อที่จะเก็นข่าวการตั้งท้องให้ออกห่างจากหนังสือพิมพ์ จากนั้นเขาพยายามที่จะลืมเรื่องลูกสาวคนสุดท้องของเขา หลังจากคดีฆาตกรรมเอลเลน ลีโอพยายามใจดีกับมาเรียน เธอรู้สึกเสียใจเรื่องพ่อของเธอ ตอนนี้เธอกลับไปที่ย้านของเขาอาทิตย์ละ 3 วันเเทนที่จะเป็น 1 วัน เธอพยายามที่จะชอบเขาให้มากกว่าเดิมเเต่เธอก็มักจะสงสัยว่าเมื่อไรกันที่ลีโอพยายามที่จะทำตัวดีๆ เธอยังไม่เชื่อใจเขาจริงๆ
    มาเรียน คิงส์ชิปไม่ได้รักใครจริงๆ เเต่เธอมีอาพาร์ทเมนท์ของเธอเเละเธอก็รักมัน เธอจะใช้เวลาทำความสะอาดมันทุกๆวันเสาร์เเละเธอมักจะฝันว่าสักวันหนึ่ง ชายใจดีนิสัยดีจะมาเยี่ยมเธอที่นี่…ใครที่จะรักเธอเเละดูเเลเธอ
    “เขาจะมามั้ยนะ?” เธอมักจะถามตัวเองอยู่บ่อยๆ
    /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

    วันเสาร์เช้าวันหนึ่งในเดือนกันยายน มาเรียนกำลังทำความสะอาดอาพาร์ทเมนท์ของเธออยู่ เธอกำลังเช็ดโต๊ะเเละเธอก็มองไปที่ภาพวาดเลียนเเบบของชาร์ล เดอมุทของเธอที่มีชื่อว่า “อียิปต์ของฉัน” ซึ่งเเขวนอยู่เหนือกำเเพงข้างหน้ามัน เดอมุทเป็นนักวาดภาพคนโปรดของเธอและภาพชื่อ “อียิปต์ของฉัน” ก็เป็นภาพโปรดของเธอ
    เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น มาเรียนรับมัน
    “สวัสดีค่ะ” เธอพูด
    “สวัสดีครับ” เสียงผู้ชายตอบกลับมาซึ่งเป็นเสียงที่มาเรียนไม่คุ้นเคยเลย “คุณคือมาเรียน คิงส์ชิปใช่ไหมครับ?”
    “ใช่ค่ะ” มาเรียนตอบ “คุณเป็นใครค่ะ ได้โปรดบอกชื่อคุณด้วย?”
    “ผมชื่อเบอร์ตัน คอร์ลิส…หรือเรียกว่าบัดด์ คอร์ลิสก็ได้ครับ” ชายหนุ่มตอบ “ผมรู้จักกับเอลเลน น้องสาวของคุณ”
    “ใช่ค่ะ เอลเลนเคยเล่าเรื่องของคุณให้ชั้นฟัง คุณคอร์ลิส” มาเรียนตอบ
    มาเรียนจำความรู้สึกตื่นเต้นของเอลเลนได้เมื่อเธอพูดถึงชายคนนี้เมื่อวันคริสต์มาส “มาเรียน ชั้นรักเขามากเลยทีเดียว” น้องสาวของเธอพูด “เขานิสัยดีมากเเละใจดีด้วย”
    “คุณคิงส์ชิปครับ ผมอยากพบคุณ” บัดด์ คอร์ลิสพูดอย่างสุภาพ “ผมมีหนังสือที่เคยเป็นของเอลเลน เธอให้ผมยืมเมื่อหนึ่งสัปดาห์ก่อนที่เธอจะเสียชีวิต ผมอยากจะคืนมันให้คุณ ให้ผมเอามันไปคืนที่อาพาร์ทเมนท์ของคุณได้ไหมครับ?”
    มาเรียนคิดอย่างรวดเร็ว ชายคนนี้ต้องการคืนของที่เคยเป็นของน้องสาวเธอให้ นั่นเป็นความกรุณาของเขาเลยทีเดียว เเต่เธอไม่อยากให้เขามาที่อาพาร์ทเมนท์ของเธอ อาพาร์ทเมนท์นี้กำลังรอชายคนพิเศษซึ่งจะมาเยี่ยมเธอสักวันหนึ่ง
    “คุณคอร์ลิส ชั้นเสียใจค่ะ เดี๋ยวชั้นจะออกไปข้างนอกเเล้ว” เธอโกหก “บางทีบ่ายวันนี้ ชั้นอาจพบคุณได้? ชั้นกำลังจะไปช้อปปิ้งที่ฟิฟอเวนิว ชั้นจะรอพบคุณเเถวนั้นตอนบ่ายสามโมง”
    “ก็ดีครับ” ชายหนุ่มตอบ “ผมจะรอคุณอยู่ข้างๆรูปปั้นที่อยู่ด้านนอกของศูนย์ร็อคกี้เฟลเลอร์ เเล้วเราค่อยไปหาอะไรดื่มด้วยกัน ลาก่อนครับ คุณคิงส์ชิป”
    “ลาก่อนค่ะ” มาเรียนพูด เธอวางสายโทรศัพท์ลง
    มาเรียนรู้สึกไม่ค่อยมีความสุขกับเรื่องโทรศัพท์นี้เท่าไรนัก วันเสาร์เป็นวันพิเศษของเธอ เธอไม่อยากจะออกไปข้างนอก เธอไม่อยากจะพบเพื่อนของเอลเลนไม่ว่าจะเป็นเพื่อนคนไหนก็ตามเเละเธอไม่ต้องการหนังสือของเอลเลน เอลเลนไม่ชอบหนังสือเเบบที่มาเรียนชอบ มาเรียนชอบหนังสือของ Proust, Flaubert และนักเขียนที่ยิ่งใหญ่เเห่งศตวรรษที่ 19 ทั้งหมด เอลเลนชอบเนื้อเรื่องที่ออกจะทันสมัยและดูโง่ๆ…เรื่องที่ไม่ค่อยจะมีความหมายใดๆ
    “ชั้นจะไม่พบชายคนนั้นนานหรอก” มาเรียนคิด
    /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

