ความคิดเห็นที่ 1 ส่วนอันนี้ เป็นภาพวาดนักแสดงละครโรมันค่ะ จากคุณ : a whispering star (a whispering star) - [ 24 ส.ค. 45 07:30:56 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เพลาทัส กับเทเรนส์ :  สองกวีเอกโรมัน บันเทิงเริงใจ ยุคโรมันนี่หานักเขียนดีๆยาก..กส์ มากค่ะ เพราะงานส่วนใหญ่แทบจะเป็นการลอกจากกรีกมาทั้งดุ้น จะปรับปรุงเปลี่ยนแปลงบ้าง ก็พอให้โดนใจคนดู   แถมส่วนใหญ่ปรับไปปรับมามักจะแย่ลงไปกว่าเดิมตามสายตาของบรรดานักวิเคราะห์วรรณกรรม ที่ดูละครไปพลาง มือก็กางตำราครูหย่ายอย่าง อริสโตเติลอ่านแนมแทนข้าวโพดป็อบคอร์น     ไม่ไหว..ไม่ไหว ลอกเขาหมด แล้วทำเขาเสียอย่างนี้จะให้เครดิตได้ไง ว่าแล้วก็เลยไม่พูดถึงเอาดื้อๆ เราคนรุ่นหลังก็เลยไม่ค่อยจะรู้จักสักเท่าไหร่ค่ะ ดูอย่างชื่อนายเพลาทัส ( Plautus)  กวีเอกชาวโรมัน ที่ฉันกำลังจะพูดถึงตอนนี้เป็นตัวอย่างก็ได้ค่ะ จริงๆ ชื่อ เพลาทัสนี้ ก็หาใช่ชื่อที่ท่านพ่อ ท่านแม่ ตั้งให้ตั้งแต่ยอดกวีโรมันท่านนี้อุแว้ อุแว้มาดูโลกไม่  ชื่อจริงๆของเพลาทัสนั้น ไม่มีใครในยุคปัจจุบันรู้สักคน   นักวรรณคดี และนักการละคร ต่างพอใจที่จะเรียกตะแกว่า “เพลาทัส” กันโดยทั่วถ้วน   อ้อ  แล้วก็ อย่าได้เผลอนักว่าจะเป็นนามปากกา หรู ๆ ประมาณ “พนมเทียน” หรือ “ทมยันตี” เลยนะคะ  ชื่อนี้น่ะ ท่านผู้รู้ภาษาโรมันโบราณท่าแปลว่า “ ตีนโต” ค่ะ  แน่ะ เป็นไง ..เก๋ไหมคะ เรื่องเอกของเพลาทัส เป็นสุขนาฏกรรมเรื่อง Menaechmi  ( เชิญออกเสียงได้ตามใจเลยค่ะ –เพราะฉันอ่านม่ายออก แหะ  แหะ )  ว่าด้วยพ่อค้าชาวไซราคิวส์  ที่มีลูกชายฝาแฝดสองคน ชื่ออ่านยากมาก แต่จะขอเรียกง่ายๆ ว่า เมเนชมุช กับโซซิเคลส แล้วกันนะ  เลี้ยงลูกมาด้วยกัน จนอายุได้เจ็ดปี  เมเนชมุชเกิดถูกลักพาตัวไป โซซิเคลส เลยถูกเปลี่ยนชื่อเป็น เมเนชมุช เพื่อเป็นการรำลึกถึงพี่ชาย (หรือน้องชายก็ไม่รู้ล่ะ) ฝาแฝด ที่จากไป เมื่อโตขึ้น โซซิเคลส –เมเนชมุช ก็ออกเดินทางติดตามหา เมเนชมุชตัวจริง  จนมาเจอที่เมืองเอพีดารัส   แต่ก่อนจะเจอตัวพี่ชาย ก็ดั๊น...มาเจอกับภรรเมีย และพ่อตาของพี่ชายเข้าซะก่อน  ก็เลยเกิดเรื่องวุ่นวายให้ได้ฮา  ก่อนที่ปริศนาทั้งหมดจะคลี่คลาย เมื่อเมเนชมุชตัวจริงกลับมาค่ะ  ซึ่งเรื่องนี้ก็เป็นที่มาของเรื่อง “ผิดฝาผิดตัว” หรือ The Comedy of Errors  ของวิลเลี่ยม เชคสเปียร์คนดังในรุ่นหลังนั่นเอง  พูดถึงพี่เชค ฯ นี่เป็นหนึ่งในขวัญใจนัมเบอร์วันของฉันเลยนะ  ใครชอบบ้างยกมือขึ้น   แน่...