ความคิดเห็นที่ 1 อีริคถือหุ้น 15% นอกประเทศเกาหลี ตอนนี้ผมจึงมีหุ้นของโรงแรมโซลเพิ่มขึ้นเป็น 48 % อยู่ในมือผมเรียบร้อย  เหลืออีกเพียงแค่ 3 % เท่านั้น เกมก็จะจบ โชคดีจริงๆที่พระเจ้าเข้าข้างผม คุณนายซ้ง ผู้ถือหุ้นชี้ขาด 3 % ตอนนี้ก็พักอยู่ในโรงแรมเช่นกัน ผมเริ่มมองเห็นชัยชนะแล้ว และคุณด้วย.. ลีโอโทรศัพท์หาคุณนายซ้งเพื่ออธิบายจุดประสงค์ของเรา และนัดเธอไว้ที่เพิร์ลวิลล่าเวลาบ่ายสองโมง บ่าย 2 โมงตรง เราอยู่หน้าประตูห้องเธอ สตรีร่างท้วมเดินมาเปิดประตูให้เราและสัญชาตญานนักล่าของผมก็บอกทันทีว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาแน่... อย่างไรก็ตาม ธุรกิจก็คือธุรกิจ ผมบอกเธอว่าเรายินดีที่จะให้ราคาหุ้นมากกว่าตลาดถึง 20% เพื่อคุ้มครองหุ้นของเธอ เธอบอกว่าเธอไม่สนใจ ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะมาเล่นเกมแบบนี้กับผมเพราะผมได้ตรวจสอบประวัติเธอแล้ว นี่เป็นข้อเสนอทางธุรกิจที่ดีแล้วเธอยังจะต้องการอะไรอีก? หลังจากพูดจาวกไปวนมาสักพัก ในที่สุดเธอก็เปิดเผยสิ่งที่เธอต้องการ "หน้าตาดีนะพ่อหนุ่ม.. ถ้าฉันขายหุ้นให้เธอ เธอจะให้อะไรฉันตอบแทนล่ะจ๊ะ?" นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมได้ยินความเห็นแบบนี้ บางครั้งผมก็ใช้มันให้เป็นประโยชน์เสียเลย ปกติแล้วผมจะยิ้มแล้วลืมๆมันไป ตอนนี้ผมไม่มีแม้แต่เวลาจะมาสนใจสิ่งเหล่านี้ ลีโอตัดบทสนทนาเพื่อช่วยผม แต่ก็ถูกเธอดุ เธออยากได้ยินคำตอบจากผมมากกว่า สบายมากครับ.. ผมตอบเธอไป ธุรกิจก็คือธุรกิจ ซื้อหุ้นในราคาสูงกว่าท้องตลาด 20%... สิ่งที่ดีที่สุดที่ผมจะทำได้ตอนนี้คือเลี้ยงมื้อค่ำเธอ เพราะผมต้องการหุ้น 3% นี้มาก ดูเหมือนว่าการพาไปดินเนอร์จะทำให้เธอพึงพอใจ เรากำลังจะจบการเจรจาพอดีเมื่อมีคนเคาะประตู คุณนายซ้งลุกจากโซฟาไปเปิดประตู ผมมองดูนาฬิกา ตอนนี้เป็นเวลาบ่าย 2 โมง 15 นาที ผมมีนัดอื่นอีกเวลา 4 โมงเย็น ถ้าเธอเซ็นต์สัญญาเสียตอนนี้ พรุ่งนี้ทุกอย่างก็จะจบ ผมเริ่มรู้สึกอบอุ่นอยู่ในภายในเมื่อคิดถึงคุณ.... "คุณคะ.. ชุดชั้นในกับถุงน่องที่คุณต้องการค่ะ" คนที่ประตูพูดอย่างแผ่วเบา เสียงนั้นฟังดูคุ้นเหลือเกิน... "อะไรกันเนี่ย?!" คุณนายซ้งดูมีท่าทีรำคาญอย่างเห็นได้ชัด "ของที่คุณต้องการหมด ดิฉันจึงซื้อยี่ห้ออื่นมาให้ค่ะ..." ครั้งนี้ผมได้ยินเสียงนั้นอย่างชัดเจน ผมหันมองไป.. นั่นเป็นคุณ คุณมาทำอะไรในห้องนี้? เมื่อคุณเห็นผม