เมื่อเรายังเล็กอยู่ น้องกับผมเคยชอบฤดูหนาว
หน้าหนาวแต่ละคราว แม่ถักเสื้อกันหนาวไหมพรมใหม่ให้ เรา
เรารู้ว่าเราแตกต่างจากคนอื่นๆ โดยเฉพาะเมื่อพวกเขามองเราดูด้วยสายตาแปลก ๆ
พวกเขาหาได้เคยคิดว่าดีเพียงไร
ที่จะกอดหรือถูกแม่กอดเราพร้อม ๆกัน
ที่มีน้องสาวอยู่เคียงข้างคุณเสมอ
ไม่เคยเลยที่ต้องรู้สึกเดียวดาย?
หน้าหนาวคราวหนึ่ง แม่บอกเราว่า
"นี่คงเป็นเสื้อกันหนาวตัวสุดท้าย ที่แม่จะถักให้ลูกทั้งสอง"
ในไม่ช้า เราก็ไปโรงพยาบาล
เราไม่เคยเห็นอีกฝ่ายหนึ่งในระยะห่างมาก่อนในชีวิตของเรา
ผมโตเร็วกว่า เราจึงต้องแยกจากกัน หรือมิฉะนั้นน้องอาจบินลาลับไปบนฟ้าเสียก่อน
ดังนั้น จากวันนั้นมา เราต่างมีแขนเทียม คนละข้าง
มีรอยแผลเป็น คนละแผล
และเสื้อกันหนาวคนละตัว
ผู้คนไม่จ้องดูเราอย่างตัวประหลาดอีกแล้ว แต่ออกประหลาดไม่น้อยที่กอดแม่พร้อมกัน
มีเพียงยามเเดียวท่านั้นที่เราลืมไปว่าเราแยกจากกันแล้วคือเมื่อเราเข้านอน
ตอนเช้าวันหนึ่ง ผมพบว่าผ้าห่มของน้องเปื้อนเลือด
แต่เธอไม่ตาย
"ไม่ต้องวิตกนะ ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ" คุณแม่ปลอบ
จากวันนั้นเป็นต้นมา เราแยกห้องนอนกัน และในไม่ช้า เราถูกส่งไปโรงเรียนคนละโรงกัน
หน้าหนาวอีกแล้วสินะ...
พวกเขากำลังซุบซิบเกี่ยวกับผม
พวกเขาไม่รู้หรอกว่า ผมกอดใครด้วยแขนทั้งสองข้างก็ไม่ได้?
มีกล่องพัสดุมาจากคุณแม่
ผมจึงต้องการพบเธอ
เธอกำลังรออยู่
"หนูรู้ว่าพี่กำลังจะมาหา"
"แม่ส่งเสื้อกันหนาวมาให้พี่ ตัวมันใหญ่มาก"
เหมือนดังที่ผมคาด ตัวมันใหญ่พอเหมาะพอเจาะสำหรับเราทั้งสองนั่นเอง
จบ
แปลเรียบเรียงจาก Sweater for Siamese Twins ของ Yuko Shimizu
แก้ไขเมื่อ 21 ก.ย. 45 09:18:55
แก้ไขเมื่อ 21 ก.ย. 45 00:03:07
แก้ไขเมื่อ 21 ก.ย. 45 00:01:33
จากคุณ :
ส.ค.ศ. ๔๙๑๔ 
- [
21 ก.ย. 45 00:00:59
]
. . . เสื้อกันหนาวของแฝดสยาม. . . (Sweater for Siamese Twins) . . .
