W1488101 ิเดินทางรอบโลกกับ momoko ( chibimaruko chan) [เรื่องแปล]

ิเดินทางรอบโลกกับ momoko ( chibimaruko chan)

เริ่มแรก เมื่อเร็ว ๆ นี้ ฉันได้มีโอกาสไปเที่่ยวนู่นเที่ยวนี่รอบโลก โดยมีหน้าที่คือไปเที่ยวแล้วมาแนะนําให้ทุกคนได้รู้เกี่ยวกับ เรื่องราวที่ไปเจอมา ไม่ว่าจะเป็นสิ่งที่ได้พบเจอ อาหารการกิน ของที่ซื้อมาต่าง ๆ ซึ่งจริง ๆ แล้วฉันไม่ได้เป็นคนที่ชอบ เที่ยวอะไรมากมายนักหรอก จะว่าชอบเรื่องแฟชั่นหรือซื้อของก็ไม่ใช่ หรือว่าจะเป็นคนที่ชอบผจญภัยรักความตื่นเต้นก็ไม่ ใช่อีก เอ๋..... แล้วทําไม่ถึงจะให้คนอย่างฉันซึ่งไม่มีอะไรดีเด่นซักกะอย่างเดียว เดินทางไปนู่นไปนี่รอบโลกนะ ไม่รู้ว่าทาง นอนโน๊ะ เค้าคิดอย่างไง ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทาง นอนโน๊ะ เค้าต้องการอย่างไง แต่ว่าสามารถพูดได้อย่างหนึ่งนะ คือว่า ทางบอกอของ นอนโน๊ะได้พูดกับฉันบอกว่า " จะไปที่ไหนหรือกินอะไรก็ได้ที่คุณชอบ ไม่ต้องกังวลนะว่า เป็นนอนโน๊ะแล้วจะต้องเขียนในส่ิ่งที่ หรูเริด ไม่ต้องเป็นห่วงในเรื่องนี้" ได้ปังแล้วค่อยโล่งใจขึ้นมาหน่อย คิดว่าทาง นอนโน๊ะเค้าคงคิดว่า ให้ฉันเดินทางไปนู่นไปนี่รอบโลก คงจะได้พบเจอสิ่งแปลก ๆ ได้เห็นหรือพบเหตุการณ์ที่ชาวบ้านไม่ค่อยจะเจอกัน แล้วคง ได้เรื่องสนุก ๆ ตลก ๆ กลับมาอย่างแน่นอน เอ..... จะดีใจดีใหมนี้ แต่ว่าจริง ๆ แล้วทางนอนโน๊ะก้ไม่มีใครพูดให้ฟังสักคนว่าตั้งความหวังไว้ว่างยังไงบ้าง แต่นะ ขอให้ท่านผู้อ่านคิดว่าอ่านสนุก ๆ ด้วยกันแล้วกันนะคะ
สเปนแห่งความฝัน
อืม.... ตอนแรกที่คิดว่าจะเดินทางไปที่ใหนก่อนเป็นอันดับแรกนั้น ค่อนข้างคิดนานเหมือนกัน แต่ฉันมีความผันและตั้งใจว่าจะไปเที่ยวสเปนมาตั้งนานแล้ว เพราะว่าที่สเปนมีภาพวาดที่เขียนในจานอยู่มากมายนั่นเอง ตอนฉันอายุ 19 ปีเป็นครั้งแรกที่เห็นการวาดภาพในจาน พอเห็นแล้ว " โอ.. อยากไปประสเปนที่ผลิตจานอันนั้น " โดยคิดฝันมาตลอดเวลา จริง ๆ แล้วตอนที่จะเป็นฮันนีมูนนั้นตั้งใจว่าจะไป แต่ว่าพอดีมีการแสดงคอนเสริต์ของอดีตนักร้องวงบีเทิล พอล แมคคาที ที่ลอสแองเจลิส สามีของฉันซึ่งเป็นแฟนพันธุ์แท้ เหนียวแน่นมาก บอกว่า สเปนเมื่อไรค่อยไปก็ได้ครั้งนี้นะยังไงก็ต้องไปลอสแองเจลิสให้ได้ดังนั้นการไปสเปนของฉันเลยต้องรอไปก่อน
จากนั้นมา ก็กินเวลา 8 ปี " สเปนไว้ค่อยไป" " ไว้ค่อยไป" ก็ได้เดินทางมาถึงเสียที "ไว้ค่อยไป" คํานี้นั้นเวลาที่ได้ฟัง " อืื่ือ เมื่อไหร่ค่อยไปก็ได้นะ ถ้ายังงั้นก็ไม่เป็นไร ไว้ค่อยไป " แต่จริง ๆ แล้ว พอพูดว่าค่อยไป จะรู้สึกว่า อือ ค่อยไป ในที่สุด 8 ปีเชียวนะถึงจะได้ไป ดังนั้น ถ้าพูดว่า " ค่อยไป" ต้องถามเลยว่า เมื่อไหร่ ปีไหน เดือนไหน เอาให้แน่ไปเลยรับรอง ว่าจะได้ไปอย่างแน่นอน
เหมือนฉันที่มีความผันอยากไปสเปนก็ถึงเวลาเสียที และคราวนี้สามีฉันจะตามไปด้วยในฐานะตากล้อง ในระหว่างเตรียมตัว ก็คอยภาวนาไปด้วยว่า ขออย่าให้พอล แมคคาทีไปเปิดคอนเสริท์ทีี่ประเทศไหนในช่วงนี้เลย

สามีปวดท้อง
เย้ ... ในที่สุดก็ถึงเวลาที่จะออกเดินทางเสียที แต่ว่าสามีฉันก่อนหน้าวันออกเดินทางไม่กี่วัน ก็เกิดปวดท้องรักษายังไม่ทัน จะหายดี ดังนั้นเลยต้องเอามือกุมท้องเดินตัวงอเดินทางไปพร้อมกันฉัน ในกระเป๋าเดินทางของฉันมีแต่ของที่ไม่เคยคิดว่าจะเอาไปเต็มไปหมด ไม่ว่าจะเป็น บ๊วย ข้าวสาร อีกยังไม่พอยังไปซื้อหม้อต้มข้าวต้มที่แอร์พอรต์อีกด้วย เพื่อที่จะรักษาท้องของสามีให้หายปวดเสียที ซึ่งแน่นอนฉันนั้นย่อมที่จะกังวลถึงอาการปวดของสามี ซึ่งตัวเค้าเองก็คงจะกังวลอยู่ว่าการไปสเปนคราวนี้จะเป็นยังไว ทั้ง 2 คนเลยพยายามที่จะไม่พูดกันถึงเรื่อง ปวดท้อง
แต่ว่าสามีตัวดีของฉัน พอเห็นรายการไวน์ของชั้นเฟริสคลาสของเจเอแอล เท่านั้นแหล่ะ ตาลุกโพลง ความจริงทําเป็นไม่มองก็เรียบรอ้อยแล้ว แต่นี้ท่านสั่่งเอาสั่งเอา ดื่มไวน์ซะเกือบหมดทุกอย่าง ก็อย่างว่าแหละนะ ชั้นเฟริสคลาส นะมันชั้นพิเศษมีบริการมากมายให้คุณเลือกได้ตามต้องการ อาหารในเครื่องก็อรอ่ยมากจนไม่คิดเลยว่านี้คืออาหารในเครื่องบิน เครื่องดื่มก็เหมือนกัน มีแต่ของดี ๆ ทั้งนั้นเลย ดังนั้นจึงไม่แปลกที่สามีฉันจะดื่มซะเยอะแยะมากมาย หลังจากดื่มเหล้าเข้าไปแล้วกําลังครึม ๆก็เอนเบาะลงเตรียมตัวนอน ซึ่งแบบนี้นะมีแต่ในชั้นเฟริสคลาสเท่านั้นที่ทําได้ หรือจะพูดว่า " ทานอาหารอร่อย ๆ ดื่มเหล้าอร่อย ๆ นอนหลับแป๊บเดียวก็ถึงที่หมายแล้ว" เหมือนสวรรค์ที่อยู่บนเมฆเลย ซ่ึงมีอยู่ในชั้นเฟริสคลาสของเครื่องบินทุกเครื่อง ในระหว่างที่ฉันกําลังนอนหลับฝันหวานอยู่นั้น สามีของฉันก็เจอกับการปวดท้องอย่างรุนแรง เหมือนกับตกจากสวรรค์ลงไปสู่นรกอย่างรวดเร็ว ก็ผลจากการดื่มไวน์เมื่อกี้นี้อย่างไงล่ะที่เล่นงานเข้าให้แล้ว ดูเหมือนว่าจะอยู่ในห้องนํ้าเป็นเวลานานเลยล่ะ ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาหันไปดู สามีก็บอกว่า " ....