รอยยิ้มที่ผมมักจะเห็นบ่อยๆของโซจินยองดูจะเย็นยะเยือกขึ้นมาทันที คุณอาจไม่ได้ยินว่าเธอกำลังพูดว่าอะไร แต่ผมได้ยินอย่างเสียงดังฟังชัด "ยี่ห้ออื่น? เอาของโหลๆมาให้เนี่ยนะ?... มีรสนิยมบ้างมั้ยเนี่ยเธอ? ไร้ซึ่งรสนิยมสิ้นดี!!" ผมเห็นใบหน้าของคุณซีดมากขึ้นเรื่อยๆ เป็นเธอที่ทำให้คุณเจ็บปวดหรือเป็นผมกันแน่? "โอพระเจ้า! ดูสีของถุงน่องนี่สิ..." แล้วเธอก็โยนมันใส่หน้าคุณ [^_^]!! เธอทำอย่างนี้ต่อหน้าผมได้อย่างไร? คุณปล่อยให้เธอทำแบบนี้กับคุณได้อย่างไร? ผมปล่อยให้เธอทำอย่างนี้กับคุณได้อย่างไร? ขาผมกำลังผลักตัวผมให้ลุกขึ้นจากโซฟา ผมพร้อมที่จะลุกขึ้นไปตบนังสารเลวนั่น สมองผมกดผมให้นั่งจมอยู่ในโซฟา หุ้นของเธอ... ผมต้องการหุ้นของเธอ.. เรากำลังอยู่ในระหว่างสงคราม ในสงครามย่อมมีผู้บาดเจ็บล้มตาย สิ่งที่สำคัญคือใครจะเป็นผู้ชนะในตอนจบ.. ใจของผมถูกตรึงอยู่ตรงกลางไม่อาจไปไหนได้ ผมหันไปทางอื่นเพื่อที่จะได้ไม่ต้องเห็นเหตุการณ์เหล่านี้ อย่างไรก็ตาม ห้องนั้นเล็กเกินไป แม้ผมจะไม่มอง ผมก็ยังได้ยินเสียงเธอตะคอกใส่คุณอยู่ดี ทำไมผมต้องทนนั่งฟังเหตุการณ์เหล่านี้ด้วยนะ? เพราะอะไร? เพราะผมไม่มีทางเลือก เพราะผมต้องการหุ้นของเธอ.. ชินดองฮ็อก สูดหายใจเข้าลึกๆ.. ช้าๆ.. จดจ้องอยู่กับลมหายใจเท่านั้น.. หยุดคิดเรื่องอื่นได้แล้ว... ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ แต่ในที่สุดเธอก็พอใจกับการตะคอกด่าของเธอ ผมนึกว่ามันจบแล้ว แต่เมื่อเธอเดินกลับมาที่โซฟา เธอตะคอกใส่คุณอีกเป็นครั้งสุดท้าย "จะยืนตรงนั้นอยู่อีกทำไม ออกไปสิ!!" ออกไป??? ขนาดผมยังไม่กล้าขึ้นเสียงกับคุณอย่างนี้ นังนั่นคิดว่าเธอเป็นใครกัน? จักรพรรดินีรึไง? ให้ตายสิ!! [^_^]เอ้ย!! "ขอโทษค่ะท่าน" ผมได้ยินเสียงคุณพูดเบาๆ ได้ยินเสียงคุณเก็บของที่หล่นลงบนพื้น ได้ยินเสียงคุณปิดประตู... คุณออกจากห้องไป... จากคุณ : la_fille_de_D'artagnan - [ 15 ต.ค. 45 02:21:16 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ทำไมผู้จัดการโซต้องทำอะไรแบบนี้ด้วย? นี่มันเป็นงานของคุณหรือไง? คุณทำงานให้คนประเภทนี้ได้อย่างไรกัน? ศักดิ์ศรีของคุณหายไปไหนหมด? ทำไมผมต้องเลือกนัดเธอในเวลานี้ด้วยนะ? ทำไมคุณต้องเข้าห้องมาในตอนนี้ด้วย? คุณนายซ้งขอโทษ คำขอโทษของเธอสายไปเสียแล้ว ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะมาตบหัวแล้วลูบหลังเอาตอนนี้ งานก็ส่วนงาน เรื่องของเราก็ส่วนของเรา