ความคิดเห็นที่ 1
พระโอษฐ์เม้มก้านอำพันของกล้องยาสูบ พระทาฐิกะ(*- หนวดเครา)ลู่ตามสร้อยพระศอพลอยสีดอกตะแบก ข้อพระบาทข้อใหญ่งองุ้มสั่นเทาใต้ฉลองพระบาทไหม องค์กุ๊บไลข่านทรงสดับฟังเรื่องเล่าของมาร์โก โปโล โดย มิทรงเลิกพระขนง เหล่านี้เป็นยามสนธยาคราเงาโศกาอาดูรโถมทับพระหฤทัย
"นครต่าง ๆของเจ้านั้นหามีตัวตนไม่ ลางทีมันไม่เคยมีอยู่เลย แน่ใจได้เลยว่ามันคงมิมีวันมีอยู่อีกต่อไป เหตุใดเจ้าจึงล้อเล่นกับตนเองด้วยเรื่องประโลมโลกย์เช่นนี้? ข้ารู้ดีว่าอาณาจักรของข้ากำลังเน่าเปื่อยดังเช่นซากอสุภในหนองบึง ที่โรคระบาดแพร่กระจาย กับเหล่าอีกาที่จิกศพนั้น เฉกเช่นเดียวกับลำไม้ไผ่ขึ้นโต มีเลือดเนื้อเป็นปุ๋ยบำรุงเลี้ยง เหตุใดเจ้าจึงไม่เจรจาสิ่งดังนี้แก่ข้า เหตุอันใดจึงกล่าวถเอยเท็จแก่องค์จักพรรดิรึ เจ้าคนแปลกถิ่น? "
นายโปโลรู้ดีว่า ควรเออออไปกับพระอารมณ์กริ้วขององค์เจ้าแผ่นดิน "ใช่แล้วพะยะค่ะ ราชอาณาจักรนั้นป่วยไข้ แต่จักมีสิ่งอันใดเเลวร้ายไปกว่าทำตัวให้คุ้นชินกับอาการเจ็บป่วยนั้น จุดมุ่งหมายในการสำรวจของข้าพระบาทคือดังนี้ ตรวจสอบร้องรอยความสุขที่ยังเห็นได้ แม้ข้าพระบาทจักวัดรู้ว่าขาดแคลน หากฝ่าพระบาททรงประสงค์ต้องการทราบถึงความมืดมนอนธกาลที่รายล้อมพระองค์อยู่มีมากน้อยเพียงใด พระองค์ทรงต้องฝึกฝนพระเนตร เขม้นมองแสงริบหรี่ส่องมาแต่ไกล"
แลอย่างไรก็ตาม บางครา หัตถ์แห่งความปลาบปลื้มอิ่มเอิบก็เข้าจับกุมองค์ข่าน พระองค์ทรงขึ้นไปอยู่บนหมอนอิง ทรงก้าวพระบาทยาว ๆวัดพรมที่ปูเป็นทางใต่พระบาท ทรงแลลอดลูกกรงระเบียงไปสำรวจด้วยพระเนตรอันตื่นเต้นเร้าพระหฤทัย ความโอ้โถงมโหฬารของพระราชวังอันสว่างไสวด้วยตะเกียงแขวนจากต้นซีดาร์
พระองค์อาจตรัสว่า "ใช่ ข้ารู้ว่าอาณาจักรของข้าสร้างจากแก้วเจียระไน อณูต่าง ๆจัดเรียงเป็นระเบียบมีแบบแผนสมบูรณ์ ท่ามกลางองค์ประกอบที่ไม่เป็นระเบียบ เกิดเพขรแกร่งกล้าอุบัติเป็นรูปภูเขาใสมีเหลี่ยมคมเจียระไนใหญ่มหึมา เหตุใดเล่าความประทับใจในการเดินทางของเจ้าจึงหยุดอยู่ที่รูปร่างอันชวนผิดหวัง โดยมิเคยยึดติดในขั้นตอนอันไม่ยืดหยุ่นนี้? เหตุใดจึงอ้อยสร้อยเศร้าโศกแต่สิ่งไม่สลักสำคัญเล่า? เพราะเหตุใดเจ้าจึงซุกซ่อนโชคชะตาอันงดงามสง่าผ่าเผยไปเสียจากองค์จักรพรรดิ?
แล้วมาร์โกได้ตอบว่า" ขอเดชะ พะยะค่ะ ด้วยสัญญานจากพระองค์ เมื่อนครที่หาใครเสมอสองแลนครสุดท้ายสร้างกำแพงเหล็กไร้สนิม ข้าพระบาทเพียงแต่กำลังรวบรวมเศษเถ้าธุลีของนครที่เป็นไปได้ที่หายสาบสูญไปแล้ว เพื่อหาที่ให้มันอยู่ นครต่าง ๆ ที่มิอาจสร้างใหม่ หรือไม่อาจจำได้แล้ว เมื่อพระองค์ทรงทราบในบั้นปลายถึงทุกเศษธุลีของความไม่มีสุข ซึ่งหาอัญมณีมีค่าใดมาเทดแทนได้แล้ว พระองงค์จักทรงสามารถวินิจฉัยน้ำหนักกะรัตสุทธิอันแม่นยำของเพชรก้อนสุดท้ายที่จะนำมาเจียระไนได้ มิฉะนั้น การวินิจฉัยคำนวณของพระองค์ก็จะผิดพลาดตั้งแต่ต้น
จากคุณ :
ส.ค.ศ. ๔๙๑๔  - [29 ก.ค. 45 11:13:15 ]
|
|
|
