"วันใสๆ ใจเย็นๆ เราร้องเพลง แสนสุขใจ นกสีขาวบินผ่านไป เราสุขใจ เราร้องเพลง"---"โอ๊ย+++ใครนะตื่นมาร้องเพลงแปลกประหลาดอะไรแต่เช้าอย่างนี้" จิมมี่ตื่นขึ้นด้วยอาการที่ไม่สบอารมณ์นัก "สวัสดีจิมมี่ ข้าก็คิดว่าเจ้าควรจะตื่นเสียทีนะ ข้าว่าเจ้าคงจะประหลาดใจ เอาละลืมตาแล้วมองไปรอบๆตัวเจ้าสิ เจ้าหนู"--บีบี้กล่าวทักทายกับจิมมี่
"เฮ้ย++ ที่นี้มันที่ไหนนะ" จิมมี่ตกใจตื่นขึ้นเขามองไปรอบๆตัวอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง
"บีบี้ท่านบอกเรามาเดี่ยวนี้เลยนะ ว่าตอนนี้เราอยู่ที่ไหนและผมก็ต้องการคำอธิบายกับเรื่องด้วย"
โอ้พระเจ้าให้ตายเถอะนี้พวกเขาหลงเข้ามาที่ไหนละเนี่ย "ช้าๆ ช้าๆ หนูน้อยถึงยังไงข้าก็แก่กว่าเจ้าและพ่อของเจ้าหลายร้อยปีนัก เจ้าน่าจะ ให้เกรียติข้าหน่อยนะ เจ้าหนูเพราะขืนเจ้าพูดกับข้าไม่ดีละก็อย่างหวังจะได้คำตอบเลย"---เจ้าภูตรตัวจิ๋วพูดพลางบินขึ้นไปบนท้องฟ้า สงสัยว่าเขาคงจะงอนเสียแล้วละ.....
" โอเค โอเค คุณบีบี้ ผมขอโทษ แต่คุณช่วยอธิบายให้ผมฟังหน่อยจะได้ไหม ว่าที่นี้มันที่ไหนกัน" จิมมี่กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไม่เต็มใจนัก  ----
" อืมให้มันได้แบบนี้สิเจ้าหนูน้อย เอาละๆ ที่นี้เจ้าฟังข้านะ  ที่ๆเจ้ายืนอยู่นี้เรียกว่า               " ป่าแห่งการจากไป" ทุกคนที่ผ่านมาที่นี้ ล้วนแล้วแต่ผ่านมาแล้วก็ผ่านมันออกไป ไม่มีใครสักคนที่จะอาศัยอยู่ที่นี้ พวกเขาใช้มันเป็นทางผ่านไปยังนครแห่งเมืองขออะไรก็ได้ และเหลือทิ้งไว้เพียงแต่ความทรงจำไว้ยังป่า " บีบี้อธิบาย
"โอ้วิเศษไปเลยเย้!!!!!! งั้นคงใกล้ถึงเวลาที่เราจะได้ไปเมืองขออะไรก็ได้กันแล้ว...ให้ตายเถอะมันเหมือนฝันไปเลย  ผมไม่ได้กำลังฝันไปใช่ไหมครับ "--จิมมี่กระโดดโหยงเหยงร้องตระโกนราวกับคนบ้าคลั่ง
"อย่างเพิ่งดีใจไปเจ้าหนูน้อย ใช่ว่าทุกคนหรอนะที่จะไปถึงเมืองขออะไรก็ได้ หลายคนที่มาที่นี้แต่เขาก็ได้กลับไปแค่เพียงความว่างเปล่าเท่านั้น และไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไรทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวของเจ้าเองนั้นละ"--- บิบี้กล่าวแล้วเขาก็ค่อยๆบินต่ำลงมานั้งอยู่บนไหลของจิมมี่ "เอาละข้าว่าเราควรจะเริ่มเดินทางกันเสียที"
แล้วทั้งสองก็เริ่มออกเดินทางไป จิมมี่มองไปรอบๆตัวป่านี้มันชั้งแปลกเหลือเกิน มันคงเป็นป่าที่ไม่เคยมีใครเคยเห็นมาก่อนเป็นแน่  ต้นไม้ประหลาดที่มีลำต้นกลมเหมือนลูกบอลและมีใบใหญ่สีส้มตัดกับลำต้นที่เป็นสีน้ำเงิน   นกพิราบ ตัวสีแดงที่มีหนวดเหมือนแมว  โคลนสีรุ้ง และยังมีแปลกๆอีกมากมาย โอ้พระเจ้ามีใครจะเชื่อในสิ่งที่เขาเห็นบ้างไหมเนี่ย
ทั้งสองเดินทางต่อไปเรื่อยๆลึกเข้าไปในป่าแห่งการจากไป ลึกเข้าไป ลึกเข้าไป......