นี่คือสิ่งที่ผมบอกลีโอและคุณ และเป็นสิ่งที่ผมบอกตัวเองด้วยเช่นกัน ผมคิดว่าผมสามารถแยกสองสิ่งนี้จากกันได้ แต่ทำไมจู่ๆมันจึงกลายเป็นเรื่องยากอย่างนี้นะ? ผมนั่งอยู่ตรงนั้น สมองของผมคอยย้ำเตือนให้ผมนึกถึงแต่เรื่องหุ้น คนเราต้องยอมเสียสละเพื่อชัยชนะ สมองผมคอยบอกผมให้ดำเนินการต่อไปและจบข้อเสนอเสียที แต่สมองผมก็ไม่อาจดันคำพูดอะไรให้ออกจากปากผมได้ เมื่อลีโอเห็นผมเงียบไปดังนั้น จึงเป็นฝ่ายจบนัดของเราเสียเอง แต่นังนั่นอยากให้ผมอธิบายอีกครั้งเกี่ยวกับสัญญา ผมไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้ว ผมย้ำสิ่งที่ลีโอบอกเธอไปอีกครั้ง ลุกขึ้น แล้วออกจากห้อง ทันทีที่ผมเปิดประตู ผมเสียใจที่ไม่ได้ผลักดันข้อเสนอไปจนถึงจุดตามที่วางแผนไว้ แต่อย่างไรผมก็ทำไม่ได้เพราะผมต้องการที่จะใจเย็นกว่านี้..  บางทีอาจต้องให้ลีโอสานต่อ อะไรเกิดขึ้นกับชินดองฮ็อกตอนนี้นะ? ผมปล่อยให้อารมณ์เข้ามาเป็นอุปสรรคในเจรจาต่อรองทางธุรกิจได้อย่างไร.. ทั้งที่ตัวผมก็อยู่ในเดิมพันนั้นด้วย?... ผมเห็นคุณอยู่ริมทางเดิน คุณยืนอยู่ที่นั่น ในมือถือถุงพลาสติค คุณมองมาที่ผม.. คุณรอผมอยู่หรือ... รอให้ผมมาปลอบประโลมคุณใช่ไหม? จินยอง ผมไม่อาจทำได้ ผมไม่อาจปลอบคุณได้พอๆกับที่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมคุณปล่อยให้ตัวเองถูกเหยียดหยามได้ขนาดนี้ ที่สำคัญไปกว่านั้น ผมไม่อาจให้อภัยตัวเองได้ที่ปล่อยให้คนอื่นมาเหยียดหยามคุณในขณะที่ตัวผมไม่ได้ทำอะไรเพื่อเป็นการปกป้องคุณเลย... แต่คุณยังคงมองมาที่ผม ขอร้องผมด้วยน้ำตา ใจผมอ่อนปวกเปียก ผมไม่อาจทิ้งคุณทั้งอย่างนี้ไปได้ ผมเอากระเป๋าเอกสารให้ลีโอแล้วเดินไปที่คุณอย่างช้าๆ ผมคิดว่าคุณกำลังรอผม แต่ทันทีที่ผมเข้าใกล้คุณ คุณเดินหนีไป ผมคิดว่าคุณกำลังรอผมเสียอีก ทำไมคุณถึงหนีไปตอนนี้ล่ะ? ยิ่งผมเดินเร็วขึ้นเท่าไหร่ คุณก็จะยิ่งจะเดินหนีผมเร็วขึ้นเท่านั้น คุณเริ่มวิ่ง ผมวิ่งตาม วิ่งไปตามทางเดิน จนถึงไดมอนวิลล่า ประตูในวิลล่าปิดอยู่ คุณพยายามเขย่าที่จับประตู ทั้งผลักทั้งกระชาก พยายามจะเปิดประตู ผู้จัดการโซ ประตูปิดก็คือประตูปิด... กุญแจคุณอยู่ไหนล่ะ.. เมื่อรู้สึกตัวว่าคุณไม่อาจหนีไปทางไหนได้ คุณก็เดินวนไปวนมาราวกับสัตว์ที่พยายามหาทางออกจากกรง จินยอง คุณไม่อาจทำแบบนี้ไปได้ตลอด ไม่ช้าก็เร็วคุณก็ต้องเผชิญหน้ากับผม ผมยืนรอคุณให้หยุดด้วยความอดทน ในที่สุดคุณก็หยุด ดีละ เราจะได้พูดคุยกัน ดูเหมือนคุณต้องการที่สำหรับซ่อนถุงพลาสติคนั่น แล้วคุณก็คิดได้ว่าคุณน่าจะซ่อนมันไว้ข้างหลังคุณราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพื่ออะไร? ผมเห็นเหตุการณ์นั่นหมดแล้ว มีบางสิ่งเกิดขึ้นกับคุณและคุณก็ไม่สามารถแกล้งทำเป็นว่าทุกอย่างปกติดีได้... ผมเดินมาพูดกับคุณก็เพราะผมไม่เข้าใจว่าทำไมคุณเกลียดที่ผมทำงานให้กับคิมบ้อกแมน ในขณะที่คุณทำงานแบบนี้ อย่างน้อยผมก็มีความเคารพตัวเองและมีศักดิ์ศรี ไม่มีใครจะมาบังคับให้ชินดองฮ็อกทำอะไรได้ถ้าเขาไม่อยากทำ จากคุณ : la_fille_de_D'artagnan - [ 15 ต.ค. 45 02:21:54 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ดังนั้น อธิบายมาตอนนี้ซิว่าอะไรเกิดในห้องนั้น? คุณยังคงเชิดหน้าภูมิใจได้อย่างไรในขณะที่ต้องทำงานให้กับแขกเหล่านั้น? พวกเขาจ่ายเงินให้คุณ แต่ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาเป็นเจ้าของคุณ เกียรติยศศักดิ์ศรีคุณหายไปไหนหมด? แต่แทนที่จะตอบคำถามผม คุณบอกผมทั้งน้ำตาว่าคุณอับอาย ผมถามสิ่งหนึ่ง คุณกลับตอบไปคนละเรื่อง ผมยิ่งสับสนมากขึ้นกว่าเดิม ผมไม่เข้าใจเลย ทำไมคุณถึงบอกว่าคุณอับอาย? คุณจะภูมิใจกับงานที่ทำให้คุณอับอายได้อย่างไร? โรงแรมคืออะไรสำหรับคุณกันแน่? "โรงแรมสำคัญกับคุณมากเลยหรือ?" ผมถาม เธอตอบทันทีว่าใช่ มีน้ำเสียงแห่งความภูมิใจในคำตอบนั้น เป็นความภูมิใจแบบเดียวกันแบบที่ผมเคยเห็นที่แมนชั่นคราวนั้น คุณเคยบอกว่า "ถ้าคุณไปเกาหลี ฉันจะทำให้คุณดูว่าการบริการชั้นยอดนั้นเป็นอย่างไร" ... งั้น สิ่งที่คุณแคร์ก็คงเป็นโรมแรมสินะ..ไม่ใช่ฮันเทจุน แต่ผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ถ้าโรงแรมสำคัญกับคุณ แล้วทำไมคุณยังรู้สึกอับอายอีก? "เพราะมันเป็นงานที่ฉันชอบ เป็นงานที่ฉันเลือก ก่อนคุณจะมาที่โรงแรมนี้ ฉันไม่เคยรู้สึกอับอายมาก่อนเลย" คุณพูดอย่างใส่อารมณ์ คุณทำแบบนี้อีกแล้ว ผมถามอย่าง คุณกลับตอบอีกอย่าง คุณพยายามจะบอกอะไรผม? คุณกำลังบอกผมว่าถ้าผมไม่ได้อยู่ในห้องนั้น คุณคงจะเดินไปเดินมาอย่างมีความสุขงั้นหรือ โอเค.. ผมอยู่ในห้องนั้น คุณรู้สึกอับอาย บางที งานอาจจะไม่ใช่แค่งาน เรื่องของเราอาจจะไม่ใช่แค่เรื่องของเรา บางทีการที่ผมอยู่ในห้องนั้นทำลายความภูมิใจในตัวเองของคุณ นี่คือสิ่งที่คุณพยายามบอกผมใช่ไหม? ถ้านี่เป็นสิ่งที่คุณพยายามบอกผม ก็ยิ่งทำให้ผมรู้สึกว่ามันไร้สาระมาก