ดอกไม้แห้งในโหลใบใหญ่
ถูกถ่ายลงมาในขวดแก้ว
ครั้งหนึ่งมันเคยบานสะพรั่ง
ทั่วท้องทุ่งและเนินเขา

เมื่อก่อนนั้น เวลาที่ลมพัด
ดอกไม้จะไหวเอนตาม
ล้อเล่นระเริงในสายลม
ต้นหญ้าที่อยู่ข้างๆ
ก็จะเต้นระบำไปกับมันด้วย

ผองผึ้งแมลงภู่รวมทั้งหมู่แมลงวัน
จะเข้ามาเยี่ยมเยียนดอกไม้อยู่ไม่ขาด
บ้างก็มาสนทนาปราศรัย
บ้างก็มาเก็บน้ำหวาน
ดอกไม้ไม่เคยเหงา

แต่เมื่อกาลเวลาผ่านไป
ดอกไม้นั้นมีเจ้าของ
หญิงสาวน่ารัก และชายหนุ่ม
มาเด็ดพรากมันออกจากต้น
ท่ามกลางแสงยามเช้าอ่อนไหว

ดอกไม้ดีใจที่จะได้ไปพบเพื่อนใหม่
แต่เพียงชั่วยามเดียว กลับต้องพบว่า
ดอกไม้จะได้อยู่แต่ในแจกัน
ที่ตั้งวางไว้ริมหน้าต่าง

เวลาที่แสงยามบ่ายส่องลงมา
ดอกไม้จะเศร้า และมองไปทางท้องทุ่ง
เสียงเพลงของมวลหมู่ดอกไม้และแมลง
ขับกล่อมให้เธอบรรเทาความโศกเศร้าบ้าง

แต่เมื่อถึงยามดึก ดอกไม้ก็ไม่มีโอกาสได้ฟังอีก
เพราะหญิงสาวและชายหนุ่มจะขับร้องเพลง
ด้วยเสียงพิณและเปียโน ที่ดอกไม้ไม่คุ้นเคย
มันดังและกลบเสียงในความเงียบไปเสียหมด

ดอกไม้ได้แต่ร้องไห้ จนน้ำหวาน น้ำทิพย์ในกาย
ไหลเลือนเหือดแห้งไป กลายเป็นดอกไม้ที่เหี่ยวหด

ยามเช้า หญิงสาวและชายหนุ่ม มาพบว่า
ดอกไม้ห่อเหี่ยวและหุบช้ำ
พวกเขารักดอกไม้มาก
และไม่อยากจะทิ้งมันไปไหน
จึงประทับมันไว้ในหนังสือ
เพื่อทำเป็นดอกไม้แห้ง

เพียงเพราะต้องการเก็บมันไว้นานๆ
เพียงเพราะต้องการกลิ่นหอมอันบริสุทธิ์

ความรักเจ้าเอย ความรักเจ้าเอย

เก็บดอกไม้ที่สวยงาม
เก็บไว้กับกาลเวลา
เมื่อใดที่ดอกไม้โรยรา
ขอให้ลาจากกันด้วยดี


www.thaidiarist.com/diary/GOLFee
www.up2gu.com/golfee