เยอะแยะเลย แบบนี้ต้องมาล้อมลงเล่านิทานกันอีกทียกหน้าค่ะ  แต่ตอนนี้ขอแปะโป้งไว้ก่อน ส่วนเทเรนส์โชคดีกว่าเพลาทัสหน่อย  ตรงที่ยังมีคนจำชื่อจริงๆ ของตะแกได้ ก็คือ  Publius Terentius Afer ( 190- 158 BCE) ส่วนที่เรียกกัน เทเรนส์ เทเรนส์นี่ก็นามปากกาค่ะ แต่ตำราไม่ยักกะบอกว่าแปลว่าอะไร ฉันเลยขอโมเมสรุปเองว่าท่าจะเอามาจากชื่อตัวของเขา คือ เทเรนทิอุส นั่นเอง ตำราเขาว่า อันที่จริง เทเรนส์นี้ไม่ได้มีกำเนิดอันเลอเลิศเหมือนกวีคนอื่นๆ   คือ นายเทเรนส์ไม่ได้เป็นชาวโรมันน่ะค่ะ แต่เป็นทาสชาวอาฟริกันที่ได้รับการปลดปล่อย เพราะเล่าเรื่องได้ถูกใจนาย  เลยได้รับการปลดปล่อยเป็นไท แถมนายยังพาไปฝากฝังให้ได้งานเป็นนักเขียนบทละครสบายแฮ เรื่องที่เทเรนส์เล่าให้นายฟังคือเรื่อง แอนเดรีย (Andrea) เป็นเรื่องของ แพมพิลุส ชายหนุ่มชาวเอเธนส์ ที่ หลงรัก และอุตส่าห์เฝ้าตามจีบจนได้เป็นแฟนกับแม่สาวน้อยกลีเซอเรียม สาวน้อยที่ไม่มีใครรู้หัวนอนปลายเท้า รู้เพียงแต่ว่า เจ้าหล่อนดูเหมือนจะเป็นน้องสาวบุญธรรมของเมืองแอนดรอส  แต่รักแท้ย่อมมีอุปสรรคจนได้ เพราะ ซีโม พ่อของแพมพิลุส ได้แอบมุบมิบหมั้นหมายลูกชายเอาไว้กับลูกสาวของเพื่อนสนิทที่ชื่อ ชาร์เมส เสียแล้ว  แต่หน้าต่างมีหู ประตูมีตาค่ะ ชาร์เมสมีหรือจะไม่รู้ว่า แพมพิลุสนั้นรักกับคนอื่น แล้วจะให้ลูกสาวตัวเองต้องมากินน้ำใต้ศอกเขาตามประสาคนมาทีหลังได้ไง ก็เลยพยายามจะยกเลิกข้อสัญญา  แต่ซีโมไม่ยอมค่ะ แบบว่า แหม เขาก็อยากจะให้ดองกันให้ได้น่ะ เพื่อนสนิทกันนี่นา เลยหันมาบีบคอลูกตัวเองแทนว่า  ยังไงๆ  เจ้าต้องแต่งงานกับลูกเพื่อนพ่อ ว่าแล้วก็ตระเตรียมถุงใบใหญ่ไว้คลุมหัวลูกชายตัวเอง กับลูกสาวเพื่อนในทันใด เอ้อ เตรียมงานแต่งงานน่ะค่ะ แบบด่วนจี๋  ชนิดที่ ถ้าชาวบ้านไม่รู้ลับลมคมในว่ากระทาชายนายแพมพิลุสน่ะเธอมีหวานใจอยู่แล้ว เป็นต้องคิดว่า เอ ..มีอะไรกันก่อนแต่งหรือเปล่าหว่า แน่ๆเลย แพมพิลุสรู้จาก ดาวุส ทาสของตัวเอง ว่างานแต่งงานครั้งนี้ มีแต่พ่อตัวเองนั่นแหละที่เจ้ากี้เจ้าการไปเอง ทั้งลุงชาเมส และว่าที่เจ้าสาวไม่รู้เรื่องด้วยซักนิด ก็เลยทำเป็นเอออวย  พ่อก็ได้ใจรีบไปบอกชาเมสเพื่อนรัก ทำให้หนุ่มน้อยของเราชักใจเสีย ..ตายละวา ..ไม่ควรเล้ย ..