ผมอยากให้คุณรู้ว่าผมไม่เคยดูถูกคุณเลยแม้แต่น้อย หากครั้งนี้ผมพูดให้ชัดเจน สิ่งต่างๆอาจจะง่ายขึ้น "ถ้าโรงแรมสำคัญต่อคุณมาก และถ้าคุณปฏิเสธผมก็เพราะโรงแรมแล้วละก็ ผมก็ขอสาบานว่าผมจะยึดโรงแรมนี้มาให้ได้" นี่คือคำสัญญาของผม ต่อคุณ และต่อตัวเองด้วย "คุณดองฮ็อกคะ.." เรียกผมว่าคุณ.. อีกแล้ว คุณขอร้องให้ผมปล่อยโรงแรมนี้ไปด้วยน้ำตานองหน้า ได้โปรดหยุดร้องไห้เถิด.. ได้โปรด.. ผมทำอะไรผิดไปอีกล่ะทีนี้? ผมพยายามทำให้สิ่งต่างๆง่ายขึ้น คุณต้องเลือกระหว่างโรงแรมกับผม และถ้าโรงแรมเป็นของผม คุณก็ไม่ต้องเลือกเลย ดังนั้น ถ้าผมอยากจะอยู่กับคุณ ผมก็ต้องยึดโรงแรม นี่ฟังดูจะสมเหตุสมผลกว่าสำหรับผม ทำไมคุณต้องทำให้อะไรๆยากสำหรับผมด้วย? ทำไมผู้หญิงถึงเข้าใจยากอย่างนี้? ทันใดนั้นคุณก็บอกว่าพนักงานโรงแรมจะได้รับผลกระทบไปด้วย ตอนนี้คุณกำลังบอกว่าพนักงานโรงแรมจะลำบาก.. งั้นฮันเทจุนก็จะลำบากด้วยใช่ไหม? งั้นสิ่งที่คุณแคร์ก็ไม่ใช่โรงแรมแล้ว แต่เป็นฮันเทจุนต่างหาก เมื่อครู่นี้ ยังเป็นโรงแรมอยู่ แต่ตอนนี้กลายเป็นฮันเทจุนเสียแล้ว คุณกำลังพาผมวกไปวนมาเป็นวงกลม พอแล้ว ผมไม่สนใจแล้ว จะเป็นโรงแรมหรือฮันเทจุน ไม่มีใครจะมาหยุดผมได้ ไม่มีอะไรจะมาขัดขวางผมได้... "เทจุนทำทุกอย่าง...เพื่อรักษาโรงแรมของเรา..." ผมได้ยินความท้าทายในน้ำเสียงของคุณว่าถ้าฮันเทจุนสามารถยอมเสียสละทุกอย่าง ชินดองฮ็อกจะสามารถทำเพื่อคุณได้ไหม? แน่นอน ผมทำได้ ทำได้ดีกว่าเขาเสียด้วย แต่คุณคิดผิดแล้ว โรงแรมนี้ควรเป็นโรงแรมของชินดองฮ็อกกับโซจินยอง ไม่ใช่ของฮันเทจุนกับโซจินยอง! "ทำไมคุณต้องเอาของๆคนอื่นไปด้วย..." คุณพูดทั้งน้ำตา จินยอง คุณผิดอีกแล้ว อันดับแรก โรงแรมนี้ไม่ใช่ของฮันเทจุน เขาแค่ทำงานที่นี่ พอผมจบการเจรจาบ่ายนี้แล้ว ผมก็จะเป็นเจ้าของโรงแรมโซลอย่างเต็มกรรมสิทธิ์ทุกประการ อันดับสอง ทุกอย่างได้ดำเนินการอย่างถูกกฏหมายเรียบร้อยแล้ว การยึดของๆคนอื่นมาเป็นของผมไม่ใช่แบบที่ผมชอบทำ แต่ถ้ามันเป็นของผมละก็ ผมจะสู้เพื่อรักษามันไว้จนลมหายใจสุดท้าย สุดท้าย มันเป็นการทำธุรกิจที่มีกฏเกณฑ์แน่นอน การซื้อขายโรงแรมเป็นแค่การทำธุรกิจธรรมดาๆ... ทำไมคุณถึงมีปัญหาในการเข้าใจเรื่องง่ายๆแค่นี้นะ? "ถ้าคุณยอมปล่อยโรงแรม ฉันจะ......" คุณจะอะไร? ถึงแม้ผมจะปล่อยโรงแรมไป คุณก็จะยังคงไม่กลับมาหาผมเพราะฮันเทจุนยังคงอยู่ที่นั่น ผมมองไม่เห็นประโยชน์อะไรที่จะถกเถียงกันต่อไป 3 ข้อนี้ก็ชัดเจนพอแล้ว