เย็นวันหนึ่งที่โต๊ะอาหาร
" เออ ... พ่อ แม่ ผมคิดว่าผมอยากจะลองแปลหนังสือดูน่ะ "
" แล้วจะแปลหนังสือประเภทไหนล่ะ หือ " แม่ถาม
" คิดว่าคงเป็นหนังสือพวกนิยายอะไรประมาณนี้แหละ" ผมพูด
" แต่ ...เอ แม่จำได่ว่าเราน่ะเคยพูดถึงเรื่องนี้มาแล้วครั้งนึงว่าจะแปลไม่ใช่เหรอ " แม่ถามอย่างงุนงง
" มันก็เคยพูดไปแล้วละนะ แต่ผมคิดว่าผมยังไม่พร้อมเพราะเรื่องภาษาเอย สำนวนเอยผมยังไม่เอาไหนอยู่ " ผมว่า
พอการสนทนาผมจบการสนทนากับแม่ลง พ่อซึ่งนั่งอยู่หัวโต๊ธถอนหายใจพูดขึ้นมาลอย ๆ ทันที่
" คนเรา ..จะทำอะไรละก็นะ ต้องรู้ว่ามีปัญญาแค่ไหนที่ทำ "
พอพ่อพูดจบ ผมลุกขึ้นพูดสวนขึ้นมาในทันที
" พูดอย่างนี้ คิดจะดูถูกผมเหรอ "
เมื่อเห็นว่าบรรยายกาศในบ้านชักเริ่มไม่ค่อยดีแล้ว ท่าไม่ดี แม่ซึ่งอยู่ในฐานะคนกลางก็รีบตัดบทพูดขึ้นในทันที
" หยุด ! หยุดทั้งคู่เลย เราน่ะชักจะกร้าวร้าวใหญ่แล้ว
พ่อเองก็เหมือนกันทำไมพูดอะไรไม่รู้จักคิดก่อนบ้างว่า คนฟังเขาจะรู้สึกยังไง "
" อ้าว พูดความจริงนี่ เออ ยังงี้ผิดด้วยเหรอ " พ่อรีบพูดขึ้นมาทันที
" ความจงความจริงอะไร อย่างนีร้มันคำพูดดูถูกกนชัด ๆ' ผมสวนควับขึ้นมาทันควัน
" ยัง ! ยังไม่อีกเหรอ ถ้าอยากทะเลาะก็ทะเลาะต่อกันให้พอเลย " แม่พูดขึ้นอย่างหมดอารมณ์ พลางลุกเดินออกไปจากโต๊ธทันที
' ติเพื่อก่อนะ ติเพื่อก่อ " พ่อยังคงพูดยืนกรานในความคิดตัวเองต่อ
" ต่อไปนี้ผมจะไม่พูดเรื่องนี้อีกแล้ว ฮึ้ย! " ผมพูดด้วยความโมโห แล้วเดินออกจากโต๊ะไป พลางคิดในใจว่าผมไม่น่าพูดเรื่องแปลบ้าๆ บออะไรนี่เลย ให้ตายเถอะ
จากคุณ :
1120
- [
21 ส.ค. 45 14:35:32
A:203.149.43.177 X:
]