จะไม่กินอะไรอีกแล้ว ... ถ้าไปถึงแล้วจะรีบไปโรงพยาบาลเลย ...." โอ๊ย เป็นกําหนดการทีี่แย่มาก ฉันไม่ชอบเลย พอถึงสเปนที่ฉันใฝ่ฝีนก็ไปโรงพยาบาลเนี้ยนะ พอแค่คิด ฉันก็ได้แต่มองออกไปนอกหน้าต่างดูทะเลดีกว่า

จากคุณ : oh - [9 พ.ค. 45 23:40:45]

ความคิดเห็นที่ 5

อ่านต่อเลยนะคะ ตอนต่อไปคือ เมือง มิโน่
หลังจากเปลี่ยนเครื่องที่เมืองแฟรงเฟริต์ประเทศเยอรมันพอถึงเมืองแมดริกประเทศสเปน ก็ประมาณ 4 ทุ่มแล้ว พอถึงที่สนามบินก็มีไกด์ชื่อ คุณมิซึคุโบ มารอรับอยู่ พอเค้าเห็นหน้าฉันก็ทักว่า แหมนึกว่าตัวจริงจะเป็นผู้ใหญ่่กว่านี้ซะอีก เออ หมายความว่าไงนะ พอทักแบบนี้แล้วทําให้คนที่เหมือนเด็กแบบฉันขาดความมั่นใจไปอีก แต่ว่านะ ทักว่าเด็กก็พอจะให้อภัยได้นะ
แต่ทางสามีพอถึงโรงแรมเอาของเข้าที่พักเรียบร้อยแล้วก็ไปโรงพยาบาลกับคุณ มิซิคุโบ ส่วนฉันขอนอนก่อนดีกว่า ขณะที่กําลัวเคลิ้ม ๆ จะหลับ สามีที่พึ่งกลับมาจากโรงพยาบาลก็เปิดประตูเข้ามาทําให้ต้องตื่นขึ้นมาดู น่าโมโหจัง สามีกลับมาจากโรงพยาบาลพร้อมยาถุงใหญ่ แล้วอีกไม่พอ ปรากฎว่าถูกฉีดยาที่ก้นด้วย " ทําไมต้องเป็นที่ก้นทําไมไม่เป็นที่แขน" สามีฉันทําหน้าสงสัยพร้อมกับถามฉัน "สงสัยที่ก้นมันใกลักับท้องมากกว่าแขนมั้ง " ฉันก็ตอบตามที่นึกได้ตอนนั้น แล้วหลังจากนั้นก็นอนต่อ แล้วก็คิด เอ..... ทําไมถึงต้องเป็นที่ก้น ทําไมไม่ใช่ที่แขนน้า ซึ่งจริง ๆ แล้วฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทําไมต้องฉีดยาที่ก้น แต่ตอนนี้ก็ไม่ได้จะอยากรู้เท่าไหร่นักหรอก แค่รู้ว่าสามีอุตส่าห์มาถึงสเปนกับต้องไปเปิดก้นให้เค้าฉีดยาให้คิดแล้ว น่าสงสารจัง แค่นี้ก็พอแล้ว
ตอนเช้าพอตื่นขึ้นมา พบว่าสามีของฉันยังหมกตัวอยู่ในห้องนํา้อยู่เลย เฮ้อ อุตส่าห์ไปฉีดยาที่ก้นมาปรากฎว่ายังไม่ได้ผล กําหนดการของวันนี้คือ คุณมิซึคุโบ จะแนะนําร้านอาหารที่อร่อย ๆ ให้เป็นร้านอาหารทะเลที่ขึ้นชื่อของที่นี่ ที่ตู้โชว์หน้าร้านมีกู้ง หอย ปลาวางเรียงรายกันอยู่อย่างสวยงาม ฮืมร้านนี้น่าจะเข้าท่า