เพื่อให้ได้คุณมา ผมต้องได้โรงแรม เพื่อให้ได้โรงแรม ผมต้องเอาฮันเทจุนออก ถ้าคุณไม่มาหาผม ผมก็จะเป็นฝ่ายไปหาคุณเอง ผมคิดถึงคุณเหลือเกินแต่ผมก็เสียใจที่จะให้หัวใจเอาชนะ ยิ่งผมเสียเวลาอยู่ที่นี่นานเท่าไร โอกาสที่ผมจะแพ้สงครามก็มีมากขึ้นเท่านั้น ขอโทษที่ต้องจากคุณไปแบบนี้แต่ผมต้องไปแล้ว อดทนกับความเจ็บปวดอีกสักหน่อยนะ แล้วผมจะรีบกลับมาหาคุณให้เร็วที่สุด ผมหันหลัง เดินออกจากไปจากวิลล่า ทิ้งให้คุณยืนอยู่ตรงนั้น ... จากคุณ : la_fille_de_D'artagnan - [ 15 ต.ค. 45 02:22:44 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผมไปที่ห้องทำงานเพื่อแฟกซ์อะไรบางอย่างให้อีริค มองไปนอกหน้าต่าง ผมเห็นชายที่ผมอยากเจอเดินผ่านมา ฮันเทจุนเห็นและผงกหัวให้ผม ผมให้สัญญานเรียกเขา เขาเข้ามาอย่างไม่เต็มใจนัก "ผมแค่คิดว่าคุณเตรียมตัวกับเกมนี้ไปถึงไหนแล้ว?" ด้วยชัยชนะเพียงแค่เอื้อม ผมแทบจะอวดไพ่ที่ผมถืออยู่ในมือได้เลย "คุณยังไม่ได้เอซสินะ" เขาลองเชิง ผมยิ้ม ผมยังไม่ได้เอซหรอก แต่ผมรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน และจะอยู่ในมือผมเร็วๆนี้..... อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่สาเหตุที่ผมเรียกเขาเข้ามา "ผมแค่อยากจะร้องเรียนอะไรนิดหน่อย... ผู้จัดการโรงแรมควรจะมีศักดิ์ศรีด้วยเหมือนกัน.. คุณคิดไหมว่าการที่ผู้จัดการโรงแรมจะต้องมาซื้อชุดชั้นในให้แขกมันไม่สมควรเลย?" ในฐานะผู้จัดการใหญ่ของโรงแรมนี้ คุณควรมีความรับผิดชอบดูแลลูกน้องของคุณ โดยเฉพาะตอนนี้ ผมยอมให้คุณรักษาโซจินยองไว้ก่อน เป็นหน้าที่ของคุณที่ควรดูแลเธอให้ดีจนกว่าผมจะกลับมา... ดูจากสีหน้าเขาแล้ว เห็นได้ชัดว่าเขาไม่รู้เรื่องเลยเกี่ยวกับชุดนั้นในนั่น อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่สำคัญเพราะผมได้พูดสิ่งที่ต้องผมพูดไปแล้วในวันนี้.. .... ผมกำลังจะไปตามนัดบ่าย 4 โมงนี้เมื่อคุณนายซ้งโทรมา เธอบอกกับลีโอว่าเธอได้ขายหุ้นให้กับฮันเทจุนไปแล้ว ฮันเทจุน? ฮันเทจุน! บ้าเอ้ย! ผมปล่อยให้ชัยชนะหลุดลอยไปแล้ว เขาทำได้อย่างไรนะ? เขารู้ได้อย่างไร? ผมประเมินเขาต่ำไปหรือเปล่า? ผมน่าจะจบข้อเสนอนั่นไปตั้งแต่ตอนที่อยู่ในห้องเธอแล้ว นี่เป็นบทเรียนราคาแพง นักล่าไม่ควรให้หัวใจเข้ามามีอิทธิพล "แล้วเราจะทำยังไงกันดีตอนนี้?" ลีโอถาม ทำไงน่ะหรอ พวกเขาถือหุ้นโรงแรม 51% ยกนี้เราก็แพ้น่ะสิ ผมโทรศัพท์หาคิมบ้อกแมน