เช้าวันรุ่งขึ้น ฉันก็ออกไปเดินเล่นที่เมืองเทรด ตอนเช้า มองดูแสงพระอาทิตย์ที่ส่องมากระทบกับ บ้านที่ทำจากหินไปพลาง คิดยินดีว่าภายใต้ท้องฟ้าสีฟ้ามีเราเดินอยู่ใต้ท้องฟ้านั้นไปพลาง พอเหนื่อยก็ไปแวะนั่งจิบชาที่ร้านกาแฟ
ตรงปลายถนน  ในร้านขายของฝากเล็ก ๆ ในเมือง มีจานที่ฉันชอบมาตั้งแต่อายุ 19 ปีแขวนอยู่เต็มไปหมด อยากไปเที่ยวสเปน อยากไปเดินเที่ยวในเมืองแบบนี้ ความฝันเมื่อครั้งก่อนหนัา ในที่สุดฉันก็ได้มาอยู่ในที่ที่ฉันฝันถึงแล้ว ฉันรู้สึกปลี้มจน
อยากที่จะร้องไห้ออกมา

คนสเปนเป็นคนที่ ก่อนอื่นจะให้ความสำคัญกับการที่จะต้องรักษาสภาพชีวิตประจำวันของตนเองไว้เป็นอันดับหนึ่ง กับการที่ได้ นั่งจิบชา อย่างช้า ๆ   ได้ทานอาหารอย่างสนุกสนาน ได้เดินเล่น การที่มีเวลาให้กับครอบครัวเพื่อที่ว่าจะได้ใช้ชีวิต
อยู่ด้วยกัน และทำงานสำหรับสิ่งที่จำเป็นสำหรับชีวิตเท่านั้น การที่ได้อยู่อย่างสบาย ๆ   ซึ่งความรู้สึกของคนเหล่านี้มีให้เห็นอยู่ในบรรยากาศของเมือง เทรด และเพราะว่าสวัสดิการต่าง ๆ มีเพียงพอก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่เค้าสามารถทำได้ การที่ได้รับการ
รักษาพยาบาลฟรี การที่ได้เรียนจนถึงชั้นมัธยมปลายฟรี  คนส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในแมนชั่น หรือ อพารต์เมนท์ แต่ว่าค่าเช่าก็ถูก

ดังนั้นจึงนิยมที่จะซื้อ แมนชั่น หรือ อพารต์เมนท์ ก่อนที่จะแต่งงานกัน คงเป็นเพราะว่ารัฐบาลเค้าเอาภาษีมาใช้จ่ายให้กับประชาชนอย่างถูกต้องเนั่นเอง ไม่เหมือนญี่ปุ่นที่ไม่รู้ว่าเอาภาษีของเราไปใช้อะไรบ้าง และรู้สึกต่อต้านรัฐบาลญี่ปุ่นมากที่ทำให้เราอยู่อาศัยได้
อย่างไม่สะดวกสบาย

ตกเย็น ก็เดินทางไปดูโรงงาน   เป็นโรงงานที่ใช้เส้นเงินเส้นทองเล็ก ๆ มาทำเป็นลวดลายต่าง ๆ เพื่อที่จะเอาไปประดับบนเครื่องประดับต่าง ๆ หรือของใช้เล็ก ๆ ต่าง ๆ

ที่โรงงานมีคนงานอยู่หลายคนกำลังก้มหน้าก้มตา เอาเส้นเงินเล็ก ๆ มาทำเป็นลวดลายบนแท่นหินที่วางอยู่ งานที่ทำมีขนาดประมาณ นิ้วมือเท่านั้นเอง สงสัยว่าคงจะต้องใช้สายตามากในการทำงานเห็น หยุดพักหลับตากันอยู่บ่อย ๆ เลย

ผู้ที่เชี่ยวชาญในการทำ และมีคนหนุ่มสาวที่กำลังฝึกหัดที่จะทำงานอยู่  ถึงแม้ว่าของที่ทำออกมาจะยังไม่สามารถที่จะนำไปขายได้ แต่คนหนุ่มสาวเหล่านี้ก็ตั้งใจทำงานกัน ในอนาคตจะต้องเป็นเก่งขึ้นอย่างแน่นอน และคงจะได้รับเงินเดือนในการทำงาน
อย่างแน่นอนด้วยเช่นเดียวกัน

หลังจากกลับมาจากโรงงานก้เข้าที่พัก ฉันรู้สึกง่วงนอนมากก็เลยว่าจะนอนสัก 2-3 ชั่วโมงก่อนไปทานข้าวเย็นที่นัดกัน ดังนั้นฉันก็เลยนอนหลับไป ปรากฎว่า เป็นการหลับที่ลึกมาก ปลุกยังไงก็ไม่ยอมตื่น สามีมาปลุกบอกว่า " ตื่น ได้เวลาทานข้าวแล้ว "
ก็เหมือนจะไม่ได้ยิน และจำไม่ได้ด้วยว่าถูกปลุก

จนตอนเช้าตื่น ขึ้นมา ก็ 6 โมงเช้าแล้ว ได้ยินเสียงร้องครวญครางของสามีดังออกมาจากห้องน้ำ ดูเหมือนว่าเมื่อคืนนี้ ออกไปทานเข้ากับคุณ มิซึคุโบะ แล้วทนไม่ไหวทานเข้าไปเยอะมาก ตอนเช้าก็เลยต้องมานั่งครางอยู่ในห้องน้ำ วันนี้ฉ้นต้องพาสามีที่ร้อง
ครวญครางไปจนถึงเมือง บาเซโลน่าเชียวนะ