    บัดด์ คอร์ลิสจำมาเรียน คิงส์ชิปได้เมื่อเธออยู่ห่างออกไป 100 ฟุตจากจุดที่เขายืนอยู่ เธอดูคล้ายน้องสาวทั้งสองของเธอ
    เขาพาเธอไปที่บาร์เเห่งหนึ่งเเละเขาก็ซื้อเครื่องดื่ม พวกเขานั่งอยู่ที่โต๊ะเล็กๆเเละก็คืนหนังสือของเอลเลนให้
    “ผมอ่านมันเเล้ว” เขาพูด “เเต่ผมไม่ค่อยจะชอบมากเท่าไรนัก มันไม่ใช่หนังสือเเบบที่ผมชอบ รสนิยมเรื่องหนังสือของเอลเลนเเตกต่างจากผม หนังสือเเบบนี้ไม่ค่อยจะมีความหมายเท่าไรนัก คุณว่ามั้ย? ผมชอบหนังสือของ Proust, Flaubert, Dickens…ผมชอบนักเขียนเเบบนี้มากกว่า”
    มาเรียนยิ้ม “ชั้นก็ชอบพวกเขาเหมือนกัน” เธอพูด
    “เอลเลนบอกผมว่าคุณทำงานอยู่ที่สำนักงานโฆษณา” บัดด์พูด
    “ใช่ค่ะ ใช่เเล้ว” มาเรียนตอบ “เเละคุณก็ยังเรียนอยู่ที่เเคดเวลใช่มั้ยค่ะ?”
    “เปล่าครับ ผมออกจากมหาวิทยาลัยเเล้ว” ชายหนุ่มตอบ
    “เเต่เมื่อตอนวันคริสต์มาส คุณยังเป็นนักศึกษาปีสามอยู่นี่ เหมือนกับเอลเลน ใช่มั้ยค่ะ?” มาเรียนถาม “ทำไมคุณถึงไม่เรียนในปีสุดท้ายล่ะค่ะ?”
    “เพราะว่าพ่อของผมเสียมาได้สองสามปีเเล้ว” บัดด์ตอบ “เเละเเม่ของผมต้องหางานทำ เธอทำความสะอาดบ้านของคนอื่น ตอนนี้ ผมไม่อยากให้เธอทำงานอีกดังนั้นผมเลยมาที่นิวยอร์คและผมได้งานที่นี่ บางทีผมอาจจะกลับไปที่มหาวิทยาลัยปีหน้าเเละจะได้จบสภาพการเป็นนักศึกษา”
    อีกสักครู่ใหญ่ๆ มาเรียนจึงลุกขึ้น
    “บัดด์ค่ะ ชั้นต้องไปเเล้วล่ะ” เธอพูด “ขอบคุณสำหรับเครื่องดื่มนะ”
    “คุณไม่อยากดื่มเพิ่มอีกสักเเก้วหรือครับ?” บัดด์ถาม
    “ตอนนี้ ชั้นต้องไปพบใครบางคนก่อนค่ะ” เธอโกหก “มันเป็นการพบปะทางธุรกิจน่ะค่ะ ชั้นจะต้องตรองต่อเวลา”
    บัดด์มองมาเรียนเดินออกจากบาร์ไป เขาเดินตามเธอไปอย่างระมัดระวัง เขาเห็นเธอเดินเข้าไปในตึกอาพาร์ทเมนท์ เขารออยู่ครึ่งชั่วโมงเเต่เธอก็ไม่ได้ออกมาอีกเลย
    “นัดเรื่องงานเรอะ!” เขาพูดกับตัวเอง “ไม่ใช่หรอก…เธออยู่ที่นี่ต่างหาก”
    เขาเริ่มเดินตรงไปยังย่านที่ยากจนของเมืองซึ่งเป็นที่ที่เขาเช่าห้องเล็กๆอยู่ ตอนนี้เขารู้เเล้วว่ามาเรียน คิงส์ชิปอาศัยอยู่ที่ไหน เขาสามารถซ่อนตัวอยู่ที่ถนนใกล้ๆกับตึกของเธอเมื่อไรก็ตามที่เขาต้องการก็ได้ เขาสามารถตามเธอไปที่ไหนก็ตามที่เธอไปได้ด้วยเช่นกัน
    /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

    จากคุณ : silver moon - [9 พ.ค. 45 19:58:52]