ฉันมีเพื่อนคนนึงเป็นเจ้าชาย ... อย่างน้อยก็ในนิทานของฉัน
กาลครั้งหนึ่งไม่นานมานี้...มีเจ้าชายองค์นึง
เป็นเจ้าของดินแดนเล็กๆไม่ยิ่งใหญ่ แต่เต็มไปด้วยความอุดมสมบูรณ์
ประชาชนในดินแดนแห่งนี้ มีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขและภาคภูมิใจในเจ้าชายของพวกเค้ายิ่งนัก
" เจ้าชายของพวกเรา เป็นเจ้าชายที่ใจดีและมีน้ำใจมาก "
" ท่านคอยใส่ใจในทุกข์สุขของพวกเราเสมอ"
นั่นคือคำบอกเล่าของเหล่าประชาชนต่อผู้มาเยือน
แต่มีสิ่งหนึ่งในใจเจ้าชายของพวกเค้าที่เหล่าประชาชนไม่ได้รับรู้
มีก็แต่ดาวดวงที่ขึ้นตรงกับหน้าต่างห้องนอนของเจ้าชายเท่านั้นที่เคยได้ยิน
" ฉันเหนื่อยเหลือเกิน " หลายครั้งที่เจ้าชายรำพึงกับตัวเอง
แม้จะรักและห่วงใยในประชาชนมากเพียงใด
แต่การทุ่มเท ทั้งแรงกายแรงใจเพื่อความสุขของคนรอบข้าง
บางครั้งก็เป็นสิ่งที่หนักเกินไปสำหรับเจ้าชายองค์น้อย
" ฉันอยากออกท่องเที่ยวไปในโลกกว้าง อยากเรียนรู้สิ่งต่างๆมากกว่านี้"
นี่คือสิ่งที่อยู่ในใจของเจ้าชาย ทุกวันเจ้าชายฝันถึง
การผจญภัย ปีนเขา.. เดินป่า..ติดเกาะ... และอาจจะสู้กับมังกรไฟด้วยก็ได้...
หมายถึงถ้าเจอนะ...
แต่ตอนนี้เจ้าชายยังคงต้องอยู่ดูแลปราสาท ยังไม่อาจออกผจญภัยได้ดังใจหวัง....
"เอาอย่างนี้เถอะเจ้าชาย ขอให้ฉันได้เล่าเรื่องราวที่ฉันมองเห็นจากท้องฟ้าให้ท่านฟัง"
ดวงดาวกระซิบบอกเจ้าชายในคืนนึง ที่แสนจะเงียบเหงา
แต่นิทานดวงดาวก็ไม่ใช่ทุกเรื่องราวที่เจ้าชายอยากรู้
" ทำยังไง ฉันจะะช่วยเจ้าชายได้นะ ของวิเศษอะไรที่จะช่วยให้เจ้าชายท่องเที่ยวไปตามที่ใจต้องการหนอ"
" เป็นอะไรไปดวงดาว " สายลมใจดีที่พัดผ่านหยุดทักทาย
และเมื่อได้รับฟังเรื่องราวทั้งหมดสายลมก็อาสาจะช่วย
แต่ถึงอย่างนั้น ท่วงทำนองของสายลมก็ไม่ใช่ทุกเรื่องราวที่เจ้าชายอยากรู้
" สิ่งที่เราเองได้พบเจอนั้นก็มีข้อจำกัด "
ลมรำเพยที่พัดผิวน้ำเป็นระลอกพลิ้วไหวคือเสียงถอนใจของเทพแห่งสายลม
" เป็นอะไรไปสายลม "
ต้นไม้ใหญ่ริมน้ำเอ่ยถามอย่างห่วงใย และเมื่อได้รับฟังเรื่องราวทั้งหมด
ต้นไม้ใหญ่ก็ยิ้มน้อยๆ
" ไม่มีใครรู้เรื่องราวทุกอย่างในโลกได้หรอกแม้เจ้าจะเป็นผู้ที่สามารถมองเห็นได้กว้างไกล
หรือท่องเที่ยวไปในทุกแห่งหนก็ตาม "
" งั้นเราก็ช่วยยเจ้าชายไม่ได้น่ะสิ "
สายลมปรึกษากับดวงดาวอย่างร้อนรน
" ช่วยได้ มีของวิเศษบางอย่างช่วยเจ้าชายได้ "
ต้นไม้ปลอบสายลมและดวงดาว แล้วจึงเริ่มเล่าตำนานของวิเศษจากต้นไม้ ที่ถูกทำให้กลายเป็นแผ่นซึ่งเรียกว่า " กระดาษ " เพื่อบันทึกเรื่องราวความเป็นไปในโลกกว้างอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
" เมื่อนำมารวมกันเข้า เราก็เรียกว่า ' หนังสือ ' ซึ่งไม่เพียงแต่ใช้บันทึกเรื่องจริงที่เกิดขึ้นเท่านั้น
ยังได้รวมเอาความฝันและจินตนาการของผู้คนเอาไว้ด้วย "
ต้นไม้ใหญ่จบตำนาน หนังสือ ไว้แค่นั้น
สายลมและดวงดาวกล่าวขอบคุณต้นไม้ ก่อนกลับไปยังปราสาทของเจ้าชายด้วยความสุขใจ
เช้าวันต่อมา เมื่อลุกจากที่นอนเจ้าชายก็ต้องแปลกใจเมื่อพบว่ามีหนังสือเล่มหนึ่งตกอยู่ข้างเตียง
" เจ้าชายน้อย "
เจ้าชายสะดุดตากับชื่อเรื่องบนปกหนังสือ ทรงก้มลงหยิบมันขึ้นมา
และเริ่มต้นอ่านอย่างตั้งใจ
เรื่องราวการเดินทางของเจ้าชายจากดาวดวงที่เล็กที่สุดในจักรวาล
ไปยังดวงดาวต่างๆจนมาถึง โลก ทำให้เจ้าชายเพลิดเพลิน
จนคล้ายได้ออกไปผจญภัยร่วมกับเพื่อนรักคนนึง
" ในที่สุดฉันก็ค้นพบการเดินทางที่เหมาะสมกับเจ้าชายที่ยังไปไหนไม่ได้อย่างฉัน
...ขอบใจมากดวงดาวและสายลม" เจ้าชายกระซิบเบาๆ เดาได้ว่าใครคือผู้ช่วยเหลือพระองค์ในครั้งนี้
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เมื่อว่างจากงานปกครองแผ่นดิน เจ้าชายก็จะออกไปผจญภัยในโลกของหนังสือ และพระองค์ก็ได้พบว่า หนังสือบางเล่มสามารถพาพระองค์โลดแล่นไปได้ไกลแสนไกล
ในขณะที่บางเล่มกลับพาเข้าใกล้หัวใจและความรู้สึกของตัวเองเป็นที่สุด
และถึงแม้ว่างานจะยังยุ่งจนไม่มีเวลาไปไหน
แต่เจ้าชายก็ไม่เคยรู้สึกเหงาอีกเลย.....
จากคุณ :
เจ้าหญิงน้อย
- [
15 ก.ย. 45 17:55:37
A:202.183.138.224 X:
]
เจ้าชายน้อย
