กาลครั้งหนึ่ง
มีกระต่ายกับเต่าท้าวิ่งแข่งกัน
กระต่ายปีนี้ ได้รับการสั่งสอนมาจากบรรพบุรุษว่าห้ามไปแอบนอนหลับเด็ดขาด
ดังนั้นพอเสียงร้อง "เริ่มได้" โดยหมีอ้วนผู้เป็นกรรมการดังขึ้น
กระต่ายก็วิ่งแน่บ คิดในใจ
"คราวนี้ล่ะจะทิ้งแบบไม่ให้เห็นฝุ่นเล๊ย"
แต่ที่ไหนได้วิ่งมาพักหนึ่ง กระต่ายตาเหลือก เมื่อเห็นเต่าคลานกระดื้บๆ อยู่ตรงหน้า
"เหวย อ้ายนี่มาได้จั๋งใดหวา?"
มันคิดอย่างตกใจ แล้วก็วิ่งควบปุเลงๆ แซงเต่าไป
"อิอิ เห็นฝีเท้าไหมฉันไหม?"
วิ่งมาพักหนึ่ง กระต่ายน้อยก็ร้องว๊าก เพราะเห็นเต่าคลานต้วมเตี้ยมอยู่ตรงหน้าอีกครั้ง
"โอย ผีเต่าแหงๆ ไม่เอาล่ะ เลิกแข่งแล้ว"
กระต่ายว่าดั่งนั้นก็หลบไปนอนด้วยความกลัว
ณ เส้นชัยจุดที่สัตว์นานา มารอดูผล
"ฮู้ย โน่นๆ มาแล้ว"
เต่าน้อยนั่นเอง คลานกระดื้บ กระดื้บมาเข้าเส้นชัยในที่สุด
ฮี่ ฮี่ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ต่อให้เก่งจั๋งใด ถ้าไม่ไตร่ตรองให้รอบคอบก็จ๋อยได้จ้า (เกี่ยวไหมนี่) ฮี่ ฮี่
จากคุณ :
คนดู 
- [
15 ต.ค. 45 22:31:39
]
กระต่ายกับเต่าปี 2002
