. . . เมืองลับแล . . . (Invisible Cities ) . . .๒ /๓


    บท ๑
    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1504840/W1504840.html

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1506641/W1506641.html

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1513031/W1513031.html

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1520575/W1520575.html

    บท ๒
    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1531774/W1531774.html


    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1533025/W1533025.html

    นครและสัญลักษณ์  ๓

    ชายผู้กำลังเดินทางอยู่แลยังมิรู้ว่านครแห่งที่รอคอยเขาอยู่บนเส้นทางเดินเขานั้น นึกสนเท่ว่าราชวังจักเป็นเช่นไร อีกโรงทหาร โรงสี โรงละคอน ตลาดบาซาร์เล่า ในทุกนครแห่งอาณาจักรนั้น อาคารล้วนแตกต่าง ตั้งในระเบียบแบบแผนที่ผิดแผกกันไป ทว่าเมื่ออาคันตุกะผู้มาถึงนครที่ไม่รู้จัก ดวงตาเขาซึมซับเอาภาพรูปทรงลูกสนไพน์ของสถูปเจดีย์ ห้องใต้หลังคาแลโถงเก็บลอมฟางชั้นบนโรงนา เลยไปถึงลำคลองบิดเบี้ยว สวนศรี แลกองขยะ แลัวบัดดลเขาจึงแยกออกว่าหลังไหนคือวังของเจ้าชายหลังไหนเป็นโบสถ์ของนักบวชชั้นนสูง หลังไหนโรงเตี้ยม หลังไหนคุก หลังไหนสลัมไว้ นี่เอง-ที่บางคนกล่าว- ยืนยันสมมติฐานที่ว่าแต่ละผู้แต่ละคนจำจดขึ้นใจว่า เมืองๆหนึ่งสร้างขึ้นมาจากความแตกต่าง เมืองไร้รูปไร้ทรงแลแต่ละเมืองร่วมกันเติมเต็มขึ้นมา

    สิ่งนี้หาเป็นจริงสำหรับนครโซ พระองค์กลับสามารถบรรทม
    ทรงประดิษฐ์เครื่องไม้เครื่องมือ ทรงปรุงพระกระยาหาร ทรงสั่งสมทอง ทรงถอดฉลองพระองค์  ทรงครองราชย์ ทรงค้าขาย หรือตรัสถามคนทรงเจ้า ในทุกตำแหน่งแห่งนครนี้ หลังคาปิระมิดไม่ว่าผืนใดก็ตามก็อาจคลุมครอบนิคมโรคเรื้อนหรืออ่างอาบน้ำของนางทาษ

    นักเดินทางผู้นั้นรอนแรมมาทั่วแลหามีสิ่งอื่นใดเว้นเสียจากความเคลือบแคลงใจว่าเขามิอาจจำแนกความแตกต่างในรายละเอียดของเมืองนั้น แต่รายละเอียดต่าง ๆนานาที่เด่นชัดในห้วงคำนึงของเขา ก็พลันสับสนปนเปด้วยเช่นกัน เขาลงความเห็นว่าดังนี้  หากสิ่งที่มีอยู่ตลอดเวลาเป็นตัวมันเองแล้วไซร้ นครโซก็เป็นสถานที่ของสิ่งที่มีตัวตนอันมิสามารถแบ่งแยกไปได้ แต่แล้วเหตุอันใดเล่าเมืองถึงคงอยู่? เสันอันใดแบ่งแยกภายในกับภายนอก แยกเสียงกงล้อออกจากเสียงเห่าหอนของหมาป่า?


    จากคุณ : ส.ค.ศ. ๔๙๑๔ - [4 มิ.ย. 45 13:46:07 ]