ความคิดเห็นที่ 1 เคยอ่านนานแล้วขอรับ...ชอบกั๊บ จากคุณ : ชาวหาดฯ (ชาวหาดวาดกวี) - [17 มิ.ย. 45 23:32:03 ]

ความคิดเห็นที่ 2 "รักขุนช้างขุนแผนแสนเสน่ห์ รักกาพย์เห่เรือหงส์ทรงนุสรณ์ รักนิราศนรินทร์ยินขจร ... " จำวรรคสุดท้ายไม่ได้เสียแล้วล่ะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [18 มิ.ย. 45 08:59:34 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ไม่ใช่คำหยาดได้ใหม   ติดตามอ่านผลงานในยุคหลังมากกว่า จำได้บทหนึ่ง  ประทับใจมาก "ยังไม่เคยเอ่ยว่ารักเลยสักหน แต่ในใจเปี่ยมล้นด้วยรักยิ่ง ไม่เคยมีทีท่าว่ารักจริง แต่ทุกสิ่งที่กระทำคือความรัก"                เนาวรัตน์    พงษ์ไพบูลย์ จากคุณ : xxx(เฒ่า) - [19 มิ.ย. 45 08:33:39 A:203.154.196.253 X:172.16.19.215]

ความคิดเห็นที่ 4 ทุกวันนี้คนที่มีความรัก เขาก็มักรักง่ายแล้วหน่ายหนี รักคนนั้นรักคนโน้นรักคนนี้ เวียนวนหนีไม่จืดจางร้างรัก ฉันรักเฌอเฌอรักฉันฝันฝันอยู่ จนด้วยคำย้ำย้ำอยู่ไม่รู้จัก กลอนกวีไม่เคยผ่านใคร่อ่านนัก จนคำทักรักมากล้นพ้นคณา จากคุณ : กวีศีภูเก็จ - [19 มิ.ย. 45 19:17:43 A:202.183.146.164 X:]

ความคิดเห็นที่ 5 ่ถ้อยคำนุ่มนิ่มแต่แน่นหนัก มีอำนาจมากนักเกินจักขาน ความรู้สึกซึมถวิลถึงวิญญาณ "คำหยาด" คือตำนานอันเสรี ของคนชื่อ "เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์" เจิดจำรูญเริงจรัสรัศมี จักรวาล สะท้านสะท้อน อาวรณ์วลี ทิพย์กวี วรรณศิลป์ แผ่นดินไทย "เจ้าดอกเอ๋ยเจ้าดอกขจร นกขมิ้นเหลืองอ่อนจะนอนไหน" สัญลักษณ์แห่งความงามความอำไพ เจ้านอนอยู่ในใจประชาชน                     กฤตย์ดิศร  กรเกศกมล จากคุณ : Kritdisorn@yahoo.com - [25 มิ.ย. 45 10:38:01 A:161.200.255.161 X:]

ความคิดเห็นที่ 6 ผมเวียนอ่าน "คำหยาด" รอบแล้วรอบเล่าไม่รู้เบื่อ. ยิ่งเวลาผ่านนานเน ยิ่งอ่านก็ยิ่งค้นพบแง่มุมทางสุนทรียศิลป์ใหม่ ๆ ร่ำไป. ผมยกย่องและนับถือ คุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ในฐานะกวีอันดับหนึ่งในดวงใจมานานกว่าทศวรรษ. จะกล่าวว่าตกเป็นทาสภักดีต่อนายแห่งบทร้อยกรองท่านนี้ก็ไม่ผิด. หากจะให้ยกว่า มีบทกลอนไหนที่ประทับเสน่ห์ตรึงตราอยู่ในดวงจิตล่ะก็ ผมตอบได้ทันทีว่า "ทานตะวัน" ที่คุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ประพันธ์. ส่วนตัวแล้ว เห็นว่า "ทานตะวัน" นี้แลคือผลึกก่องเก็จแห่งวรรณศิลป์ท้องถิ่นโดยแท้ (อีกท่านที่สามารถกลั่นคำให้ตกเป็นผลึก อันอวลไปด้วยกลิ่นอายของไร่นาป่าปรก ได้แก่ กวีศรีชาวไร่ พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ) ทั้ง "ทานตะวัน" ยังสะท้อนให้เห็นด้านที่รันทดและงดงามของชีวิตบ้านไร่ชนบทยุคปัจจุบัน. ความตรึงใจใน "ทานตะวัน" นั้นมากล้นเสียจน ในดึกสงัดคืนหนึ่ง เมื่อจิตตกศูนย์เหนือขณิกสมาธิฌาน ผมได้ลงมือแปลบทกวี/เพลงนี้เป็นภาษาอังกฤษ เพื่อเปิดโอกาสให้ชาวต่างชาตินิยมบทกวีไทยได้อ่านและเข้าถึงภิรมย์ลักษณ์แห่งร้อยกรองกรุงรัตนโกสินทร์. ไปอ่านและติชมกันได้ที่เว็บของผมนะครับ: http://www.suphawut.com/translations/th2eng_songs_taantawon.htm บันทึก: กวีแก้วรัตนโกสินทร์ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ เป็นนายเหนือการใช้ถ้อยคำ. ทุกคำที่คุณเนาวรัตน์สรรใช้นั้นล้วนงดงามอย่างเรียบง่าย และกินความอย่างลึกล้ำ. เมื่อแปลเป็นภาษาอังกฤษจึงเลียงมิได้ที่จะฟู. กระนั้น ข้าพเจ้าก็พยายามอย่างเป็นที่สุดเจียนกบาลจะแล่งเป็นเสี่ยง ในการแปลงานอันเป็นที่รักชิ้นนี้ ให้มีวัจนศักดิ์เทียมกัน. จากคุณ : ศุภวุฒิ วาทบัณฑิตกุล - [ 25 ส.ค. 45 16:10:34 A:24.26.184.101 X: ]