. . .  คุณที่(เคย)รัก . . .(Dear You) . . .
_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/

ครั้งหนึ่ง ชีวิติสองเราได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน  เรารู้สึกเช่นเดียวกันว่าไม่มีสิ่งใดๆที่เราจะร่วมกันฝ่าฟันไปไม่ได้ ฉันให้คุณทั้งใจ ทั้งกาย ทั้งจิตและวิญญาน ความเชื่อมั่นศรัทธาในตัวคุณ มีอยู่มิรู้วายและไม่สั่นคลอน  เราเติบโตไปด้วยกันจากความคล้ายคลึงกันแต่เรียนรู้จากความแตกต่างของกันและกัน

                       การใช้เวลาอยู่ด้วยกันไม่เคยเป็นเช่นงานภาระอันน่าเบื่อหน่าย เราเป็นสิ่งสำคัญลำดับแรกของกันและกัน แต่กระนั้นเราก็มีความรักเหลือเฟือเพียงพอจะแบ่งปันแจกจ่ายแก่ผู้คนรอบข้างกายได้  แม้แต่บัดนี้ ฉันยังระลึกถึงสัมผัสจากริมฝีปากคุณเมื่อยามเราจูบกันเป็นครั้งแรก ช่างนุ่มนวล แสนหวั่นไหว แล้วความรู้สึกเช่นคืนนั้นที่ฉันมีบนเตียงนอน ครุ่นคิดถึงวันเวลาที่เราจะอยู่คู่กันอีกในคราวหน้า

                      สายตาคุณดูไม่เคร่งเครียดเลยยามจ้องมองฉัน  หัวใจฉันโลดเต้นยามคุณเรียกชื่อ  ฉันไม่เคยหมายมั่นในสิ่งใด ๆมาก่อน โลกของฉันจดจ่ออยู่แต่คุณ คุณเป็นเพียงผู้เดียวที่ฉันรู้แน่แก่ใจว่าจะพึ่งพาได้ เป็นสิ่งหนึ่งในบรรดาสองสามสิ่งที่ฉันคิดเหมาเอาว่าไม่จำต้องไตร่ถาม ฉันรู้สึกเป็นสุขที่มีคุณผ่านมาในชีวิตฉันอง

                      ฉันไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้น ฉันอาจทรมานตัวเองไปชั่วชีวิตโดยไม่เข้าใจแจ่มแจ้ง ประกายตาคุณหมองลง บางครั้งบางคราวเมื่อคุณเรียกชื่อฉัน ฉันก้กลัวจนตัวหงอ ฉันพยายามทำให้เราคืนไปเป็นเช่นเมื่อก่อนนี้  กลับไปสู่ที่ซึ่งฉันยังมีรักอยู่  . . . หากแต่เรากลับจบลงด้วยการผลักไสไล่ส่งกันให้ไกลกันออกไป ทุก ๆ วันดูราวกับมีอิฐก้อนใหม่ในกำแพงที่สร้างกีดขวางระหว่างเราทั้งสอง ไม่ว่าฉันจะทุบอิฐให้ทลายลงเร็วสักเพียงไร อิฐก้อนใหม่ก็โผล่ขึ้นมาเร็วปานกัน  ฉันเริ่มเหนื่อยล้า

                     สิ่งที่ฉันเคยคิดว่าเราเริ่มใกล้ชิดกัน พลันเกลับมาเหินห่างไกลออกไป แล้วเริ่มไม่พอใจ

                     บัดนี้เวิญญานเราแยกคืนกลับเป็นสองดวงอีกครา ดวงใจฉันเต็มไปด้วยความโกรธระคนขมขื่น ฉันไม่อาจเกลียดคุณได้โดยสิ้นเชิงแม้จะอยากก็ตามที เพียงเพราะคุณมาเกลับกลายเปลี่ยนไป ไม่ใช่ชายที่ฉันได้ตกหลุมรักอีกแล้ว

                      ฉันฝืนตัวให้นอนลงบนกลางเตียงเพื่อไม่ให้ไปร่ำร้องไขว่คว้าหาคุณ ฉันกำจัดบรรดาของขวัญทั้งหมดที่คุณให้ฉันมา . . . ภาพเรายิ้มแย้มด้วยกันทุกภาพ  เมื่อฉันกลับถึงบ้าน บัดนี้มีความเงียบอีกแบบเกิดขึ้น  แบบที่ปลอบประโลมใจ ไม่เต็มไปด้วยความเคร่งเครียด ฉันไม่คิดถึงคุณอีกต่อไปแล้ว มีเหลือแค่ความทรงจำถึงคุณ ส่วนหนึ่งของฉันจะยังคงรักคุณเสมอไป แม้จะไม่หลงรักคุณแล้ว

                     คุณไม่ได้หักอกฉัน ฉันจะมีชีวิตรอดพ้นจากสิ่งนี้ไปได้ ฉันรู้ดี เพราะ ฉันเคยรักได้ในอดีต ฉันก็จะรักได้อีก สักวันหนึ่งฉันจะกลับมายิ้มอีกครั้ง

                     ลอรีแต่งานในวันเกิดอายุครบยี่สิบสองปี แต่หย่าร้างในสามปีให้หลัง
                      ขณะนี้เธออายุยี่สิบเจ็ดปี*   อาศัยอยู่ที่ออตาริโอ ประเทศแคนาดา เธอมี
                      ชีวิตรอดไปได้-และกลับมายิ้มอีกครั้งหนึ่ง


แปลเรียบเรียงจาก Dear You ของ  Lori Johnson

_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/

*เรื่องตีพิมพ์รวมเล่มในปี ๒๕๔๐