บอกข่าวร้ายและข้อสงสัยว่ามีใครบางคนอาจรู้ถึงข้อมูลรั่วไหล บางทีอาจจะเป็นคิมยุนฮี... เธออยู่ในระหว่างอาหารค่ำด้วยกันตอนที่ผมบอกเรื่องแผนกับคิมบ้อกแมน จริงๆแล้วเธอเป็นลูกสาวของเขาเธอก็ควรจะเข้าข้างพ่อ ถ้าไม่ใช่เธอ แล้วจะเป็นใครกัน... ลีโอแนะว่าอาจจะเป็นคุณ เพราะคุณเห็นพวกเราอยู่ในห้องคุณนายซ้ง ผมรู้ว่าคุณไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้..... โอเค! ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะนึกถึงเรื่องนี้ต่อไป ความพ่ายแพ้ก็คือความพ่ายแพ้ ทำอย่างไรจึงจะชนะสงคราม นี่ตะหากที่เป็นกุญแจ จนกว่าจะชนะสงคราม ผมต้องแสร้งทำเป็นว่าไม่มีคุณอยู่บนโลกนี้ ดั่งเช่นนายพรานที่ไม่อาจเหนี่ยวไกได้เมื่อเห็นนัยตาของเหยื่อ ส่วนผม.. ผมคงต้องกลับไปคิดถึงแผนการรบใหม่อีกครั้ง.... จากคุณ : la_fille_de_D'artagnan - [ 15 ต.ค. 45 02:23:39 ]

ความคิดเห็นที่ 5 โอ๊ะโอ.. เพิ่งเห็นว่าแอบมีเซนเซอร์ด้วย คำในเซนเซอร์เราตั้งใจจะเขียนว่า bud'sob ล่ะค่ะ แหม.. เลยทำให้อ่านสะดุดไปเลย จากคุณ : la_fille_de_D'artagnan - [ 15 ต.ค. 45 02:44:29 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ถ้ามีรูปมาโพสต์ประกอบละก็ เยี่ยมเลย จากคุณ : กระบี่อิงฟ้าฯ - [ 15 ต.ค. 45 10:15:39 ]

ความคิดเห็นที่ 7 นี่คือชินดองฮ้อกเวลาทำงานค่ะ สีหน้าเคร่งเครียดเชียว จากคุณ : la_fille_de_D'artagnan - [ 15 ต.ค. 45 18:39:44 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แต่พออยู่กับจินยองนะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ จากคุณ : la_fille_de_D'artagnan - [ 15 ต.ค. 45 18:41:54 ]

ความคิดเห็นที่ 9 นี่คือชาวโรงแรมค่ะ จากซ้ายไปขวา ผู้จัดการใหญ่ ฮันเทจุน ผู้จัดการฝ่าย VIP โซจินยอง คิมยุนฮี ลูกของคิมบ้อกแมน และชินดองฮ็อก พระเอกของเราค่ะ จากคุณ : la_fille_de_D'artagnan - [ 15 ต.ค. 45 18:45:12 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณค่ะ กำลังนั่งไล่หากระทู้อยู่พอดี เหมือนรู้ใจเลยขอบคุณมากนะค่ะ  อย่าลืมสัญญานะค่ะ ขอ2ตอน ตอนขอแต่งงาน กับ ตอนเรียกจินยองมารับจดหมายลาออกของผจก ใหญ่ คราวหน้าจะเข้าไปถนนนักเขียนเลยนะคะ ขอบคุณมากๆๆค่ะ มีความสุขจัง จากคุณ : เล็ก - [ 16 ต.ค. 45 08:15:06 A:203.155.230.65 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณมาก ^_^ เอ...คนเสื้อแดงหน้าคุ้นๆ จากคุณ : กระบี่อิงฟ้าฯ - [ 16 ต.