ไม่ควรเลยนะเนี่ย ประเหมาะเคราะห์ร้าย กลีเซอเรียมสาวสวย เกิดมาตั้งท้องเอาตอนนี้ แพมพิลุส กับดาวุส ก็เลยตัดสินใจว่า ไงๆ ก็คงต้องสารภาพความจริงแล้วล่ะ  ไอ้ครั้นจะทิ้งน้ำพริกถ้วยเก่า แล้วไปแต่งงานกับสาวน้อยหน้าใหม่ซิงๆน่ะ พระเอกตัวจริงเขาไม่ทำกันค่ะ ชาเมสเห็นใจในความรักแท้ของหนุ่มสาว กำลังจะไปบอกกับซีโมอยู่เชียวว่า ล้มเลิกเถอะเพื่อนเอ๋ย ไหนๆ ลูกชายสุดหล่อก็กำลังจะมีหลานให้อุ้มอยู่รอมมะร่ออย่างนี้ จะปิดยังไงมิดเล่า ก็พอดีมีทูตจากเมืองแอนดรอส มาเฉลยความจริงว่า แม่สาวน้อยที่ไม่มีใครรู้ชาติกำเนิดที่แท้จริงอย่าง กลีเซอเรียมนั้น แท้จริงแล้ว ก็เป็นลูกสาวอีกคนหนึ่งของชาเมสเอง ที่พลัดพรากจากกันไป เมื่อคราวที่ไปค้าขายต่างเมือง และเกิดเรือล่มนั่นเอง ในที่สุด เรื่องก็จบแบบแฮปปี้เอ็นดิ้ง สนุกสนานเฮฮาประสาสุขนาฏกรรมค่ะ แถมรูปปั้นเทเรนส์ ที่เราว่า ถ้าเจอดึกๆ มีหวัง บรื๋อวส์ แต่หาดีกว่านี้ไม่ได้ มาให้ดูอีกรูปนึง  ใครหารูปสวยๆได้เอามาฝากเรามั่งนะ แต่สมัยโรมันนี่หายากค่ะ เราเจอแต่รายละเอียดเรื่องกษัตริย์ และนักรบทั้งนั้นเลย :(  แต่คราวหน้า จะมาเล่า โศกนาฏกรรมเลือดท่วมจอ (จริงๆนะ) ของเซเนกาให้ฟังนะคะ จากคุณ : a whipering star (a whispering star) - [ 24 ส.ค. 45 07:38:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาแล้วค่ะ แล้วอย่างซากโคลีเซียมากที่กรุงโรมนี่ เป็นโรงละครด้วยหรือเปล่านะคะ?? แบบว่าจำไม่ได้ แหะ แหะ จากคุณ : scottie - [ 24 ส.ค. 45 14:48:04 ]

ความคิดเห็นที่ 4 โอ้ย...ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆ เรื่องแบบนี้ไม่ได้อ่านนานแล้ว ทั้งเกร็ดประวัติศาสตร์และเรื่องเล่าที่แทรกอยู่ ขอความกรุณาคุณ a whipering star (a whispering star) มาวางตอนต่อไปเร็วๆนะครับ รอๆๆๆอ่าน จากคุณ : GTW - [ 24 ส.ค. 45 15:49:03 A:202.133.172.46 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 แหะ แหะ เรารู้แต่ว่า โคลอสเซียม เค้าเอาไว้แข่งกีฬา ประเภท คนสู้กับสิงโต หรือสัตว์ดุร้ายให้ตายกันไปข้างน่ะค่ะ ไม่แน่ใจว่าไว้เล่นละครด้วยรึเปล่า( ใครเคยไปเที่ยว มาเล่าให้ฟังหน่อยก็ดีนะ ตชคะ;)  ไม่รู้ว่าทำไม อะไรที่เรารู้จักเกี่ยวกับโรมันมักจะมีโหดๆ ทุกทีเลย... สงสัยเพราะเป็นชาตินักรบมั้ง ขอบคุณนะคะที่ช่วยกันอ่าน ถ้าเราเขียนผิด หรือมั่วตรงไหน เถียงได้เลยนะคะเราจะได้แก้ เพราะส่วนใหญ่ข้อมูลจะมาจาก web  อะค่ะ จากคุณ : a whispering star (a whispering star) - [ 25 ส.ค. 45 15:40:03 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ดีจัง          ได้ความรู้มากเชียวค่ะ   จากคุณ : bee007 - [ 26 ส.ค. 45 14:22:59 ]