โก โล ตัน (๓)
ฉันเป็นหนูแฮมสเตอร์ชื่อ โก โล ตัน
จู่ ๆวันหนึ่งตาข้างหนึ่งของฉันก็มาบอด
ทานากะ คุงร้องเรียกชื่อฉันอย่างเคย
เพราะเขาไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้น
เขาสังเกตเห็นอาการของฉันในวันถัดมา
สัตวแพทย์ทุกคนบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า พวกเขารักษาฉันไ ม่ได้ เพราะฉันตัวกะจิดริดเกินกว่าจะรักษาได้
"ผมรู้ว่าจะต้องทำอย่างไร เพราะเคยตรวจรักษาพวกนี้มา" สัตวแพทย์เพียงคนเดียวที่เราเจอบอกอย่างนั้น
อาการฉันยิ่งแย่ลง
ทานากะ คุงตัดสินใจพาฉันไปหาเขา
สัตวแพทย์คนนั้นฉีดไวตามินให้ฉัน
แม้จะเจ็บ แต่ฉันก็ร้องไม่ออก
วันแล้ววันเล่า อาการก็ยิ่งแย่ลง ๆ
ตอนนี้ฉันขนร่วง
ถึงทานากะจะพยายามปลอบฉัน
ฉันก็ไม่รู้สึกว่าจะรอดไปได้
แล้ว . . .
วันที่ ๑๖ กรกฎาคม เวลา สองนาฬิกาของวันใหม่ ฉันตายโดยลำพัง
ลาก่อนนะ ทานากะ คุง
ขอบคุณที่ใช้เวลาตั้งมากมายอยู่กับฉัน
เมื้อถึงฤดู'โอบอน(obon)'
เธออาจเห็นฉันยืนต่อท้ายแถว . . .
แก้ไขเมื่อ 22 ก.ย. 45 19:36:12
จากคุณ :
ส.ค.ศ. ๔๙๑๔
- [
22 ก.ย. 45 19:23:38
]