ค. 45 09:15:14 A:203.156.26.171 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 คุณเล็ก ขอบคุณค่ะสำหรับการติดตาม ในฐานะที่เป็นแฟนละครเหมือนกัน อิอิ สำหรับ 2 ตอนที่ขอมา ได้เลยค่ะ แต่คงต้องรอหน่อยนะคะ ^_^ คุณกระบี่อิงฟ้า เสื้อแดง นั่นคือ อุนโซ น้องสาว จุนโซ ใน autumn in my heart ไงล่ะคะ จากคุณ : la_fille_de_D'artagnan - [ 16 ต.ค. 45 13:31:35 ]

ความคิดเห็นที่ 13 หนุ่ม ๆ  สาวๆในเรื่องนี้หน้าตาดีทุกคนเลยค่ะ จากคุณ : กระท่อมน้อยริมเล - [ 16 ต.ค. 45 18:31:10 ]

ความคิดเห็นที่ 14 la_fille_de_D'artagnan  ขยันจัง.. นั่งเขียนให้พวกเราอ่าน..สนุก น่าติดตามจิงๆ ดีๆ จงรักษาความขยันเหมือนเกลือรักษาความเค็มนะคะ จะเป็นกำลังใจให้ จากคุณ : buttercake - [ 17 ต.ค. 45 01:25:31 A:203.151.87.74 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 คุณเจนนี มาโพสตอนใหม่เร็วๆๆนะค่ะ วันนี้เข้ามาถนนเลย  เป็นกำลังใจให้นะค่ะอยากอ่านผลงานดีๆๆ แปลได้ดีมากเลยค่ะ ยิ่งเข้าไปอ่านคำตอบรับจากท่านอื่นๆๆแล้วดีใจแทนคุณเจนนี จริงๆๆ เมื่อก่อนเคยเข้ามาในถนนเหมือนกันค่ะ ตอนนั้นติดคุณส สัตยา เรื่องความรักของสมิงนะค่ะ พออ่านของคุณเจนนีเสร็จแล้วต้องกลับไปเปิดvdo ดูซ้ำทุกครั้งและได้อรรถรสเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่เปิดเลยค่ะ ขอบคุณนะค่ะสำหรับสิ่งดีๆๆที่นำมามอบให้ จากคุณ : เล็ก - [ 17 ต.ค. 45 07:26:56 A:203.155.230.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 สนุกดีค่ะ อ่านแล้วอยากดูละครแฮะ ว่าแต่ไอซ์ว่า ชินดองฮ๊อก บางรูป เหมือนแฮรี่ พ๊อตเตอร์ เลยง่ะ เอิ๊กส์ จากคุณ : Clear Ice - [ 18 ต.ค. 45 03:05:29 ]

ความคิดเห็นที่ 17 สนุกดีค่ะ แต่ดูพระเอกทำอะไรยุ่งยากจัง จากคุณ : scottie - [ 18 ต.ค. 45 10:15:38 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณเล็ก : อัดวิดิโอไว้ทุกตอนเลยหรอคะเนี่ย โอ้โห ^_^ คุณ clear ice : ละครคาดว่าจะอวสานภายในวันเสาร์นี้แล้วล่ะค่ะ ไม่ก้อเสาร์หน้า อยากดูต้องรีบดูนะคะ อิอิ คุณ scottie : เราก้อว่างั้นแหละค่ะ ดองฮ็อกคงเถรตรงไปมั้งคะ ทำอะไรก็ต้องเป็น logic ไปซะหมด ผู้ชายก้อเข้าใจยากงี้แหละค่ะ หุหุ จากคุณ : la_fille_de_D'artagnan - [ 18 ต.ค. 45 17:32:50 ]

ความคิดเห็นที่ 19 แวะมาลงชื่อ กระทู้ที่ยังไม่ได้ลงค่ะ จากคุณ : หนูมอฯ (แอน) - [ 15 พ.ย. 45 01:48:15 ]