ก่อนอื่น จานแรกที่มาคือ กุ้งเผา เป็นกุ้งเผาแล้วโรยด้วยเกลือเท่านั้นเอง แต่อร่อยมากกกกกกกก กุ้งนะกุ้งตัวใหญ่ ๆ อืมอร่อย กินไปฉันก็คิดไป อร่อยจังเลย พร้อมกับจิบเบียร์ของที่นี่ไปพลาง สวรรค์ อร่อยจังเลย สามีของฉันเป็นคนที่ชอบทานกุ้งมาก แต่ว่าวันนี้อยู่ในสภาพที่ไม่สามารถจะกินได้ เนื่องจากปวดท้องยังไม่หาย จึงรู้สึกผิดหวังนิด ๆ สําหรับฉันก็ไม่พูดไม่จา ตั้งหน้าตั้งตากิน และพยายามจะไม่แสดงถึงความอร่อยของอาหารออกมา โดยส่งเสียง " ฮืม ... โอ..." ออกมาให้สามีรู้สึกไม่ดี มีบางครั้งที่เสียงแห่งความอร่อยหลุดเล็ดรอดออกมาบ้างก็จะพยายามก้มหน้าแล้วแกล้งไอออกมาเบา ๆ
ต่อจากกุ้เงก็เป็นเห็ดเผา เสริฟในจานมาวางบนโต๊ะ เห็ดโตประมาณ 1 ฝ่ามือ เนื้อหนามากอีกไม่พอเวลาเคี้ยวแล้วจะหนุบหนับ อร่อยมาก มีนํ้าชุ่มชํ่า เคี้ยวจะมีเสียง กุบ ๆ ไม่สามารถที่จะบรรยายได้ว่าอร่อยขนาดไหน ฉันก็กินไปด้วยแล้วก้มหน้าแล้วส่งเสียง " ....อือ " เหมือนเสียงไออยู่ตลอดเวลา
สามีพอเห็นฉันที่พยายามจะไอ ก็พูดขึ้นมาว่า " อร่อยไหม นี้ อร่อยหรือเปล่า" ถามอย่างซักไซร้ไล่เลียง ดังนั้นจึงช่วยไม่ได้ จึงตอบไปด้วยเสียงเรียบ ๆ ว่า " อือ ก็อร่อยดี" พยายามพูดเหมือนไม่มีอะไรเป็นพิเศษ แล้วสามีฉันพอได้ยินก็ ยํ้าอยู่ตลอดเวลาว่า" อร่อยใช่ไหม คิดแล้วว่าต้องอร่อยแน่เลย " แล้วก็ลุกลี้รุกรนอยู่ตลอดพร้อมยํ้าอยู่ว่าอร่อย ใช่ไหม ๆ แหมถ้าไม่ถามก็จะดีเพราะว่าถามนะซิถึงได้เป็นอย่างนี้ ดังน้ัน ฉันกับคุณมิซึคุโบ ลําบากใจไปตาม ๆ กัน ก็เลยพยายามทานกันอย่างเงียบ ๆ และระวังที่จะไม่สนทนากันถึงเรื่องรสชาติ ความอร่อยของอาหารที่ทาน พร้อมกับจัดการทานอาหารให้หมดเรียบร้อย
หลังจากนั้นต่อไป พวกเราก็ไปที่เืมืองมิโน่ ซึ่งที่นี่เป็นที่ที่มีพวกขโมยกับนักล้วงอยู่มากดัวนั้นจะต้องระวังตัวให้ดี ทางคุณ มิซิคุโบะ ได้สั่งไว้ ที่ตลาดนัดมีของขายมากมาย ทั้งของใช้ประจำวัน เครื่องประดับ สัตว์เลี้ยง และภาพวาดต่าง ๆ ราคาก็ไม่แพง ถ้าหา่กดูกันดีๆ แล้วจะพบของที่น่าสนใจอยู่มากเลยละ แต่ว่าเราต้องระวังขโมย ถึงจะสนุกแค่ไหนก็ตาม จะมายืนอ้าปากเหม่อ หรือมัวแต่หัวเราะ อะ ฮะ ฮ่ากันอยู่ รับรองจะต้องโดนล้วงกระเป๋าอย่างแน่นอน แต่ว่ามาทั้งทีจะมัวแต่ห่วง กลัวแล้วไม่สนุกก็ไม่ดีอย่างแน่นอน ดังนั้นฉันจึงเอาเชือกของกระเป๋า พัน พัน พัน พัน พันรอบ ๆ ข้อมือตัวเองแล้วเอามือจับปากกระเป๋าไว้อีกทีหนึ่ง แต่ว่าทำไงดี เลือดมันไม่ไปเลี้ยงที่มือ ทำให้มือชาไปหมดเลย แต่ทำไงได้ละ ก็ต้องยอมทนเอา เพราะจะต้องเลือกระหว่างมือชา กับ โดนล้วงกระเป๋า เฮ้อ สถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่ที่น่าเกรงขามจัง ส่วนสามีของฉันได้แต่ยืนไม่พูดไม่จาอยู่ข้าง ๆ บอกว่า ถ้าหากไม่ระวังตัวแล้วล่ะก็ เจ้าจู๊ด จู๊ด .... จะต้องไหลออกมาแน่นอน ดังนั้นต้องคอยระวังไว้ เฮ้อ นอกจากจะต้องระวังขโมยแล้วยังต้องคอยระวัง จู๊ด จู๊ด ไหลอีก ในตลาดนัดนี้มีคนเยอะแยะมากมาย แต่จะมีใครไหมน้าที่ต้องใช้ความระมัดระวังสูงเท่ากับ สามีของฉัน
ฉันซื้อกระเป๋าหนังใบเล้ก ๆ ราคาถูกมาใบหนึ่ง คนขายบอกว่าเป็นหนังแพะ จะแพะหรืิอแพะภูเขาก็ช่างมันเถอะ เพราะว่า ใบละ2000 เยนเอง ไม่ต้องมาสนใจหรอกว่าจะเป็นแพะอะไร ตรงด้านหน้าของกระเป๋าเค้าปักเป็นลวดลาย โบราณ ๆ สวยมากอีกทั้งยังจับแล้วนิ่มมืออีกต่างหาก แหมเป็นของ ที่ถูกใจจังที่เหมาะสำำหรับการมาซื้อที่ตลาดนัด
แต่ สามีของฉันซื้อหมวกที่ติดพัดลมที่ใช้พลังงานแสงอาทิตย์ ถ้าจะให้พูดโดยละเอียดคือ ตรงด้านหน้าของหมวด เบสบอลเขาเอาแผ่นรับพลังงานแสงอาทิตย์อันสี่เหลี่ยมเล็ก ๆมาติดไว้ แล้วต่ิอสายไปยังพัดลมที่ติดอยู่ทางด้านหน้า แล้วพอมอเตอร์เดินพัดลมก็จะหมุดปล่อยลมออกมา ถ้าหากว่าได้ฟังที่เล่ามาคงจะคิดว่า แหมน่าจะสะดวกสบายจังเลย แต่ว่าจริงๆ แล้วลองคิดดู พอได้เห็นของจริงจะรู้ว่า ของบ้าบอคอแตกอะไรนี้ แล้วพอสามีของฉันสวมเจ้าหมวกที่รูปร่างหน้าตาแบบที่บอก แล้วคุณคิดดูว่ามันจะเป็นยังไง ถึงแม้จะมีคนมาร้องไห้บอกว่า ขอร้องเถอะ กรุณาช่วยสวมหมวกใบนี้ด้วย ก็ยังจะต้องปฏิเสธ ถ้าหากว่าเป็นกระเป๋าของโดราเอมอนอาจจะมีเจ้าหมวกใบนี้อยู่ก็ได้ นอกจากจะไม่สวยแล้วยังใช้การอะไรไม่ได้อย่างเจ้าหมวกใบนี้ในเวลาที่จัดกระเป๋า ก็คงจะเป็นของอันหนึ่งที่จะต้องทิ้งไว้ในถังขยะ แต่ว่า ของอย่างนี้มีอยู่ก็แสดงว่ามีคนที่จริงจังที่พยายามจะคิดค้นมันขึ้นมา และมีคนที่คิดที่จะผลิตมันออกมาขาย ภายใต้เบื้องหลังของที่บ้าบอคอแตกยังมี่ความตั้งใจซ่อนอยู่เบี้องหลัง
แล้วสามีของฉันก็รีบสวมเจ้าหมวกใบนั้นแล้วทำหน้าตาท่าถนัด แล้วหันมาถามฉันว่า เป็นยังไงบ้าง ดูดีไหม แล้วจากท่าทางยังงี้ฉันจะพูดยังไงให้ผู้ชายคนนี้ พอใจน้า จะพูดว่า"ลองคิดถึงสภาพของตัวเองหลังจากที่สวมหมวกใบนั้นแล้ว และหัวเริ่มเย็นลงแล้วดูซิว่ามันจะเป็นยังไง " ก็จะใจร้ายเกินไปสำหรับคนที่กำลังท้องเสีย ก็เลยได้แต่เงียบไป

จากคุณ : oh/s - [10 พ.ค. 45 22:03:18]