การตัดสินใจย้ายที่ตั้งสำนักงานใหญ่บริษัทไปอยู่ที่ประภาคารร้าง ก็แค่ไซมอน
ต้องลำบากยากเย็นตะเกียกตะกายไขว่คว้าหาโอกาสไต่เต้าไปให้ถึงตำแหน่งผู้-
บริหารยิ่งขึ้น
เปรียบเสมือนความท้าทาย เขาเชื่ออย่างจริงๆจังว่าศัตรูคือยากำลัง
สถานการณ์สร้างวีรบุรุษและระยะทางสั้น ๆ ระหว่างจุดหมายปลายทางมีโอ-
กาสเหลือไว้ให้สำหรับสิ่งที่ปรารถนา
ไซมอนรู้ดีว่าจุดหมายปลายทางของเขาคือต้องเป็นใหญ่เป็นโตให้ได้
ฉัพพลันเมื่อคิดถึงอำนาจความยิ่งใหญ่เหมือนมีแรงขับไซมอนถลาวิ่งขึ้น
บันไดเวียนของประภาคาร แต่ก็มีแรงเหวี่ยงสวนกลับมาเมื่อยิ่งปีนสูงขึ้นสูง
จนกระทั่งท้ายสุด เขาขึ้นสู่สุดยอดอย่างหมดแรงข้าวต้ม ร่างกายราวกับจะแตก
ออกเป็นเสี่ยง ๆ แล้วเรี่ยวแรงจึงค่อยคืนมาในม่านหมอกสีเทา
บัดนี้เมื่อเขาทุ่มเทเวลาวิ่งไปอยู่นำหน้าลำแสงสว่างที่หมุนวน ก็กู่ร้องโหย
หวน เดียวดายเพื่อไล่คนอื่นไปให้พ้นทาง
***************************************************
แปลเรียบเรียงจากเรื่องของ Stephen D. Rogers
จากคุณ :
ส.ค.ศ. ๔๙๑๔ 
- [
28 ก.ย. 45 23:49:31
]
. . . สุดท้ายก็เดียวดาย . . . ( Lonely at the Top) . . .
